Και μια 
για blue murder
Και όλες αυτές 
για danger danger
2 Likes
Gutter Ballet
Titan Force
One Small Voice
Perfect Symmetry
Conspiracy
17 Likes
Προετοιμάζοντας τις δικές μου λίστες για το ΄89 (ποιες λίστες μωρή βλαχάρα που χρωστάς ακόμα δύο χρώματα για το '88… ε καλά τώρα), παρατήρησα αυτό ακριβώς. Ενώ είναι η χρονιά των Bleach και Louder than love που ασφαλώς έχουν την τιμητική τους, είναι μία χρονιά που στο AOR/hair γίνεται της πανηγυρτζούς… η δεύτερη καλύτερη μετά το 84-85 όργιο. Ανέφερες δισκάρες/γκρουπάρες και συνεπώς… μας βεντούζωσες αισθαντικά! Επίκειται σχετικό παραλήρημα.
2 Likes
Sepultura - Beneath the Remains
Ο καλύτερος δίσκος που βγήκε το '89. Λογικό όταν μιλάμε για τον καλύτερο θρας δίσκο όλων των εποχών.
Alice Cooper – Trash
Απλά διαμάντι. Ο πιο εμπορικός δίσκος του Alice Cooper και ταυτόχρονα ο πιο ποιοτικός.
Black Sabbath – Headless Cross
Υπερέπος. Heavy Metal masterpiece. Tony Iommi ξεδιπλώνει τη μουσική του ιδιοφυΐα. Η ποιότητα των συνθέσεων φτάνει στρατόσφαιρα.
W.A.S.P. – The Headless Children
Τιτανοτεράστιος δίσκος. Και μόνο το ομώνυμο τραγούδι να υπήρχε, φτάνει για να ισοπεδώσει δισκογραφίες συγκροτημάτων που θεωρούνται κορυφή στο χώρο.
Skid Row – Skid Row
Φοβερό ντεμπούτο. Και μόνο για το 18 and Life του αξίζει μια θέση στην πεντάδα.
23 Likes
Καλώς ήρθες στο κλουβί με τις τρελές! : P
3 Likes
και για να μην ψάχνουμε την φόρμα όλες οι τρελές:
4 Likes
Gawd, and I was going to ask for it. Thank you @anhydriis
I have to finish my last two '88 colors.
So much to do, and so little time
1 Like
αναμένουμε ακόμη περισσότερα
1 Like
Παρατηρώ μια αναίτια απουσία του Secrets In A Weird World από Rage, οπότε θα σας παρακαλούσα να συγκεντρωθείτε λίγο, να βάλετε το μυαλό σας στη θέση του, καθώς με τέτοια καμώματα Η Νοθεία είναι ένα τσιγάρο δρόμος μακρυά.
4 Likes
Λοιπον το εβαλα να το ακουσω γιατι δεν το εχω ακουσει ποτε, ισως να ειναι η μονη προταση εδω μεσα που με ιντριγκαρε αρκετα ωστε να πιασω κατι τοσο παλιο. Κυριως γιατι στα 90ς ειχα λιωσει αρκετες φορες τα End Of All Days, Thirteen, Lingua Mortis Orchestra και Ghosts, πριν χασω ολοκληρωτικα το ενδιαφερον μου στους Rage 
Νταξει πλακα εχει αυτο που ακουω τωρα, κατι σαν Blind Guardian απο τα LIDL ειναι. Ή απο τα Praktiker. Δεν ξερω τι φημη εχουν αυτες οι αλυσιδες στην Γερμανια.
Νοθεία it iz.
3 Likes
Λεμε, ειναι στο δευτερο ποστ, ας γραφει 1970!
4 Likes
Έβγαλαν καλύτερα πράγματα αργότερα, έτσι; Δηλαδή τι να πούμε για Trapped! και Missing Link…
3 Likes
… και black in mind και end of all days. Αδικημενη μπανταρα
2 Likes
Εννοείται, μέχρι και το Ghosts κεντάγανε… και μετά βέβαια έβγαλαν ωραία πράγματα
2 Likes
Με τι κριτήρια το λες?
Χωρίς διάθεση ειρωνίας.
Αισίως φτάσαμε στο βρώμικο '89 και κλείνουμε επιτέλους τη δεκαετία του 1980 στην οποία, σύμφωνα με τις ψήφους της πλειοψηφίας, κυριάρχησε το metal και η κόντρα maiden-metallica. Όπως και να έχει, αντίστοιχα με το τι συνέβη το 1980, έτσι κι εδώ έχουμε ένα μείγμα νέων συγκροτημάτων, ντεμπούτων και δυναμικών επιστροφών. Εύκολη σχετικά χρονιά θα πω. Θα είναι σαν 90s αλλά δεν θα είναι.
Ψήφοι:
The Stone Roses - The Stone Roses: Φλερτάρει με την κορυφή των καλύτερων ντεμπούτων όλων των εποχών. Σπουδαίος δίσκος από μια απολύτως δυσλειτουργική τετράδα που δεν θα κατάφερνε ποτέ να επαναλάβει πετυχημένα τη συνταγή.
The Cure - Disintegration: Πιθανά ο καλύτερος δίσκος τους. Και όταν φτάνουμε να πούμε κάτι τέτοιο μετά από 10 χρόνια καριέρας και 7 δίσκους, κάτι κάνεις καλά.
Pixies - Doolittle: Είναι καλύτερο από το ντεμπούτο; Ίσως αλλά, στην τελική, δεν έχει μεγάλη σημασία. Μιλάμε για τα άλμπουμ που καθόρισαν περισσότερο από οτιδήποτε άλλο την εποχή τους.
Beastie Boys - Paul’s Boutique: Ο πρώτος δίσκος είναι απολύτως διασκεδαστικός αλλά μπορούμε να πούμε πως δεν είναι και κανένα αριστούργημα. Το αντίθετο δλδ με ό,τι ισχύει για το “Paul’s Boutique”.
Faith No More - The Real Thing: H έλευση του Mike Patton κάνει το συγκρότημα επιτέλους να μοιάζει με αυτό που ξέρουμε σήμερα. Αγαπημένος δίσκος από τον οποίο δεν περισσεύει τίποτα.
Κι άλλα 10:
De La Soul - 3 Feet High And Rising: Άκρως επιδραστικός δίσκος για την East Coast Hip- Hop σκηνή, χαλαρά ένα από τα αγαπημένα μου rap άλμπουμ ever και αυτό με το οποίο, προσωπικά, συγκρίνω τα πάντα.
Morbid Angel - Altars Of Madness: Η γνώμη μου είναι πως ο πρώτος δίσκος των Morbid Angel είναι και ο καλύτερος τους. Ναι, και συνθετικά, κι ενορχηστρωτικά και τεχνικά, έκαναν και πιο σημαντικά πράγματα στη συνέχεια. Νομίζω όμως πως τίποτα δεν συγρίνεται με την σάπια φρεσκάδα του ντεμπούτου.
Bob Mould - Workbook: Πρώτος προσωπικός δίσκος για τον Bob Mould των Husker Du. Οι εντάσεις μπορεί να πέφτουν αλλά τα τραγούδια παραμένουν σπουδαία.
Einsturzende Neubauten -Haus Der Lüge: Δισκάρα, γκρουπάρα, κτλ. Ίσως ο πρώτος δίσκος που φανερώνει το συγκρότημα που θα γίνουν. Από την πορεία τους τη δεκαετία του 1980, μάλλον είναι ο αγαπημένος μου.
New Model Army - Thunder & Consolation: Δεν ξέρω αν είναι ό,τι καλύτερο κυκλοφόρησαν αλλά μάλλον είναι το άλμπουμ που θα πρότεινα σε κάποιον για να έρθει σε επαφή μαζί τους.
Galaxie 500 - On Fire: Είχα χρονια να το βάλω να το ακούσω. Λίγο την έχω ξεπεράσει και τη φάση dreampop καθώς έχουμε γεμίσει με μέτριους, μίζερους, κακούς μιμητές, όμως οφείλω να ομολογήσω πως το “On Fire” είναι ένας πάρα πολύ όμορφος δίσκος που διατηρει μια νοσταλγική διάθεση χωρίς να ακούγεται γερασμένο.
Sepultura - Beneath The Remains: Tι να λέμε τώρα; Ξεκάθαρο masterpiece από την αρχή ως το τέλος.
Voivod - Nothingface: Έχουν κακό δίσκο οι Voivod; Δεν είμαι σίγουρος. Το “Nothingface” πιθανά να μην είναι η κορυφαία τους δουλειά αυτή την περίοδο αλλά είναι το άλμπουμ που μου αρέσει περισσότερο και αυτό στο οποίο επιστρέφω πιο συχνά.
NoMeansNo - Wrong: Ίσως να είναι και υποτιμημένοι οι NoMeansNo. Ίσως πάλι πλέον να έχουν πάρει τα εύσημα που τους αναλογούν. Όπως και να έχει, το “Wrong” είναι σίγουρα η καλύτερη και πιο ουσιαστική κυκλοφορία τους.
Godflesh - Streetcleaner: O δίσκος που πέταξε έξω το αγαπημένο μου άλμπουμ των Ministry. Μάλλον δικαίως καθώς, πέρα από το insustrial στοχείο, εδώ συνυπάρχουν noise rock, metal, και πειραματικά στοιχεία που έφτιαξαν σχολή κι επηρέασαν ουκ ολίγο κόσμο.
Honorable Mention: Η πιο δύσκολη απόφαση για το 1989 ήταν να αποδεχτώ πως υπάρχουν καλύτεροι δίσκοι από το “Pretty Hate Machine”, το ντεμπούτο δηλαδή των Nine Inch Nails, του συγκροτήματος που θα πάρει μπόλικες συμμετοχές και με βεβαιότητα ένα #1 (πιθανά και δύο) μέσα στις επόμενες χρονιές. Το ξανάκουσα. Μου φάνηκε πάλι υπερτέλειο αριστούργημα αλλά, we are not there yet. Θα φτάσουμε. Λίγη υπομονή.
Εξώφυλλο:
23 Likes
Μια ιδεα που ειχα για τα data των ψηφων, μιας και υπαρχουν σε μια μορφη που μπορουμε να τα κανουμε οτι θελουμε, ειναι να βγαλουμε % similarity μεταξυ των χρηστων να δειχνει ποιοι ειναι πιο κοντα σε ακουσματα …κλπ
9 Likes
Top 5 1989
- Nirvana - Bleach
- Tania Libertad - Alfonsina Y El Mar
- Devil Doll - The Girl Who Was… Death
- Loreena McKennitt - Parallel Dreams
- The Blue Nile - Hats
16 Likes
Πολύ καλή ιδέα! Και μετά να τους βάζουμε όλους σε κουτάκια και ταμπέλες όπως κάνουμε και με τις μουσικές, και να κάνουμε κάθε βδομάδα και poll για να εξοστρακιζουμε κι από 3 χρήστες τη φορά! 
6 Likes