Εγώ ψήφισα και πάλι μόνο ένα album (νομίζω σε όλα τα 70’s δύσκολα θα βγάλω πεντάδα), το ντεμπούτο των Lynyrd Skynyrd. Για τις κιθάρες, για τις μπαλάντες, για την original έκδοση του “Always somewhere” (χα!), για το “Simple man” που κάπως συγκινούμαι κάθε φορά που το ακούω και θα 'θελα τα παιδιά μου να μάθουν από αυτό (εγώ θέλω να πιστεύω ότι έμαθα), για το solo του “Free bird”, για τη μαγκιά που αναβλύζει, για το live συναίσθημα, αλλά για το τόσο τέλειο παίξιμο την ίδια στιγμή.
Παραδόξως, αν και Floyd-άκιας από μικρός, το “The dark side of the moon” δε θα το έβαζα σε κάποια λίστα με τα πιο αγαπημένα μου albums -και σίγουρα έχω 4-5 πιο αγαπημένα Floyd albums. Συχνά έχω αναρωτηθεί γι’ αυτό και νομίζω ότι ο λόγος είναι ο εξής: ενώ αναγνωρίζω ξεχωριστά τα διάφορα πρωτοποριακά ή, τέλος πάντων ευδιάκριτα, συστατικά του δίσκου (το concept, τα samples, το πιάνο με τη γυναικεία φωνή, το groovy κομμάτι με το μπάσο κλπ.), συνολικά ο δίσκος, ρε γαμώτο, δεν περιέχει τις συναισθηματικές κορυφώσεις που θα ήθελα (βασικά για να είμαι ειλικρινής, μόνο το “Time” την περιέχει), αλλά απεναντίας μου βγάζει κι ένα “flat” (θα πέσει κεραυνός με κάψει, το ξέρω) συναίσθημα καθ’ όλη τη διάρκειά του (ιδίως προς το τέλος με κάτι “Any colour you like” κλπ.). Ηχητικά μένω άφωνος ακόμα με το πόσο καλογραμμένα είναι τα τραγούδια, πόσο ωραία ροή έχουν πετύχει κλπ., αλλά γρήγορα θα το βαρεθώ αν το βάλω να το ακούσω, δεν υπάρχει το στοιχείο της αγωνίας που θα με κάνει να ψάχνω το επόμενο και το μεθεπόμενο κομμάτι -αντίθετα, απ’ τα 3-4 πρώτα ήδη είναι σαν να σου έχουν αποκαλυφθεί όλα τα μυστικά του.
Και για να αμαυρώσω ακόμα περισσότερο την υπόληψή μου, να πω ότι δεν έχω ακούσει το “Raw power”.
Ηταν το 1972 η χρονια οροσημο για το prog? Ή εχει ακομη ψωμι? Ρωταω αφενος επειδη εχω κενα αφετερου βλεπω διαφορα υφους στα του 1973… οσα εχω προλαβει να ακουσω εως τωρα…
Εχω κανει pool δισκων ως το 1976. Εχει απειρο προγκ (αλλο που δεν τα ψηφιζω ). Απλα νομιζω δεν υπαρχει το στοιχειο της μεγαλης εκπληξης τα επομενα χρονια.
Αδιαπραγμάτευτο τοπ 4*, για το #5 έπαιξαν περισσότερο ELP, Allman Brothers και Stevie Wonder. Των Queen μού αρέσει αρκετά (ειδικά το Liar μεγάλο κομμάτι) αλλά σαν σύνολο όχι για τόσο ψηλά
*btw, για μένα με διαφορά το καλύτερο των Genesis το συγκεκριμένο
Χαχαχαχα, εγώ τα πετάω επίτηδες έτσι με στόμφο για το σούσουρο!
Δεν έχω όμως απόλυτες απόψεις, ούτε πιστεύω σε αυτές. Όντως πιστεύω ότι το αγαπημένο μου prog rock άλμπουμ βγήκε το 1974 και θα προσπαθήσω να αιτιολογήσω γιατί είναι πολύ σημαντικό άλμπουμ.
). Απλα νομιζω δεν υπαρχει το στοιχειο της μεγαλης εκπληξης τα επομενα χρονια.
