Ε ναι ντε εννοείται… Έτσι και αλλιώς το Dream Theater παίζει να μαζέψει κάπου στους 28907108572 βαθμούς
Θα σταθώ κιουρία, στο ύψος μου (1.50 ), και ΔΕΝ θα σου απαντήσω, παρότι θα το ήθελα πολύ.
Δε θ’ αργήσει το '93. Τότε θα μιλήσουμε όπως πρέπει και όπως αρμόζει, αν και… το έργον της καρδιάς πάλλεται διθυραμβικά.
Θα προσθέσω ότι το εν λόγω έτος ανέδειξε πολλά Είδωλα, αλλά ένα στέκεται πάνω απ’ όλα και μας κοιτάει σχεδόν αλληθωρίζοντας…
-
Soundgarden - BadMotorFinger
Απίστευτος δίσκος χωρίς καν καλή στιγμή. Ο καλύτερος με τον οποίο μας ευλόγησε η καλύτερη rock φωνή της γενιάς μου. Πάντρεμα Sabbath, Zeppelin, punk επιρροών που έφερε ο Ben Shepherd, απίστευτων ρυθμών από τον υποτιμημένο Matt Cameron και βέβαια, πίσω από το μικρόφωνο ένας τύπος που φαινομενικά τα είχε όλα. Γιατί εκτός από φωνή, ο Chris ήταν και υπεργκόμενος ε , μετράει κι αυτό στη showbiz. Τι δαίμονες είχε μέσα του, μόνο αυτός το ξέρει… -
Nirvana - Nevermind
Δίσκος-φαινόμενο. Επιτομή του rock ήχου (στην παραγωγή ο Butch Vig, ο drummer δηλαδή των Garbage), songwriting με hooks που καρφώνονται μέσα σου και δε βγαίνουν ποτέ, επίσης punk επιρροές και φυσικά, σύσταση του τεράστιου Dave Grohl στον κόσμο. Η φήμη που τους έφερε ο δίσκος δυστυχώς καταπλάκωσε τον Cobain, ο οποίος είχε τους δικούς του δαίμονες να διαχειριστεί. -
Pearl Jam - Ten
Ντεμπούτο της αγαπημένης μου μπάντας. Από τους λίγους που υπάρχουν ακόμα. Έχει μέσα εμβληματικά τραγούδια που έχω βαρεθεί να ακούω live όπως τα Even Flow, εμβληματικά τραγούδια που ποτέ δε θα βαρεθώ να ακούω live όπως το Alive και το Black και όχι-τόσο-γνωστά τραγούδια που είναι όλα ένα κι ένα. Κομμένες οι μαλακίες που λέω κατά καιρούς, εδώ είμαστε σοβαροί, ο δίσκος υπεργαμάει . Στο τοπ-5 τους . -
Metallica - Metallica (a.k.a. The Black Album)
Τι να γράψω εγώ που δεν έχει γραφτεί; Το πλάνο των Metallica για να κυριαρχήσουν στον κόσμο, κάπου εδώ ολοκληρώνεται. Ήχος-benchmark ακόμα και 32 χρόνια μετά (απορώ τι “remastered” έκδοση έχουν βγάλει για το συγκεκριμένο, γελάω και που το σκέφτομαι), τραγούδια που προκαλούν σεισμό μέσα μου ακόμα και σήμερα. Α, και οι Metallica εδώ είναι κάτω από 30 ετών, έτσεεεε; -
Temple of the Dog - Temple of the Dog
Ο Cornell παίρνει backing band τους σημερινούς Pearl Jam και τιμά τον κολλητό του Andrew Wood βγάζοντας τα εσώψυχά του. Να σημειωθεί ότι χρονικά βγήκε πριν από Ten, Nevermind, Badmotorfinger . Το Reach Down, τρομερό τζαμάρισμα. Το κλείσιμο με το πιάνο στο All Night Thing, μοναδικό. Από το Seattle βγήκαν κάτι τέτοιοι μοναδικοί δίσκοι (ένας ακόμα είναι των Mad Season), που έδειξαν τι ποιότητα υπήρχε εκεί πέρα συσσωρευμένη.
Honorable mentions (πνιχτά γέλια):
U2 - Achtung Baby
Ο καλύτερός τους δίσκος, εκπληκτικά μοντέρνος ήχος.
Red Hot Chili Peppers - Blood Sugar Sex Magik
Εκτόξευση στο stardom με έναν μανιακό κιθαρίστα που συμπλήρωσε το παζλ (δεύτερος δίσκος μαζί του).
R.E.M. - Out of Time
Στα ίδια υψηλά επίπεδα, η εμπορική στροφή εμένα μου κάνει πάρα πολύ.
Guns N’ Roses - Use Your Illusion II και I
Το πλάνο των Guns N’ Roses για την κατάκτηση του κόσμου δεν έλαβε υπόψη του μια μικρή παράμετρο: τη γιωτομπαλίασή τους. Μέσα σε 4 χρόνια κατάφεραν να γίνουν ίσως η μεγαλύτερη μπάντα του κόσμου. Η κατάρρευσή τους ήρθε σε πολύ λιγότερο χρόνο.
My Bloody Valentine - Loveless
Τεράστιος shoegaze δίσκος από την από εδώ πλευρά, στα crown jewels της Αγγλίας για την εποχή και για πάντα.
Primal Scream - Screamadelica
Ίσως η πιο χαμαιλεοντική αγγλική μπάντα, στον προηγούμενο δίσκο έπαιζε ψυχεδελο-χαρντ-ροκ, στον επόμενο πήγε Αμερική και έπαιξε rock ‘n’ roll και funk, εδώ είπαν να ορίσουν το dance rock.
Queen - Innuendo
Συγκλονιστικός δίσκος από μια μπάντα που ήξερε ότι ερχόταν το τέλος της.
Roxette - Joyride
Οι Σουηδοί μας γλεντάνε με ατελείωτες μελωδίες.
Ozzy Osbourne - No More Tears
Ο δεύτερος αγαπημένος μου δίσκος της Ozzάκλας μετά το ντεμπούτο.
Fates Warning - Parallels
Δεν καταλαβαίνω τι γράφετε για εμπορικότητες, εγώ ακούω μια τρομερή δισκάρα που απλώς έχει ξεφύγει από το metal.
Savatage - Streets
Έχει μέσα στιγμές που μας συντροφεύουν μέχρι σήμερα.
Tom Petty & the Heartbreakers - Into the Great Wide Open
Επίσης στα γνωστά υψηλά επίπεδα.
Skid Row - Slave to the Grind
Αντάξιο του ντεμπούτου, λίγο πιο κάτω για μένα.
Sepultura - Arise
Στα ντουζένια τους, δεν τους σταματούσε τίποτα.
Swans - White Light from the Mouth of Infinity
Ο Gira δείχνει τα δόντια του και πάλι.
Εξώφυλλο: Nirnana
- Metallica - Metallica
- Parallels - Fates Warning
- Streets - Savatage
- Trompe le monde - Pixies
- Mr Bungle - Mr Bungle
Αξίζουν ν’αναφερθούν
Beyond - Jester’s March Από την μεγάλη γερμανική του progressive σχολή που έβγαλε διάτοντες αλλά λαμπερούς αστέρες
I will fight no more forever - Kinetic Dissent Οι Αμερικανοί πήραν την περίφημη δήλωση παράδοσης του Chief Joseph Surrenders ίσως για να δηλώσουν ότι δεν μπορούν πλέον να παλεύουν το να κάνουν γνωστό το συναρπάστικο, με thrash αφετηρίες, proto-progressive metal τους.
Futurity and Human Depressions - Osiris Άλλη μια obscure μπάντα, άλλο ένα διαμαντάκι progressive metal που θα είχε ίσως μεγαλύτερης αναγνώρισης αν έσκαγε μετά το μπάμ του είδους με τους Dream Theater
Burning Time - Last Crack Mπάντα που δε χωράει σε ταμπέλες. Alternative Metal, Progressive Metal, Groove Metal. Το σίγουρο είναι ότι η παρέα του τρέλο Buddo έπαιζε μουσική ακομπλεξάριστη, ευφάνταστη που δεν δίσταζε να αφομοιώνει πολλές και ετερόκλητες επιρροές.
Babyteeth - Therapy? Η industrial φάση των Therapy? είναι συναρπαστική
Εξώφυλλο : Forest of equilibrium - Cathedral
Βρε συ Silent
Περίμενε βρε συ, μια φορά
Σε λίγες ώρες ξεκινάει το '92
Μες την εβδομάδα θα ποστάρω του '93
Ήηηηηηηηρεμμαααααα…
ΚΑΛΑ, ΘΑ ΣΑΣ ΔΕΙΞΩ ΕΓΩ, ΘΑ ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΘΑ ΠΑΘΕΤΕ
Ψάχνω το Human στη λίστα σου αλλά δεν το βρίσκω, τί γινεται?
Δεν θες να ακούσεις την ατάκα του Κάκαλου προς τον Χλαπάτσα, έτσι;
ΤΙ;!
Όχι ρε πρώτο δεν το 'χει;
Α-ΠΟ-ΚΛΕΙ-Ε-ΤΑΙ
Δεν τη θυμάμαι, πού βρίσκεται, βαριέμαι να σκρολάρω
Συνηθισμένα τα βουνά…
RATM. Δεν πιστεύω να εννοεί Body Count
ΟΟΟΚ, δε μου αρέσει και τόσο πολύ για να το θυμόμουνα.
Έχεις ήδη μπει black list, οπότε μη φοβάσαι τίποτα