Let's Play II : 52 Χρονια Μουσικης σε 52 Εβδομαδες

:pinched_fingers: :pinched_fingers:

2 Likes

Με jb? Μέσα και γω, τρομερή συναυλία

1 Like

Με το μπαρδον! Δεν ήταν μόνο ο Glass τυποις λαθρεπιβάτης εδώ, είχε παρέα και τον Reich! :crazy_face:

1 Like

Μπορεί να είναι ιδέα μου αλλά κάποιες λίστες που βγαίνουν προς το τέλος της βδομάδας εμφανίζουν την τάση να συμπεριλάμβανουν μια-δύο από τις κυκλοφορίες που προηγούνται στην ψηφοφορία,( πχ δεν έχω ακούσει πολύ radiohead αλλά θα το βάλω αφού είναι καλό και το λένε οι άλλοι) δίνοντας επιπλέον ώθηση σε αυτές. Γιατί ρε παιδιά; Βάλτε ότι πραγματικά γουστάρετε στην λίστα και backstreet boys άμα λάχει και ακούστε μετά με την άνεση σας όποια από τις προτάσεις σας κάνει κλικ.

2 Likes

Από που προκύπτει αυτό;;

1 Like

Στατιστικά πάντως οι δίσκοι που προηγούνται έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να βρεθούν και στις λίστες των τελευταίων συμμετεχοντων.

Όπως είπα δεν είναι δυνατόν να έχω κάποια απόδειξη, είναι η αίσθηση που έχω και έχει να κάνει και με τον τρόπο που διεξάγεται το παιχνίδι. Ο καθένας μπορεί να έχει δύο τρία αγαπημένα κάθε χρονιά αλλά για τις υπόλοιπες θέσεις η επιλογή του να επηρεάζεται από τις αρχικές ψήφους.

2 Likes

Ίσως αλλά, στην τελική, ο καθένας νομίζω πως παίζει το παιχνίδι διαφορετικά.
Κάποιοι θέλουν να βλέπουν τα άλμπουμ που ψηφίζουν να κερδίζουν, άλλοι δεν ασχολούνται καν με την κατάταξη, άλλη την οικτίρουν, και πάει λέγοντας. Εγώ για να είμαι ειλικρινής, από τα τέλη του '70 περίπου έχω σταματήσει να ασχολούμαι με το τι θα βγει πρώτο και ασχολούμαι μόνο με τη διαδικασία, ξανακούγοντας λίστες και προτάσεις χρηστών. Οπότε, το καλύτερο στην προκειμένη είναι το, πάντα επίκαιρο, “live and let live” (τα φιλιά μας στο 1967).

10 Likes

συνήθως περιμένω δυο τρεις μέρες να δω μήπως ξεχνάω κάτι το τρανταχτό αλλά ήδη έχω τύψεις με κάποια που αφήνω εκτός οπότε καλύτερα να ποστάρω στα τυφλά

1998 Top 5

  1. System of a Down - System of a Down
  2. Neutral Milk Hotel - In The Aeroplane Over The Sea
  3. Διάφανα Κρίνα - Κάτι Σαράβαλες Καρδιές
  4. Calexico - The Black Light
  5. At the Drive-In - In/Casino/Out
εξώφυλλο

Marillion - Radiation

bonus

Uratsakidogi - Banal

image

27 Likes

Επιστροφή μετά από καιρό - apologies μιας κ έπηζα. Θα ψηφίσω όπως πάντα, καθαρά συναισθηματικά

  1. Anathema - Alternative 4
  2. Opeth - My Arms Your Hearse
  3. Katatonia - Discouraged Ones
  4. Death - The Sound of Perseverance
  5. Meshuggah - Chaosphere
32 Likes

Με αφορμή αυτό, που λίγο πολύ όλοι το κάνουμε, με το συναισθηματικά εννοούμε όλοι τι σημαίνουν ακόμα για μας κάποιοι δίσκοι ή “είδα τη λίστα που έχω και ψήφισα με βάση αναμνήσεις” κτλ?

Με άλλα λόγια, οι συναισθηματικοί ψήφοι περιλαμβάνουν και άλμπουμ που δεν ακούτε πια?

Οχι, ξεκάθαρα δίσκοι που διαχρονικά έχουν για τα γούστα μου παραμείνει αγαπημένοι για τη χρονιά αυτη.

9 Likes

Ναι, και για μένα είναι οι δίσκοι, που συνεχίζω να τους ακούω και τους χαίρομαι απεριόριστα. Και πλέον, έχω κατασταλάξει με ποιους δίσκους έχω πραγματικά “συναισθηματικό” δέσιμο. Παρότι η πώρωση δεν έχει χαθεί, για κάποιους δίσκους είναι, πλέον, η ωρίμανση του χρόνου.

2 Likes

Γιατί? Επειδή έβαλες στρουμφάκια στο νούμερο ένα?

2 Likes

1 9 9 7
λήψη
Πάρα, πάρα, πάρα πολύ εύκολο νο 1, δυσκολία μεγάλη ως προς τα λοιπά της κατάταξης:

30 Foo Fighters - The Colour and the Shape
29 David Bowie - Earthling
28 U2 - Pop
27 Blur - Blur
26 Third Eye Blind - Third Eye Blind
25 Mogwai - Mogwai Young Team
24 The Dandy Walhols - The Dandy Walhols Come Down
23 Judas Priest - Jugulator
22 The Chemical Brothers - Dig your own hole
21 Pain of Salvation - Entropia
20 Chumbawamba -Tubthumper . Ο λόγος που βγήκαν οι Pain of Salvation από την 20άδα. Νόμιζα ότι είχε κυκλοφορήσει το 1998, τελικά κατάλαβα ότι έχω την ευρωπαϊκή επανέκδοση.
19 Aerosmith - Nine Lives . Μαγκίτικα και κολλητικά τραγούδια.
18 Blues Traveller - Straight on till Morning . Σπουδαίο blues άλμπουμ (και το λέει άνθρωπος που δεν ακούει blues) . O χονδρούλης έχει απίστευτη φωνή.
17 Portishead - Portishead . Από τις κορυφές του trip hop.
16 Ben Folds Five - Whatever and Ever Amen. Κολλεγιακό alt rock των 90s με σκαμπρόζικους στίχους, ακόμα και το όνομά τους είναι λογοπαίγνιο (είναι τρεις και όχι πέντε).
15 Peter Hammill - Everyone you hold . Η σπουδαία φωνή των Van Der Graaf Generator, συνεχίζει σόλο, οκτώ χρόνια πριν την επανασύνδεση.
14 Creed - My own prison. Τους ανακάλυψα το 2004 μέσα από άρθρο περιοδικού (ναι, ακόμα διαβάζαμε μουσικά περιοδικά τότε) και ρίσκαρα αγοράζοντας τη συλλογή τους. Δικαιώθηκα. Διπλά μάλιστα, γιατί η συλλογή είχε και bonus DVD με πολύ ωραία videos. Oι Creed δημιούργησαν αυτό που η δισκογραφική μόδα ονόμασε post grunge . Όπως καταλαβαίνετε, με τέτοιο όνομα, το είδος δεν μπορούσε να μακροημερεύσει…
13 Bruce Dickinson - Accident of Birth . Για εμένα, το Balls to Picasso είναι ο κορυφαίος δίσκος της σόλο δισκογραφίας του. Δε βλέπω μεγάλη εξέλιξη μετά από αυτόν, ωστόσο, έχουμε κι εδώ ένα συμπαγές σύνολο τραγουδιών από την ακμαία φωνή του λίγο πριν μπει στα 40…
12 Body Count - Violent Demise - The last days. Ένας δίσκος που δεν έχει την ορμή και τις συνθέσεις του ντεμπούτου, ούτε την αγριάδα του Born Dead, καταφέρνει 26 χρόνια μετά όμως να στέκεται μια χαρά. Από τα καλά δείγματα του λεγόμενου rap metal.
11 Metallica - Reload. Πολύ ανώτερο από το Load.
10 Nick Cave & The Bad Seeds - The boatman’s call. Ο Νick είναι εδώ πολύ άνετος, δεν έχει την ανάγκη να δείξει ότι μπορεί να κάνει crossover, γι’ αυτό και δημιουργεί δίχως κανένα περιορισμό. Σε πολύ μεστή φάση, αν και την επόμενη δεκαετία θα γινόταν ακόμα πιο ώριμος! Και τιμή του που τον διασκεύασε ο Σαββόπουλος! :yum:
9 Tarnation - Mirador H μπάντα της Paula Frazer, λίγο πριν τη διαλύσει για να κάνει και - τυπικά - σόλο την καριέρα της. Η αιθέρια φωνή της είναι από αυτές που αν την ακούσεις κάπου τυχαία, κοντοστέκεσαι και ρωτάς “ποια είναι αυτή”. Μουσικές alt folk, blues, americana. Από τις επιλογές του Γιάννη Πετρίδη, τότε, στο Πρώτο Πρόγραμμα.
8 Faith no More - Album of the Year. Δεν ξέρω γιατί λέτε ότι είναι το χειρότερό τους στα 90s, για μένα είναι το δεύτερο καλύτερο, μπορεί όμως και το καλύτερο.
7 Depeche Mode - Ultra . Τελευταία μεγάλη δουλειά των Gore/Gahan, δίχως τον Alan Wlder πια μαζί τους. Θα διατηρήσω επαφή μαζί τους για κάποια επιπλέον χρόνια, κυρίως ψάχνοντας το παρελθόν τους. Ο Gahan στα πολύ κάτω του ψυχολογικά, γι’ αυτό και είναι στα πολύ πάνω του καλλιτεχνικά.
6 Paradise Lost - One second Oι PL είναι ένα συγκρότημα που πάντα σεβόμουν, μου δώσατε την ευκαιρία μέσα από το παιχνίδι μας να τους μελετήσω καλύτερα.
5 Prodigy - The Fat of the Land. Δε γνωρίζω άνθρωπο που να μη γουστάρει αυτόν τον δίσκο. Όπως λέγαμε στα 90s, έχει ΠΟΛΛΗ ΠΟΡΩΣΗ!
4 Megadeth - Cryptic Writings. Άλλη μια mega κυκλοφορία από τον mega Dave.
3 Rotting Christ - A dead Poem. To καλύτερο άλμπουμ των RC; Μάλλον. Ο Σάκης στην κόψη της ολοκλήρωσης του καλλιτεχνικού του οράματος. Κορυφές που δύσκολα θα κατακτήσει ποτέ άλλο ελληνικό συγκρότημα του είδους.
2 Dream Theater - Falling into Infinity. Έχω ξαναγράψει ότι πάντα “φοβόμουν” να ψάξω τους Dream Theater διότι με κούραζε η ανάγκη τους να φανερώσουν πόσο τεχνικά άρτιοι μουσικοί είναι.
Η ακρόαση του Falling into Infinity ήταν μια ευχάριστη έκπληξη, καθώς η ανάγκη αυτή απουσιάζει πλήρως εδώ. Ίσως είναι πάνω και από το Awake…
1 Radiohead - OK Computer. Κι αυτόν τον δίσκο φοβάμαι να βάλω να τον ακούσω, αλλά λόγω του δέους που μου προκαλεί. Δεν ξέρω πόσο αντιληπτό μπορεί να γίνει, αλλά η ακρόαση του ΟΚ Computer σε κάνει λίγο διαφορετικό άνθρωπο, κάθε φορά. Προσωπικά, δεν μπορώ να διαχειριστώ αυτά που νιώθω μετά από κάθε ακρόαση, γι’ αυτό και είναι ένα άλμπουμ που ακούω σπάνια.
Στη συνέχεια της πορείας τους οι Radiohead και ο Thomas Edward Yorke αποφάσισαν να εντάξουν πολλά και ετερόκλητα στοιχεία στη μουσική τους. Το Kid A - το οποίο πρέπει να έχω ακούσει μια μόνο φορά στην ολότητά του - είχε μέσα electronica, κλασική, jazz, ακόμα και krautrock. Είναι προς τιμήν τους ότι δεν αναπαρήγαγαν την επιτυχία και το στιλ του OK Computer ή του The Bends, αλλά εγώ προσωπικά σταμάτησα να έχω επαφή με τους post 2000 Radiohead. Παρόλα αυτά, εξακολουθούν να παραμένουν μεγάλο συναυλιακό μου απωθημένο (promoters, ξέρετε εσείς, James, Madrugada και Deep Purple για 1002η φορά, ε).

ΕΙΔΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ
Jean Michel Jarre - Oxygen 7-13
Moby - I like to score
V/A - Jackie Brown OST

19 Likes

Παντελή ακόμα μια χρονιά που θα ξέρεις 4 στα 5!
Κι εγώ δηλαδή

3 Likes

εγω θα ηθελα να μαθω ποιες χρονιες δεν ξερατε 4/5 (μη πω 5/5) και αν ξερετε τα παντα που ποσταρουν οι υπολοιποι. Οσο mainstream ή underground ειναι αυτα που βαζετε ολοι σας, ειναι κι αυτα που βαζω εγω. Δεν καταλαβαινω το κολλημα

α και ποιο σου ειναι αγνωστο απο τα παραπανω δεν ξερω

3 Likes

Εμένα ήταν αυτό.

Neutral Milk Hotel.

2 Likes

Δίσκος που έχει γίνει αναφορά σε μεηνστρημ κωμική σειρά (parks and recreation)

4 Likes

δεκτο αλλα το εχουν ηδη αναφερει οι @Aldebaran και @Lupin (και νομιζω το ντεμπουτο η @Miss_Machine )

νουμερο 1 αλμπουμ στο rym για την χρονια και νουμερο 31 ολων των εποχων
https://rateyourmusic.com/release/album/neutral-milk-hotel/in-the-aeroplane-over-the-sea/

παρομοια ή και μεγαλυτερα accolades και απο αλλα μεσα

σιγουρα λοιπον δεν τον εμαθα τον δισκο απο την μανα του μανγκουμ

ελατε και ενα κομματι δωρο

8 Likes