Slipknot άργησα να εκτιμήσω, στο All Hope is Gone με έπιασαν ( κοιτα να δεις ωραίο θέμα , μαλακωνεις τον ήχο σου , ανοιγεσαι σε πιο mainstream κοινό που ανακαλύπτει και τα παλιότερα και γίνεται μεγάλος φαν, οι ήδη φαν γκρινιάζουν αλλά δες τι πέτυχαν , διευρυμένο ακροατήριο)
θυμάμαι κάποιους να ακούνε φανατικά, όχι πολλούς δεν μου έτυχε τέτοιος κύκλος
SOAD ναι χιτακια περισσότερο αλλά τα ακούγαμε ολοι
LP ένιωσα το μεγαλύτερο γκελ
Three Days Grace, Taking Back Sunday, Panic! at the Disco, My Chemical Romance, Bullet For My Valentine, Funeral For A Friend, Alesana, RHCP, Evanescence, Within Temptation, Marilyn Manson, κι αυτά τα 3, ευχαριστώ.
Ναι ναι κι αυτοί. Ειδικά με American Idiot εξωπραγματικό breakthrough
Προσθέτω και Evanescence με fallen
Και Green Day. Mε Avenged Sevenfold άργησα λίγο να εξοικειωθώ, με LoG ποτέ. ;p
Ναι ρε και σε μας γινόταν χαμός ειδικά με MCR και Green Day τη περίοδο 2004-2006 για προφανείς λόγους…
προτρεχετε ρε - ενας μηνας μενει μεχρι να ανοιξουν τα floodgates.
…οτι ειναι αμφοτεροι οι καλυτεροι δισκοι της δεκαετιας εννοεις φανταζομαι.
Α να, τον χαμό με Evanescence τον έχω ζήσει από πολύ πιο κοντά. Και με Green Day ίσως.
Κι εγώ θα αργήσω πολλά χρόνια ακόμα. ;p
Αυτό είναι το κλου πάντως. Τα έχω ξαναπεί/γράψει κ δεν υπάρχει λόγος να κουράζω, αλλά έτυχα σε παρέα που τα ροκ της ακούσματα λόγω γονέων/αδερφών κλπ ήταν κλασικά. Η μία άκουγε sabbath, doors και zeppelin και ο άλλος maiden και παπακωνσταντίνου, δεν είχαμε δηλαδή και ιδιαίτερη επαφή με το “τώρα” του είδους.
Άστα, που να στα λέω, Κατρίνα μου, η δική μου παρέα άκουγε κυρίως έντεχνο και ελαφρολαϊκό, με εξαίρεση τον καλύτερό μου φίλο, που ψαχνόταν σαν κι εμένα.
Ωραίες εποχές, μουσικά μιλώντας, στις αρχές των '00s. Στην ίδια τάξη μάθαινες από διαφορετικά άτομα (και video games) από Outkast, RHCP και Offspring μέχρι Slipknot, Rancid και Rotting Christ, τοπ.
Ειλικρινής ερώτηση.
Πώς γίνεται να βάζεις άλμπουμ που άκουσες πριν λίγο, ψηλότερα από άλμπουμ που ακούς για χρόνια?
Το έχουν κάνει κι άλλοι χρήστες και δεν καταλαβαίνω πώς γίνεται.
Προσωπικά, πρέπει να έχω αναφέρει μόνο άλμπουμ που έχω σχέση τουλάχιστον ενός έτους και πολύ στενή (πχ Foo Fighters debut με αμέτρητες ακροάσεις).
Σχόλια τύπου “τι σημασία έχει, ένα παιχνίδι είναι” κτλ, θα αγνοηθούν 
(όχι από σένα, γενικά το λέω).
Εγώ από συμμαθητή μου μεταλλά έμαθα τους Bolt Thrower στο λύκειο, στέλνει στη διπλανή μου το the Killchain (με ποια λογική), το παίρνω εγώ από κείνη και αυτή το γύρισε στο ποπκλαμποσκυλάδικο (ποτέ της δεν άκουγε ροκ, ούτε καν υπόνοια). Οι μεταλλάδες δεν με κοιτάζαν καν. ;p
Edit: εγώ πήγα στη συναυλία τους, ο συμμαθητής μου όχι.
Πόσο διαφορετικός κόσμος παίζει να ήταν το δικό μου σχολείο από τα δικά σας 
Μόλις λίγα χρόνια πριν από την εποχή που λέτε, εκεί γυμνάσιο προς λύκειο όλοι όσοι άκουγαν “ξένα” από ροκ/μέταλ (γιατί λίγο πολύ όλοι ακούγανε Τρύπες και Ξύλινα Σπαθιά) άκουγαν Maiden, Rory, Purple, Savatage, Manowar και οι πιο “ακραίοι” Cradle of Filth.
ε έχουμε και μια ηλικιακή διαφορά ωστόσο ;p
Φτιάξε καφέ να στα πω 
A7X με έπιασαν στο Nightmare, BFMV εγώ έδωσα σημασία στο Scream Aim Fire
εξάλλου πολλή και πολύ μουσική άκουσα από τα 17 και μετά
Και σε μας ελληνικό rock στο γυμνάσιο, Λύκειο όμως metal. Οι πιο πολλοί “ροκάδες” του γυμνασίου, εκεί το γύρισαν.
Λίγοι μεταλ, πολλοί pop και ελληνικά κτλ, “σοβάρεψαν”.
.
Λεπτομέρειες
α ναι ωραίες εποχές, τότε που το έκαναν και θέμα οι Δρουζοτατιάνες με Tokio Hotel
Τρύπες, Πυξ Λαξ, Υπόγεια Ρεύματα, Διάφανα Κρίνα, άκουσα μικρή από την ξαδέλφη μου, που ηλικιακά είναι κάπου στη μέση, γράκχε.
Είναι ελεύθερη, επίσης. ;p