Όχι εντάξει, τίμιο ήταν
Η ερώτηση είναι σοβαρή πάντως, γιατί εγώ αυτά τα “άλλο ο καλλιτέχνης άλλο το έργο” δεν τα αποδέχομαι (πια)
1 Like
Sorry no 4 @apostolisza8 , still counts.
Δεν έχω ακούσει πιο γρήγορα ντραμς… Νομίζω θα μπει 10αδα
2 Likes
Που ν’ ακούσεις και το επόμενο, ακόμα καλύτερο (και ναι, ο Storm (έτσι δεν τον λέγανε;) απίστευτα πορωτικός drummer).
Δε θυμάμαι να τους συνέδεσαν με ναζίδια ποτέ, αλλά το κλασικό μισανθρωπιστικό στυλ Ι hope you die κλπ. το είχανε πολύ.
2 Likes
Παρότι είμαι απ’ τους πλέον ακατάλληλους να απαντήσουν, μια και έχω ακολουθήσει αντίθετη πορεία τα τελευταία χρόνια, δεν υπάρχει κάποια άμεση συσχέτιση που να γνωρίζω. Τώρα ΟΚ, ο MkM ήταν (είναι;) χωμένος στη NoEvDia, οπότε ισχύει όποιο όριο μπορεί να τίθεται για καθένα στο guilt-through-association.
“Αντικειμενικά” μάλλον ναι, απλά λείπει το σοκ της πρώτης επαφής (αν τα έχει πάρει κάποιος χρονολογικά). Παραδόξως (κομμάτια από το) CYFAWS άκουσα αρκετά κοντά με το που βγήκε, λόγω ενός αρκετά καλού αφιερώματος του Horror νομίζω προς καλοκαίρι 2002, αν θυμάστε. Στο ίδιο αφιέρωμα, στο bm κομμάτι που είχε επιμεληθεί ο Αγόρος είχαν παρουσιαστεί διάφορες undeground σκηνές του τότε, πχ η Σουηδία με τους WATAIN αλλά και τους FUNERAL MIST (ο Αγόρος ήδη κάνει αναφορά στο “Salvation” που προφανώς ήταν ηχογραφημένο, ένα χρόνο πριν την κυκλοφορία του), αλλά και οι ΗΠΑ με κάτι AVERSE SEFIRA & KRIEG.
Πάντως “καλύτερό” τους θεωρώ το “Blood Libels” οπότε θα τα ξαναπούμε προς Σεπτέμβρη.
Για την ακρίβεια, λάνσαραν το σχετικό σλόγκαν.
3 Likes
Όχι πως σας ενδιαφέρει απαραίτητα αλλά αν είναι να λέμε personal favorites από BNW, εγώ ψηφίζω “Out of The Silent Planet”!
6 Likes
Σίγουρα “The Thin Line Between Love & Hate” για μένα.
1 Like
Μετά το Ghost of the Navigator για μένα, αλλά μεγάλο ΝΑΙ.
3 Likes
2000
Ωραία τα 00’ς στη μουσική μας . Η δεκαετία των Machine Head ( για μένα έτσι ; ) , SoAD , Linkin Park , Gojira , Mastodon, Ax7, Slipknot, του alternative , metalcore κλπ , πράγματα με τα οποία μεγάλωσα και γενικά η δεκαετία των σημερινών “μεγάλων” . Όσων υπάρχουν ακόμα έστω
Όσα θυμάμαι από αναφορές με όποια σειρά τις θυμηθώ. Είχα στο pc σελιδοδείκτες αλλά είμαι παραλία και δεν θα έχω χρόνο. Συγχωρέστε λάθη σε τίτλους κλπ .
HONOURABLE MENTIONS
High on Fire - The Art of Self Defense
Τρομερός αλητικος δίσκος, σάπιος και με χαμηλά φωνητικά ( τουλάχιστον όπου τον έχω πετύχει εγώ ) αλλά φαίνεται η ποιότητα του Mat Pike και ακούς και έντονα το παίξιμο και τον ήχο των Mastodon . Γνωστή η ιστορία
Kamelot - The Fourth Legacy
Πρώτος δίσκος με τον σπουδαίο Roy Khan , παρά πολύ όμορφος europower δίσκος , με Nights of Arabia και γενικά έχει πραμα μέσα
Electric Wizard - Dopethrone
Funeralopolis ίσως το χαρακτηριστικότερο ριφφ όλης αυτής της σκηνής . " Βρώμικα" άλμπουμ τα EW , έχουν μια γοητεία κι αυτοί και ωραία ριφφ
Black Label Society - Stronger Than Death
Αργούν λίγο οι κορυφές του Zakk , αλλά κι εδώ όπως και στο ντεμπούτο αγνή μέταλ γκρουβα, αλητεία και ένα just killing time να μας θυμίζει σε όσους ξεχνάμε ότι ο Zakk γράφει τέλειες μπαλάντες, ξέρει ισάξια καλό πιάνο και ισάξια καλή ακουστική κιθάρα γιατί είναι ένας φανταστικός μουσικός
Limp Bizkit - Chocolate Starfish and the Hot Dog Flavored Water
Ποτέ δεν μου έκαναν κλικ. Στο μυαλό μου είναι περισσότερο διάσημοι για τον Fred και τα διάφορα μπιφ παρά για την ποιότητα τους , που υπήρχε σαφώς και τρανό παράδειγμα αυτός ο καλός δίσκος που περιέχει χιτακια που τα ξέρουμε όλοι και είναι όντως πολύ πολύ καλά
The Haunted Made Me Do It
αχ δεν είναι το ίδιο με το ντεμπούτο ρε γαμώτο, αυτό φέρνει λίγο προς Swedish melodic death, λογικό μεν και για το οποίο δυστυχώς έχω μαύρα μεσάνυχτα και είναι σοβαρή έλλειψη αν και σπάνια με τραβάει να ακούσω . Είναι ένας πάρα πολύ καλός δίσκος , ο άλλος ήταν θρας όλεθρος . Αξίζει πάντως αυτή η μπάντα, αξίζει πολύ
Papa Roach - Infest
Ωραίες εφηβικές μνήμες , ένα πάρα πολύ καλό άλμπουμ - breakthrough για τη μπάντα όπου αν θυμάμαι ήταν ο πρώτος δίσκος με συμβόλαιο σε μεγάλη εταιρεία και το έκαναν να μετρήσει που λενε και οι ξένοι
TOP 5
5. Pantera - Reinventing the Steel
Δισκάρα κι αυτή , όπως όλες με Ανσλεμο . Και του power metal, ναι
Γενικά Pantera τρελή αγάπη και Dimebag στους αγαπημένους μου κιθαρίστες εβερ
4. Fates Warning - Disconnected
Από το εξώφυλλο καταλαβαίνεις ότι θα ακούσεις κάτι τέλειο . One μεγάλο χιτακι , το έχει το όνομα ( metallica , U2 πχ 
) . Έχει Still Remains
3. Nevermore - Dead Heart in a Dead World
Δίσκος game changer . Υπέροχος ήχος και παραγωγή, η 7χορδη του Loomis είναι ο μοναδικός λόγος που θα τολμούσα ποτέ να αγγίξω κι εγώ 7χορδη κιθάρα ( εδώ δεν τα καταφέρνω με την απλή 6χορδη ) , ο τύπος έγραψε θρυλικά ριφφς ( βλέπε κόψιμο στο river dragon μετά το κουπλέ και πριν ρεφρέν ) , τραγούδια που θα μείνουν για πάντα στην κορυφή της μέταλ μουσικής . Στρατόσφαιρα
2. Iron Maiden - Brave New World
Στο τοπ 3 αγαπημένων μου δίσκων Μειντεν . Λατρεύω τον ήχο του , τον βρίσκω ταξιδιαρικο. Μου βγάζει μια αύρα που δεν μπορώ να περιγράψω
Το Ghost of Navigator από τα καλύτερα τους κομμάτια και πολύ αγαπημένο . Για ένα μπλουζάκι έδωσα λεφτά στους Μειντεν so far γιατί είχε στην πλάτη σχέδιο που παραπέμπει σε αυτό το επος
Το Nomad σε άλλους θα έχτιζε καριέρα , για αυτούς είναι εγκληματικά ένα ξεχασμένο deep cut . Το ομώνυμο είναι φανταστικό , το Blood Brothers έχει και εξαιρετικό σόλο , ε;
Fallen Angel όντως κομματαρα
1. Linkin Park - Hybrid Theory
Η μπάντα που στιγμάτισε μια ολόκληρη γενιά . Τη γενιά μου . Δεν ήταν η μόνη φυσικά , ήταν όμως πρωταγωνιστές της νέας εποχής , της “μοντέρνας”
Παθολογική αγάπη . Μπορώ να τραγουδήσω ακόμα σχεδόν όλα τα κομμάτια όλους τους στίχους και από Τσέστερ και από Σινοντα
Επίσης μπάντα που αγάπησα τόσο που κατάλαβα ( χωρίς να ενστερνιζομαι φυσικά το τονίζω ) γιατί κάποιοι κάποτε κάποιοι πήραν τόσο βαριά τη στροφή των Μεταλλικα . Μετά το Minutes to Midnight τους διέγραψα από τη ζωή μου γιατί έπαιξαν ηλεκτρονική μουσική 
Όχι ότι έχω αλλάξει άποψη , απλά κάτι catalyst τα παραδέχομαι πλέον
Έτσι είναι οι μεγάλες αγάπες, θέλουν και μούτρα
Τους αγαπώ παντοτινά . Το λάιβ το 2008 χαραγμένο στην καρδιά μου .
Όταν αυτοκτόνησε ο Τσέστερ είχα γράψει ότι πέθανε η μισή μου εφηβεία. Τέτοιο impact είχαν σε μένα
Δεν είδα να αναφέρει κανείς πόσο κομματαρα είναι το a place for my head
Εξώφυλλο
Grand Deceleration of war
26 Likes
Ναι, ναι, ναι.
2 Likes
2000
1. Deftones – White Pony
Ακόμη παραμιλάμε με αυτό το μοναδικό δημιούργημα… Με τέτοιο ήχο και έμπνευση πως γίνεται διαφορετικά άλλωστε. Chino στο peak του (και όλοι γενικώς), digital bath ατμοσφαιρικό moody αριστούργημα που όμοιο του δεν έχει, knife prty το καλύτερο κομμάτι του συγκροτήματος και κάπου στο 2:50 με την προσθήκη των απεγνωσμένων φωνητικών της Rodleen Getsic ο όρος “ηχητικό σοκ” φαντάζει πολύ μικρός για να περιγράψει όλα όσα συμβαίνουν. Να γίνουν και σχόλια για τα Passenger, δηλαδή την καλύτερη στιγμή του Maynard James Keenan, και Change (In The House of Flies)? Όλα τα λόγια φαντάζουν μικρά και περιττά. Καλλιτεχνική άποψη και δημιουργικότητα στο αποκορύφωμα της.
2. Linkin Park – Hybrid Theory
Οι Linkin Park μαζί με SOAD και Iron Maiden αποτέλεσαν την είσοδο μου στη ροκ και τα διάφορα παρακλάδια της. Παρά το συναισθηματικό δέσιμο που έχω (το οποίο σίγουρα παίζει τεράστιο ρόλο για την προσθήκη του δίσκου στην πεντάδα), θεωρώ πως πρόκειται για ένα εξαιρετικό σύνολο τραγουδιών και ήχου. With you λατρεμένο, και το pushing me away είναι αξιοζήλευτο κομμάτι.
3. Iron Maiden – Brave New World
Από τους πρώτους δίσκους των maiden που άκουσα, ακόμη και σήμερα παραμένει στο τοπ 5 της δισκογραφίας τους για μένα. Φρέσκος ήχος, συνθετικός οίστρος πριν αρχίσουν οι έντονες φλυαρίες και κάποια από τα καλύτερα κομμάτια που έχουν γράψει καθιστούν το Brave New World ως το καλύτερο post-Seventh Son album με τεράστια άνεση.
4. Θανάσης Παπακωνσταντίνου – Βραχνός Προφήτης
Αναδιαμόρφωση του σύγχρονου ελληνικού μουσικού τοπίου και απενοχοποίηση του παραδοσιακού στοιχείου στη συνείδηση των σύγχρονων ακροατών. Χαίρομαι που είχα δάσκαλο τον Παπαδόπουλο για κάποια χρόνια, η μουσική του άποψη πλαισιώνει όλο το δίσκο. Το ξέσπασμα στο τέλος του Πεχλιβάνη είναι από τις πιο απρόβλεπτες και συνταρακτικές στιγμές μουσικής ακρόασης.
5. Discordance Axis – The Inalienable Dreamless
Προσωπική ταυτότητα, χαρακτηριστικό συνθετικό ύφος με ριφφς και ρυθμική ποικιλία στο drumming που σου χαράσσονται στον εγκέφαλο, αναφορές στο κορυφαίο Neon Genesis Evangelion από το νερντουλα weeb, τον Chang… Τα παραπάνω θα αρκούσαν για να λατρέψω το δίσκο και το συγκρότημα, ακόμα και αν δεν μιλούσαμε για ένα από τα σημαντικότερα πράγματα που συνέβησαν συνολικά στο μουσικό ιδίωμα του grindcore. Ίσως προτιμώ το Jouhou λίγο παραπάνω, αλλά μικρή σημασία έχει.
Λοιπές Μουσικάρες:
Napalm Death – Enemy Of The Music Business
Έχω αναφέρει πως παρά τη σημαντικότητα δίσκων όπως τα Scum και From Enslavement to Obliteration, θεωρώ πως η καλύτερη grindcore μπάντα μπαίνει με το συγκεκριμένο δίσκο στην καλύτερη και πιο δημιουργική περίοδο τους, με ένα από τα εντυπωσιακότερα σερί ποιοτικών δίσκων που συνεχίζει μέχρι τώρα, 23 χρόνια μετά.
Necromantia – IV: Malice
Εξαιρετικό black metal το Scarlet Evil, Witching Black, αλλά έχω τρελή αδυναμία σε αυτό το δίσκο. Άμεσο, τρελό μπάσιμο με The Blair Witch Cult, Those Who Never Sleep με το φανταστικό πιάνο στο κλείσιμο και συνθέσεις όπως τα Murder, Magic And Tears με το εκπληκτικό μελωδικό σόλο προς το τέλος και Invictus με την επική αύρα του υπογραμμίζουν τους λόγους για τους οποίους η μπάντα συγκαταλέγεται στις κορυφαίες του εγχώριου (και μη) black metal.
Rotting Christ – Khronos
Επιστροφή στο σκοτάδι με έναν από τους καλύτερους δίσκους τους. Τεράστιο, συγκλονιστικό Glory of Sadness.
Χάσμα – Αντεκδίκηση
Με τραγούδια όπως Τα Μέσα της Σφαγής (τι ρεφραιν είναι αυτό, σοβαρά τώρα) και τη Βάγια, το συγκρότημα δείχνει γιατί παραμένει τόσο αγαπητό και με κλασικό στάτους.
Shikari – Robot Wars
Ολλανδική screamo/emoviolence αποκάλυψη. Με διαφορά ό,τι καλύτερο έχω ακούσει σε τέτοια φάση. Παραγωγάρα, πόρωση, ηχάρα γενικώς. Αφού βάλετε το ομότιτλο και το Written In Some Depressive Mood για μια δόση και αφού μαζέψετε τα σαγόνια σας από το πάτωμα, ψάξτε το σχετικό discography album.
Orchid – Dance Tonight! Revolution Tomorrow!
Τα πράγματα γίνονται ακόμα καλύτερα από το Chaos Is Me, με το άψογο screamo να συνεχίζει σταθερά. I Am Nietzche ύμνος.
Anouar Brahem Trio – Astrakan Cafe
Μεγάλος και πρωτοπόρος ουτίστας ο Anouar Brahem, που πάντρεψε τη μουσική της Ανατολής με τη jazz. Δοκιμάστε να ακούσετε το Parfum De Gitane, είναι κλασικό “χιτάκι” που παίζουν αρκετά μουσικά σχήματα σε τσιπουράδικα. Πανέμορφη, ταξιδιάρικη μουσική.
Apollyon Sun – Sub
Παιχνιδιάρης Warrior πειραματίζεται με Industrial ηχοτοπία. Άλλαξε τα φώτα στο Messiah (Second Coming) των τεράστιων Hellhammer. Δικό του είναι, γιατί όχι?
Antaeus – Cut Your Flesh and Worship Satan
Απειλητικοί και τσαμπουκαλεμένοι blacksters σε έναν πλέον κλασικό δίσκο του είδους.
Immolation – Close To A World Below
Ο καλύτερος δίσκος της μεγάλης death metal μπάντας είναι ηχητικά σκοτεινότερος και “διαβολικότερος” από το 90% της black σκηνής της εποχής. Πειστικά evil.
Darkest Hour – The Mark of The Judas
Εξαιρετική αρχή για ένα από τα αγαπημένα μου (τουλάχιστον μέχρι το 2005) metalcore συγκροτήματα. Φοβερά φωνητικά ο John Henry.
Swarrrm – Against Again
Τρελαμένο, περιπετειώδες grindcore από Ιαπωνία, έντονα συναισθηματικό(!) σε σημεία, ακούστε τα φανταστικά Self-Abhorrence και Pain.
Nasum – Human 2.0
Σταθερά άψογο grindcore από τους μεγάλους Σουηδούς.
Electric Wizard – Dopethrone
Βαρύ και ασήκωτο doomάνι από τα λίγα.
Mayhem – Grand Declaration Of War
Μου πήρε καιρό να χωνέψω το συγκεκριμένο δίσκο, χρόνια βασικά. Ακούγοντας το κορυφαίο black metal του Wolfs Lair Abyss και πηγαίνοντας σε αυτό, μια κρυάδα την έφαγα, καθώς ηχητικά είναι η μέρα με την νύχτα, παρά κάποιες συνθετικές συνδέσεις που μοιράζονται. Ιδιαίτερος και σε σημεία πραγματικά εξαιρετικό αλμπουμ.
Millencolin – Pennybridge Pioneers
Ο καλύτερος δίσκος των Σουηδών με κομματάρες όπως τα Material boy, Duckpond, Penguins & Polarbears και Devil Μe είναι από τα καλύτερα δείγματα στο skate punk. Πιασάρικο, άμεσο, άψογο.
The 69 Eyes – Blessed Be
Με κομμάτια όπως τα Gothic Girl, The Chair, Brandon Lee και Stolen Season ο δίσκος αποτέλεσε εξαιρετική εισαγωγή για την ενασχόληση μου με γοτθικότερες τάσεις και ήχους.
HIM – Razorblade Romance
Σορρυ παιδιά αλλά για κυκλοφορία 2000 το βρίσκω. Ό,τι γράφω παραπάνω για το Blessed Be, ισχύει και δω. Right Here In My Arms ύμνος.
AFI – The Art of Drowning
Στον τελευταίο και καλύτερο αμιγώς πανκ δίσκο τους, χαρίζουν κομμάτια όπως τα The Lost Souls, The Days of the Phoenix και το εξαιρετικό Morningstar. Συνολικά, τους προτιμώ στα επόμενα τους πάντως.
Εξώφυλλο της Χρονιάς:
28 Likes
Σοβαρή ερώτηση χωρίς ειρωνεία.
Γράφετε πολλοί για «τη γενιά που η εφηβεία της στιγματίστηκε από τους Linkin Park». Κι επειδή, από τη μία, εγώ το 2000 ήμουν έφηβος ετών 14ων κι αισθάνομαι πως εγώ και η γενιά μου δεν στιγματιστήκαμε και τόσο από το Hybrid Theory και σίγουρα όχι όσο από Slipknot ή Limp Bizkit ή Deftones ή Manson, κι αντίστοιχα πολλοί που έγραψαν για Linkin Park είναι λίγο μικρότεροι από εμένα, τελικά, ποια θα λέγατε πως είναι η γενιά που στιγματίστηκε; Μήπως δλδ πήρε 4-5 χρόνια να εδραιωθεί ως ήχος (πχ μετά το Meteora) στα αυτιά των πιτσιρικάδων οπότε έπιασε πιο πολύ αυτούς που πήγαιναν λύκειο πχ το 2005;
Ή απλώς έτυχε στο δικό μου κόσμο να μην είναι τόσο επιδραστικοί;
1 Like
Πολλά “συμπαθητικά” άλμπουμς το 2000.
Πολύ λίγα όμως τα πραγματικά ξεχωριστά.
1 Like
Εγώ προσωπικά ήρθα σε επαφή με Linkin Park και SOAD μέσω ράδιο και βιντεοκλιπ στην TV το 2003, δηλαδή 13χρονο γυμνασιόπαιδο, τα Somewhere I Belong και Faint έπαιζαν συνέχεια. Η εικόνα που έχω εγώ είναι πως τη χρονική περίοδο 2003-2006 συγκροτήματα όπως οι LP, οι SOAD και οι Slipknot κυριαρχούσαν στα γούστα της γενιάς μου (σε ροκ ήχους πάντα), και αποτέλεσαν gateway bands για πολύ κόσμο. Τα Meteora, Subliminal Verses και Mezmerize/Hypnotize βοήθησαν πολύ σε αυτό, έπαιζε και το MTV συνέχεια κομμάτια από αυτούς τους δίσκους.
5 Likes
Έτσι όπως το βλέπω και το βίωσα εγώ, θαρρώ πως έχεις δικιο. To Hybrid Theory δεν παυει να είναι ενα ντεμπουτο, και τα ντεμπουτα τόσο από τη φύση τους όσο και για τα δεδομενα του ελληνικού 2000, δεν κάνουν την υπερβαση.
Το Meteora (για το οποιο θα μιλησουμε σαφως στην ωρα του) κεφαλαιοποιήσε το δρομο που χάραξε (προς το MTV) το Hybrid Theory και μπήκε στα σχολεια. Οπότε ναι, νομιζω οι του 89-90 και έπειτα ήταν εκεινοι που ένιωσαν πιο γερά τη…μετεωρικη* άνοδο και αξια των Linkin Park.
*_
7 Likes
2000
Στο τοπ 5 μου 3 συγκροτήματα που άλλαξαν στύλ.
- Mayhem - Grand Declaration Of War
- Ulver - Perdition City
- Iron Maiden - Brave New World
- Enslaved - Mardraum - Beyond The Within
- In Flames - Clayman
Εναλλακτική πεντάδα :
- The Crown - Deathrace King
- Antaeus - Cut Your Flesh And Worship Satan (@ChrisP , @apostolisza8, Thanks)
- Fates Warning - Disconnected
- Spiritual Beggars - Ad Astra
- Nevermore - Dead Heart In A Dead World
Εξώφυλλο της χρονιάς : “Throne Of Chaos- Menace And Prayer”
24 Likes
Γιαπ.
Εγώ θυμάμαι ότι τους άκουγαν φουλ φουλ στο φρονιστήριο των αγγλικών μου μεγαλύτερα παιδιά (δεν μπορώ να σκεφτώ χρονιά ακριβώς αλλά πρέπει να ήμουν δημοτικό προς γυμνάσιο δηλ 2003 προς 2004 άρα μάλλον μιλάμε για meteora πλέον) και από όταν μπήκα γυμνάσιο και πέρα, γινόταν ο χαμός.
7 Likes
Ε, ναι
Αυτά που θυμάμαι εγώ να ακούμε όλοι σε γυμνάσιο - λύκειο ( 2004 - 2009 ) και να έκαναν γκελ σε όλους ανεξαιρέτως ήταν Linkin Park , Slipknot, SOAD .
Βέβαια ο δικός μου κύκλος γνωστών είχε απειροελάχιστους μεταλλαδες
4 Likes
Τελευταια εβδομαδα πριν τη 2 βδομαδη αποδραση από τη πρωτευουσα και τη καθημερινοτητα, και το σαουντρακ των 2000 ταιριαξε απολυτα.
Ξανα ακουσα τρομερες κυκλοφοριες, αναπόλησα, και κατέβασα ταχυτητες σε προετοιμασια της καλοκαιρινης ραστώνης.
Η 3αδα μου ειχε κλεισει από τα αποδυτήρια ευκολα, αλλα στη 10αδα επαιξε ξυλο μιας και αναθεώρησα δισκους που ειχα ψηλα στο κεφαλι μου.
Όπως και με τις άλλες βδομαδες/λιστες, το ότι κατι δε μπηκε 5αδα αλλα 6ο/7ο ξερω γω δε σημαινει ότι δε το υπεραγαπαμε/εκτιμαμε (για εμενα το λεω γιατι στεναχωρωθηκα για το Kid A )
1. Electric Wizard – Dopethrone
Ενα από τους μεγαλυτερους και καλυτερους δισκους του μεταλ για τα αυτακια μου.
Ένα μηδενιστικο αριστουργημα με ακραια δοση βρωμιας, σκληροτητας και ΟΓΚΟΥ.
Υπαρχει καλυτερο τραγουδι από το Funerapolis να σε συντροφεύει όταν καταστρέφεται ο κοσμος?
Ένα αλμπουμ υμνος στο stoner doom που καταφερνει να βγαλει μια απερίγραπτη σαπιλα, θυμο και αντικοινωνική βια. ΝΑΙΠΑΡΑΚΑΛΩ.
2. Isis – Celestial
Η καλυτερα μπαντα του αιωνα σηματοδοτεί το πρωτοποριακο της ταξιδι με το Celestial και μαζι μας παρασυρει για πολλα χρονια μετα.
Δε θελω να μακρυγορησω γιατι οντας φανμπου μπορω να καθομαι και να γραφω σεντονια για το ποσο επιδραστικη είναι η μουσικη τους στη ζωη μου. Ας πουμε ότι η «γνωριμια» μου με τον Ααρον περσυ στο Πορτο, ηταν χαιλαιτ ζωης.
3. PJ Harvey - Stories from the City, Stories from the Sea
Ένα από τα πιο ολοκληρωμενα και καθοριστικά αλμπουμ που εχω ακουσει,από μια από τις πιο επιδραστικες φωνες της συγχρονης μουσικης.
Ένα «ταξιδιαρικος» δισκος, και ας είναι ολος για τη Νεα Υορκη, με τρομερές αφηγήσεις αστικων τοπιων, προσωπικων στοχασμων και με πολλή δόση μελαγχολίας.
Εκπληκτικος σε όλα του.
4. Deftones - White Pony
Απολυτα πρωτοποριακο και καινοτομο, στην αρχικη λιστα βρισκοταν στη 10αδα και πηρε τη θεση του Midian. Ενας δισκος που ξεπερναει τα ορια του «βαριου ηχου» και της ταμπελας του nu metal.
Γιατι υπαρχει nu και nu μη κοροιδευομαστε.
5. Cradle Of Filth – Midian
Λατρεμενος μεχρι αηδιας, χιλιο παιγμενος και απεξω κ ανακατωτα ενθυμουμενος.
Δεν είναι ο αγαπημενος μου δισκος των ΚοΦ (ειμαι της σχολης Dusk / Vempire) αλλα είναι αυτος που ακουσα το περισσοτερο μεγαλωνοντας μιας κ συνεπεσα ηλικιακα.
Όπως αναφερθηκε ξερω τα παντα απεξω και τον εχω πολύ κοντα στη καρδια μου.
6. Radiohead - Kid A
Άλλο ένα αριστουργημα της συγχρονης μουσικης, και ένα τολμηρο βημα της μπαντας που στη σκια της τεραστιας επιτυχιας με το ΟΚ Computer αποφασισαν να κατευθυνθουν σε μια αχαρτογραφητη περιοχη αφηνοντας πισω τον «κλασσικο» εναλλακτικο ροκ ηχο και υιοθετοντας μια αφηρημενη και ηλεκτρονικη προσεγγιση. Τρομερος.
7. Queens of the Stone Age - Rated R
Όπως ειπε η @Miss_Machine , κακος δισκος QotSA δεν υπαρχει. Τι ωραια κομματαρα το Better Living Through Chemistry γμτ, ακουστηκε πολύ φετος το καλοκαιρι.
8. A Perfect Circle - Mer de Noms
Ειχα ξεχασει ποσο πολύ μου αρεσει αυτος ο δισκος και χαρηκα που τον ξαναεβαλα.
Ηταν κ αυτος από τα αλμπουμ που ειχα μαζι μου στον στρατο στο μπ3 (μαζι με Alice in Chains) οποτε ο εγκεφαλος μου τον εχει συνδεδεμενο με πολλες καταστασεις και συναισθηματα.
Εχει τοσα πολλα χιτακια επισης, και ακουγεται νερο.
9. Linkin Park - Hybrid Theory
Όπως εγραψα, ολοι μας εχουμε ακουσει.τραγουδησει/αγαπησει/παθιαστει σε καποια φαση της ζωης μας με καποιο τρακ αυτό του τεραστιου δισκου. Ναι τον ακουγα κρυφα τοτε στο σχολειο γιατι δεν ηταν TRVE, και στο σπιτι όταν εμπαινε στο ΜTV κοπανιόμουν στο σαλονι.
10. HIM - Right Here in My Arms
Tρομερη κυκλοφορια και χιλιοακουσμενη επισης.
1999 τους ειχα δει και στο Ροδον στα ντουζενια τους πιτσιρικας.
Δισκος ολο χιτς.
Αλλα διαφορα που ξανακουσα και γουσταρω πολύ, αλλα θελω να παω για βουτια:
Lamb Of God - New American Gospel
Άλλη μια από τις πιο αγαπημενες μου μπαντες εβερ, με ένα δυναμικο ντεμπουτο που αξιζει τη 10αδα με κομματαρες όπως Black Label / Warning / Pariah. Επομενες κυκλοφοριες είναι 5αδα / 3αδα οποτε θα επανερθω.
Songs: Ohia - The Lioness
Από τα αλμπουμ που ακουσα μεγαλυτερος και με μαγεψαν.
Πως είναι δυνατον να μη μαγευτεις με το Black Crow?
Eyehategod - Southern Discomfort
Μπαντα ζωης κ ψυχης – δε το εβαλα σε 5αδα γιατι είναι ουσιαστικα ακυκλοφορητα demos / rarities. Αλλα επειδη τους λατρευω τους βαζω.
Godspeed You! Black Emperor - Lift Your Skinny Fists Like Antennas to Heaven
Τι ομορφος δισκος – τον εχω ακουσει λαιβ πολλες φορες (3-4) και παντα με εντυπωσιαζει.
Πλεον δε θα τον βαλω σπιτι, οποτε για μενα είναι πλεον μια λαιβ εμπειρία οποτε τους πετυχαινω.
Grief - …And Man Will Become The Hunted
Ο ΒΟΥΡΚΟΣ ο σωστος.
Marilyn Manson - Holy Wood (In the Shadow of the Valley of Death)
Μεγαλο ρισπεκτ στον Μανσον. Τον γουσταρω πολύ και τον εκτιμω ως καλλιτεχνη.
Τι κομματαρες τα Fight Song / Nobodies τι να λεμε.
I am not a slave to a god that doesn’t exist
I am not a slave to a world that doesn’t give a shit.
Nuff said.
Mudvayne - L.D. 50
Ρε γμτ ηθελα να μου αρεσει περισσοτερο, αλλα δε μεγαλωσε καλα στα αυτια μου.
Περα από το Dig και το Death Blooms, τα υπολοιπα με κουρασαν λιγο.
Placebo - Black Market Music
Ορισμενες κομματαρες / οροσημα τυπου Σπεσιακ Κ, αλλα όχι η αγαπημενη μου κυκλοφορια τους.
Tragedy - Tragedy
Δεν ειχα ακουσει (ΣΥΓΧΩΡΕΣΤΕΜΕ) και γουσταρα τρελα. Θα εντρυφήσω – ευχαριστω φορουμ / @apostolisza8
AFI - The Art Of Drowning
Μου αρεσε παλια, αλλα πλεον δυσκολευτηκα να τον τελειωσω. Μπορει να μην ειμουν στη φαση.
Εξώφυλλο :
27 Likes
Τι ωραίες εποχές, παρακολουθούσα αφιέρωμα για τους emo στο Mtv…φέρτε πισω τους ημο, ρε. ;p
1 Like
Αντίθετα, δεν μπορώ με τίποτα να βρω μνήμες από αυτά. Με SOAD και τα χιτάκια τους βέβαια μέσα στα χρόνια εξοικειώθηκα, αλλά slipknot ακόμα και σήμερα νιώθω ότι δεν ξέρω μισό κομμάτι. Και δεν μπορώ να θυμηθώ και κανέναν στον ευρύτερό μου κύκλο που να άκουγε. ο.Ο
εδώ είναι, δεν φύγανε, τυχαίο ταγκ @Giasonas ;p
4 Likes