Let's Play II : 52 Χρονια Μουσικης σε 52 Εβδομαδες

2002
Η χρονιά του ευρώ. Η χρονιά που ο Παναθηναϊκός έφτασε στους 8 του Champions League με αντίπαλο τη Barcelona και στο δεύτερο παιχνίδι, στις καθυστερήσεις κάποιος πέταξε μια κότα μέσα στο γήπεδο. Η χρονιά που ο Ρακιντζής πήγε στη Eurovision με το S.A.G.A.P.O.

Πολύ σύντομα και περιεκτικά αυτή τη βδομάδα, η πεντάδα έχει ως εξής:

1. Isis – Oceanic
Post metal με τόλμη στις συνθέσεις, ντραμς που θυμίζουν ανατολίτικους ρυθμούς αλλά πατάνε καλά πάνω στο είδος (The Beggining and the End), κομμάτια που σε ταξιδεύουν (Carry) και σε ξαλαφρώνουν (Weight).

2. Agalloch – The Mantle
Κορυφαίο άλμπουμ, το μέταλ συνδυάστηκε με το folk. Κιθαριστικές μελωδίες που φτιάχνουν ατμόσφαιρα.

3. Woods of Ypres - Against the Seasons: Cold Winter Songs from the Dead Summer Heat
Πρωτόλειο από μία μπάντα που στη σύντομη πορεία της έγραψε ιστορία. Στο συγκεκριμένο ο David Gold ήταν ο ντράμερ κι όχι ο τραγουδιστής, όπως αργότερα.

4. Lacuna Coil – Comalies
Άλλη μία πολύ καλή δισκογραφική δουλειά που έμεινε.

5. 30 Seconds to Mars – 30 Seconds to Mars
Η προσπάθεια του Jared Leto να ασχοληθεί και με τη μουσική πέρα από την υποκριτική ξεκίνησε κάπως έτσι. Ένα άλμπουμ που κάποτε άκουγα κάθε μέρα, πολύ καλή παραγωγή, συμμετοχή στις συνθέσεις και από τον Maynard James Keenan.

Honorable mentions:
Daylight dies - No reply
Ίσως έπρεπε να μπει στη λίστα, αλλά η εβδομάδα δεν μου αφήνει πολύ χρόνο να επεξεργαστώ τις επιλογές μου. Είναι το πρώτο άλμπουμ των Daylight Dies, το πιο καταθλιπτικό και το πιο σκληρό ως τώρα. Αξίζει σίγουρα να το ακούσετε (το “Unending waves” θα σας βάλει στο κλίμα).

Audioslave - Audioslave
Chris Cornell. Αυτό.

Sentenced - The Cold White Light
Αγαπημένη μπάντα, αγαπημένα κομμάτια, φουλ συναίσθημα.

Bloodbath - Resurrection Through Carnage
Σουηδική death metal καφρίλα.

Εξώφυλλο της χρονιάς:
Agalloch - The Mantle
image

33 Likes

2002

1. Agalloch - The Mantle


Αγαπημένοι. Υπέροχο εξώφυλλο, επίσης. Και από μένα είναι ναι.

2. Dark Tranquillity - Damage Done
5926-damage-done-1

3. Arcturus - The Sham Mirrors
13262-the-sham-mirrors

4. Sentenced - The Cold White Light
SentencedThecoldwhitelight

5. Bathory - Nordland I
53530-nordland-i

6. My Chemical Romance - I Brought You My Bullets, You Brought Me Your Love
αρχείο λήψης

7. Judas Iscariot - To Embrace the Corpses Bleeding
114077-to-embrace-the-corpses-bleeding (1)

8. Paradise Lost - Symbol of Life

9. System Of A Down - Steal This Album!

10. Taking Back Sunday - Tell All Your Friends

Είμαι πεπεισμένη ότι δεν έχω συμπληρώσει ούτε το 1/3 των αγαπημένων μου κυκλοφοριών, μα μόνο αυτά θυμόμουν.

Summary

THE_HELLACOPTERS_-_BY_THE_GRACE_OF_GOD


R-20581573-1634173259-8530

32 Likes

H E L L O O W

4 Likes

Κάποιοι κάνετε ότι δεν ξέρετε ότι ξεκίνησαν δισκογραφικά οι Biffy Clyro το 2002 και αναρωτιέμαι γιατί :thinking:

2 Likes

Empyrium - Weiland;;

1 Like

Δεν θυμάμαι ούτε νότα.

Ρίγοι συγκίνησης! Δεν είμαι η τελευταία των (Ελλήνων) Μοϊκανών που ακούει κ εκτιμά ακόμα την προσφορά των Incubus? Απίστευτο!:sweat_smile:

2 Likes
Μύστισα
ΖΟΡΙΚΗ ΜΥΣΤΙΣΑ!
4 Likes

Όχι φυσικά

1 Like

Σπάζεστε κι εσείς όταν ξεχνάτε σημαντικά άλμπουμ;;;
Εκτός από Anathema, το 2001 ξέχασα και Depeche Mode ΓΤΧΜ!
:rage: :rage: :rage:

3 Likes

Ηταν για πενταδα ομως? Εκει ειναι το ερωτημα.

Το 2002 με μια προχειρη ματια και στις λιστες αποπανω και στα κιταπια μου, αποδεικνυεται αρκετα πιο σκατενιο απο τις προηγουμενες 9-10 χρονιες (και σιγουρα απο το επικο 2003), και αρα με πολυ πιο ευκολες επιλογες… θα παιξουν σιγουρα στανταρακια με Dream Theater και Paradise Lost, οι οποιοι και οι δυο εβγαλαν για μενα τον τελευταιο τεραστιο δισκο τους, με αστερισκο στο Octavarium. Ακομα ενα στανταρακι το Steal This Album βεβαια.

4 Likes

Όλα είναι σχετικά. Σίγουρα θα υπάρξουν κάποιοι που θα αραδιάσουν τριάντα σαράντα δίσκους. Προσωπικά δυσκολεύομαι να διαλέξω πεντάδα ανάμεσα σε μια ντουζίνα δισκάκια που μου αρέσουν περίπου το ίδιο. Υπάρχουν φυσικά και πολλά άλλα, που όμως έχω να τα ακούσω από τότε που βγήκανε και έχουν πιάσει αράχνες στην δισκοθήκη μου.

1 Like

Εμένα ας πούμε μου αρέσει περισσότερο από το 2001. ;p Δεν το θεωρώ πιο καλό συνολικά, αλλά για τα γούστα μου έχει (τύχει να ακούσω) περισσότερα πράγματα.

Όχι, δεν ήταν για πεντάδα, αλλά άξιζαν μια αναφορά, ειδικά οι DP, που δεν νομίζω να αναφέρθηκαν από κανέναν.

1 Like

Μου έφτιαξες τη διάθεση, ρε Χρήστο.

1 Like

Α εντάξει έτσι ναι.

Εγώ αν θυμάμαι καλά το ανέφερα και είπα ότι είναι το πρώτο μη δεκαρι μετά από 5 ή 6 συνεχόμενα. Χάνω το μέτρημα τώρα

1 Like

Αδιανόητη χρονιά και το 2002, 20άδα βγαίνει άκοπα ΑΛΛΑ επειδή η φάση μου είναι παραλία από τις 9 το πρωί μέχρι τώρα + μετά ξενύχτι όσο πάει, με ενδιάμεσα τέτοια σκηνικά

εκμεταλλεύομαι ένα τεταρτάκι που περιμένω την κεράΛούπενα να σενιαριστεί για να σουλατσάρω Χανιά και πέριξ και ρίχνω μόνο την 5άδα δυστυχώς αυτή τη φορά -δεν υπάρχει χρόνος για +15 και 20άδα, ελπίζω από το 2003 να επανέλθω στο σύνηθες format.

Αφήνω πολλά shoutouts εκτός αλλά και δίσκους που ίσως έμπαιναν 5άδα με περισσότερη σκέψη -όμως κρατάω σφικτά τις 2 πρώτες θέσεις που δεν αλλάζουν σε κανένα σύμπαν!

1. Isis - Oceanic
image

Μάλλον ο αγαπημένος μου δίσκος ολόκληρης της δεκαετίας, από την μπάντα επίσης της δεκαετίας.

2. Pain of Salvation - Remedy Lane
image

O αγαπημένος μου επίσης, αμιγώς prog metal δίσκος, ίσως και ever - αν όχι, σίγουρα αυτός με τον οποίο μοιράζομαι την πιο προσωπική σύνδεση (shoutout σε @GRACCHUS_BABEUF επίσης, good days buddy :slight_smile: )

3. The Flaming Lips - Yoshimi Battles The Pink Robots
image

4. Reverend Bizarre - In the Rectory of the Bizarre Reverend
image

5. Interpol - Turn on the Bright Lights
image

Soundtrack
Έχω πολλά που προτιμώ περισσότερο και θεωρώ και πιο σημαντικά στο ευρύτερο μουσικοκινηματογραφικό στερέωμα (πχ εκείνο του 24 Hour Party People είναι πραγματικά generation defining) αλλά θα το δώσω τιμής ένεκεν στο παρακάτω, καθώς το θεωρώ το τελευταίο πραγματικά σπουδαίο soundtrack του John Williams, γραμμένο για την τελευταία πραγματικά σπουδαία ταινία του Steven Spielberg -για το τελευταίο, τουλάχιστον μέχρι να με διαψεύσει πανηγυρικά το φετινό The Fablemans.
Πραγματικό κομψοτέχνημα!
image

Εξώφυλλο
image

39 Likes

περίεργη χρονιά για εμένα η συγκεκριμένη επειδή ενώ έχει πολυ καλές κυκλοφορίες δεν τις άκουσα οταν έπρεπε καθώς ήμουν φαντάρος στο δευτερο μισό του χρόνου και απλά μου έγραφαν σε κασετες φίλοι μου ότι μπορούσαν.
αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να ακούσω ελάχισττα πράγματα αλλά να τα λιώσω στην σκοπιά.
θα μείνω μόνο σε αυτά καθώς έχουν και συναισθηματικούς λόγους και αναγκαστικά θα αφήσω έξω αρκετά διαμάντια που αναγκαστικά έφτασαν στα αφτιά μου μετα απο αρκετούς μήνες(paradise lost κλαψ λιγμ…)

πάμε λοιπόν για το soundtrack της μισής θητείας μου.

το αγαπημένο μου της μπάντας. συνεχίζουν αυτο που εφτιαξαν στο ντεμπούντο τους με λίγο καλύτερες ιδέες. το πιο ομορφο πάντρεμα pop rock μπαλάντα χαζοχαρουμενα τραγούδια σούπες.
εδώ το έκαναν τέλεια.

Δεν μπορείς να πεις πολλά για αυτόν τον ανθρωπο. Δεν είχα ακούσει ποτέ μου ολόκληρο album απο τον κύριο, παρα μόνο τα πιο γνωσττά του τραγούδια (δλδ καμια 20αριά :sweat_smile: ) αλλά όταν άκουσα στο ραδιόφωνο το worlds apart μου κόλλησε τόσο πολύ σαν μελωδια και εναρχήστρωση μου έκανε τοσο μεγάλη εντύπωση που αποφάσσα να τον ψάξω παραπάνω. Αν και δεν ειναι ο καλύτερος του δίσκος, απο εδώ ξεκινάει μια τεράστια αγάπη που θα κρατήσει χρόνια ( και ακόμα δεν εχω καταφέρει να ταξιδέψω να τον δώ λαιβ…)

Απο τους πιο παράξενους του δίσκους. Προσωπικά πιστεύω ειναι τέρμα ώριμος και για ακόμη μια φορά βλέπουμε τι μουσική ιδιοφυία ήταν.
Πλήθος συνεργασιών μέσα, δύσκολο άκουσμα σχετικά αλλα αν του δώσεις χρόνο θα σκαλώσεις. και ας μην έχει τις χιτάρες του παρελθόντος.

Χαμός!
Όταν μου έδωσαν αυτό το album δεν ήθελα να φυγω απο την σκοπιά μου μόνο κ μόνο για να κάτσω με τα ακουστικά στα αφτιά και να το ακούω συνέχεια.
Ξεχειλίζει απο έμπνευση και πιστεύω οτι η συνεργασία του wilson με τους opeth της προηγούμενης χρονιάς φαίνεται εδώ μέσα σε αρκετά σημεία σαν επιρροή.
Ίσως ο καλύτερός τους.
10άρι ακατεβατο!

Κάθε φορά όταν τελειώνει η χειρότερη εποχή του χρόνου και πέφτουν οι πρώτες βροχές, βάζω αυτό να παίζει και τα συναισθήματα που υπάρχουν δεν πιστευω οτι μπορουν να ξεπεραστούν μετα απο όλα αυτά τα χρόνια. Το απόλυτο δεκάρι και ενα απο τα αγαπημένα μου αλμπουμ όλης της δισκοθήκης μου.

έχω αφήσει έξω διαμάντια όπως theater, opeth, p.lost, audioslave αλλα είπαμε είναι αρκεττά προσωπικη η φάση της χρονιάς αυτής(και της επόμενης).
τσιρς!

27 Likes

52 βδομάδες άρα πάμε ως το 21? Καίμε τα τελευταία 2, ε?

3 Likes

Ετσι βγαινει ε? Χααχχαα κακο logistic, δεν καιμε τπτ θα το κανουμε φαστ τρακ να βγει :rofl::rofl:

1 Like