Συγνώμη αλλά δεν μπορώ να το κρατήσω άλλο μέσα μου.
Βγάλαμε πρώτους τους Audioslave το 2002? Τους Demons n wizards του εναλλακτικού?
Δεν με έχεις στους συμμετέχοντες, μάστερ
Ε πες βρε ποιον εννοείς!
Ξέχασα το Opeth… δε θα εμπαινε πεντάδα αλλά κρίμας, η μία δουλειά τους που ακόμα ακούω.
*Το reply σε meldinor από λάθος.
εγώ, προσπαθώντας να δω ΤΙ ΘΑ ΠΡΩΤΟΚΟΨΩ από το ιστορικό 2003.
Spoiler: ο πρώτος δίσκος που αγόρασα τη χρονια εκεινη (αλλά ήταν του 2002)
Summary
Τους Riverside έλεγα, που είναι από τις αγαπημένες μου μπάντες, ταιριάζουν πολύ με τα αυτιά μου, θα είναι όλα τα επόμενα πολύ ψηλά στις λίστες μου και παρόλα αυτά δεν έχω ακούσει ποτέ το ντεμπούτο τους…
προσπαθησα να κρυφτω πισω απο αναμνησεις…ποιηση… παιανες στους Βασιλεις… μα φευ… τα λογια σου με καλουν… πισω στο καθηκον… ωρα να αναλαβω τις ευθυνες μου ενωπιον της Ιστοριας
λοιπον
καλα η ανιστον περιμενει ακομα τον ross, την αφηνουμε
Young Jolie = Seductive, Disturbed Witch
“ιστορικά” κορυφαια λοιπον
ομως
εμπλεξε με τον μπεκροκανατα αλαλουμ βραδ που την ξεκουρδισε
ενω η μονικα
εμπλεξε μεν κ αυτη με τον αλλον τον αφΕρεμενο τον γαλλο
αλλα παρεμεινε κυρια με τα ολα της (Lady Flamethrower)
συνεπως
I’d say “διαχρονικα” κορυφαια η Μονικα
στο σπριντ κερδιζει η νεαρα Τζολι στο μαραθωνιο η διαχρονικη Μονικα
plot twist: στο τρομπονοβεντουζατο, αλλοκοτο, installation-conceptual fabulosity
τις βαζει κατω και τις δυο η Rossy de Palma
the High Priestess of Glitter Dementia
Και για την Τζένιφερ Κόνελι τι λέμε;
^ Μην γκουγκλάρετε την τελευταία (Rossy de Palma).
Είναι εμφανώς τρολιά.
δυνατο χαρτι, “εναλλακτικη” υποψηφιοτητα, μαγευε τα indie πληθη στα νιατα της σαν τον Yog-Sothoth με το φλάουτο (err what)… miss alt.rock congeniality for sure
Είσαι αδελφός!
Βλάσφημε Άνδρα! Τα λόγια σου αντήχησαν σαν αβυσσαλέο σκοτεινό ριφ των Thorns.
Ενημέρωσα τον Αρχηγό μέσω της γραμμής έκτακτης ανάγκης που διατηρούμε σε γνωστή πλατφόρμα “δημιουργίας περιεχομένου” (ναι έχουμε fake profiles εκεί τι θελετε τώρα). Η οργή του μεταφέρθη ως μαύρος άνεμος through Middle Earth, like the shrieks of Ungoliant, καθότι και ο Τζοάκος είναι φαν πρώιμου Αλμοδοβάρ και κολεξιόν Jean-Paul Gaultier.
Σε μισή ώρα συνεδριάζει το Ανώτατο Πειθαρχικό Συμβούλιο υπό την προεδρεία της Μπρουμχίλντα, της πιο ξακουστής gilf dominatrix σε όλη την Βαλχάλλα. Νίπτω τας χείρας μου και πάω να μπιντζάρω iCarly και Victorious.
Νομίζω είναι η χρονιά που με δυσκόλεψε περισσότερο απ΄ όλες, εξού και τα 257 επιλαχόντα στο summary. Για πάμε:
2003
Muse - Absolution
Χαλαρό νο1, από την καλύτερη μπάντα των 00s. Πολύ διαφορετικό και πολύ ίδιο με το Origin, όπως τελειώσε με το Megalomania το Origin, ξεκινάει το Absolution με το Apocalypse Please, δηλαδή απόγνωση, 2 χιτάρες, Time Is Running Out και Hysteria, δόσεις metal στο Stockholm, το έτερο τεράστιο κομμάτι τους Butterflies & Hurricanes (χέρι ψηλά όσοι φωνάζατε Beeeeeeeeeeeeeest μαζί με τον Matt το 2016), The Small Print 3 λεπτά καύλας, Thoughts of a Dying Atheist το αγαπημένο μου, Falling Away With You το κρυφό διαμάντι του δίσκου, τι να λέμε, μέσα σε 2 χρονάκια βγάλανε 15+ τραγούδια υπερόπλα για τη φαρέτρα τους. Η κορυφή είναι δικιά τους δικαιωματικότατα, όλη η περιοδεία του Absolution είναι for the books, βασιλική headline εμφάνιση στο Glastonbury το 2004, rip Dom’s dad
Placebo - Sleeping with Ghosts
Πολύ πολύ αγαπημένο album, λίγο πιο κάτω σε ποιότητα από τα δύο προηγούμενα, αλλά το mood του το κάνει απόλυτο 10άρι για μένα. English Summer Rain, Special Needs, Plasticine και Bitter End τα αγαπημένα μου, με το τελευταίο να είναι κομματάρα. Στο Rockwave του 2009 (πρώτη μου συναυλία έβερ) έκανα τόσο χαμό με το Bitter End, που δύο τύποι έβγαζαν εμένα βίντεο αντί τη σκηνή.
Funeral for a Friend - Casually Dressed & Deep in Conversation
Όποιος μένει στο όνομα της μπάντας και “εΙνΑι ΙμΟ” έχει χάσει από τα αποδυτήρια. Φ Α Ν Τ Α Σ Τ Ι Κ Η μουσική.
Fall Out Boy - Take This To Your Grave
Κατέφτασαν <3 Το αγαπημένο μου συγκρότημα της εποχής γυμνασίου, παραδίδει ένα φοβερό album προτού έρθει η εμπορική επιτυχία.
Yellowcard - Ocean Avenue
Ε ναι λοιπόν, απενεχοποιημένα κάθε φορά που μπαίνει το riff, το snare και το “There’s a place off ocean avenue” ξέρεις οτί θα γίνει χαμός στο πάρτυ. Το album βέβαια, έχει και άλλες κομματάρες όπως το breathing, Life Of A Salesman, Believe, Only One, καλά οκ, όλο το album ΓΑΜΕΙ, ναυαρχίδα στο punk-pop.
Summary
Κόπηκαν στο τσακ
Black Eyed Peas - Elephunk
Every Time I Die - Hot Damn!
Three Days Grace - Three Days Grace
Outkast - Speakerboxxx/The Love Below
Death Cab for Cutie - Transatlanticism
The Strokes - Room on Fire
Blink-182 - Blink-182
Kelis - Tasty
Calexico - Feast of Wire
AFI - Sing the Sorrow
Linkin Park - Meteora
The Black Keys - Thickfreakness
HIM - Love Metal
Goldfrapp - Black Cherry
Blur - Think Tank
Radiohead - Hail to the Thief
Story of the Year - Page Avenue
Yellowcard, είχα ξεχάσει πως υπάρχουν αυτοί! Με πήγες πολύ πίσω.
Ξέχασα το Elephant
Δεν αλλάζω τώρα 5άδα την έχω καταθέσει και στηρίζω δυνατά, αλλά δε γίνεται να μην το βάλει κάποιος.
εδιτ: Α καλά, ούτε ο JTN το έβαλε, τον ήπιαμε
Ωραίοι οι yellowcard
Elephant θα βάλω κατά 90% εγώ
Ρε μλκ, οσο αμπαλοι και να ειμαστε, θα μπει σε λιστες η δισκαρα, τι “ελπιζω να μπει” μας λες. Απο εσενα παντως δεν περιμενα τετοιο φεηλ, ριξ’ τα στο τζετ λαγκ