Επειδή εχω χαθει, μέχρι πότε ψηφίζουμε για 2020,2021 , 2022 και 2023;
Εξακολουθει καθε Κυριακη δωδεκα παρα πεντε!
;p
Με προλαβε η Λυκαινα, δωδεκα παρα πεντε λεει ο θρασυς, που βαζει λιστα καθε Δευτερα (και οχι πλεον Κυριακη) 00:15!
2020 : Παει, περασε, τομπουλο
2021 : Μεχρι τα μεσανυχτα της τελευταιας μερας του χρονου!
2022 : Μεχρι τα μεσανυχτα του Αι-Γιαννιου!
2023 : Μεχρι τις 14 Ιανουαριου, γιορτη της Νινα Ισαποστακια… εεε Ισαποστολου εννοω
Και γιατί δεν με φώναξε κάποιος να μου θυμίσει τη χθεσινη ψηφοφορία;
Ε ;
Σταρχιδιασας
Για να βγει πρωτο το Σαϊκοτικ Γουολτς του ψεκα
Θα εβγαινε ουτως ή αλλως πρωτο, δεν υπηρχε κανενας σοβαρος μετσαλ ανταγωνισμος!
Ας εβαζες ξυπνητηρι!
Περα απο την πλακα, δεν θυμαμαι να ειδα ταγκ απο @anhydriis …
Drenie right now
Δεν εκανα ταγκαρισμα καθως ηταν πανω απο 20 οσοι ακομη δεν ειχαν ψηφισει (σορρυ @drenie φορ μισιγκ ουτ, φανταστηκα οτι οι περισσότεροι ησαντο σε καποιο μπουφε), οπως τα ειπε ο αγαπητος μου @QuintomScenario για τις ημερομηνίες, κανονικα κυριακες εκτος της πρωτοχρονιάς…
Δεν μπορουν να κατσουν να γραψουν την λιστα τους δηλαδη πριν πανε στο ρεβεγιον την Κυριακη οσοι παιζουν?
Μετά από σχεδόν πενήντα ψηφοφορίες και η ερώτηση αυτή συνεχίζει να πλανάται στον αέρα. Μυστήριο πράγμα!
Αν είχαμε συντονιστει για το Demoniac να ψηφιστεί το 2020 δε νομίζω να έβγαινε
Πεντάδα
Gojira – Fortitude
To πιο βατό άλμπουμ της καλύτερης μεταλ μπάντας του 21ου αιώνα. Προσωπικά το βρίσκω ένα κλικ κάτω από το Magma και 2 κλικ κάτω από τη χρυσή (για μένα) τριάδα, αλλά δεν παύει να είναι ένας φανταστικός δίσκος.
Darkthrone – Eternal Hails…
Kαι μόνο εκείνο το ανατριχιαστικό δεύτερο μισό του Lost Arcane City of Uppakra να είχε…
Iron Maiden – Senjutsu
Ότι ίσχυε για το Hardwired, ισχύει και εδώ. Όταν οι Maiden σου δίνουν δίσκο με 3-4 κλασσικά κομμάτια, είναι νομοτελειακά 5αδα.
Fucked Up – Year Of The Horse
Αντιγράφω Καραολίδη. This is a fucked up masterpiece. A Fucked Up masterpiece. Fucked Up’s masterpiece. Whatever. (10)
Mastodon - Hushed and Grim
To μεγαλύτερο σε διάρκεια album των Mastodon καταφέρνει να μην ακούγεται σαν το μεγαλύτερο σε διάρκεια album των Mastodon.
Εύφημος Μνεία:
Actors - Acts of Worship
Harakiri For The Sky – Mær
Carcass – Torn Arteries
Wolves in the Throne Room – Primordial Arcana
Godspeed You! Black Emperor – G_d’s Pee AT STATE’S END!
Converge – Bloodmoon: I
Cynic - Ascension Codes
Thy Catalfaque - Vadak
Turnstile - Glow On
Zao - The Crimson Corridor
Καταρχάς, χρόνια πολλά σε όλους. Να προσέχετε τους εαυτούς σας και ν’ αναστηλώνετε τους άλλους. Πάμε και στην πιο μη metal πεντάδα μου ever.
1) Wolf Alice - “Blue Weekend”: Είναι η δεκαετία των δίσκων με τις νεάνιδες στα φωνητικά που κερδίζουν τα άπαντα. Είναι και οι Wolf Alice που τους αξίζουν άπειρες ακροάσεις στο αμάξι, στο ποδήλατο, στο σπίτι, στη διαπασών. Τραγούδια γεμάτα με μουσική, αλλά και ικανά για να γεμίσουν ένα “άδειο” δωμάτιο ή κι ένα δρόμο με κόσμο που πάει κ’ έρχεται γρήγορα, βιαστικά και απρόσωπα. Οπότε, εκεί μπαίνει το “Lipstick on the Glass” και ξαφνικά κάτι γίνεται, κάτι κινείται και αξίζει να παρατηρηθεί ή και να το ακολουθήσεις. Δισκάρα.
2) Sivert Hoyem - "Roses of Neurosis”: Έτσι είναι τα πραγματικά και αυθεντικά ΕΡ. Με καινούργια τραγούδια και όχι επαναηχογραφημένα ή προερχόμενα από κάποια live εμφάνιση. Ο Νορβηγός είναι χάρμα. Είναι στο γνώριμό του ύφος. Είναι κύριος με τα όλα του, και τα τραγούδια του είναι απολαυστικά. Ακόμα κι αν το “Safe Return” είναι εκ του ανεξηγήτου βγαλμένο από τους Whitesnake. Και περισσότερο από καθετί είναι η φωνή του υποστηριζόμενη από τις ενορχηστρώσεις.
3. Lumiere - “Pianorak”: Ο άνθρωπος προχωρεί πέρα από τα γνωστά, ενδύεται το παρελθόν και κάνει ένα δίσκο στην ολοκληρία του να διέπεται από τα ασπρόμαυρα πλήκτρα κεντρίζοντας τους ηχητικούς νευρώνες. Πιθανές παραπομπές σε γνωστούς και αγνώστους, εγχώριους και εξωτερικούς. Βαλς που κυματίζουν στον αιθέρα και νότες που μπαρκάρουν στο μυαλό χωρίς να έχουν σκοπό να βγάλουν ναύλο. Στο δε “Variation No.3” είναι το αιώνιο παίξιμο, αυτό που δε θες να σταματήσει.
4. Tuesday the Sky - “The Blurred Horizon”: Το ζήτημα (σχεδόν πάντα) είναι να σε εμπνέει - ακόμα και για ν’ ακούσεις μουσική - ο βασικός δημιουργός ενός εκ των αγαπημένων σου συγκροτημάτων. Ο Jim το έχει αυτό και στον δεύτερό τους δίσκο, ενώ διατηρεί αυτήν τη λεπτή γλυκύτητα, μπαίνει λίγο σε πιο “γκρίζα” ηχοτοπία. Αρνητικό; Καθόλου. Τουναντίον, ο δίσκος ρέει σαν τη ναύ χωρίς τρικυμία.
5. Circuit des Yeux - “-io”: Αχαρακτήριστος μουσικά δίσκος, αλλά υπέροχος, απολαυστικός, γεμάτος, ζεστός και μετά από όλη την δημιουργική τόλμη της συνθέτριας κλείνει με το απαλό “Oracle Song”. Βέβαια, έχει προηγηθεί μία άνευ προηγουμένου πειραματική βουτιά και με το αποκορύφωμα να γίνεται στο “Stranger”, εκεί όπου συναντιούνται η Φαραντούρη με τη Διαμάντω, τον Walker και τη Gerrard. Ανατριχιαστικό.
Εξώφυλλο:
2021
- Iron Maiden - Senjutsu
- Panopticon - …And Again Into The Light
- Black Soul Horde - Horrors From The Void
- Herzel - Le Dernier Rempart
- Mortifero - The Death Ballads
Κενοτάφιον
- Wheel - Preserved In Time
- Warrior Path - The Mad King
- Tyrann - Djavulens Musik
- Helloween- Helloween
- Converge & Chelsea Wolfe - Bloodmoon: I
- Empyrium - Uber den Sternen
- Soen - Imperial
- Lake of Tears - Ominous
- Harakiri For The Sky - Mære
- Nightmarr - On Fire
Cover Art
2021
Χρόνια πολλά, υγεία και κάθε καλό…
εξαιρετική χρονιά το 2021 . Αν και η 5αδα έχει παλαίουρες και ψήφους καρδιάς που ζορίστηκα άσχημα ως προςτο ποιους να χωρέσω , το ζουμί είναι στα mentions
HONOURABLE MENTIONS
-
The Dead Daisies - Holy Ground
Πολύ ωραίο μοντέρνο hard rock -
Architects - For Those That Wish To Exist
ακόμα δεν έχω αποφασίσει αν μου αρέσει ή όχι , προτιμώ σίγουρα τους Architects των δυο προηγούμενων . -
Liquid Tension Experiment - Liquid Tension Experiment 3
σε όσους είναι φαν των instrumental δίσκων , αξίζει τον χρόνο σας -
Gov’t Mule - Heavy Load Blues
Εξαιρετικός δίσκος γεμάτος blues ιδέες που με έπιασαν για τα καλά -
Wardruna - Kvitravn
Νομίζω το Nordic Folk στα καλύτερα του -
Acid Mammoth - Caravan
Είναι τρομερά τα μαμούθ , psych/stoner/doom όσο υπνωτικό και καυλωτικό χρειάζεται -
Wheel - Preserved In Time
Καλά δεν είναι και δύσκολο να με πιάσει η μουσική σου , όταν παίζεις doom . Δεν είναι το νο.1 είδος μου παραδόξως, αλλά φυτρώνουν μπάντες με το κιλό και όλες παίζουν τόσο ωραία . Δύσκολο να πω κακή κουβέντα για τέτοιες μπάντες . Όλα σωστά κι με αυτούς -
Dream Theater - A View From The Top Of The World
Πολύ ωραίος δίσκος από τους Theater , αντάξιος του ονόματος τους . Χαίρομαι που βρίσκονται σε φόρμα ελπίζω να κρατήσει -
Black Soul Horde - Horrors From The Void
Έχει ανέβει πολύ το ελληνικό μεταλ και πολύ χαίρομαι -
Dirty Honey - Dirty Honey
ίσως το καλύτερο σφηνάκι του 2021 , εξαιρετικό ροκ . Όλοι πατάνε στους Ζεπς και κανείς δεν κάνει λάθος, it never gets old στα αυτιά μου -
Demoniac - So It Goes
Είναι όντως πάρα πού δυνατό ΜΟΝΟΘΡΑΣ αλμπουμ με πανέξυπνες και ταιριαστές πινελιές που το κάνουν να ξεχωρίζει από τον σωρό -
Heavy Feather - Mountain Of Sugar
Θέλω αυτό που πίνουν στη Σουηδία , μαγικός ζωμός είναι ; Κάτι άλλο ; Γαμώ τη Σουηδία σας είστε σε όλα τα είδη τέλειοι . Γαμώ και τις φωνές σας και το ταλέντο σας στα όργανα. Λες και τραγουδάει η Τζανις ώρες ώρες . Τελικά ίσως αυτό είναι το καλύτερο του 2021 -
Smith/Kotzen - Smith/Kotzen
Smith παίζε μόνο τέτοια μέχρι τελευταίας ρανίδος . Εξαιρετικός δίσκος . Ο Kotzen είναι μεγάλο αλάνι στο μοντέρνο blues και hard rock στυλ και πραγματικά μαζί με τον δάσκαλο που παίζει εξαιρετικά blues licks ακόμα και στους Μειντεν , βρήκε τεράστιο συνεργάτη και ο δίσκος κεντάει -
Green Lung - Black Harvest
Αυτή η μπάντα έχει αυτό το κάτι . Ξεχωρίζει , μου αρέσει πολύ περισσότερο από τις άλλες . ΚΑτάφερε και έβγαλε καλύτερο δίσκο από το ντεμπούτο της , έβγαλε φέτος και 3η δισκάρα . Αποτελεί ένα από τα νεα favourite things μου -
Trivium - In The Court Of The Dragon
Συγνώμη ρε παικτούρες αλλά έβγαλαν και οι Maiden δίσκο, αλλιώς ήσασταν 5αδατοι με το σπαθί της , την αξία σας και την αστείρευτη έμπνευση σας . Έχετε εξελιχθεί σε πολύ μεγάλη μοντέρνα μεταλ μπάντα , ειδικά όταν αποδεχτήκατε ότι δεν θα γίνετε Μεταλλικα , όπως δεν θα γίνει και κανείς άλλος και παίζετε την μουσική σας με τους όρους σας . Χαίρομαι που αυτό σας φτάνει και μας φτάνει και είμαστε όλοι ευτυχισμένοι και απολαμβάνουμε καλό μεταλ
TOP 5
5. Iron Maiden - Senjutsu
τον δίσκο τον έλιωσα , τόσο πολύ μου άρεσε . Ακόμα μου αρέσει και ακόμα τον ακούω . Δεν έχει ξεφουσκώσει όπως πχ το BoS . Φοβερά καλογερασμένη μπάντα οι Maiden , ειδικά στα λαιβ, σαν το παλιό καλό κρασί . Δεν έχουν να αποδείξουν τίποτα και σε κανένα πλην των εαυτών τους . Και το ότι θέλουν και μπορούν ακόμα να βγάλουν καλούς δίσκους με τραγούδια που στέκονται άξια μπροστά στην λαμπρή καριέρα τους , εμένα μου αρκεί
4. Mastodon - Hushed And Grim
Μου φαίνεται ακόμα δύσκολος δίσκος. Επειδή είναι μεγάλος ; Επειδή είναι πιο βαρύς / σκοτεινός ; Επειδή καταθέτουν ψυχή ; Σίγουρα όμως για άλλη μια φορά μουσικά είναι κορυφαίοι , όπως και στιχουργικά . Έχει μέσα πολύ μεγάλες στιγμές
3. Helloween - Helloween
Δεν ξέραμε τι να περιμένουμε , ίσως επειδή είχαμε φοβηθεί . Τελικά έδωσαν πολύ μεγάλη προσοχή σε όλα , όπως άρμοζε πρώτα από όλα στους ίδιους και παρέδωσαν ένα φανταστικό δίσκο αντάξιο της ιστορίας τους . Listen to to your heart !!! Αυτό έκανε μάγκες μου και σας δίνω 3η θέση γιατί όταν σκάει ο Κίσκε στο πρώτο κουπλέ του Out for the Glory εγώ συγκινήθηκα
2. Gojira - Fortitude
Συνεχίζουν να είναι μια από τις μεγαλύτερες μπάντες του σήμερα , με παράσημο ότι το κάνουν με τους όρους τους , το στυλ τους, τον τρόπο τους . Αυτό που παίζουν δεν είναι εύκολο για mainstrem breakthrough , είναι όμως εκεί ψηλά που αξίζουν να βρίσκονται .
1. Need - Norchestrion: A Song For The End
Δεν ξέρω τι να γράψω για αυτό το έπος . Τους θεωρώ πολύ μεγαλύτερους από τα στενά όρια της Ελλάδας , φανταστικό prog metal . Εξαιρετικοί παίκτες , μελωδιάρες, μπασάρα , όλα τέλεια σε αυτή τη μπάντα
ΕΞΩΦΥΛΛΟ
Σημείωμα για το 2020
Δεν συμμετείχα λόγω τρεχάματος (έγκαιρα) στην εβδομάδα του '18. This was accidental.
Δεν συμμετείχα όμως συνειδητά στην εβδομάδα του '20 που μόλις έκλεισε. This was deliberate.
I am not up for abstaining, this notable exception should confirm the rule indeed.
Σε σημείωμα του “τότε”, είχα επισημάνει πως το 2020 ήταν η χρονιά που προφήτεψε ο Alan Vega όταν θρηνούσε για το Harlem και τραγουδούσε για τα άδεια, δύστυχα βλέμματα των αφρο-αμερικανών παιδιών, στην αποκλεισμένη “ζώνη” για τους παρίες του οργανωμένου ρατσισμού τω καιρώ εκείνω (ενώ τώρα ε? θα μου πεις).
Δεν θυμάμαι καμία κυκλοφορία το 2020. Δεν θυμάμαι μουσική.
Θυμάμαι τους τηλε-ρήτορες του new normal, praetorius urbanis off the monitor, preaching the end.
The end of nightlife.
The end of “individuality”.
“Τελειώσαν τα μπαράκια, τα ξενύχτια, αυτά που ξέρατε” ωρύονταν οι νεκροζώντανοι μούχληδες του day job ταλιμπανισμού.
Δεν θα ξεχάσω τις κατάρες και τις απειλές των εκπροσώπων του νοικοκυρισμού που επιτέλους μπορούσαν να κουνάνε δάκτυλο με τις πλάτες της νέας “ασύμμετρης απειλής”.
Φυσικά κανείς από δαύτο το συφερτό δεν νοιαζόταν για την υγεία του κοσμάκη, την απαξίωση του ΕΣΥ, το κάλπασμα του Covid όταν στα αεροδρόμια οι “έλεγχοι” γίνονταν με “θερμόμετρα” ή όταν το καλοκαίρι του 2020 νεόπλουτοι έσκαγαν στα νησιά “αέρα-πατέρα” ενώ οι ιθαγενείς προετοιμάζονταν για δεύτερο “λουκέτο”.
Οι σωροί των νεκρών ήταν απλώς η επιχειρηματολογία “δια τα περαιτέρω”.
Ασέβεια, απανθρωπιά, ύβρις.
Ο κόσμος πέθαινε ενώ ενημερωνόμασταν από το lifestyle βραχίονα των φερεφώνων για το πόσο hawt and sexy θεωρείτο γνωστός αξιωματούχος “κομμάντο” που “πολεμούσε” τον covid με τηλεοπτικό νταηλίκι που θυμίζει δυσκοίλιο Πόλντο που έχει φάει 50 μπέργκερ αλλά έχει στουμπώσει και δεν μπορεί να ανακουφιστεί (yeah no2 can be a bitch).
So, there it was.
A new consensus, a horrid incarnation of “They live”.
“The old cynicism is gone - We have Faith in our Leaders”.
Παρηκμασμένα ρετάλια κίβδηλων εικασιών βαπτισμένων (τι προσβολή) ως “επιστήμη” - μέτρα εκτάκτου ανάγκης εν είδει “δημόσιας ασφάλειας” - το διαχρονικό motto των φασιστών.
Ο Carl Schmitt, o πιο σοφιστικέ νομικός ινστρούκτορας του Χίτλερ, είχε πει - η αληθινή εξουσία ανήκει σε εκείνους που μπορούν αβίαστα να κηρύξουν το “κράτος έκτακτης ανάγκης”.
Το εβραϊκό γκέτο της Βαρσοβίας - η πρώτη πράξη του Shoah κηρύχτηκε ως “μέτρο δημόσιας υγιεινής απέναντι στον τύφο” που “βέβαια” κουβαλούσαν οι Εβραίοι.
Άρθρα της εποχής δείχνουν ότι αυτές οι “απόψεις” χειροκροτήθηκαν από “υπεύθυνους κύκλους” ένθεν κείθεν (και… κακείθεν).
Στο ημερολόγιο μίας νεαρής Εβραίας κομμουνίστριας που συμμετείχε στον ένοπλο ξεσηκωμό του γκέτο τον Απρίλιο του 43, το στοίχημα είχε τεθεί - να σπάσει η σιωπή (ο θάνατος ήταν ούτως ή άλλως βέβαιος).
Disclaimer: Δεν με ενδιαφέρει να ξεκινήσει καμία συζήτηση για την εποχή εκείνη, ούτε να αναβιώσει κάποιο controversy που ήταν βαρετό και θλιβερό τότε - πόσο μάλλον τώρα. Απλώς εξηγώ γιατί δεν θυμάμαι καμία δισκογραφική δουλειά του 2020. This is a note about music, not anything else ^ ^ mmkay? -Yas, Nagging Old Queen (Bianca!).
Ίσως το soundtrack του 2020 να είχε όντως γραφτεί δεκαετίες πριν, το 1980, περιγράφοντας την δυστοπία της αδιόρατης γεωγραφίας “βόρεια της 125ης οδού”, εκεί που όψιμα υπήρξαμε όλοι γκετοποιημένοι παρίες. Maybe it was all a hallucination I had. So don’t mind me, I am just an aging fabulous former sex icon having a daymare. Πρέπει να ξαναδώσω ευκαιρία στο Chromatica, Stefanie still has glimpses of genius even post-Artpop. But till then, I trust an older NYC icon - the very first one.
Lets hear it for Frankie(s), Alan:
"There ain’t no more music
In Harlem"
2021
Need-“Norchestrion: A Song for the End”
Khirki-«Κτηνωδία»
Iron Maiden-“Senjutsu”
Spiritbox-“Eternal Blue”
Trivium-“In The Court Of The Dragon”
Στο εξώφυλλο παίζει να είναι και η Τζάνις. Ξανθιά