@QuintomScenario τον ξεχασα. 
Τις μισες φορες που εχω δωσει λιστα εχω ξεχασει κατι.
2 Likes
Εν τω μεταξύ, διαβάζω όλες αυτές τις ευχαριστήριες “επιστολές” (και κάποιες… αποχαιρετιστήριες!) προς τον θρεντοκράτορα τις τελευταίες εβδομάδες, καταλαβαίνω ότι έκλεισε ο κύκλος της αρχικής ιδέας του παιχνιδιού συν την μικρή επέκταση έως το 2023 κατά συνέπεια ένας απολογισμός λογικό είναι να γίνεται, αναρωτιέμαι όμως μήπως… άλλαξε κάτι σχετικά με το prequel των 60s που λέγαμε ότι θα κάνουμε!
Αυτό που σίγουρα δεν έχει αποσαφηνιστεί είναι το έτος που θα ξεκινήσουμε (αν ξεκινήσουμε), οπότε να επαναλάβω την πρόταση η επιστροφή στα sixties να γίνει αντίστροφα, πρώτα το 1969, μετά το '68 κοκ, για λόγους συνέχειας, αφού τώρα το παλιότερο έτος είναι το 1970. Έτσι, ακόμη κι αν κάποια στιγμή καταλήξουν να ψηφίζουν μόνο 10 άτομα και σταματήσει το παιχνίδι, να έχει καλυφθεί μια συνεχόμενη χρονική περίοδος, χώρια που όσοι αγαπάνε τα seventies σίγουρα έχουν ακούσματα που φτάνουν μέχρι το 1967-’68 τουλάχιστον, άρα θα υπάρχει αρχικά ικανοποιητική συμμετοχή. Αντίθετα, αν ξεκινήσουμε από το 1960 είναι πολύ μεγάλη η πιθανότητα τα πρώτα έτη της εν λόγω δεκαετίας να είναι εντελώς άγνωστα σε πολλούς και να ατονήσει πρόωρα το ενδιαφέρον.
Ρωτάω για να ξεκινήσω σιγά σιγά να γράφω το σεντόνι για το 1969, ίσως την καλύτερη χρονιά στην ιστορία της σύγχρονης pop (με την αρχική σημασία, εκ του popular) μουσικής!
7 Likes
Ας το αφήσουμε τελευταίο το 1969 ρε. Έχει εκπληκτικά πράγματα, ας κλείσουμε πανηγυρικά με αυτό το έτος!
6 Likes
Ε καλά , μεταξύ μας τώρα , 70% μείωση συμμετοχής από βδομάδα εκτιμώ. Μακάρι να είμαι ΠΟΛΥ λάθος
Εγώ δεν έχω ακούσει τα 60’ς μόνο τα απολύτως κλασικς Χέντριξ κλπ . Να προτείνω τι ; Να σας διαβάσω να μάθω μπαλιτσα από τους άρχοντες του φόρουμ , σαφώς
4 Likes
Ε καλά, στις αρχές των '60s οριακά υπήρχε η ιδέα του album όπως την ξέρουμε ρε σεις. Όλοι singles κυκλοφορούσαν και κάποια στιγμή οι εταιρείες τα μάζευαν και έβγαζαν έναν μεγάλο δίσκο. Από τα μέσα και μετά άρχισε να διαμορφώνεται το concept του album, με κομβικό σημείο την κυκλοφορία όπως είπαμε του Sgt. Pepper’s από τους ΘΕΟΥΣ, που είχαν απαιτήσει να βγει ίδιο σε Αγγλία και Αμερική (μέχρι τότε οι εταιρείες αποφάσιζαν).
6 Likes
Επιμένω κι εγώ, να παμε απο το 60 στο 69 για να εχει αυξημενο ενδιαφέρον. Επίσης, η “συνέχεια” μετά από ένα χρόνο και μεταφερόμενοι 54 χρόνια πίσω είναι σχετική. 
6 Likes
Έχω βάλει και σημείωση, ηρέμησε 
Προφανώς τρολλαρω με το εξώφυλλο. Έχουν βγει νικητήρια πάντως αρκετά που είναι χειρότερα.
ΥΓ. Το κίτρινο του 72S είναι έγκλημα που θα έπρεπε να τιμωρείται νομικά
1 Like
Εχουμε εκκρεμότητες ακόμη…
Πότε ξεκινάμε τα 60ς?
- Αμέσως
- 1η Φλεβάρη
- 1η Μάρτη
0 voters
Πως το πάμε?
- 1960---->1969
- 1969---->1960
0 voters
Συνεχίζουμε το ίδιο θρεντ ή σε άλλο?
- Στο ίδιο
- Σε νεο
0 voters
Μεχρι τα μεσάνυχτα της Κυριακής θα ξερουμε…
Συνεχιζουμε με το 2023 ε
10 Likes
Πόση μουσική πρόλαβα να ακούσω φέτος μετά το ταξίδι στα 70s μέχρι το Μάρτη, τη NWOBHM και Thrash παλίρροια των 80s, τα 90s που κατάφεραν να μπερδέψουν τον αλγόριθμο του Spotify με τόσα διαφορετικά genres κοκ; Αρκετή κατά τα φαινόμενα…
1. Dødheimsgard - Black Medium Current
Δημιουργική παράνοια.
2. Demoniac - Nebula Negra
Η καλύτερη thrash μπάντα εκεί έξω. Ίσως γιατί μπολιάζει το θρας της με τόσα άλλα στοιχεία. Και το κάνει εμπνευσμένα.
3. Malokarpatan - Vertumnus Caesar
Αυτό μάλλον είναι έκπληξη. Aλλά η ατμόσφαιρα και η αισθητική του με κέρδισε. Δεν ξέρω αν μπορεί να γράψει κανείς για αυτούς χωρίς να αναφέρει τους Master’s Hammer (Jilemnický Okultista εσένα κοιτάω) αλλά είναι πολλά παραπάνω. Quorthon, Nορβηγία στα riff, ψυχεδέλεια, occult, φολκλόρ, epic (επαναλαμβάνομαι, έγραψα Quorthon νωρίτερα). Εξαιρετικός δίσκος.
4. Hellripper - Warlocks Grim & Withered Hags
Η δεύτερη καλύτερη thrash μπάντα εκεί έξω.
5. Cattle Decapitation - Terrasite
Ταχύτητα, επιθετικότητα, τεχνική, αλλά αυτό που με κέρδισε είναι η τέλεια ισορροπία όλων αυτών με τη μελωδία που το κάνει τόσο πολύπλευρο και με κάνει να επιστρέφω τόσο συχνά.
Εύφημος Μνεία
Ξεκινώντας με 5 δίσκους που ήταν κοντά στην 5αδα
Metallica - 72 Seasons Μάλλον το αδικώ, στιγμές έμπνευσης σαν τις αρμονίες του Room of Mirrors και του Inamorata είναι από τα καλύτερα πράγματα που άκουσα φέτος. Solid δίσκος.
Overkill - Scorched Overkill, σα να λέμε ISO ποιότητας.
Inculter - Morbid Origin Η σπορά των Nekromantheon στη Νορβηγία συνεχίζει να δίνει καρπούς.
Enslaved - Heimdal Mε τις viking/black καταβολές να αποτελούν τη σταθερά, το prog στοιχείο συνεχίζει να είναι περιπετειώδες, ξεκινώντας από το 70s rock και λοξοκοιτώντας στο kraut. 16 δίσκοι χωρίς μέτρια στιγμή. Τεράστιο επίτευγμα.
Green Lung - This Heathen Land Οι συγκεκριμένοι έχουν σηκώσει σκόνη με τους 2 προηγούμενους δίσκους τους, που όμως δε με κράτησαν. Σε αντίθεση με το This Heathen Land…
Tα λοιπά:
Enforced - War Remains
Thantifaxath - Hive Mind Narcosis
Spirit Adrift - Ghost at the Gallows
Liturgy - 93696
Night Demon - Outsider
Dawn Ray’d - To Know the Light
Terminalist - The Crisis as Condition
Δεν είναι η ώρα για αποχαιρετηστήρια κείμενα, έχουμε να ανακαλύψουμε τα 60s.
33 Likes
1 φλεβαρη ή 1 μαρτη πώς θα δουλεψει οταν πεφτουν πεμπτη/παρασκευη; Ετσι κι αλλιως προτιμω αμεσως προσωπικα, αντε μια εβδομαδα διαλειμμα
επισης ψηφιζω κι εγω 69-60 και γιατι αρχισα ηδη να φτιαχνω τις λιστες μου με αυτη τη σειρα και γιατι δεν σκοπευω να σταματησω εκει 
1η επαναργοποιουμαστε και μπαινουμε σε σειρα εννοω… εχεις δικαιο για την μέρα, δεν πρόλαβα να το τσεκ 
Να ρε φίλε… κάτι τέτοιοι μπαγλαμάδες χαλάνε την πιάτσα. Α ρε αλήτη, μαζεμένα στα έχω, δε θα μου ξεφύγεις μία μέρα.
1 Like
Ψήφισα Φλεβαρη με το σκεπτικο να ξεκινησουμε από το 60. Αν ξεκινήσουμε από το 69, θέλω ένα μήνα προετοιμασία.
Άκυρο, άλλαξα την ψήφο.
2023 → Isn’t this where we came in?
Τα παρακάτω με 1-2 ακροάσεις, οπότε είναι ρευστά ακόμα τα πράγματα αλλά συνήθως η πρώτη εντύπωση που έχω δεν αλλάζει.
10. – 6.
10. CLANDESTINE BLAZE “Resacralize the Unknown”
Μετά από το συνθετικό peak που έπιασε ο Mikko στα “Monuments”/”Harmony”/”Golgotha”, έμεινε αρκετά στάσιμο (όχι άσχημο, αλλά not great not terrible) το πράγμα με τα επόμενα τρία. Στο “Resacralize…” και σε πρώτη ανάγνωση διακρίνω μια υφέρπουσα ανανέωση ιδίως σε κομμάτια όπως το “Only the Shadows…” με κάτι κρυμμένες/διεστραμμένες χεβιμεταλλικές μελωδίες πίσω από τον «θόρυβο».
9. CRUCIAMENTUM “Obsidian Refractions”
Δε μάσησε απ’ τις αλλαγές στο line-up o Dan, έφερε και βοήθεια εξ’ ΗΠΑ και κάπως έτσι το νέο full-length τους είναι ένα τέρας που εξελίσσεται μέσα στις έξι συνθέσεις του, αποκτώντας όσο περνάει η ώρα έναν αφηγηματικό χαρακτήρα. Την ίδια στιγμή παραμένει ένα κάργα επιθετικό death metal δημιούργημα καθιστώντας τον συνδυασμό φουλ μοναδικό στο είδος του.
8. AT THE ALTAR OF THE HORNED GOD “Heart of Silence”
Απροσδόκητα πετυχημένο κράμα blackmetal και darkwave/ebm από τον μαδριλένο Heolstor της ενδιαφέρουσας περίπτωσης MYSTAGOS, μεταξύ άλλων. Κι ένα εξώφυλλο που για κάποιον λόγο μου κάνει για εξαιρετική διασκευή λαϊκής τέχνης επάνω σε αυτό του “Written in Waters”.
7. HERETIC CULT REDEEMER “Flagellum Universalis”
Σταθερά εντυπωσιακή η παρέα του Funus, συνεχίζει να αναζητά blackmetal σταυροδρόμια όπου τέμνονται η δυσαρμονία, η έκσταση και το μανιφέστο. Το κλείσιμο με τους πολεμικούς στίχους του “Eye of Saturnian Dawn” και την ελεγειακή διλογία “Primeval Cognition” είναι από τα καλύτερα πράγματα που βγήκαν από τούτον δω τον τόπο τελευταία.
6. DANAVA “Nothing but Nothing”
Θα το πω, δεν τους περίμενα τόσο γκαζωμένους μετά από όλα αυτά τα χρόνια, ενδεχομένως και να ήθελα κάτι σε πιο ψυχεδέλεια. Αλλά έτσι όπως κατορθώνουν να συνδυάσουν 80s αστείρευτη metal ενέργεια με 70s αισθητική/ήχο και σύγχρονη παραγωγάρα, ρε διάολε είναι αδύνατο να αντισταθώ. Οπότε για δώρο, παίρνω κι ένα “Čas” για τον δρόμο…
5.
DØDHEIMSGARD “Black Medium Current”
Αφού τελικά αποδέχτηκα μέσα μου ότι η εποχή της κολλεκτίβας έχει περάσει ανεπιστρεπτί και πλέον έχουμε σόλο Vik, πρέπει να πω ότι η νέα του προβολή με τα άφθονα μπλιμπλίκια και τα ατμοσφαιρικά σημεία ήταν σχεδόν καθ’ ολοκλήρου όαση στ’ αυτιά μου. «Σχεδόν», διότι το τελευταίο 15λεπτο υποχωρεί αρκετά σε σημείο του να το πω και «άνευρο», αλλά χαλάλι του για όλα τα προηγούμενα και ειδικά για το “Halow”.
4.
THANTIFAXATH “Hive Mind Narcosis”
Τα παιδιά απ’ τον Καναδά είναι πιθανότατα απ’ τους καλύτερους κοινωνούς αλλά και παράλληλα μετασχηματιστές της DSO δυσαρμονικής κληρονομιάς. Στο δεύτερο full-length τους μοιάζουν μάλιστα ακόμα πιο αντισυμβατικοί στα σκοτάδια και το άγχος που εκπέμπουν με την υστερική, «κυκλική» ριφολογία τους.
3.
WOLVENNEST “The Dark Path to the Light”
Νιώθω ότι με κάποιον τρόπο έχω ταξιδέψει πίσω στον χρόνο, στα mid-90s αλλά όχι σε αυτά ακριβώς που γνώριζα. Σε αυτή την εκδοχή τους λοιπόν, οι death/black/doom μπάντες αποφασίζουν να «πειραματιστούν» με κάθε λογής όργανα και ήχους χωρίς να δίνουν όμως δεκάρα για οποιαδήποτε έννοια εμπορικής απήχησης, αλλά έχοντας στόχο να χτίσουν τις πιο υποβλητικές occult ατμόσφαιρες που μπορούν.
2.
POISON RUÏN “Härvest”
Κάπως μεταφυσικά, πολλές φορές αναγνωρίζω (χωρίς να έχω ακούσει) δίσκους που είναι γραφτό να κουμπώσουν με την ψυχοσύνθεσή μου από ορισμένες αισθητικές λεπτομέρειες -σε αυτή την περίπτωση είναι το εξώφυλλο και τα umlaut. Οπότε ναι λοιπόν, αυτό μάλιστα, είναι σύγχρονο post-punk που «μιλάει» σε μένα, με ισόποσες δόσεις ενέργειας/έντασης, σκοταδιού/ατμόσφαιρας και μιας απόλυτα αναγκαίας αύρας του περιθωρίου.
1.
LANKUM “False Lankum”
Πώς μας πετσόκοψες έτσι φίλε @Aldebaran ;!;!;!;! Επειδή το κείμενο είναι spot-on κι επειδή αυτόν τον δίσκο μου κάνει να τον πιάσω για τα καλά προς Απρίλη-Μάη, προς το παρόν θα περιοριστώ στο να αποθεώσω το σεμιναριακό χτίσιμο του “New York Trader” που ξεκινάει με μια σκάρτη κιθάρα και σταδιακά καταλήγει ένα αμάλγαμα εκατό διαφορετικών ήχων και οργάνων.
Αυτά λοιπόν, it’s been a fun ride, θα σας παρακολουθώ διακριτικά στα 60s. 
Over’n’out 
35 Likes
ΝΑ ΘΥΜΗΘΩ ΤΣΕΚ
2023
- Avenged Sevenfold - Life Is But A Dream
- Haken - Fauna
- Demoniac - Nube Negra
- Blood Ceremony - The Old Ways Remain
- Saturnus - The Storm Within.
Καλύτερο εξώφυλλο
29 Likes
Μια υπεροχη διαδρομη the whole thing…
2023 λοιπον…
- RIVERSIDE – ID.entity
- KATATONIA – sky void of stars
- RIVAL SONS – lightbringer
- WYTCH HAZEL - IV-sacrament
- NOAH GUNDERSEN – if this is the end
κτλ
Summary
- THE WINERY DOGS -III
- RIVAL SONS - darkfighter
- HOST - IX
- THERAPY? - hard cold fire
- SKINDRED - smile
- SOEN - memorial
- HAKEN - fauna
- TEMIC – terror management theory
- MAYFIRE - loudscapes & Silhouettes
- TESSERACT – war of being
- STEVEN WILSON – the harmony codex
- METALLICA – 72 seasons
- UDO - touchdown
see ya in sexties 
35 Likes
2023
25 Likes
Όπως είπα και στο 2022, φέτος άκουσα άπειρη μουσική, αλλά όχι 2023 μουσική. Από τους δίσκους που ξεχώρισα είναι οι παρακάτω:
-
Howling Giant - Glass Fuuture. Eίπαμε και στις 2023 κυκλοφορίες: μια μείξη απλών Mastodon του The Hunter, της ωραίας διάθεσης των Audrey Horne, της ψυχεδέλειας των King Buffalo και του groove των Karma To Burn. Δισκάρα, τον έχω ακούσει άπειρες φορές από τότε που το ανακάλυψα, τον έχω μάθει όλον απέξω - αυτό το τελευταίο γίνεται σπάνια και αυτή είναι μια απο αυτές τις καταπληκτικές φορες.
-
Sleep Token - Take Me Back to Eden. Δεν ήμουν φαν, εδώ έγινα. Ποπ με μεταλ προσωπείο. Τέλειο.
-
Phantom - Handed to Execution. Πιτσιρικάδες Μεξικανοί που παίζουν ΘΡΑΣ. Γέρνει σε στιγμές προς το κλασσικό.
-
Avenged Sevenfold - Life Is But A Dream. Στην πιο περίεργη στιγμή τους. Θέλει πολύ για να το χωνέψεις.
-
Obituary - Dying of Everything. Τι και αν ο Tardy έχει χάσει όγκο, εδώ μιλάμε για old school που το φχαριστιέσαι. Και δεν μυρίζει ναφθαλίνη.
Υπάρχουν ακόμα πολύ δίσκοι που δεν άκουσα και θα ήθελα, αλλά δεν υπήρχε χρόνος. Ίσως του χρόνου να έχει αλλάξει η λίστα στις 2 τελευταίες θέσεις, αλλά οι 3 πρώτες παραμένουν ως έχουν.
Τα φιλιά μου.
32 Likes
1.Freya Ridings - Blood Orange
2.Cannons - Heartbeat Highway
3.Silent Skies - Dormant (+cover)
4.Sleep Token - Take me back to Eden
5.Riverside - ID.Entity
28 Likes