2023
1. HOST - IX
Οι φημες πως ο Greg και ο Nick δουλευουν σε καποιο ηλεκτρονικο και συνθιαρικο προτζεκτ ειχαν ηδη ξεκινησει στους κυκλους των φανς των Paradise Lost απο το 2020 περιπου. Τον Οκτωβριο του 2022 ευτυχως ειχαμε μια ανακοινωση που πολλοι απο εμας περιμεναμε εδω και κανα δυο δεκαετιες. Και μαλιστα το ονομα που δοθηκε σε αυτο το project ηταν αυτο που συνοδευσε εναν απο τους καλυτερους δισκους των PL, απο το μακρινο 1999. Οι απαιτησεις και οι προσδοκιες ηταν φυσικα πολυ ψηλες, αλλα το συνθετικο μεγαλειο του Mackintosh και η πανεμορφα νοσταλγικη και μελαγχολικη φωνη του Holmes οταν τραγουδαει με την υπεροχη πεντακαθαρη χροια του, τις ικανοποιησαν πληρως. Το Tomorrow’s Sky που ειναι και το πρωτο single απο τον δισκο, μας πηγαινει πισω στο μακρινο 1997 μετα απο 25 χρονια, αφου ειναι ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ενα τραγουδι που μας θυμιζει το ομωνυμο του One Second. Απο τα διαφορα ερωτηματικα που ειχα παντοτε για τους PL, ενα απο τα μεγαλυτερα ηταν γιατι δεν εβγαλαν ποτε τραγουδι σε παρομοιο υφος, αφου το θεωρω ενα απο τα 5 καλυτερα τους τραγουδια ever. Δεν ειναι το μονο μεσα στο HOST που μας πηγαινει πισω στο 1997 , αφου σε παρεμφερες υφος μπορει να πει κανεις πως ειναι και τα Wretched Soul και Inquisition, τα οποια που προς μεγαλη μου εκπληξη πλησιαζει λιγο περισσοτερο τις πιο εσωστρεφεις στιγμες τους, οπως This Cold Life, The Sufferer και Disappear. Επισης προς μεγαλη μου εκπληξη, θετικη, στο HOST ειχαμε μερικα τραγουδια που ξεφυγαν απο το Believe In Nothing και ταξιδεψαν στο μελλον για να κυκλοφορησουν το 2023. Φυσικα μιλαω για το γλυκυτατο Divine Emotion, το νεοσυνθιαρικο A Troubled Mind, και το σουπερ πιασαρικο My Only Escape. Την συλλογη απο αριστουργηματικα τραγουδια συμπληρωνουν το λατρεμενο χιτακι Hiding From Tomorrow, το ατμοσφαιρικο Years Of Suspicion, και το οριακα χορευτικο anthem που κλεινει τον δισκο, το αγαπημενο μου Instinct. Συνολικα φανταστικη δισκαρα που ευχομαι να εχει συνεχεια αλλα και περιοδεια. Ο δισκος ειναι για μενα οτι καλυτερο εχουν κυκλοφορησει τα τελευταια 20 χρονια οι Paradise Lost, ασχετα αν αποφασισαν να το βαφτισουν με διαφορετικο ονομα για προφανεις λογους. Οι επιρροες τους απο μπαντες οπως Clan Of Xymox, Siouxsie and the Banshees και Dead Can Dance ειναι για μενα μια πολυ πιο ενδιαφερουσα πορεια για την μουσικη του Greg απο οποιοδηποτε χιλιοπαιγμενο και ενιοτε βαρετο εγχειρημα του εχει “εξερευνησει” τα τελευταια 10 χρονια με τους Paradise Lost.
2. Depeche Mode - Memento Mori
Δεν ξερω τι να γραψω εδω. Σιγουρα ο καλυτερος δισκος που ακουσα μεσα στο 2023. Ισως να επρεπε να μπει στην πρωτη θεση για το 2023 να πω την αληθεια, αλλα το συναισθηματικο μου δεσιμο με το HOST ειναι πολυ μεγαλο για να το ριξω απο την κορυφη. Παρολα αυτα, οι συνθεσεις που εβγαλαν οι δυο (και δυστυχως οχι τρεις πλεον) Depeche Mode πριν περιπου δεκα μηνες, παιρνουν την Soul With Me και την ανυψωνουν στους ουρανους. Στον δικο μου Cosmos, αυτος ειναι ενας δισκος που δε θελω Never να Let Go, ποσο μαλλον μιας και με συντροφευσε δεκαδες πρωινα ως ακουσμα στο αυτοκινητο στον δρομο για την δουλεια, ως My Favourite Stranger. Απο αυτα τα πρωινα, εως τον γαμο μου τον Ιουνιο με την Always You αγαπημενη μου πριγκηπισσα, ολους τους φιλους μου που ειδα το καλοκαιρι και ειναι ολοι Good People, τη νεα μου δουλεια με ολα τα 14χρονα και τις Wagging Tongues που εχουν, και τα μαγευτικα απογευματακια με ποδοσφαιρακι στο Brooklyn Before We Drown και δε μπορουμε να παιξουμε πλεον μπαλιτσα, καθεστησαν το Memento Mori εναν δισκο - soundtrack για την χρονια μου. Εναν δισκο, που πλεον και μετα απο αρκετο χρονο ωστε να μπορω να το λεω με σιγουρια, βαζω στο τοπ 5 της δισκογραφιας των Depeche Mode με ανεση, παρα τον τεραστιο ανταγωνισμο, και σιγουρα τον βρισκω οτι καλυτερο εχουν βγαλει σε αυτην την χιλιετια, ΙΣΩΣ σε ισοβαθμια με το Playing The Angel.
3. ††† - Goodnight, God Bless, I Love U, Delete.
Δεν ξερω αν θα επρεπε να ντρεπομαι ή οχι, αλλα οτι εχω ακουσει απο Deftones με εξαιρεση κατι λιγα τραγουδια, δε με συγκινει και ιδιαιτερα. Ισως να πρεπει να ξεκλειδωσει κατι στο μυαλο μου για να εκτιμησω την μουσικη τους καποια στιγμη στο μελλον, αλλα προς το παρον δεν εχει γινει. Το θεμα ειναι, πως λατρευω τους Crosses, αλλα και την φωνη του Moreno σε αυτους. Δεν εχω πολλα λογια για το GGBILUD. Ειναι μια φανταστικη δισκαρα απο την αρχη ως το τελος, με πιασαρικες μελωδιες, με τις ατμοσφαιρες του, με τα μπλιμπλικια του, με τις ρεφρεναρες του, με τα παντα ολα. Ισως ο λογος που υπαρχει δραματικη διαφορα στο ποσο μου αρεσει αυτο που ακουω απο τον Moreno εδω σε σχεση με αυτο που ακουω απο τους Deftones να ειναι το ηλεκτρονικο περιτυλιγμα που τυλιγει την μελαγχολια των συνθεσεων, καθως το θεωρω πολυ πιο ταιριαστο, αγνο, ειλικρινες, και εν τελει απλα ανωτερο απο το κλασικο και χιλιοκορεσμενο πλεον κιθαρες-μπασο-τυμπανα υφακι, που δεν μου λεει και πολλα πλεον. Α δεν ξερω αν στο ειπα @anhydriis , αλλα αν βρω παρεα θα κλεισω εισιτηριο να παω να τους δω Φεβρουαριο στο Μανχατανακι, 50 δολλαριακια για Standing Area μπροστα μπροστα, μια χαρα, οχι σαν κατι αλλους απατεωνες που θελουν 150-200 
4. Einar Solberg - 16
Ο ενας παει και βγαζει δισκο με το ονομα HOST αντι για Paradise Lost, ο αλλος παει και βγαζει προσωπικο δισκο αντι να το βγαλει με τους Leprous… δεν πειραζει, γινονται κι αυτα. Το 16 το λατρευω σχεδον ολοκληρωτικα, με το μονο τραγουδι που με κουραζει λιγο να ειναι το Splitting The Soul που εβγαλε με τον μπραδερινλο του. Αντιθετως, το εισαγωγικο και ομωνυμο τραγουδι που εβγαλε με τον λατρεμενο Καναδο τσελιστα των Leprous, αλλα και η ελεγεια που εβγαλε με την αδερφη του με τιτλο Where All the Twigs Broke, μαζι με αλλες τραγουδαρες οπως το A Beautiful Life, το Blue Light, το Grotto και το Metagocnitive, δινουν με ευκολια την 2η θεση για την χρονια στον αγαπημενο Νορβηγο. Και φετος παιρνουμε και δισκο απο Leprous ουτως ή αλλως, αρα κανενα παραπονο.
5. Ellie Goulding - Higher Than Heaven
Εγινε πραγματικοτητα. Για πρωτη φορα σε αυτο το παιχνιδι, ολοκληρη μου η πενταδα ειναι ειτε αμιγως ειτε μερικως ηλεκτρονικη. Προφανης εξαιρεση ο Einar Solberg, που ομως σιγουρα εχει αρκετα samples στα τραγουδια του στο 16 για να κανει κατι τετοιο δυνατο. Παμε ομως στην Ellie Goulding. Τελεια. Αψογη. Φωναρα. Τραγουδαρες. Κολλητικη. Πιασαρικη. Μια ομορφια γενικα, απο την αρχη ως το τελος. Midnight Dreams, Let It Die, By The End Of The Night, Like A Saviour και δεν συμμαζευεται. Πιθανολογω οτι ο τοπ καλλιτεχνης μου για το 2024 στο Spotify θα ειναι η Ελι. Η ειρωνεια ειναι πως την ανακαλυψα κυριολεκτικα 31 Δεκεμβριου 2023, και ενω ηδη ηξερα 2-3 τραγουδια της, δεν ηξερα ΠΟΣΕΣ τραγουδαρες εχει γενικα, ποσο μαλλον ποσο εξαιρετικος ειναι ο τελευταιος δισκος της. Ελι, σε αγαπω. Κερδισες στο νημα την Λαναρα Ντελ Ρεη.
ΜΕΡΙΚΑ ΑΚΟΜΑ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΑ
Everything But The Girl - Fuse (απιστευτος δισκος μετα απο τοσα χρονια, τελειοτητα)
Lana Del Rey - Did You Know That There’s a Tunnel Under Ocean Blvd (Λαναρα εγγυηση)
Olivia Rodrigo - Guts (αν ημουν 20 χρονων θα ημουν ερωτευμενος μαζι της, τωρα μονο με την φωνη)
Paramore - This Is Why (πολυ πολυ καλη επιστροφη απο την χεηλαρα)
ΜΕΡΙΚΑ ΑΚΟΜΑ
Metallica - 72 Seasons (too metal for its own good)
King Gizzard & The Lizard Wizard - The Silver Cord (δεν το εχω ακουσει ακομα, αλλα συντομα)
King Gizzard & The Lizard Wizard - PetroDragonic Apocalypse (το εχω ακουσει λιγο, καλο, καλο)
Baroness - Stone (πολυ τιμιο)
ΕΞΩΦΥΛΛΟ
