Let's Play II : 52 Χρονια Μουσικης σε 52 Εβδομαδες

Διάφορα
#13647

Σχετικά με τον προβληματισμό του @RiderToUtopia, για μένα είναι ξεκάθαρο ότι ο καθένας πράττει όπως νομίζει και με βάση ό,τι τον κάνει να μένει ικανοποιημένος σε τελική ανάλυση. Αν από το '63 π.χ. έχει ακούσει 3 δίσκους και θέλει να τους ψηφίσει όλους, τους ψηφίζει όλους. Αν θεωρεί ότι δεν έχει ακούσει αρκετά πράγματα ώστε να ψηφίσει, δεν ψηφίζει αφού άλλωστε δεν τον υποχρεώνει και κανένας. Ή ψηφίζει μόνο #1 ξέρω γω.

Εγώ π.χ. είμαι της λογικής (για τον εαυτό μου και μόνο, το διευκρινίζω) ρίξε πεντάδα αν έχεις έναν αξιοπρεπή αριθμό ακουσμένων δίσκων εκείνη τη χρονιά, ας πούμε από 10-15 και πάνω έτσι για να δώσω ένα ενδεικτικό νούμερο, γι’ αυτό άλλωστε και δεν ψήφισα για το 2023, γιατί ο αριθμός των δίσκων στους οποίους είχα δώσει αρκετό χρόνο ακουσμάτων ήταν ακριβώς ΜΗΔΕΝ (0). Όσο για τα 60s, πιστεύω ότι θα έχω σίγουρα πεντάδες για '67 - '68 - '69, παραπίσω είναι σαφώς πιο δύσκολα τα πράγματα, ίσως έχω κάποιες ψήφους τα '65 - '66, θα δούμε κιόλας.

5 Likes
#13648

“Μπράβο φίλε έκανες το κομμάτι σου χουεχουεχουε”

1 Like
#13649

Το χουεχουεχουε ειναι η γραπτη απεικονιση του σατανικου γελιου;

#13650

Δικε μου θες να πεις

1 Like
#13651

tenor

2 Likes
#13652

image

16 Likes
#13653

Ενταξει ειναι εκπληκτικα οσα γραφονται στις αναμνησεις θα μπουνε σιγουρα ολα στο εκτυπωμενο (μαζι με τα σχολια που εστελνε ο @jonkyr καθε χρονια :grin:)

6 Likes
#13654

Ισως το πιο συνεπες πραγμα που εχω κανει. ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟΙ ΕΙΣΤΕ.

Στο μεταξυ, ειχα χασει αυτο το ερωτηματολογιο. Βρηκα κατι να κανω αυτη την εβδομαδα, εχω ηδη συνδρομο στερησης μετα το τελος του παιχνιδιου.

2 Likes
#13655

Το excel αυτό λειτουργεί και σαν fixακι. :smiling_face_with_three_hearts:
Περιμένω αποτελέσματα Κυριακή βράδυ :rofl:

2 Likes
#13656

Μη στηθεις και περιμενεις ακριβως τα μεσανυχτα. Στανταρ παραταση ακαδημαϊκου 15λεπτου και σιγουρα αιτημα παρατασης μιας μερας απο τον Παντελη αν εχει συναυλιες την Κυριακη.

1 Like
#13657

Έχω ήδη ψηφίσει ρε λαμόγιο :stuck_out_tongue:

2 Likes
#13658

Τετάρτη σήμερα (παρεμπιπτόντως, 17 Γενάρη, χρόνια πολλά σε όσες/ους γιορτάζουν, όπως και στην πόλη των Ιωαννίνων!) και ξύπνησα όλο… ενθουσιασμό για να δημοσιεύσω τη λίστα με τις επιλογές για την πεντάδα αυτής της εβδομάδας! Μάλλον το σύνδρομο στέρησης μου χτυπάει και μένα την πόρτα, διακριτικά προς το παρόν!

Βλέποντας πάντως το φύλλο με τις ερωτήσεις για την συνολική αποτίμηση του παιχνιδιού, δεν θέλω να σκέφτομαι το ενδεχόμενο κάποιος να μπει στη διαδικασία να… εκθέσει αναλυτικά τις σκέψεις του για τις επιλογές του και ειδικά για τις αρνητικές ψήφους – αν και με το “αγαπησιάρικο” κλίμα που υπάρχει τον τελευταίο καιρό δεν νομίζω να έχουμε… αντεγκλήσεις!

9 Likes
#13659

Ευχαριστώ.

3 Likes
#13660

2024

Bruce Dickinson-The Mandrake Project
Exhorder- Defectum Omnium
Judas Priest-Invincible Shield
Saxon-Hell, Fire And Damnation
Blaze Bayley-Circle Of Stone

εξώφυλλο

image
image499×600 40.3 KB

τα λέμε την άλλη βδομάδα για το 2025

27 Likes
Νέες Κυκλοφορίες 2024
#13661

Κλαιωωωω :rofl::rofl::rofl:

4 Likes
#13662

ELIZIUM FOR THE SLEEPLESS SOULS

Αργούμε?

Είναι άδειοι οι δρόμοι και έχω χρόνο να σκεφτώ στο μεγάλο μου όχημα και άρμα νίκης. Περιφέρω το σαρκίο μου για να πω δυο λόγια στους φοιτητές που θα βρω. Λαμία, Σπάρτη, Κοζάνη, Τρίπολη, Καλαμάτα, Αντίρριο, η απέραντη ενδοχώρα - εγώ που κάποτε ήξερα μόνο τον άξονα ανάμεσα στο Revenge και στο Ragna/Underworld.

Εγώ ο τραγέλαφος. Ο αντιστράτηγος των λεωφορείων. Imperium nihil est.

Στοιβαγμένα μάτια ξεχασμένα σε σταθμούς με χλωμό φωτισμό και η ξεχειλωμένη δυστυχία των ανθρώπων και εγώ με φύλλο πορείας τα τραγούδια που με έκαναν να τρικλίζω - δεν ήταν και δύσκολο. Προσμονούσα όλη μου την ζωή να παραπατήσω και αν είμαι τυχερός να έχω ένα ζευγάρι χέρια να συγκρατήσουν την πτώση μου σαν σωτηρία.

Έχω ένα σωρό κείμενα να στείλω που χρωστάω που ηδονικά χαίρομαι που ως αρχάς Φλεβάρη δεν θα έχουμε νέα happenings - I have to get my shit together.

Υπήρξε μία ένδοξη εποχή τραγωδίας που μου “μιλούσε” μόνο ο Eric.

Άσε με να σου πω - απόψε με φίλους από παλιά θρηνήσαμε το τέλος του ροκ όπως το ξέραμε.

Καρτ-ποστάλ από μέρη βρεγμένα που ρημαγμένος άφησα ένα μικρό κομμάτι από εμένα - σε όλα τα κτελ και όλα τα ξενύχτια και τα μπαρ που πάντα θα κλείνουν και τις πίστες που αδειάζουν και η υπόγα τελείωσε και το Ραγκνα χάθηκε ενώ στο τελευταίο σετ έφυγα 3μιση το μεσημέρι και ο ταξιτζής ενώ ούρλιαζα στο πίσω κάθισμα μονολογούσε για το μάταιο των πάντων και η Ρόζα Λούξεμπουργκ δεν σφαγιάστηκε ποτέ και θα αναδύεται πάντα η φωνή του Μεγάλου μέσα από τον καπνό

Elizium for the Sleepless Souls

Αργούμε?

Έχω κάτι κείμενα να στείλω - ξεχάστηκα στον απόηχο της πιο δύσκολης χρονιάς της ζωής μου που έγινε όμως χάρη σε αυτό εδώ το μαεστρικό thread, το πιο τρομπονοβεντουζοτσιμουχοσλαποιδιοφυές παιχνίδι-καλεντάρι-εξομολογητήρι , λίγο καλύτερη, λίγο πιο ενδιαφέρουσα, και — you fucking guessed it - FABULOUS.

Αργούμε?

Come in from the cold
I’ll owe you my heart
Be my shelter
Be my refuge for the night
Love of my life
Pour your light
On the faith I can feel
Make it real…

Faith
Make it real…
Guilty
Guilty
Guilty
Guilty
Make it real…
Make it real…

12 Likes
#13663

Can I get a encore?

Τα χαμένα επεισόδια

ΑΚΑ δίσκοι που κάπως δεν χώρεσα ούτε ως αναφορά στην κανονική ροή του παιχνιδιού και ντρέπομαι για λογαριασμό μου.

  1. Papa Roach - Infest (2000)
    Δεν έγιναν ποτέ το μεγαλύτερο όνομα της σκηνής. Δεν ήταν οι πιο εμπορικοί ή οι πιο heavy. Είχαν όμως τη μαγκιά να μη το βάζουν κάτω για κανένα λόγο. Για όλες τις πλατίνες του, υποτιμημένο άλμπουμ.

  2. Opeth - Morningrise (1996)
    Η παραγωγή κραυγάζει 90ς. Οι επιρροές καρφιτσώνονται στο πέτο. Το μπάσο κεντάει. Ο Μιχαλάκης οριακά καταφέρνει να βγάλει καθαρά. Οι μισές εναλλαγές πέφτουν μαχαίρι. 10/10.

  3. Kyuss - Blues For The Red Sun (1992)
    Στην έρημο κανείς δε μπορεί να σε ακούσει να ουρλιάζεις. Ανεπανάληπτη ηχάρα. Γκρούβες για μέρες. Γυαλιά ηλίου αυστηρά απαραίτητα.

  4. Enforcer - Diamonds (2010)
    Πρώτη ακρόαση, περίπου από τύχη: αυτό είναι καλό ρε.
    Δεύτερη ακρόαση: αποκλείεται να μη βγήκε το 80τόσο.
    Τρίτη ακρόαση: FIRE, FIRE, FIRE WALK WITH MEEE!

  5. The Agonist - Once Only Imagined (2007)
    These eyes are blind to several hundred left behind – lest we forget again. :wave:

+5(*2):

  • Bad Religion - Against The Grain (1990)
    Θα προσπαθούσα να το ρίξω λίγο στο ότι είχα ψηφίσει No Control ένα χρόνο πριν, δεν πείθω ούτε τοσοδά. Unac-fucking-ceptable!
    Ή: Philip Glass - Koyaanisqatsi (1983) – Προβολή στο Ηρώδειο με Philip Glass Ensemble > σύμπαν.
  • Monster Magnet - Power Trip (1998)
    - Πόσες χιτάρες έχετε δω μέσα;
    - Ναι.
    - Και πόσα μπουκάλια θέλετε;
    - Ναι, λέμε.
    Ή: The Answer - Rise (2006) – Όπως περίπου λέει η γνωστή προφητεία, ‘the songs remain the same’.
  • Reagan Youth - Volume One (1988)
    Απλό, λιτό, απέριττο NYHC. Μόνο ιδρώτας και φωνές. Και ξύλο στους φασίστες.
    Ή: Blondie - Autoamerican (1980) – Κουλ όσο το εξώφυλλό του. :yellow_heart:
  • Moonspell - Wolfheart (1995)
    Στα πρώτα 38 λεπτά διδάσκουν ατμομέταλ. Μετά πετάνε ριφφ Alma Mater. Και Ataegina για επιδόρπιο. Ανόητοι.
    Ή: Altar Of Plagues - Teethed Glory And Injury (2013) – Σ Φ Α Γ Η.
  • Oasis - Definitely Maybe (1994)
    Κάποιες μέρες μου αρέσει περισσότερο από το επόμενο, και το επόμενο είναι το Morning Glory. Επίσης, Slide Away.
    Ή: Eminem - The Eminem Show (2002) – Take a second to listen ‘fore you think this record is dissin’.-

Μπόνους:

  • Various - Daredevil (2003)
    Κανένα νέτφλιξ. Κανένας διάδρομος. Λίγο πριν σβήσει η χρυσή εποχή των nü-soundtracks. Θεωρητικά η επιλογή ανάμεσα σε αυτό και Queen Of The Damned είναι 50-50, πρακτικά κλειδώνει τη στιγμή που μπαίνει με Bring Me To Life. :blue_heart:

  • Hidden In The Basement - Ego & Serenity Broken - Commercial Suicide (2012)
    Τα δικά μας παιδιά. Τελείως διαφορετικές περιπτώσεις στην ουσία τους, από την αισθητική μέχρι το πού κινούνται υφολογικά, αλλά ψιλά γράμματα. Οι συνέχειες κι από τις δύο μπάντες άξιες, εδώ μίλησαν στην καρδούλα μου.

  • Μαρίνα Σάττι - Μάντισσα (2017)
    Νετι. Μπόνους υποκατηγορία σε μπόνους ποστ, σιγά μη ντραπώ να κατεβάσω αυτό το σινγκλ.

Εξώφυλλο (μαζί με ομώνυμο έπος):

BMTH
BMTH1500×1500 244 KB

+1:

(πακέτο με ρεμιξάρα από John Carpenter)

CHV
CHV1500×1500 81.4 KB

24 Likes
#13664

Ωπ

Μπράβο ρε

1 Like
#13665

Ας σπάσω την “βασανιστική” σιωπή που επικρατεί εδώ με κάποια… ατομικά στατιστικά:

Κάποια στιγμή παλιότερα έγινε λόγος και το έψαξα τώρα από περιέργεια: οι επιλογές μου για τον δίσκο της χρονιάς σε αυτές τις 54 εβδομάδες συνέπεσαν 16 φορές με αυτό που υπερψηφίστηκε από το σώμα των ψηφοφόρων. Δεν ξέρω αν είναι λίγο ή πολύ, αφού οι απόψεις απ’ ότι είδα διίστανται κατά πόσον είναι θετικό να είσαι με την πλειοψηφία- άλλοι επαίρονται για το μεγάλο τους ποσοστό επιτυχίας, άλλοι διεκδικούν το… απόλυτο μηδέν!
Στον αντίποδα, σε τρεις ψηφοφορίες οι δίσκοι που επέλεξα για την κορυφή πήραν βαθμούς μόνο από εμένα! Συγκεκριμένα, το 2022 (Kenn Nardi), το 2015 (Crypt Sermon) και το “μακρινό” 1975 με το Minstrel in the Gallery – αυτό το τελευταίο είναι ντροπή όμως!
Να πέσω μέσα 5/5 στην πρώτη πεντάδα δεν έγινε ποτέ, άλλωστε και γενικά αυτό σταμάτησε να παρατηρείται μετά τα πρώτα χρόνια των 70s.

Κάποια στιγμή θα είχε ενδιαφέρον να γίνει και εκείνο το excel που βγάζει βαθμό συμβατότητας γούστου με τους άλλους χρήστες!

5 Likes
#13666

Αν σκεφτείς τον πλούτο του 75 όμως, δεν προκαλεί κ τόσο εντύπωση.

Να πω κιόλας πως, 60’s suck.