Δεν πειραζει, το 66 χτυπαει πρωτια!
Εδώ είναι Βαλκάνια έχουμε άλλα προβλήματα.
Υπάρχουν πιθανότητες για το '66 και ίσως και για το '69
'67 και '68 μάλλον δύσκολο γιατί στις δικές μου θα κυριαρχήσουν κάτι γενειοφόροι από Δουβλίνο
1 Like
@Lupin Τώρα που το σκέφτομαι μάλλον ούτε το '66, γιατί υποψιάζομαι ότι θα έχεις στη δικιά σου Fresh Cream, που (μη με βρίσεις) με πόνο ψυχής συνειδητοποίησα ότι οριακά δεν χωράει στη δικιά μου… 
1 Like
Κρατιέμαι να μην γράψω κάτι άκρως γλαφυρό τώρα αλλά οκ
1 Like
Όχι ρε γιατί, γράψτο
Δεν έχω καταλάβει πού το πας
1 Like
Όντως τώρα? 
1 Like
Καλησπέρα:
1. John Fahey - The Transfiguration of Blind Joe Death
2. Bob Dylan - Highway 61 Revisited
3. The Zombies - Begin Here
Αυτά τα 3 από εμένα, καθώς και μια τιμητική αναφορά στο ντεμπούτο του Manfred Mann, το The Five Faces of Manfred Mann, το οποίο ναι μεν δεν με συγκινεί ιδιαίτερα, αλλά είναι τόσο αγαπητός καλλιτέχνης που αξίζει την ειδική μνεία.
16 Likes
1965
1)John Coltrane - A Love Supreme
Δεν έχω να προσφέρω κάτι καινούριο σε αυτά που είναι ήδη γνωστά. Το άλμπουμ αυτό ανήκει στο πάνθεον των αριστουργημάτων της παγκόσμιας μουσικής κληρονομιάς. Μερικοί ισχυρίζονται ότι δεν αποτελεί ιδανική εισαγωγή στον μουσικό ωκεανό του John Cotrane και ότι πρέπει κανείς να ξεκινήσει με κάτι πιο βατό. Διαφωνώ καθέτως και οριζοντίως! Δεν υπάρχει λόγος να καθυστερήσει κανείς την επαφή με ένα από τα ωραιότερα πράγματα που θα συναντήσει στην ζωή του.
Μιλώντας από προσωπική εμπειρία, ακούγοντας το, λες και καθαρίζει το μυαλό μου από την ανοησία και τις αηδίες της καθημερινότητας και όλα γίνονται ξεκάθαρα…
2)The Beatles - Rubber Soul
Θα ξεκινήσω από το εξώφυλλο - που φυσικά ψηφίζω και για Best της χρονιάς. Οι Beatles στην φώτο σοβαροί, δεν κοιτάζει κανείς τον φακό εκτός του John (πάντα γούσταρα το τζάκετ που φορά εδώ), κανείς δεν χαμογελά. Το όνομα της μπάντας πουθενά, μόνο ένα RUBBER SOUL πάνω από τα κεφάλια τους σαν καφεκόκκινο συννεφάκι. Αν υπήρχε κάποια δήλωση αυτή θα ήταν : Παίδες τα πράγματα σοβάρεψαν. Όχι αγκαλίτσες και φιλάκια πια… Καλά πλάκα κάνουμε θα έχει και τέτοια (Girl, Michelle) αλλά όχι μόνο τέτοια στο εξής! Πλέον έχουμε και τραγούδια με κοινωνικά μηνύματα (Νowhere Man), νοσταλγία (Ιn my Life), προχωρημένες καταστάσεις (Drive My Car, The Word, I’m Looking Through You) που ενίοτε ξεφεύγουν από τα όρια ( Run For Υour Life). Δύσκολα το '65 θα συναντήσουμε πιο ώριμο, πλήρες και δεμένο άλμπουμ. Δύσκολα συναντάμε και σήμερα. Απλά τέλειο.
3)The Beatles - Help!
Στο ομώνυμο τραγούδι για πρώτη ίσως φορά η χαρούμενη ενέργεια της μουσικής έρχεται σε αντίθεση με την σχεδόν απόγνωση των στίχων του Lennon. Κάτι που τελειοποίησαν χρόνια αργότερα οι Smiths. Εκτός από τα σινγκλς του (Ηelp!, Ticket to Ride, Yesterday) που είναι απλώς κορυφαία, υπάρχουν και πολλά διαμαντάκια, όπως το επηρεασμένο από τον Dylan You’ve Got To Hide Your Love Away του John, το απλοϊκό εκ πρώτης όψης αλλά πανέμορφο I Need You του George και το υπέροχο στον νιοστό βαθμό Ι’ve Just Seen A Face του Paul. Μπορεί σαν σύνολο το Ηelp! να χάνει από το Rubber Soul της ίδιας χρονιάς, δεν παύει όμως να είναι δισκάρα και οι κερδισμένοι στην τελικοί είμαστε όλοι εμείς οι Fans!
4)Bob Dylan - Highway 61 Revisited
To Highway 61 Revisited αποτελεί το τρίτο πιο αγαπημένο μου Bob Dylan άλμπουμ μετά τα Βlonde on Blonde και Βlood on the Tracks και επομένως δεν θα μπορούσε να λείψει από την πεντάδα. Πολλές φορές ακούγοντας το άλμπουμ και διαβάζοντας τους στίχους είμαι σε φάση τι θέλει να πει τώρα ο ποιητής, αλλά μετά η φάση γίνεται φακ ιτ δεν έχω χρόνο για τέτοια, πάμε παρακάτω. Με εμπροσθοφυλακή το καλύτερο κομμάτι που έγραψε ποτέ (Like A Rolling Stone) και οπισθοφυλακή την ατελείωτη παρέλαση πολύχρωμων χαρακτήρων του Desolation Row, το άλμπουμ συνεχίζει το σερί των σημαντικών κυκλοφοριών του Dylan στα σίξτις.
5)Miles Davis - E.S.P.
Ο Miles Davis επιστρατεύει μια παρέα νέων και ανερχόμενων μουσικών και δημιουργεί το δεύτερο μεγάλο κουϊντέτο του. Μαζί κυκλοφορούν την περίοδο 64-69 μια σειρά σημαντικών και συναρπαστικών άλμπουμς που εξερευνούν την avant garde πλευρά της jazz μουσικής χωρίς ωστόσο να φτάνουν στα άκρα (ευτυχώς θα έλεγα!). Ο Miles σαν να κάνει λίγο στην άκρη για να αφήσει τους μουσικούς του να λάμψουν. Mε μπροστάρη τον ημίθεο Wayne Shorter το Ε.S.P είναι απλά σπουδαίο στην σύλληψη και στην εκτέλεση του. H συνέχεια ήταν ακόμη καλύτερη…
18 Likes
Χωρίς αντίπαλο το Rubber Soul απ’ ό,τι φαίνεται
Like there was a doubt ever. Ίσως σπάσει το 68, προβλέπω όμως 5 νίκες ως το 69.
Και για το '69 τόσο σίγουρος;;;;
Ο μόνος λόγος για τέτοια σιγουριά είναι η θεωρία της σπασμένης (στα 2) ψήφου
1 Like
Καλά, εγώ που είμαι λίγο περίεργος σε αυτά θα συνεχίζω να λέω πως στην ίδια χρονιά με το “A Love Supreme” θα είναι μεγάλη έκπληξη, αλλά τι να κανς.
Πέρα από την πλάκα έχω περιέργεια για αυτή την εβδομάδα, παραδόξως.
Σιγα εσυ, που μας βγηκες και προβλεπομενος!
2 Likes
Βασικότατος (και φουλ προβλέψιμος) φίλε.
1 Like
Tι έχει το '69?
Στο rocking που είναι πήχτρα στους τζαζόφιλους?
That’s a joke, right?
You are the joke.
3 Likes
Νταξ, από τη μια ναι, από την άλλη το μέταλλο δεν ήξερα πως δένει τόοσο καλά με σκαθάρια, στηρίζω, θα δώσω και εγώ καποιες πρωτιές μέχρι το 69 εκεί.
Σε κάθε περίπτωση, πολύ ενδιαφέρον prequelle, ωραίες λίστες, κλπ κλπ.
2 Likes