Αγνή ασχετοσύνη μου βγάζει εμένα. Ας πάμε παρακάτω.
Επίσης το γουστάρω/δεν γουστάρω φαίνεται από τα συμφραζόμενα και δεν παρουσιάζεται ποτέ ως συμπαντικη αλήθεια, αλλά ως γούστο.
Anyway, συνεχίζουμε το πρόγραμμά μας.
Πειραγμα σε Παντελη =/= συμπαντικη αληθεια.
Προχωρα με την ζωη σου και μη λες σε αλλους τι πρεπει να ψηφισουν αν δεν ειναι ασχετοι.
Lol. Δεν νομίζω ότι έγραψα σε κανέναν τι πρέπει να ψηφίσει και τι όχι, οπότε η πρόταση σου χαρακτηρίζεται εκ προοιμίου ψευδής ( ή χωρίς νόημα, whatever).
Δεν ξέρω πότε και που πείραζες τον Παντελή, αυτά είναι μεταξύ σας, για τις τοποθετήσεις σου γενικά αναφέρομαι. Εκτός αν όλα τα κείμενά σου που έχουν αυτό τον απαξιωτικο/μπλαζε/ειρωνικό τόνο ( και είναι κάμποσα) είναι πειράγματα και αυτά στον Παντελή οπότε να ζητήσω και συγγνώμη που σε παρεξήγησα.
1 Like
Κι εγώ περίμενα να έχω όχι πολλά αλλά αρκετά.
Αλλά έχοντας κάνει μια πρώτη διαλογή από όλες τις χρονιές ως το 22, είναι μακράν η λιγότερο αγαπημένη μου. Λίγο που δεν πολυακούω μέταλ πια, λίγο που δεν εχω καμιά επαφή με ηλεκτρονικο ήχο, new wave κτλ, δεν είχα τόσες επιλογές. 90ς καλύτερα, από 00’s μεχρι σημερα χαμός.
1 Like
Θα το παρω ως κοπλιμεντο 
Αλλα δεν χρειαζεται καμια συγγνωμη, χαβαλε κανουμε εδω μεσα πολυ συχνα, το μπλαζε κειμενο που εκανες quote ηταν οφθαλμοφανες πειραγμα σε Παντελη που μου εκανε πρωτος πειραγμα οτι γλιτωσαμε απο τους Queen. Ας προχωρησουμε. Σορρυ για το ειρωνικο μου υφος, θα μιλαω 100% σοβαρα απο δω και περα, κι οχι με συμπαντικες αληθειες.
Δεν είχα σκοπό να ζήταγα ποτέ συγγνώμη, καθώς το συμπέρασμά μου είναι γενικό. Ήμουν ειρωνικός εγώ δηλαδή εδώ.
Τελοσπαντων, το thread μονοπωλείται και δεν πρέπει, ας γυρίσουμε on topic.
re oust
2 Likes
Καθόλου περίεργο, ίσως και αναμενόμενο 
που είναι δισκάρα και για κάποιο λόγο δεν σου χώρεσε ούτε στο νο4 !!! 
1 Like
Ξεκίνησα το 1978, έχοντας στο μυαλό μου, πρώτον, πως δεν θα με δυσκολέψει όσο η προηγούμενη και η επόμενη χρονιά και, δεύτερον, πως κι εγώ δεν είχα σίγουρο #1. Τα πράγματα εξελίχθηκαν πιο δύσκολα γιατί, αφού κατέληξα σε 25αδα, μετά δεν ήθελα να αφαιρέσω τίποτα. Όπως και να έχει, αυτές είναι οι επιλογές στις οποίες κατέληξα…
The Saints - Eternally Yours
Τα έχει πει ο Sir Bob Geldof καλύτερα απ’ ότι θα μπορούσα να τα πω εγώ. Τρία συγκροτήματα αλλάξαν ανεπιστρεπτί τον ήχο των '70s. Οι Sex Pistols, οι Ramones και οι The Saints. Το “Eternally Yours”, για μένα, είναι ο ορισμός του “rock n roll doesn’t get better than this”. Αριστούργημα.
Public Image Limited - Public Image First Edition
Ιδανική αφορμή να απαντήσω στον @pantelis79. Το ντεμπούτο των Public Image Limited όχι απλά κοιτάει στα μάτια τους Sex Pistols αλλά, στα σημεία, μάλλον κερδίζει. Το “Theme”, πριν τους Melvins αλλά και πριν τους Black Flag, μας εξηγεί ωραία τι είναι sludge (οκ, κι αυτό ο Iggy το έκανε πρώτος αλλά αν οι Stooges επαιζαν protopunk, τότε το “Ann” είναι protosludge), το “Religion II” είναι το τραγούδι που φοβήθηκαν να κάνουν τραγούδι οι υπόλοιποι Sex Pistols, το “Low- Life” είναι ο alt ήχος των '80s παιγμένος στα '70s, και το “Public Image” ενορχηστρωτικά είναι ένα τσικ καλύτερο από οτιδήποτε έγραψαν ποτέ οι Sex Pistols ενώ στιχουργικά μάλλον παραμένει το σημαντικότερο τραγούδι που έγραψε ποτέ ο Lydon με τα “You never listened to a word that I said” και “I will not be treated as property”, καλώς ή κακώς, να περιγράφουν μέχρι σήμερα την κοσμοθεωρία του. Φήμες πως ο Michael Gira θα έπαιζε brit pop αν δεν είχε κυκλοφορήσει αυτός ο δίσκος, ελέγχονται ως ανακριβείς.
Magazine – Real Life
Το ότι υπάρχει συγκρότημα στον οποίο συνυπάρχουν οι Howard Devoto, John McGeoch και Barry Adamson είναι από τις μεγαλύτερες κωλοφαρδίες που μας χάρισε ποτέ το σύμπαν. Το πρώτο τους άλμπουμ απλά σπέρνει και, δικαίως, θεωρείται μέχρι σήμερα σημείο αναφοράς για όλο το rock.
Siouxsie and the Banshees - The Scream
Εντάξει, δίσκος που στοιχειώνει ακόμη τα πάντα 45 χρόνια μετά. Είναι και πανκ, είναι και post, είναι και goth, έχει και κάτι pop πινελιές, γενικά, είναι ένα αριστούργημα το οποίο επηρέασε όσο λίγα άλμπουμ το που παέι η rock μουσική.
Crass - The Feeding Of The 5000
Τι; Θα έλειπαν; Επιμένω σε όσα τους καταλόγισα πριν κάτι εβδομάδες. Αυτό δεν αλλάζει πως τους λατρεύω και πως το “The Feeding…” έφτιαξε σχολή.
Κι άλλα 15 για το καλό.
Buzzcocks - Love Bites - Όλα οκ αλλά να φτιάξεις συγκρότημα και να το λένε Buzzcocks;
Wire -Chairs Missing - Οριακά πάλι εκτός 5αδας με δεύτερο δίσκο αριστούργημα.
The Saints - Prehistoric Sounds - Όσο καλό όσο και το Eternally Yours απλά δεν χωράνε όλα.
The Jam - All Mod Cons - Τους λατρεύω τους The Jam κι ένας από τους λόγους για αυτό είναι αυτός ο δίσκος
X-Ray Spex - Germfree Adolescents - Mπάντα πυροτέχνημα που όμως μας άφησε παρακαταθήκη αυτή τη δισκάρα.
Pere Ubu – Dub Housing - Πιθανά το πιο υποτιμημένο συγκρότημα στην ιστορία της μουσικής στην καλλιτεχνική κορυφή της καριέρας του.
Sham 69 - That’s Life - Δεν ξέρω γιατί μαλώνετε. Εδώ εμείς θα σας παίξουμε γνήσιο βρετανικό πανκ μπας και βάλετε μυαλό.
Ultravox - Systems of Romance - Φουτουριστικό πανκ/ new wave που, σε αντίθεση με τα περισσότερα άλμπουμ της εποχής, δεν έχει κακογεράσει καθόλου.
Elvis Costello - This Year’s Model - Τεράστιος καλλιτέχνης, τεράστιος δίσκος.
The Only Ones - The Only Ones - Ακόμη μια περίπτωση υποτιμημένου συγκροτήματος. To ντεμπούτο τους δένει πολλά και διάφορα μουσικά είδη, ισοροπόντας μεταξύ punk, new wave, και ψυχεδέλειας, με εξαιρετική ικανότητα. Σαν καλούς Violent Femmes πριν τους Violent Femmes.
The Clash - Give 'Em Enough Rope - Μεταβατικός δίσκος που όμως εμπεριέχει μερικά από τα καλύτερα τραγούδια που έγραψαν ποτέ οι Clash.
Penetration - Moving Targets - Ένας ελαφρώς υποτιμημένός πανκ δυναμίτης.
The Adverts- Crossing The Red Sea With The Adverts - Εντάξει, είναι φοβερό πόσο τα σπάει ακόμη αυτός ο δίσκος.
Blondie - Parallel Lines - Ανοίξτε τα σαλόνια. ΕΡΧΟΜΑCTE.
Bruce Springsteen - Darkness on the Edge of Town - Ήταν ψιλοαπάτητες οι κορυφές που έπιασε ο Springsteen σε αυτή τη φάση της καριέρας του. Για μένα που δεν είμαι και fan, είναι αδιανόητα τα πράγματα που συμβαίνουν σε αυτό το δίσκο πριν 45 χρόνια.
+1 Aναφορά
Various - No New York
O Brian Eno επιμελείται το άλμπουμ το οποίο αποτυπώνει το άναρχο μεταπανκ avant-garde μουσικό χάος που έπαιζε εκείνη την περίοδο. Το no wave, μάλλον δεν μας χάρισε αριστουργήματα που άντεξαν στο χρόνο όμως η συνεισφορά του σε όσα συνέβησαν τη δεκαετία του 1980 είναι τεράστια και αδιαμφισβήτητη.
12 Likes
Καπαρωμένα τα νούμερα 1 και 2 από δύο εκ των πλέον αγαπημένων και πολυακουσμένων δίσκων μου.
Και το 1978 θα είναι ζόρικο τελικά.
Έχω μεγάλη περιέργεια να δω τι θα γίνει από το 98 με 99 και μετά, όταν πραγματικά άρχισα να αποκόπτομαι από τη μουσική επικαιρότητα και ξεκίνησα τις βουτιές στο παρελθόν. Εκεί θα είμαι πιο πολύ ακροατής σας, παρατηρητής σας, μαθητής σας θα έλεγα. Κι εσείς οι δάσκαλοί μου!
ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΤΟ ΘΕΛΕΤΕ ΘΑ ΑΡΧΙΣΩ ΝΑ ΒΑΖΩ ΚΙ ΕΓΩ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΡΕ! 
1 Like
Έβαλες το λάθος δίσκο τους. Θα σου εξηγήσω γιατί στη δική μου ψηφοφορία 
Επίσης ωραίος που έκανες αντίστροφη μέτρηση μέχρι το νο1 ;p
Τι χρονιάρα ήταν το '78, αλλά εύκολα τα πράγματα.
2 Likes
Mλκα, ούτε οι Rimbaud / Ignorant δεν τα πιστεύουν αυτά! 
Το βαριέμαι αρκετά το πρώτο τους. Καθόλου pop για τα γούστα μου.
1 Like
πωπωπω 0/2 αρχοντικό.
1 Like
Σε μουσικά καθαρά χωράφια, έχω πολύ λιγότερες επιλογές το 78 και το 79, άκρως ποιοτικές ομως. Αναγνωρίζω ( πως θα μπορούσα αλλιώς άλλωστε) ότι το πραγματικό big bang εδώ είναι το πανκ με το οποίο ποτέ δεν ασχολήθηκα ( θα πω κακώς) but here we go.
5 . Dire Straits - Dire Straits
Απίθανος δίσκος και πιο απίθανο ακόμη πως κυκλοφόρησε κάτι τέτοιο και έγινε τόσο μεγάλο την εποχή που μόλις σχολίασα. Μιλάμε για μπάντα ατόφιο διαμάντι. Σαφώς και η lead κιθάρα εδώ είναι αυτή για την οποία οφείλουν να γράφονται διθυραμβοι ( οπωσδήποτε στους πιο σημαντικούς blues/rock κιθαρίστες που βγήκαν ποτέ ο Mark Knopfler και προσωπική μου αδυναμία) αλλά και το rythm section των Withers/Illsley είναι να το πιεις στο ποτηρι. Από εδώ ξεκινάει ένα ταξίδι στα αστέρια που έμελε να εξελιχθεί με κάμποσα hits, αρένες γεματες κόσμο, charts, πωλήσεις αλλά ποτέ με εκπτωση στην μουσική ποιότητα. Μπανταρα
4 . Rainbow - Long Live Rock ‘n’ Roll
Δεν εχω να πω πολλά για έναν δίσκο και μια μπάντα που είναι για τα καλά στο DNA του Έλληνα rocker/metalhead. Δίσκος που δεν ακούω πολύ τα τελευταία χρόνια, αλλά είχε παίξει κάποια στιγμή σαν πέρυσι τέτοια εποχή και σε αυτό το Rainbow Eyes… Απίθανη φωνητική παρακαταθήκη από Dio, παραγωγαρα, ο μαύρος σε μεγάλα κέφια και τρομερή απόδοση από τον Bob Daisley, ίσως τον πιο αδικημένο ροκ μπασιστα.
3 . Van Halen - Van Halen
Τρομακτικό ντεμπούτο, και σίγουρα ένα από τα 4-5 big bang της ηλεκτρικής κιθαρας ( και όχι, δεν είναι μόνο το eruption, ίσως αυτό να είναι και το λιγότερο face melting πραγμα τελικά εδω μέσα). Τίγκα στις σολαρες που ακόμη και να έλειπαν δεν θα έπεφτε η ποιότητα με αυτά τα riffs, τρομερό ρυθμικό δίδυμο, FrontmanΑρα, super heavy παραγωγή. Αδιανόητο album.
2 . Judas Priest - Stained Class
Ίσως η πιο αψεγάδιαστη δουλειά της μπάντας, με ριφ ξυράφια, απίθανα deep tracks, ούτε υποψία φιλλερ και τα πάντα να λειτουργούν στην εντέλεια. Πραγματικά εδώ είναι το αυθεντικό το 80ς heavy metal ( σε σημεία και speed 
) όπως το ξέρουμε, αν και για να πω την αμαρτία μου ηχητικά το παραπάνω που έγραψα μου φαίνεται λιιιιγο πιο heavy. Βίβλος του heavy metal και πραγματικά από τους δισκους που είναι στις απάτητες κορυφές για εμένα.
1 . Rush - Hemispheres
Μιας και λέμε για απάτητες κορυφές, κάτι τέτοιο θα έπρεπε να υπάρχει για να μην έχω νο1 το Stained Class. Πράγματι όπως ειπώθηκε, ίσως αυτός εδώ να είναι και ο πρώτος prog metal δίσκος στην ιστορια. Super heavy, super proggy με ερμηνείες τρομερές. Το πιο τρομακτικό είναι ότι αυτά τα πράγματα οι Rush τα έβγαζαν και live που κάνει το όλο πράγμα ακόμη πιο face-melting. Το solo του Lifeson στο La Villa Strangiato είναι ίσως το καλύτερό του και είναι απορίας άξιον κάποιες φορές που μιλάμε για μεγάλους κιθαρίστες πως δεν αναφέρεται αυτός ο παιχταράς ( τεχνικά καθαρά που στα τέτοια μας κιόλας αλλά έτσι για να λέμε, εδώ πιάνει επίπεδα Di Meola ο Θεός). Τρομερές μπασογραμμές από Geddy ( τι κάνει ο απίθανος στο Circumstances, και από πάνω να τραγουδάει κιόλας στα live 
), απίθανος ο Professor. Αυτή την κουτσουκελα να μην μας έκανε στο trees. Αλλά ήταν μικρός και τον συγχωρούμε.
16 Likes
Ξεκινάω με τη χρονιά που γεννήθηκα.
- VAN HALEN - VAN HALEN
- JUDAS PRIEST - KILLING MACHINE
- FOREIGNER - DOUBLE VISION
- ROLLING STONES - SOME GIRLS
- RAINBOW - LONG LIVE LONG N’ ROLL
- THE CARS - THE CARS
- POLICE - OUTLANDOS D’ AMOUR
- RAMONES - ROAD TO RUIN
- AC/DC - POWERAGE
- BLONDIE - PARALLEL LINES
bonus (έλα το 13αρι): QUEEN - JAZZ , JUDAS PRIEST - STAINED CLASS, THIN LIZZY - LIVE & DANGEROUS
Cover of the year: BLACK SABBATH - NEVER SAY DIE!
15 Likes
Αν δει κανεις βεβαια το ποστ σου που εχει ΜΟΝΟ ΚΕΦΑΛΑΙΑ θα νομιζει οτι γεννηθηκες μεταξυ 1940 και 1960…
5 Likes
πιο κοντά σε εκείνες τις χρονιές παρά στο σήμερα !
2 Likes
Παρακαλούνται τα ΠΙΤΣΙΡΙΚΙΑ να απευθύνονται με έναν άλφα σεβασμό στους γεννηθέντες το σωτήριον έτος 1978, ευχαριστώ
7 Likes
Αυτο που σε καποια φαση αναρωτηθηκα φωναχτα χτες για τους σκορπιονς… εντυπωσιακα σταθερη πορεια μεσα στη δεκάδα
3 Likes
Κουτσουκέλα στο Trees;
ΠΟΙΑ ΚΟΥΤΣΟΥΚΕΛΑ ΣΤΟ TREES ΕΝΝΟΕΙΣ;;