Το ξανασκέφτηκα και θα τα αφήσω ως έχουν
1 Like
Φτιάξε νέο θρεντ για Άσιμο και το αναλύουμε οσο θες. (Είμαι λίγο αρρωστάκι με την περίπτωση του)
Edit: μόλις ειδα οτι σου απαντησε ο @Leper_Jesus, ας μεταφερουμε την κουβεντα στο αναλογο θρεντ!
1 Like
Ας πούμε λοιπόν δυο λόγια για το απίστευτης αισθητικής εξώφυλλο του Argus, κι ας μην το ψήφισα!
Πρόκειται για άλλο ένα artwork της θρυλικής Hipgnosis και του Storm Thorgerson, συγκεκριμένα για μια φωτογραφία που τραβήχτηκε κάπου στη Γαλλία και απεικονίζει έναν ένοπλο φρουρό της αρχαίας εποχής. Εύλογα εικάζει κανείς, κρίνοντας κι από τον τίτλο του δίσκου, ότι είναι ο Άργος της ελληνικής μυθολογίας.
Η λεπτομέρεια όμως που κάνει το όλο θέμα να ξεφύγει σε άλλες διαστάσεις βρίσκεται στην πίσω όψη του gatefold (όχι σε όλες τις εκδόσεις απ’ ότι έχω καταλάβει) και είναι η εξής:
Έτσι λοιπόν, μυθολογία και επιστημονική φαντασία, παρελθόν και μέλλον, συνδυάζονται για να “επενδύσουν” οπτικά το υπέρτατο δημιούργημα των Wishbone Ash!
9 Likes
απλα και αγαπημένα…
- Van Halen - Van Halen
- Crass - The Feeding Of The 5000
- The Clash – Give ‘Em Enough Rope
- Talking Heads – More Songs About Buildings and Food
- Dire Straits - Dire Straits
καλύτερο εξώφυλλο
The Rolling Stones – Some Girls
12 Likes
και dire straits ξεχασα καλα πηγε αυτό 
4 Likes
1978 τοπ 5
1. Tom Waits - Blue Valentine
2. Queen - Jazz
3. Kate Bush - The Kick Inside
4. Captain Beefheart & The Magic Band - Shiny Beast (Bat Chain Puller)
5. Pere Ubu - The Modern Dance
9 Likes
Αριστούργημα της Bush. Ασχολήθηκα πολύ πρόσφατα αλλιώς πιστεύω θα έμπαινε και στη δικιά μου
2 Likes
εγω ασχοληθηκα με το αλμπουμ αυτη την εβδομαδα 
Παντως σχετικα με Kate Bush θυμαμαι παντα να τη διαβαζω στις επιρροες απο γυναικες μουσικους που μου αρεσουν αλλα οσες φορες ειχα βαλει κατι να ακουσω δεν μου εβγαζε κατι. Μετα το Stranger Things εγινε το πρωτο κλικ και μετα απο αυτο το αλμπουμ ηρθε και η απαντηση.
3 Likes
- Rush – Hemispheres
- Van Halen – Van Halen
- Rory Gallagher – Photo Finish
- Queen – Jazz
- AC/DC – Powerage
Χωρίς σχόλια και honourable mentions αυτή τη βδομάδα γιατί λείπει ο χρόνος και ο θρεντοκρατορας άρχισε να κυνηγάει
11 Likes
Judas Priest - Stained Class
Rush - Hemispheres
Van Halen - S/t (αν δεν σας κάνει αυτό το άλμπουμ να χοροπηδάτε μέσα στο σαλόνι σαν τα αγριοκάτσικα, ε κάποιο θέμα έχετε… 
)
6 Likes
Ρε πολύ σκατένια εβδομάδα λέμε 
(όχι το '78, αυτο καλο ήταν, η πραγματική εβδομάδα ήταν ένα χάλι)
5.
RAINBOW “Long Live Rock ‘N’ Roll”
Η ομάδα έχει βρίσκει ρυθμό και παραδίδει εδώ μάλλον τον καλύτερό της δίσκο. Μπορεί να μην έχει “Stargazer” (θα ήταν τρομερά δύσκολο άλλωστε) αλλά πυροβολάει σα μυδράλιο τη μία κομματάρα μετά την άλλη. Προσωπική αδυναμία το κωλομπαράδικο “L.A. Connection”.
4.
BONEY M “Nightflight to Venus”
Ένα μικρό αλλά σημαντικό κομμάτι της μουσικής μου διαδρομής υπήρξαν τα φοιτητικά ντίσκο πάρτυ στα οποία ενίοτε είχα και την τιμή να συμβάλω ως dj. Απ’ όλα τα πασίγνωστα και μη κομμάτια, μπορώ να πω ότι εύκολα το τοπ μου ήταν η διασκευή των BONEY M στο rastafari anthem “Rivers of Babylon”, τόσο που με οδήγησε στο να ασχοληθώ κάποια στιγμή με ολόκληρο το άλμπουμ. Κι αν κομμάτια όπως το “Δεν είμαστε καλά, δεν έχουμε μυαλό, είμαστε άρρωστοι…” “Rasputin” ή το “Painter Man” μου ήταν ήδη γνωστά, νιώθω ευτυχής που γνώρισα επίσης -μεταξύ άλλων- το ομότιτλο με τη φρενίτιδα των κρουστών και το “He Was a Steppenwolf”.
3.
SIOUXSIE AND THE BANSHEES “The Scream”
Η μεγαλύτερη χάρη που έκανε σε εμένα προσωπικά (άρα ΔΕΝ ΜΙΛΑΩ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ) το βρετανικό πανκ είναι ότι αποτέλεσε τον προθάλαμο για κάμποσα συγκροτήματα που στη συνέχεια πραγματοποίησαν τη μετάβαση στα πάσης φύσεως gothic/darkwave παρακλάδια και στην όλη batcave φάση των 80ς. Φυσικά στο “The Scream” όλα τα παραπάνω είναι ακόμα σε πολύ πρώιμο στάδιο, ωστόσο ακόμα και έτσι η παρανοϊκή out-of-tune φωνή της Siouxsie και η βραδύκαυστη ενέργεια (δεν ξέρω αν στέκει αυτό που έγραψα, αλλά μ’ άρεσε, το κρατάω) που εκλύει ο δίσκος αρκούν και με το παραπάνω.
2.
JUDAS PRIEST “Stained Class”
Βαρέθηκα να σας βλέπω στις λίστες μου, pt. I
Οι PRIEST πλέον ξέρουν καλά ποιοι είναι και τι θέλουν να κάνουν και αυτό είναι δώσουν στην πιο τέλεια μορφή τα όσα διηγήθηκαν στις προηγούμενες δύο κυκλοφορίες τους, πριν μεταβούν σε άλλα χωράφια όπου βέβαια και εκεί θα κυριαρχήσουν για κάποια χρόνια σε κακουργηματικό βαθμό.
1.
KRAFTWERK “The Man Machine”
Βαρέθηκα να σας βλέπω στις λίστες μου, pt. II
Αφού έσπειραν electro θύελλες καθ’ όλη τη δεκαετία, ήρθε η ώρα να δρέψουν τους καρπούς ακόμα περισσότερο, παίζοντας με σαφώς πιο mainstream λογική (όσο γινόταν αυτό βέβαια), προεξάρχοντος του απόλυτα χορευτικού “The Model”, το οποίο ήταν σχεδόν μόνιμα παρόν στα προαναφερθέντα ντίσκο πάρτυ. Ακόμα κι έτσι όμως, πετάνε κάτι νοσταλγικές μελωδίες a-la “Radioactivity” στο “Neon Lights” ας πούμε και μας στέλνουν αδιάβαστους.
Δικαιωματικά θα πάρουν και την ψήφο εξωφύλλου, κυρίως επειδή σε αυτό αποδεικνύεται ακόμα περισσότερο πόσο μπροστά ήταν η συγεκριμένη μπάντα, συστήνοντάς μας τον Sheldon Cooper σχεδόν 30 χρόνια πριν το ΒΒΤ.
12 Likes
- And then there were three - Genesis
Στο σταυροδρόμι ανάμεσα στο progressive παρελθόν τους και στο pop μέλλον τους οι Genesis παραδίδουν αυτό το παραγνωρισμένο αριστούργημα. Πολύ ποπ για τους progressivαδες, πολύ σκοτεινό για τους ποπ ακροατές τους. Γλυκόπικρο, μελαγχολικό, εσωστρεφές και σκοτεινό, όπως ακριβώς και το εξώφυλό του(που ψήφισα και ως καλύτερο).
Για τα παρακάτω δεν θα σχολιάσω. Τα έχετε πει όλα.
2. Stained Class - Judas Priest
3. Killing Machine - Judas Priest
4. Long live rock’n’roll - Rainbow
5. Hemispheres - Rush
5 Likes
Επί τέλους, κάποιος ανέφερε την Καιτούλα!
ΜΠΑΤΣΟΥΜΠΟΓΡΙΕΣ ΚΙ ΟΙ ΔΥΟ ΠΛΕΟΝ
Ενώ εμείς είμαστε τζόβενοι…
1 Like
Εννοείται!
Λιγες ωριτσες έμειναν…
@38aris @apostolisza8 @ARIAN @GRACCHUS_BABEUF @Ironman1 @jonkyr @Ktn @Lupin @martian @Outshined @pantelis79 @Rebel @Sevek @Silent_Winter @Sh_Wo_f @Tom7
2 Likes
Φοράω ακουστικά και πάω βόλτα να σκεφτώ πώς θα καλύψω τις τελευταίες θέσεις της εικοσάδας μου.
1 Like
ΕΛΛΗΝΙΚΑ:
Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Παύλος Σιδηρόπουλος & Σπυριδούλα - Φλου
Λουκιανός Κηλαηδόνης - Είμαι ένας φτωχός και μόνος καουμπόυ
Γιάννης Πάριος - Να γιατί σ’ αγάπησα
Νίκος Ξυδάκης - Η εκδίκηση της γυφτιάς
R O C K (EIKΟΣΙ ΕΝΑ ΤΕΜΑΧΙΑ):
21. Dire Straits - Dire Straits (το λιγότερο ενδιαφέρον άλμπουμ τους, σώνεται λόγω των σουλτάνων του σουίνγκ, το έβαλα μόνο και μόνο για να μη ρωτάτε “πού είναι”)
20. Boston - Don’t look back (ευτυχώς ο Σολτζ κατάλαβε μετά ότι πρέπει να κάνει ένα άλμπουμ ανά δεκαετία, φτωχός συγγενής του BOSTON)
19. FM - Direct to disc (εξαιρετικό prog από ΚΑΝΑΔΑ - η λέξη με τα κεφαλαία δημιουργεί συνειρμούς ε, ψάξτε το)
18. Blondie - Parallel lines
17. Journey - Infinity (τα καλύτερα πλησιάζουν)
16. Billy Joel - 52nd street (με κεκτημένη ταχύτητα από την επιτυχία του 1977, αλλά, δυστυχώς, δεν είναι Stranger)
15. Toto - Toto (όταν ξεκινάς τη δισκογραφία σου με Child’s anthem, δεν μπορεί παρά να ΣΚΙΣΕΙΣ)
14. Police - Outlandos d’ amour (κι εδώ, τα καλύτερα έπονται)
13. Black Sabbath - Never say die (ναι, μου αρέσει ΠΟΛΥ, αυτός ο δίσκος, το ομώνυμο ΣΚΙΖΕΙ, ίσως είναι που ξέρω ότι μετά ο ΟΖΖΥ πήρε ΠΟΥΛΟ )
12. Judas Priest - Killing machine (τα 80s αχνοφαίνονται, η πολυτέλεια να έχεις δύο σπουδαία άλμπουμ μέσα στην ίδια χρονιά)
11. Gary Moore - Back on the streets (Πριν τη δει χεβιμεταλλάς, πριν τη δει bluesman, γιατί Gary, αγόρι μου, δε συνέχισες έτσι;)
10. David Gilmour - David Gilmour (ο πρώτος σόλο του Γκίλμορα, καλύτερος από κάτι άλμπουμ που έβγαλε μετά ως PINK FLOYD)
9. Steve Hackett - Please don’t touch (ο πλήρως απελευθερωμένος Steve κάνει τα δικά του. Για μένα, το πιο συνεπές στην απόδοσή του πρώην μέλος των Genesis)
8. Genesis - And then they were three (στο μεταίχμιο μεταξύ prog και pop, γενικά οι δίσκοι τους μέχρι το GENESIS του 1983 αξίζουν την προσοχή μας)
7. Van Halen - Van Halen (κινήσεις μεγάλου παίκτου)
6. Jethro Tull - Heavy Horses (το μεσαίο και καλύτερο της φολκ/οικολογικής τριλογίας τους, μπορώ να ακούω Acres wild δέκα φορές συνεχόμενα)
5. Rainbow - Long live rock n roll (μου δώσατε την ευκαιρία να ασχοληθώ λίγο παραπάνω με τους Rainbow και σας ευχαριστώ για αυτό!)
4. Queen - Jazz (ποτέ δε χώνεψα τα τρία πρώτα άλμπουμ τους, γενικά πιστεύω ότι συνθετικά οι Queen ωρίμασαν μετά το '76, στο δεύτερο μισό της δεκαετίας έφτιαξαν τα άλμπουμ μεγαθήρια, τούτο είναι το πρώτο εξ αυτών, συγγνώμη News of the world)
3. Judas Priest - Stained class (μεταλλικό κομψοτέχνημα, από την αρχή ως το τέλος, και στο εκπληκτικό εξώφυλλο ακόμα, SAINTS IN HEEEEEEEEEEL!)
2. Kate Bush - The kick inside (λίγο κλασική, λίγο new wave, λίγο Elton John, λίγο ροκ, μια υπέροχη μείξη, τελείως σαν τη μύγα μες στο γάλα τότε, η Kate υπήρξε σπουδαίο αναγεννητικό στοιχείο της βρετανικής σκηνής, αλλά και ένα υπέροχο pin up girl, σου έδινε δηλαδή υλικό για να σκεφτείς αλλά και να τον παίξεις - τον δίσκο εννοώ. Από τα καλύτερα ντεμπούτα έβερ, επηρέασε πολλές, ναι, κι εσένα Tori, και όχι, εγώ την Kate Bush δεν την έμαθα από το ΚΩΛΟ - νέτφλιξ, οκ;)
- Rush - Hemispheres (άλλοι γράφουν για τη γκομενίτσα που τους έφτυσε, οι RUSH έγραφαν για τη μάχη μεταξύ των ημισφαιρίων του εγκεφάλου. Η ολοκλήρωση της γέννησης του progressive metal. Περιέχει το καλύτερο rock instrumental όλων των εποχών, Alex τι υπέροχο το σόλο σου εκεί μέσα…)
ΕΚΤΟΣ ΡΟΚ:
Jean-Luc Ponty - Cosmic Messenger
Jean Michel Jarre - Equinoxe
JOHN CARPENTER - HALLOWEEN OST (εδώ άρχισαν όλα ρε ΜΝΙΑ)
6 Likes