Καλα, μιας και με ανεφερες σε επομενο σχολιο-απαντηση, ας πουμε πως απλα ΟΥΤΕ ΚΑΝ.
Οποιος θελει μπορει να βρισκει το The Wall αθλιο, χειριστο, κακιστο, ή και το χειροτερο αλμπουμ στην ιστορια. Αυτο εχει μια αρκετα μεγαλη αποσταση απο το να δικαιολογει την αποψαρα του με την εφευρεση περι παιδιαστικης, ακαιρης, ανωριμης ή επιφανειακης θεματολογιας στο The Wall. Το δευτερο προσωπικα ειρωνευτηκα, οχι το πρωτο.
Δυο δισκοι ξεκαθαρα, εκ των οποιων δε θα ψηφισω κανεναν μιας και εχουν βγει δεκαδες καλυτεροι δισκοι.
Καθιστε να βγει πρωτα η δεκαετια του 80 χωρις να κλειδωσε το θεμα και βλεπουμε, ηδη εχει αρχισει ο τσακωμος για το the wall. Εχουμε καμια χρονια με maiden+metallica μαζι;
Gawd Yas . Για μένα οι GnR ξεκίνησαν και τελείωσαν με το Appetite. Pas mal, αλλά κάτι σαπουνόπερες November rain (είναι και μακρυνάρι) που τις πούλαγε το MTV τότε με το κιλό μου θυμίζουν διαφήμιση lacta. Τσουρέκια και ο Axl με τα τραβήγματα στη φωνή του (aaaeeiiiiiiaaa).
Εκεί ευτυχώς βάζεις ένα Black Arrows και στανιάρεις. Απλό, τίμιο, λαϊκό.
That’s my point, πολύ θώπευμα (μπουρμπουλήθρας slash) και ουσία (σεξακι) μηδέν.
Δέκα λεπτά μακρυνάρι και χωρίς ολοκλήρωση. I mean, GURL.
…ενώ την ίδια εποχή ο Cobain έριχνε τις σφιχτές ριφαρες ασαλιωτες τη μια μετά την άλλη… No T No Shade just sayin’
