:lol: Όντως - εδώ μέσα ό,τι κ να πεις αλλιώς το παίρνουν… 
edit: ok Jim!ok!U made your point!:lol:
Να τον κράξεις πήγες τον άνθρωπο - είδες που σε πρόλαβα; :lol:
την πατησες…
το “edit” ηταν εξ’αρχης προσχεδιασμενο για το “επεξηγηματικο” edit του!
:lol:
Ok άντε ας το πιστέψουμε…
Από την στιγμή που μπήκε κομμάτι τους στο Californication,τους αγαπάω ακόμα πιο πολύ…
Σόρρυ για το 2χποστ,αλλά πρέπει να ποστάρω 2 κομμάτια που ακούω αποκλειστικά από το πρωί…
All Secrets Known:
Επικό,σε ταξιδεύει σε έναν σκοτεινό κόσμο με μάγους και δράκους με έναν non epic/power metal τρόπο…
Μελαγχολικό,αποχαιρετηστήριο, σκοτεινό (ναι,πάλι),αλλά δίνει και την αίσθηση της αναγέννησης και του moving on συνάμα.
Κλαίω :’)
Και Love Hate Love…
Το υπέρτατο masterpiece της μπάντας…
There can be only one!
Ακούς αυτό και ολόκληρο το Dirt μπροστά του είναι ένα απλό δισκάκι της σειράς…
I live for you but I’m not alive!!!ΤΕΛΟΣ!
PS:Μετά από τόσα replays του Love Hate Love,ήρθε η ώρα να ψηφίσω τον αγαπημένο μου AiC δίσκο
Τεράστια μπάντα. Αγαπημένος μου δίσκος το Facelift, το οποίο έχει μέσα απίστευτη σκατίλα. Sea Of Sorrow, Man In The Box, Love Hate Love, It Ain’t Like That, I Can’t Remember έπη. Τρομακτικό και το Dirt, αλλά το Facelift με έχει αγγίξει λίγο περισσότερο. Ευτυχώς τους είδα δύο φορές το 2009 και το 2010, την πρώτη μάλιστα τους είδα εντελώς κατά λάθος και ήταν και σε ένα πολύ μικρό χώρο, μικρότερο από το Gagarin φανταστείτε. Σκοτώνουν ακόμα. Το τελευταίο album είναι πολύ καλό, πολύ καλύτερο απ’ ό,τι περίμενα. Δεν περίμενα και πολλά, να πω την αλήθεια, όμως το γεγονός ότι ο Cantrell δεν είχε δώσει όλη τη μουσική που είχε στο κεφάλι του συνετέλεσε πιστεύω στο να βγει καλό το album. Μακάρι να τους φέρει κάποιος Ελλάδα, πιστεύω ότι θα έχουν αρκετό κόσμο.
μας εχει τελειωσει το μαντζουνι ρε θειο.
α, ηρθες
πρωτον μας ελειψες
δευτερο ΡΕ ΑΡΧΙΑΜΠΑΛΕ, τραβα γραψε στο τοπικ των days of the new που σ αρεσουν τα ep των aic και δεν εχεις μπει ν αποθεωσεις ακομα.
edit: το jar of flies ειναι η αγαπημενη μου δουλεια απο aic βσκ
αλλα και
παρολο που η πραγματικη δυναμη της ακουστικης κιθαρας των aic βρισκεται σε τουτο δω το στιγμιοτυπο και θα επιθυμουσα επεμβαση μεγκαθεριον εδω παρακαλω
Μπορεί να είχα την τύχη να με “αναγκάσουν” πιτσιρικά να πάρω το “Jar Of Flies” όταν είχε βγει και να έχω ιδιαίτερο δέσιμο μαζί του, αλλά ότι και να λέμε το “Dirt” θα είναι πάντα magnum opus τους.
Δεν ξέρω τι ιδιαίτερο έχει αυτή η μπάντα, αλλά κάθε φορά που ακούω οποιαδήποτε κυκλοφορία της είναι λες και περνάει από το μυαλό, το θολώνει και μετά βρίσκει κατευθείαν και χτυπάει ψυχή.
Είναι τρομερό και συνάμα μοναδικό το συναίσθημα του δεσίματος με την μουσική των Alice In Chains και δε μιλάω μονοδιάστατα. Ήχος, φωνή (φωνές μάλλον), στίχοι, image, όλα έχουν το ρόλο τους.
Ξαναλιώνω με το “Black Gives Way To Blue” και ενάμιση χρόνο μετά δε θα άλλαζα λέξη. Μην υποτιμάτε την αξία του. Μιλάμε για το καλύτερο άλμπουμ από τις αντίστοιχες μεγάλες μπάντες εδώ και σχεδόν 15 χρόνια.
ναι αλλα εγω δεν ειμαι αντικειμενικος στο θεμα! ειμαι αγαπουλης ανθρωπος ρε γμτ, ελα κοριτσιμ να σε παρω απο το χερι, εκει διπλα στο ποταμι, γκλιγκι γκλιγκι και τα συναυτα, ή το κερατο της το τραγιο με παρατησε η καργια, ε και το feeling αυτο βρισκεται στην ακουστικουρια και τις υψηλου καλλους μερακλιδικες πενιες τους - γιατι, και το ανπλαγκδ πανω απ ολα, ειναι μερακλιδικο λαιβ. συμφωνω για στιχους και τετοια ειναι η μιση ουσια των aic ουτως η αλλως, και γνκ αυτα που λεω τα χουν ακομα και στο πρωτο και σε μεγαλυτερο βαθμο ισως, βλεπε sea of sorrow, ή και στο τελευταιο που παρολο που του λειπει τρελα η αρρωστχια, εχει ενα your decision που σου κοβει τα γονατα, αλλα jar of flies παιδια και τα κομματια του ομωνυμου ειναι 350% καλυτερα στο ακουστικο πιστευω
δε διαφωνει κανεις βεβαια οτι το dirt ειναι το κατ εξοχην σημειο αναφορας τους, και για ιστορικους λογους
He’s back, he’s back, HE’S BACK :!: :!: :yahoo:
αυτό που προσπαθώ να πω John είναι ότι μπάντες σαν τους AIC ακούγονται με πρώτο κριτήριο το συναίσθημα και ως εκ τούτου παραμπαίνει ο υποκειμενικός παράγοντας. Λογικό και θεμιτό.
όμως out of the box και βλέποντας the whole picture, το στίγμα τους στη rock ιστορία το άφησαν με το “Dirt”. το “Jar Of Flies” είναι laid back, το ομώνυμο άρρωστο, το πρώτο πιο άμεσο και χύμα και φυσικά η σχέση του Jerry με την ακουστική κιθάρα είναι μοναδική.
αλλά το “Dirt” έχει τη λάμψη του κλασσικού.
επίσης, όλοι ξέρουν τι ήταν ο Laney. Το να μην δίνουν τα δέοντα στους σημερινούς AIC είναι κακό, είναι σχεδόν κομπλεξικό.
[U]No Excuses[/U]
[I]
When I was in Seattle this past summer, I came across a man playing guitar Downtown while i was on my way to a restaurant. I was wearing my Alice in Chains sweater and when he saw it, he started playing this song, I had to stop and sing along. And on the way back he was playing Got Me Wrong, I had to give him 5 bucks.[/I]
Ε ΝΑΙ ΓΑΜΩ ΤΟ ΚΕΡΑΤΟ.
να πω τι?
μου αρεσουν ολα τα τραγουδια της μπαντας.
το συγκεκριμενο εχει “ΚΑΤΙ” αλλα πιστευω οτι βρισκεται στις φωνητικες γραμμες και οχι στη κιθαρα.
Κι εμένα μου αρέσουν όλα τα τραγούδια :lol:. Το Sap είναι ΤΕΡΑΣΤΙΟ. Έχει τα έπη Βrother και Got Me Wrong καθώς και το Right Turn από Alice Mudgarden, o συνδυασμός των φωνητικών Layne, Jerry, Chris Cornell και Mark Arm των Mudnohey είναι μοναδικός. Στο hidden track πρέπει να παίζει drums ο Layne νομίζω :).
agree 1000 τις 100!!!