ασχολειται κανεις με τον lou reed?αν ναι ποια η γνωμη σας?
τυχερακια γιατι μου το ειπες αυτο?ΘΑ ΠΑΘΩ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ.
τυχεροι επισης οσοι τον θαυμασαν πριν αρκετα χρονια σε φεστιβαλ με elvis costello και το δουκα(τι θα πει ποιον?ενας ειναι ο δουκας)
Εεεεεεεπ! Εδώ είμαστε!!!
Από τις τεράστιες αγάπες, αδυναμίες και λατρείες μου ο άρχοντας Lou. Έχω πλήρη δισκογραφία τόσο των Velvet Underground, όσο και δική του. Τι να πω για τον Lou, είναι αδύνατον να είμαι έστω και κατ’ ελάχιστον αντικειμενικός για αυτόν τον μουσικό και καλλιτέχνη, που το attitude και η μινιμαλιστική προσέγγιση του στην μουσική μιλάνε κατευθείαν στην ψυχή μου.
Τα τέσσερα άλμπουμ των Velvets είναι απόλυτο must (The Velvet Underground and Nico (1967), White Light/White Heat (1968 ), The Velvet Underground (1969), Loaded (1970)
Solo δισκογραφία (με Bold τα καλύτερα και απαραίτητα άλμπουμ του, κατά την γνώμη μου)
Lou Reed (1972)
Transformer (1972)
Berlin (1973)
Sally Can’t Dance (1974)
Metal Machine Music (1975)
Coney Island Baby (1976)
Rock and Roll Heart (1976)
Street Hassle (1978 )
The Bells (1979)
Growing Up in Public (1980)
The Blue Mask (1982)
Legendary Hearts (1983)
New Sensations (1984)
Mistrial (1986)
New York (1989)
Magic and Loss (1992)
Set the Twilight Reeling (1996)
Ecstasy (2000)
The Raven (2003)
Hudson River Wind Meditations (2007)
Επίσης τα πολύ καλά lives: Rock n Roll Animal (1974), American Poet (2001), Animal Serenade (2004), Le Bataclan '72 with John Cale & Nico (Recorded 1972, Wide Release 2004)
Και τέλος, η εκπληκτική συνεργασία του με τον John Cale το 1990, η πρώτη μετά την αποχώρηση του Cale από τους Velvets το 1968, που ως καρπό είχε το υπέροχο άλμπουμ Songs For Drella, που μπορούμε να το αποκαλέσουμε ένα φόρο τιμής στην ζωή του Andy Warhol, που είχε πεθάνει το 1986, και ήταν η αρχικός ιθύνων νους των Velvet Underground, και αυτός που τους πρόεβαλε και τους έκανε γνωστούς στα πρώτα χρόνια της ύπαρξής τους, μέχρι το 1968.
Εκείνη την εποχή, στα τέλη του 1992, υπήρξε και μία επανένωση της original line up των Velvets (Lou Reed, John Cale, Sterling Morrison, Moe Tucker) για μία σειρά συναυλιών, και είχε κυκλοφορήσει το 1993 το live album ‘‘Live MCMXCIII’’.
Η τελευταία φορά που έχει έρθει μέχρι στιγμής για συναυλία στην Ελλάδα ο Lou Reed είναι τον Ιούλιο του 2000 στον Λυκαβηττό, μία συναυλία που είναι χαραγμένη ανεξίτηλα στην μνήμη μου.
Ένας πραγματικά πολύ αξιόλογος και πολύ αγαπημένος καλλιτέχνης για μένα. 8) 8) 8)
η “μπανανα” και το transformer ειναι αριστουργηματα.ετσι απλα.απο κει και περα εχει πολυ καλες στιγμες.ειναι μοναδικος
Έχω ξαναμιλήσει για τη μπανάνα στο φόρουμ, πρόκειται απλά για έναν απο τους επιδραστικότερους δίσκους στην ιστορία της ροκ μουσικής. Πέραν τούτου δεν γνωρίζω πολλά άλλα πράγματα απο την υπόλοιπη μουσική πορεία του Lou Reed, κάποια στιγμή θα τσεκάρω όμως. Κυμαίνεται μουσικά στο ίδιο στυλ και ύφος με τους Velvet Underground?
Xmm, μάλιστα. Εγώ μόλις έμαθα από αυτά που γράψατε ότι ο Λόησιος ο Διαβασμένος ( κατά τον Τζιμάκο χεχε!) ήταν μέλος των Velvet Underground. Βρε πώς δένουν όλα. Καλή φάση.
χμ οχι και τοσο.οπως και να χει ακου το transformer(προσκυνω για αλλη μια φορα) και το berlin.πιστευω οτι θα σου αρεσουν.2 κλασσικοι δισκοι στο ειδος τους.
μιας και το ανεφερε ο παναγιωτης,εχετε ακουσει την ελληνοφωνη διασκευη του τζιμακου στο perfect day?εγινε για σπασιμο στην αντιστοιχη του σαββοπουλου(ελεος)
Χμμ, καλύτερα που έχουν τις διαφορές τους. Θα τσεκάρω κάποια στιγμή τα άλμπουμ, thanx.
Οι βασικές δομές της μουσικής του Lou Reed παραμένουν ίδιες από το ξεκίνημά του στους Velvets to 1965 και συνεχίζουν σε ολόκληρη την διαδρομή του στην σόλο δισκογραφία του μέχρι σήμερα. Σου προτείνω να δεις στο πόστ μου τα άλμπουμ του που έχω βάλει με bold στοιχεία και να τα τσεκάρεις. Είναι μία πολύ καλή αρχή για ενασχόληση με τον Lou για κάποιον που το επιθυμεί. Οπωσδήποτε εκτός των σόλο άλμπουμ του, τσέκαρε και την συνεργασία του 1990 με τον John Cale, το Songs For Drella. Μεγάλη δισκάρα από δύο κολοσσούς. Καλή ακρόαση και απόλαυση. 
Thanx βρε keimis! ΄Ησουν κατατοπιστικότατος, θα εμβαθύνω στον κύριο Reed ξεκινώντας απο τα παλιότερα του άλμπουμ. 8)
άσχετο και off topic, αλλά μια που είδα το άβαταρ σου (και την υπογραφή!), Massive Attack τον Ιούλιο θα ρθεις???
Κατά 90 - 95% θα έρθω, εκτός αν μου τύχει κανένα απρόοπτο, εργασιακής ή άλλης φύσεως, στα μέσα του Ιουλίου.
αξιζει να γινει αναφορα και για τη nico(συμμετειχε στη μπανανα των velevet underground)και σε καποιες σολο δουλειες της.ειδικα το the end(ναι εχει διασκευη στο ομωνυμο κομματι των doors)ειναι πολυ καλος δισκος(εχει και συμμετοχες brian eno,john cale)
Βασικά τα τραγούδια που συμμετείχε η Nico στο άλμπουμ της μπανάνας είναι απο τα αγαπημένα μου του δίσκου… Εκείνος που είχε πει να συμμετάσχει φυσικά δεν ήταν άλλος απο τον Andy Warhol.
με κορυφαιο το all tomorrows parties
Από Nico τσεκάρετε οπωσδήποτε τα:
-
Το πρώτο της άλμπουμ Chelsea Girl (1967), με τραγούδια γραμμένα από Bob Dylan, και τα μέλη των Velvet Underground Lou Reed, John Cale και Sterling Morrison. Ο ήχος εδώ είναι κυρίως folk, με έγχορδα και φλάουτα. Η Nico εδώ είναι απλά η ερμηνεύτρια, τίποτε άλλο, δεν έχει γράψει κανένα κομμάτι, ούτε έχει λάβει καμία απόφαση σχετικά με την παραγωγή κλπ.
-
Το δεύτερο άλμπουμ The Marble Index (1969), στο οποίο πλέον η Nico αρχίζει να γράφει η ίδια τα τραγούδια της και σε συνεργασία με τον John Cale να κάνει την παραγωγή και τις ενορχηστρώσεις. Σε αυτό το άλμπουμ αρχίζει να παίζει και το χαρακτηριστικό harmonium της, που θα χαρακτηρίσει τον ήχο της σε όλα τα μετέπειτα άλμπουμ της.
-
Το τρίτο και το τέταρτό της άλμπουμ Desertshore (1970) και The End (1974), όπου συνεχίζεται πλέον το ίδιο μοτίβο που άρχισε με το Marble Index. Ξανά συνεργασία με John Cale, και ο πλέον χαρακτηριστικός της ήχος, που έχει πλέον εδραιώσει.
Πριν τον θάνατό της το 1988, η Nico έκανε άλλα δύο άλμπουμ, τα Drama of Exile (1981) και Camera Obscura (1985), που όμως είναι αρκετά υποδεέστερα των τεσσάρων πρώτων. Είναι η εποχή που η Nico έχει αρχίσει πλέον να έχει σοβαρά προβλήματα που προκύπτουν κυρίως από τις εξαρτήσεις της.
Επίσης μία από τις μεγάλες μου αγάπες και αδυναμίες. 
VELVETS & NICO
LOU
NICO
Με αφορμή την επανένωση των θρυλικών Velvet Underground για μια συναυλία, επαναφέρω το θρεντ και το μετονομάζω σε Lou Reed & The Velvet Underground, για να λέμε εδώ τη γνώμη μας τόσο για τον Reed και τη σόλο καριέρα του όσο και για το συγκρότημα που τον ανέδειξε.
To Velvet Underground & Nico είναι πανέμορφο δισκίο, αλλά προσωπικά προτιμώ τη σόλο δουλειά του…
Δεν έχω μιλήσει εδώ μέσα… Χμμ…
Για κάποιους λόγους δε μ’αρέσει ιδιαίτερα η “μπανάνα”. Τα υπόλοιπα των Velvet Underground όμως μου φαίνονται υπέρτατα. Ο solo Lou Reed έχει μεγάλη δισκογραφία με αρκετά διαμάντια μέσα… Είδα ν’αναφέρονται τα “Berlin” κ “Transformer”, συμφωνώ όσο δεν πάει αλλά να προσθέσω κ το ιδιαίτερα άπαιχτο “New York”… Από’κει κ πέρα πολύ καλός δίσκος κ το “Sally Can’t Dance”