Το Daughters of Darkness είναι για πολύ κοπάνημα. Άντε γεια!
[B][U]The Next Hundred Years - Troppo(2012)[/U][/B]
Από τον Καναδά μας έρχονται οι The Next Hundred Years και η μουσική τους είναι επηρεασμένη από μπάντες όπως Queens of the Stone Age, Fugazi και Tool.
Το Troppo είναι η τρίτη κυκλοφορία τους(δεν έχω ακούσει τις 2 προηγούμενες) η οποία περίεχει εξαιρετικές συνθέσεις.Τσεκάρετε και κατεβάστε το άλμπουμ δωρεάν από το bandcamp.
Moνο εγω βρηκα ολα τα τραγουδια ιδια σ’αυτο ?.Ωραια δομη εχουν τα κομματια αλλα ειναι σχεδον ομοια σε σημειο εκνευριστικο . [-X
Πολυ καλη φωνη παντως ο τυπος και ομορφη ατμοσφαιρα.
Ισχύει αυτό που λες. Πέρα από το ότι καταντάει εκνευριστικό
Εχω βαλει ηδη στην ουρα το πρωτο,γτ γενικα μου αρεσε η μουσικη τους και διαβασα και καλυτερες κριτικες.Ελπιζω να ειναι καλυτερο στο συνολο απ’αυτο εδω .
Μου φαίνεται πως εδώ είναι το σωστό thread να το ποστάρω.
Το νέο άλμπουμ διασκευών των Counting Crows.Ό,τι πρέπει για καλοκαίρι.Τα περισσότερα τραγούδια που διασκευάζουν μου είναι άγνωστα αλλά είναι σαν να ακούς δικά τους τραγούδια,υποθέτω πως κάνανε καλή δουλειά.
Γενικά ενδιαφέρουσα τουλάχιστον μπάντα.Alternative με πολλές επiρροές 60s-70s,country-roots,όπως θέτε πείτε το(και μάλλον και R.E.M μέσα).
Νέος δίσκος One Less Reason pre - sale από αύριο. Ηδονή.
Από χθες με έχει συνεπάρει αυτός ο δίσκος. Μιλάμε για [U]progressive rock [/U]στην πραγματικότητα, αλλά θα το ποστάρω εδώ τιμής ένεκεν, γιατί υπό μία έννοια είναι φορ φανς οφ coheed, 3, dredg, kaddisfly. Επίσης έχει πανέμορφη και εντονότατη φιούζιον νότα με πολλά πνευστά και τα τοιαύτα που κερδίζουν έδαφος όσο προχωρεί ο δίσκος. Α και απολαυστική παραγωγή ε. Ντεμπούτο.
Thank You Scientist-Maps Of Non-Existent Places [2012]
Ακούστε το όλο [I]εδώ[/I]. Χαηλυ χαηλυ ρηκομενδεδ
Ωραίο το αποπάνω. Και μόνο από το άρτγουορκ με τα αγγεία του κρανίου με έχει κερδίσει.
Εμένα απ’ το εξώφυλλο μου άρεσε που είναι σε τετραγωνιζέ χαρτί. Θύμισε Miss Machine \m/
άκουσα το Maps Of Non-Existent Places ενδιαφέρουσα κυκλοφορία…
εχει γίνει ωραία δουλειά με τα πνευστά και το βιολί πχ Feed the Horses
επισης βγαλαν και οι Papa Roach(απο τα λιγα “παιδικά” μου γκουπ που παρακολουθώ)
γενικα δεν με χαλούσε το style των The Paramour Sessions,Metamorphosis αλλα στο καινούριο πειραματίζονται παλι αυτη τη φορα με ηλεκτρονικό ηχο ευτυχώς οχι σε μεγαλο βαθμο οπως muse
Still Swingin’
καλα ο songoku στο video gtp…
http://www.youtube.com/watch?v=Le-3MIBxQTw Δεν ξερω αν μπορεις να το πεις Αlternative ακριβώς…Μπλουζίζεί απο δώ,ροκίζει κάπου και η τραγουδίστρια φέρνει λίγο στην θεά Σάρα Βόν στην χροιά.Φέτος κυκλοφόρησανε το ντεμπούτο τους “boys and girls”.Μπορείτε να το βρείτε εύκολα για κατέβασμα στα γνωστά τορεντο-στέκια,όσοι γουστάρετε αυτό το στύλ είναι ότι πρέπει.
…επειδή δεν πρέπει να ξεμένουμε από αντιγραφές Tool
Γάλλοι οι κύριοι. Lizzard.
Υπάρχει κόσμος που τους αγαπάει εδώ. Βρίσκεται έξω λοιπόν:
The Mayan Factor-Yesterday’s Son [2012]
Κυκλοφόρησε 21-12-2012 ε.
http://www.youtube.com/watch?v=hU3KwAd60zY
Ενα από τα καλύτερα του 2012 στο modern rock, promising band
Ένα από μεγαλύτερα ηχητητικά αριστουργήματα στον ευρύτερο χώρο του ροκ, το Aja των Steely Dan, διασκευάζεται εξ ολοκλήρου από τους Darcys και φαίνεται πως με μεράκι και ταλέντο μπορείς να δώσεις μια νέα πνοή ακόμα και σε ένα ΤΕΛΕΙΟ αλμπουμ με φανατικούς θαυμαστές ανά τον κόσμο που δεν θέλανε φυσικά να πειραχτεί τίποτα. Οι Darcys τολμήσανε και εντυπωσιάσανε.
Αυστραλέζικο γκρουπ, νικητές στη κατηγορία ροκ στα ARIA awards, έχουν σίγουρα ενδιαφέρον για αυτούς που αρέσκονται σε μελωδικά σύγχρονα ακούσματα. Διαθέτουν έναν τραγουδιστή που τους ξεχωρίζει από τον σωρό. Αξίζουν και τα 2 αλμπουμ τους.
Μια καινούρια μεγάλη γυναικεία φωνή και ένα αξιοσημείωτο ντεμπούτο. Αρκετά πετυχημένο κιόλας.
Κλασσικο ροκ με αλτέρνατιβ οπτική.
Πρώτη ακρόαση πολύ ενθαρρυντική, δεν γνώριζα τα EP τους μέχρι τώρα, υπάρχει πολύ ροκ μέσα, νομίζω ότι θα γίνουν ΠΟΛΥ γνωστοί άμεσα με τέτοιο άλμπουμ που έβγαλαν.
Πω πω το έχουν και λαιβ, πάω για ξεψάχνισμα, ανοίξανε οι πύλες της κολάσεως:
http://www.youtube.com/watch?v=wVf_U-D-xN0 (αυτό δεν είναι στο άλμπουμ)
Μετά από ένα πρώτο ξεψάχνισμα και με κάθε επιφύλαξη τα κομμάτια που είναι εντελὠς καινούρια στο πρώτο τους full-length είναι περίπου τα μισά.
You’ve got your money I’ve got my soul (έχουν τόνους από το δεύτερο θα έρθει και το πρώτο)
Taking the blame
Lost weekend
Running for my life
Dressed to kill
Ends don’t mend (κομματάρα από τις λίγες)
Kαι τι δουλειά βγάλανε οι ήρωες του independent modern rock, με 6 κομμάτια που ορίζουν το είδος, το ένα καλύτερο από το άλλο, με στίχους που σε κάνουν να αναρωτιέσαι τι έχει περάσει ο Κρις Μπραουν για να βγάζει τέτοια θλίψη, με ερμηνείες σαν να μην υπάρχει αὐριο. Έχει δηλώσει ότι θα ακολουθήσουν κι άλλες 3 κυκλοφορίες σε αυτό το στυλ (φέρε μου ΤΩΡΑ τα ξυραφάκια) με συνέπεια να φτάσουν σε συνολικά 24 τραγούδια μέσα στους επόμενους μήνες.
Η θλίψη ακούει στο όνομα Uneasy:
Η μπαντάρα ντουετάρα επιστρέφει με το δεύτερο της άλμπουμ σε λίγο καιρό αλλά ελλείψεως νέου δισκίου ακόμα ποστάρω το ντεμπούτο τους για το απαραίτητο χεντς απ.
Ήδη παίζεται καινούριο τραγούδι που συνεχίζει το γεμάτο ψυχή ροκ τους από εκεί που το αφήσανε. Ας θυμηθούμε τι παιζότανε στο ντεμπούτο:
To 2013 θα είναι μεταξύ άλλων και η χρονιά των ΜC Rut αν όλα πάνε καλά.
Εξαιρετικότατο. Ειδικά αυτή εδώ η μικρή τελειότητα:
http://www.youtube.com/watch?v=naCvDXfUvTE (Home At Last)
φορ φανς οφ ρεντιοχεντζ και συνάφι. Ίσως πάω και στο ορίτζιναλ κάποια μέρα.