Jiopa σιγά μην έπεσα και θύμα των πολυεθνικών και της νέας τάξης πραγμάτων. :lol:
Τι σχέση έχει ο όρος “horror”? Η ταινία είναι θρίλερ, για θρίλερ μίλησα εγώ, θρίλερ μυστηρίου συγκεκριμένα και εξήγησα γιατί ως τέτοιο αποτυγχάνει παταγωδώς κατά τη γνώμη μου. Γιατί στο τέλος μένει ένα απόλυτο κενό.
Για σένα τώρα παραμένει μια “φοβερή ταινία” με"φοβερή ατμόσφαιρα" οπότε βλέπεις πως δεν υπάρχει έδαφος να συζητήσουμε περεταίρω…
Κάτι τέτοιους ‘όρους’ -ο Θεός να τους κάνει-, τους διαβάζω σε περιοδικά κτλ που δεν ξέρουν τι να γράψουν και απλά πετάνε κανα δυό καλλιτεχνικοτέτοια για να εν τέλει παρουσιάσουν κάτι και να φαίνεται και καλό…
Ρωτάω ξανά, τί είναι ‘‘καλλιτεχνικά αξία’’? Μετριέται με κάτι? Τρώγεται?
Γτ άμα πάει έτσι, να λέω και γω για την '‘καλλιτεχνική αξία’ του Piranha 3D και της ατμόσφαιρας που σφύζει ‘καλλιτεχνικής ποιότητας’ επειδή σε 2 σκηνές έφυγα πίσω…
Γενικά με τον όρο ‘‘καλλιτεχνικάτι’’ δεν τα πάω καλά και θέλω να είμαι σαφής όταν τον χρησιμοποιώ γτ εννίοτε διαβάζω τέρατα…
και επίσης, δεν μιλάμε για Τέχνη, μιλάμε για Σιάμαλαν 
:’) :’)
Την αποψη μου την έχω ξαναπεί για τον Shyamalan, απλά θέλω να δηλώσω ότι μ αυτά που διαβάζω εδώ μέσα νοιώθω την ανάγκη να βγάλω τα μάτια μου. Αυτά.
Ε όχι όμως, σύγκριση χτύπημα στον κάλο ήταν αυτή (αυτό για το paranormal κάνω πως δεν το είδα καν ). Το ορφανοτροφείο είναι ο ορισμός της μπαρούφας φινάλε δηλαδή, πολύ καλή ατμόσφαιρα μεν αλλά και πάλι για μένα δεν πιάνει village ούτε σε αυτόν τον τομέα. Συμφωνώ πως ο Shyamalan αν έχει ένα κακό είναι πως από το sixth sense και μετά κάνει τα ανατρεπτικά του φινάλε εκβιαστικά, κάτι που αφαιρεί πόντους στο σύνολο, αλλά δεν μπορώ να δω τον λόγο που κάτι τέτοιο κάνει την ατμόσφαιρα που χτίζει σε όλη την ταινία να “πάει περίπατο”.
Πάντως ακόμα και έτσι δεν θεωρώ τα φινάλε του άσχημα. Απλά είναι σαν να έχει μια καλή ιδέα και προσπαθεί να την δώσει στον κόσμο ως ότι καλύτερο έχει σκεφτεί ανθρώπινος νους ever. Αν έδινε λιγότερη έμφαση στις ανατροπές του τέλους τόσο στο village όσο και στο sighs δεν νομίζω πως θα είχαν την ίδια αντιμετώπιση. Γενικά όσο καλή και αν είναι μια ιδέα που έχεις, όσο πιο εμφατικά την δίνεις κινηματογραφικά τόσο λιγότερο αντίκτυπο θα έχει. Απλά για μένα τουλάχιστον δεν μπορεί να χαλάσει σε τόσο μεγάλο βαθμό την εκτίμηση που του έχω ως σκηνοθέτη.
σας παρακολουθώ τοση ωρα αλλά δεν λεω κάτι. εχει πιο πλακα έτσι.
αλλά λύγισα με nihilist :lol:
…το ‘‘Unbreakable’’, αλλά πιο αγαπημένο το ‘‘Lady In The Water’’, και αυτό προτίμησα:):!:
Εγώ στηρίζω απίστευτα The Sixth Sense και The Village. Απορώ η τελευταία γιατί έχει φάει τόσο κράξιμο. Θεωρώ ότι είναι άκρως “καλλιτεχνική” όπως τη χαρακτηρίζει ο Τζιόπας!
Από εκεί και πέρα σιχαίνομαι μόνο που το λέω και το σκέφτομαι, το The Happening.
Έχω δει Έκτη Αίσθηση, Unbreakable και Village. Τα υπόλοιπα όχι και ούτε με ψήνουν να τα δω. Έχουμε και λέμε:
Έκτη Αίσθηση: σίγουρα η καλύτερη απ’ τις τρεις του που έχω δει (βέβαια αυτό δεν είναι καν δύσκολο) αλλά υπερτιμημένη όπως και να χει. Ναι έχει πολύ ωραία ατμόσφαιρα, ναι πολύ καλές οι ερμηνείες του Willis και του μικρού, ναι οκ και το τέλος γαμάει που να σας πάρει ο διάολος, αλλά είναι ταινία που βασικά τη βλέπεις και τη φχαριστιέσαι ΜΙΑ (1) φορά. Άπαξ και την έχεις δει, μετά η επόμενη φορά δε συγκρίνεται με την πρώτη. Εγώ απ’ την άλλη έχω μία λόξα, αγαπάω τις ταινίες που μπορώ να τις βλέπω περισσότερες από μία φορά με την ίδια συγκίνηση, οπότε εν προκειμένω δείχνω σεβασμό αλλά βασικά δε θα πάρω από την αποθέωση. Και στο κάτω κάτω όπως είπε και ο ΚρισΠ (νομίζω) εκείνη τη χρονιά είχαν βγει και οι Άλλοι που λέγανε την ίδια πάνω κάτω ιστορία με πιο συναρπαστικό τρόπο.
Unbreakable: δε θυμάμαι καν, για να είμαι ειλικρινής, ποιό ήταν σε τούτην εδώ το ψαρωτικό τέλος-ανατροπή που είχε σκαρφιστεί ο κύριος Σιχάμαλαν. Κάποιος λόγος θα υπάρχει. Γενικά αυτή η ταινία ήταν τόσο σκυλοβαρετή που ξέχασα πολύ γρήγορα τα περισσότερα πράγματα γι’ αυτήν.
Village: εδώ πάλι θυμάμαι πολύ καλά ποιό ήταν το ψαρωτικό τέλος-ανατροπή που είχε σκαρφιστεί ο κύριος Σιχάμαλαν. Και γι’ αυτό υπάρχει λόγος: η αντίδρασή μου ήταν τόσο “WTF” που δυστυχώς δεν κατάφερα να το ξεχάσω, όπως έκανα με το Unbreakable, όσο κι αν το ήθελα. Γελάει ο κόσμος με το “κοινωνικό σχόλιο” της δεκάρας, του κύριου Σιχάμαλαν. Τι να τις κάνω εγώ τις υποβλητικές ατμόσφαιρες και τις άριστες φιλμικές οικονομίες και όλες τις υπόλοιπες αρετές. Στο σινεμά, και ακόμα περισσότερο στο εμπορικό, χολυγουντιανό σινεμά, ο ακρογωνιαίος λίθος είναι το σενάριο. Κι όταν το σενάριό σου οδηγεί στο απόλυτο μηδέν (που προσποιείται από πάνω ότι είναι κάτι σπουδαίο και “eye opening” ή δεν ξέρω κι εγώ τι), ε ναι, οι ατμόσφαιρες πάνε στράφι, φίλτατε Dead. Και στην περίπτωση του Σιχάμαλαν: όταν δεν ξέρεις να γράφεις, όσο ικανός σκηνοθέτης κι αν είσαι, στο τέλος αποδεικνύεσαι, πολύ απλά, για τον πούτσο καλλιτέχνης (μια που τέτοια ζητήματα αποδείχθηκαν επίκαιρα σ’ αυτό το τόπικ). Μετά το Village, είπα “Σιχάμαλαν, μην ξαναγυρίσεις ταινία, για το καλό του σινεμά”. Φυσικά και αυτό δεν έγινε (δεν υπήρχε τρόπος να μ’ ακούσει άλλωστε), αλλά βρήκα μια λύση που με βόλεψε εξ’ ίσου: δεν ξαναείδα εγώ δική του ταινία.
Αυτά από μένα, με το καλό να μας μπει ο νέος χρόνος. 
E,ειπα κι εγω δεν θα γραψει για να κραξει το ‘‘Γραφειο Τυπου Του Lupin’’?
Aντε με το καλο να μας μπει…
Tην “Έκτη Αίσθηση” την είχα δει στο σινεμα και είχα μεινει κοκκαλο. Έχει κανα δυο σεναριακες αδυναμιες αλλά γενικα είναι με διαφορα ότι καλύτερο έχει γυρίσει ο τύπος. Δημιούργησε και σχολή μάλιστα καθώς τον αντέγραψαν στους “Ψίθυρους Πνευμάτων” και στο “Οι Άλλοι” (που έχουν παιχτει ένα και δυο χρονια μετά αντίστοιχα και αν και μου αρεσαν επίσης σαν ταινίες ποτέ δεν μπόρεσα να τις θεωρήσω μη-αντιγραφές της “6ης”).
Ο “Άφθαρτος” έχει τρομερή θεματολογία, όσοι γουσταρουν σουπερ ήρωες και άλλα τέτοια σύμπαντα δεν μπορώ να φανταστώ πως γινεται να μην τους αρεσε το εν λόγω επος.
Το “Signs” κουβαλούσε το βαρύ φορτίο ότι ήταν η 3η δημιουργία του μετά από δύο μεγάλες ταινίς και δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στις προσδοκίες. Συμπαθητική ταινία παρ’ όλα αυτά.
Είμαι από τους φαν του “Village”, η ατμοσφαιρα ήταν καθηλωτική ανα διαστήματα, ορισμένες σκηνές δεν υπήρχαν, το τέλος μόνο μπαρούφα δεν μου φάνηκε, πραγματικά το γούσταρα άπειρα.
Το “Lady in the Water” θα μπορούσε με την ατμόσφαιρά του να ήταν μαγευτική ταινία αλλά εδώ ο Σαϊμαλάν αν και είχε τα κατάλληλα εργαλεία απέτυχε παταγωδώς να τα αξιοποιήσει.
Το “Happening” δεν βλεπόταν.
Τα άλλα δεν τα εχω δει.
α καλά…
τουλάχιστον ο αποπάνω, όπως και ο Dead -του οποίου σέβομαι απόλυτα το γεγονός ότι του αρέσει ο εν λόγω- ξέρουν να επιχειρηματολογούν… και δεν πετάει ένα ξερό ‘γνώμη μου’ ή καλλιτεχνικο whatever’…
το Village να δεχθώ ότι είχε μια ατμόσφαιρα -που είχε δλδ +μια-δυό σκηνές που αμυδά θυμάμαι πως μου άρεσαν (ένα slow motion του Φοίνιξ με το ξανθό τυφλό νομίζω)- αλλά ο τύπος πάσχει από το σύνδρομο Lost: όταν στηρίζεις όλη την ταινία σου στην ανατροπή, άμα αυτή δεν είναι ικανοποιητική -που στην εν λόγω ταινία είναι για γέλια-, τότε έχεις πάει στράφι μια ολόκληρη ταινία…ακυρώνεις σχεδόν ότι έχεις φτιάξει μέχρι τότε…
Κάπου τα χεις μπερδέψει, νομίζω. Ο Lupin είναι “Γραφείο Τύπου Gracchus Babeuf” και όχι το αντίθετο. 8)
Ανάμεικτα συναισθήματα για τον κύριο. Πρώτη ταινία που είδα ήταν το Signs που προσωπικά το βρήκα πάρα πολύ καλό. Το έχω δει 3-4 φορές και πάντα με την ίδια όρεξη. Ποτέ δεν με κούρασε ή κάτι τέτοιο. Ευχαριστήθηκα και Mell να πω την αλήθεια, όχι τον Phoenix όμως.
Έκτη Αίσθηση όπως προείπαν και οι άλλοι μεγάλη ταινία, πολύ καλός Γουίλις όπως και ο μικρός. Τρομερή ατμόσφαιρα, άψογο τέλος ότι θες δλδ σε όλα. Όπως και ο Άφθαρτος.
Τώρα Σκοτεινό Χωριό μεχ. Μέχρι και πριν το τέλος έλεγα “τη ταινιάρα βλέπω, πόσο καιρό έχω να δω τέτοια ταινία κλπ” και στο τέλος το γάμησε και ψόφησε. Lost φάση αν μπορώ να σας δώσω ένα clue. Ευτυχώς που δεν το είδα σινεμά.
Δεν σχολιάζω Last Airbender και Lady. Απαράδεκτα και τα 2. Ειδικά το πρώτο, όταν έχεις ένας τόσο ωραίο κόσμο, να το κάνεις έτσι. Οπότε εδώ με χάνει ο κύριος. Χρυσός στα 2 που έχω δει αλλά μετά μεχ. Δεν θα κάτσω να τον κράζω κλπ απλά κάθε φορά που θα βλέπω ταινία θα φιλάω μια πισινή.
Το ότι κάποιος δεν γράφει 10 σειρές κατεβατό ή δεν ανακυκλώνει κουβέντες και λέει απλά τη γνώμη του χωρίς να θέλει να επεκταθεί, δεν σημαίνει ότι λέει αερολογίες. Αλλά αφού θέλετε να επιχειρηματολογήσουμε (λογικά όλοι) κ. Λουπέν, το The Village μου άρεσε αρχικά γιατί δημιουργούσε μια σκοτεινή, τρομακτική ατμόσφαιρα. Όλο αυτό το απόκοσμο, παλιό αλλά ταυτόχρονα νοσταλγικό τοπίο το πέτυχε τέλεια. Η ταινία είναι γεμάτη αγωνία και το τέλος μπορεί απλά να μην “άγγιξε” τους περισσότερους ή να ήθελαν κάτι διαφορετικό γι’ αυτό να τη θεωρούν ως “κακή”. Δεν θα κρίνω μια ολόκληρη ταινία από τα τελευταία 10 λεπτά. Αν ήταν έτσι δεν θα έβλεπα κανένα θρίλερ ή χαζόκομεντί που απλά ξέρεις το τέλος.
Επίσης δεν ξέρω ποιος είδε την ταινία από άλλη μεριά. Δηλαδή ότι παρουσίαζε μια “ιστορία αγάπης” πολύ καλά.
Δεν λέω ότι είναι τρομερή ταινία, ούτε ότι ο Σιάμαλαν είναι μεγάλος δημιουργός, αλλά από ταινίες του, ναι είναι καλή. Έπρεπε η επόμενη ταινία του να είναι πιο δυνατή αλλά ήταν χάλια επίσης.
Είσαι λάθος. Το να γράψω πχ “εε ναι αυτή η ταινία είναι μάπα, ή δεν μου άρεσε” πιο το νόημα και πως θα αρχίσει η συζήτηση πάνω σε αυτό? Γράφεις πιο πάνω ότι στηρίζεις απίστευτα. Γιατί το κάνεις όμως? Για να βγει μια ωραία συζήτηση θα πρέπει να υπάρχουν απόψεις και σκέψεις.
Απλά μπορεί σε κάποιους να μην έχει μείνει ακριβώς η εικόνα της ταινίας ή να μην την θυμούνται απ’ έξω, και να θέλουν να δώσουν την ψήφο-συμπάθεια τους σε κάποια/ες ταινία/ες χωρίς να το αναλύσουν. Αυτό δεν είναι κατακριτέο ή η άποψη τους μετράει λιγότερο. Λέω τη γνώμη μου και τη στηρίζω, αλλά στο συγκεκριμένο θρέντ δεν με ενδιέφερε να μπω σε συζητήσεις, ούτε σε διαφωνίες.
εμένα δεν με ενδιαφέρει μια αν ο άλλος γράφει μια αράδα ή 100…όταν όμως εγώ του απαντάω με 5 επιχειρήματα και τονίζω την αντίθετή μου άποψη, δεν μπορεί να μου λέει μετά ότιναναι δίχως κάποια συζήτηση βρε αδερφέ έστω, με το κλασσικό αστείο ‘αυτή είναι γνώμη σου’ κτλ…
έχω άπειρες φορές σχολιάσει έργα μονολεκτικά, ακόμα και smilie μονάχα, αλλά όταν ο άλλος θα με αρχίσει ‘‘δεν συμφωνώ/συμφωνώ διότι μπλα μπλα μπλα’’, ε το να του πώ εγώ ‘‘λες βλακείες αλλά οκ, είναι γνώμη σου’’ και να μην του αρχίσω μια συζήτηση γιατί και πώς έχω αντίθετη άποψη, είναι pointless…
δεν νομίζω ότι λέω κάτι παράλογο…
τώρα αν εσύ/ο καθένας δλδ, δεν μπορεί με απλά ελληνικά να συζητήσει και να διαφωνίσει/όπως πχ ο Dead έκανε πολύ εύστοχα προηγουμένος, περαστικά…
`Lupin,το να κατηγορεις εμενα οτι δεν επιχειρηματολογω,ειναι τουλαχιστον ατοπο.
Εγω ποτε δεν τελειωνω ξερα με ενα γουσταρω οπως λες.Αν εσυ διαφωνεις ξαναλεω δικαιωμα σου,αλλα εγω δεν γινομαι αυτοματως χρηστης του μη επιχειρηματος.
chrisP, συμφωνώ με τη πρώτη παράγραφό σου, αλλά χμμμμ…ενώ[B] θεωρώ ταινιάρα [/B]το (λαντινο-) “[B]Ορφανοτροφείο[/B]”, δεν διέφυγε της προσοχής μου πως εν μέσω της ταινίας ([I]1η φορά την είδα σινεμά[/I]) μερικοί θεατές σηκώθηκαν να φύγουν θεωρώντας τη “[I]γαμημένα βαρετή και δηθενιά[/I]” (!!), κάτι που δεν είδα αντίστοιχα για τη ταινία του Σιάμαλαν ([I]που είναι πιο προβλέψιμα/εύπεπτα γυρισμένη[/I]). Και όταν πήγα σε οικία γνωστού μου να δούμε DVD παρέα με άλλους φίλους, ο γνωστός σήκωσε δύο ταινίες μπροστά μας: “Ορφανοτροφείο ή Το ΣΥΜΒΑΝ;” ένας πέταξε “[COLOR=“DimGray”]μαλακία το ορφανοτροφείο προτιμώ σιάμαλαν[/COLOR]” και οι άλλοι τα ίδια με…άλλα λόγια :p, ε δεν ήθελε και πολύ: τα…ορφανά μπήκαν στην άκρη για…μια επόμενη φορά (;).
Πφφφ. Υπεραναλύσεις του π*%$#@ που διαβάζουμε …αφού στη τελική ΤΟ ΓΟΥΣΤΟ ([I]και όχι η με βία επιχειρηματολογηση μιας σινεκριτικής[/I]) είναι που πρυτανεύει το τέλος…άντε και ο φανμποϋ-ισμος…
ok, οι φίλοι του αποπάνω και μερικοί θεατές δώσαν την λύση λοιπόν!
Nα μην διαβάζεις υπεραναλύσεις του πούτσου αν δεν είσαι στη θέση να πείς κάτι που να βγάζει νόημα ή να έχει κάποια λογική…