H κάθε προσπάθεια καλώς γίνεται, απλά η συγκεκριμένη ήταν καταδικασμένη εκ των προτέρων! 8)
Κάποια στιγμή που θα βαριέμαι λιγότερο θα αναφερθώ αναλυτικά στο κάθε κομμάτι, απλά εγώ μένω στο εξής:
Όταν είχε γίνει το tribute στους Priest (από πολλές και μεγάλες μπάντες το 1996) υπήρχαν κάποια κομμάτια που μου άρεσαν περισσότερο από τις original εκτελέσεις!
To ίδιο και περισσότερο με το tribute στον Dio (το 1999) που τα περισσότερα κομμάτια είναι ΠΟΛΥ καλύτερα από τα αυθεντικά των Rainbow (λογικό), από Sabbath κ.τ.λ.
Αυτό ήταν φοβερός δίσκος! Επιτέλους κάποια rock / hard rock κομματάκια γίνονταν METAL YΜΝΟΙ και αναδεικνύονταν η αξία τους! :band:
Σε αυτό εδώ δεν υπάρχει ούτε ένα που πιάνει έστω στο μισό την αντίστοιχη εκτέλεση των Maiden και να με κάνει να πω “πωωω, των Maiden είναι κορυφαίο, αλλά αυτό εδώ σπέρνει!” :dunno:
Ως γνωστόν το Hard Rock / Heavy Metal είναι ένα μουσικό είδος που η αφετηρία του ορίζεται κάπου στο 1980 και η εξέλιξη του λήγει περίπου στο 1985 άντε βαριά στο 88. Πριν το 80 αυτό που ονομαζόταν Rock/Metal δεν ήταν παρά ελαφροPop/Rock γκρουπάκια άντε και το πολύ καθαρά Rock. Για την ακρίβεια υπάρχουν και ιστορικά τεκμήρια όπως οι σκηνές στις ελληνικές ταινίες των 70’'s όπου μπορούμε να παρακολουθήσουμε ξεκάθαρα, ειδικά σε μιούζικαλ του Δαλιανίδη, το Βουτσά και τη Βούρτση να χορεύουν μαζί με τα υπόλοιπα τεντιμπόγια τις εποχής σε γνωστά νυχτερινά club υπό τους ήχους των Rainbow, UFO, Scorpions, Thin Lizzy, Judas Priest, Πασχάλη κτλ. Tα stargazer, Iron Man, Exciter, Children Of The Grave, Highway Star, Lights Out, Emerald, Highway To Hell είναι γνωστά ροκάκια της εποχής από αυτά που βάζαν στα πάρτυ τους οι έλληνες φοιτητές μιας και τότε δεν υπήρχαν ακόμη οι ΠΥΞ ΛΑΞ και οι κατσιμιχαίοι. Μετά από αυτό το χρονολογικό όριο οτιδήποτε νέο υπήρξε χωρίς να ακούγεται σαν τριτοκλασσάτη κόπια από οτιδήποτε βγήκε από αυτή την ιερή/υπεραγία/Ultimate/Super True οχταετία είναι 1) Διάφοροι Μπλιαούργκ, ούγκα μπούγκα άμουσοι άμπαλοι που ταλαιπωρούν τα αυτιά μας με τις ηχογραφήσεις τους από τις εκάστοτε μάντρες αυτοκινήτων όπου πάνε τα αμαξάκια για καταστροφή και παράγουν ατελείωτο θόρυβο που με το ζόρι το λες μουσική.2) Κάποια Punk/Pop υβρίδια με τις ηρωινομανείς τάσεις τους και τις μίζερες μελωδίες τους που από το 90 μέχρι σήμερα(όχι το 95 μην ακούτε αυτά τα ψέματα) προσπαθούν να κοροιδέψουν τον κόσμο ότι είναι Metal.
Σε μένα κόλλησες τώρα? Όλοι σκάλωσαν στο σχόλιο του Maiden1979 που μου έβγαλε τους Priest, Sabbath, Rainbow ένα σκαλάκι πιο πάνω από τους ΠΥΞ ΛΑΞ και το Χατζηγιάννη.
Μόλις κατέβηκε και φυσικά πρώτο ακούω το Remember Tommorow. Χώνει άσχημα. Ειδικά τα drums.
edit: Λοιπόν έχοντας ακούσει όλα τα κομμάτια από μία φορά τουλάχιστον ξεχώρισαν Remember Tommorow, Hallowed Be Thy Name και λίγο Iron Maiden. Το Prowler απλά αξιοπρεπές. Και κάποια άλλα ήταν αξιοπρεπή, άλλα άθλια, αλλά πέραν των covers από Metallica και Machine Head κανένα δεν θα φάει τρελό λιώσιμο. Αυτά τα δύο όμως χώνουν ΠΟΛΥ ΑΣΧΗΜΑ.
Κάποια συμπεράσματα 2 - 3 σελίδες πιο πίσω σχετικά με Πυξ Λαξ κ.τ.λ. έχουν πολύ γέλιο!
H φαντασία οργιάζει!
Τί ακριβώς δεν μπορούν να καταλάβουν κάποιοι;
Τόσο παράξενο ακούγεται όταν σε ένα tribute ένας προτιμά περισσότερο 1 - 2 εκτελέσεις συγκριτικά με τις αυθεντικές, ενώ σε ένα άλλο το αντίθετο;
Σε αυτό των Priest προτιμώ π.χ. τις εκτελέσεις των Mercyful Fate, Saxon, Rage και Saxon!
Και ας μου αρεσουν οι Priest περισσότερο από όλους αυτούς!
Εκεί που γίνεται ο χαμός είναι στο tribute του Dio!
Και, ναι, δεν μου αρέσουν σχεδόν καθόλου οι Rainbow!
Το ομώνυμο Long Live Rock ‘N’ Roll δεν το αντέχω με τίποτα!
Σε αυτήν την περίπτωση, το γεγονός ότι το διασκεύαζουν οι κατα τ’ άλλα αγαπημένοι Gamma Ray, δεν μου λέει κάτι! Άθλια διασκευή!
Το αποκορύφωμα είναι στο King of the King όμως από Primal Fear! Από εκεί που ήταν ροκάκι, γίνεται τεράστιος METAL ΥΜΝΟΣ!
Και δεν είναι μόνο αυτή!
Oι εκτελέσεις των Panzer, Doro, Guardian για παράδειγμα όσο και να μου αρέσουν τα αυθεντικά, με κάνουν να πάθω πλάκα!
Κάτι που στο tribute των Maiden δεν έπαθα ούτε με ένα track!
Maiden και δέκα φορές καλύτερη να ναι μία διασκευή δεν θα μπορώ να το αντιληφθώ γιατί είναι η αγαπημένη μου μπάντα. Με την καμία όμως. To Remember Tommorow από την δεύτερη αγαπημένη μου μπάντα είναι γαμάτο.
