Ξαναζεσταμενα πραγματα…Μετριο.Οχι κακο,αλλα δε θα το ξανακουσω κιολας…Μονο ενα κομματι αξιζε λιγο,αλλα γενικα ψοφια πραγματα για μενα…Χωρις το παραμικρο θαρρος οι συνθεσεις και ας μιλαμε για τους Manowar
edit: Τελικα αποφασισα να δωσω μια δευτερη ευκαιρια στους θεους και μαλλον μου αρεσει.Συνεχιζω να πιστευω οτι δεν εχει μεσα ΤΗΝ συνθεσαρα,αλλα με τη 2η ακροαση κομματια οπως Black List,Expendables,Touch the sky,Manowarriors,Born in a grave ακουγονται αρκετα ωραια,ιδιαιτερα γιατι χρησιμουπουν καλα τους αργους ρυθμους
ευχαριστημένος από την πρώτη ακρόαση. θέλει ρηπήτ βέβαια και να το ακούσω κάπου ανθρώπινα γιατί το ακούω τώρα από το νετμπουκ. έχω ξεχωρίσει 2-3 αλλά πρέπει να περάσουν μερικές ακροάσεις για να έχω ασφαλή κριτήρια.
touch the sky κομματαρα. η αληθεια ειναι οτι οσο τα ακουω μου αρεσει ολο και περισσοτερο ο δισκος…καποιες στιγμες ειναι καπως αδιαφορες, αλλα ακομα κ στα κομματια που δεν με τραβανε κατευθειαν υπαρχει καποιο σημειο που σπερνει…
Μεγάλα λόγια; Πιστέυω πως οι Manowar με το “The Lord of Steel” κάνουν όλους τους πιστούς οπαδούς τους περήφανους και τους επικριτές τους να ψάχνουν μάταια να βρουν δικαιολογίες…
Η συχοχή που διαθέτει σαν album σε συνάρτηση με τη διάρκεια του και την απουσία ορχηστρικών κομματιών το αναδεικνύουν στη συνειδησή μου κερδισμένο στη σύγκριση με όλα τα αμφιλεγόμενα albums της 30χρονης ιστορίας του group.
Χωρίς να εχω ακόυσει προσεκτικά τους στίχους, φαίνεται πως ο Joey κατέβαλε σοβαρή προσπάθεια να μην αναλωθεί σε τετριμμένα θέματα και επαναλαμβανόμενη φρασεολογία και απ’ότι φαινεται τα κατάφερε.
Μακάρι να γινόταν κάθε φορά που βγάζουν album οι Manowar να προκαλούσαν τα ρίγη και τον ενθουσιασμό με το ίδια ευκολία που το κατάφερναν στα 80’s. Όμως έχουν περάσει 30 ολόκληρα χρόνια απο το ξεκίνημα τους (και σχεδόν 20 χρόνια από τοτέ που μηύθηκα στη μαγεία του ήχου τους), και κανείς δεν παραμένει ίδιος.
Αυτό που θέλουμε σαν οπαδοί από τα αγαπημένα μας group είναι να κυκλοφορούν αξιοπρεπή album που να υπενθυμίζουν τι ξεχωρίζει τους μεγάλους από τους υπόλοιπους και όταν βρισκόμαστε στα live τους να νιώθουμε πάλι παιδιά.
Απογοήτευση.Απλά.Κάποια από τα πιο βαρετά riff που έχουν υπάρξει σε δίσκους τους.Ρεφρέν απίστευτα ανέμπνευστα.Ο Adams ακούγεται κουρασμένος.Και το μπάσο(αν αυτή η βαβούρα είναι το μπάσο) χτυπάει πολύ άσχημα στο αυτί.Γενικά μου φαίνεται ο πιο κλασσικομεταλλικός τους δίσκος,και παρόλο που συνήθως μου άρεσαν τα heavy metal τους,εδώ όχι…:(:(
Εντωμεταξύ χτες έκανα το λάθος να δω το March for Revenge live.Τι να συγκρίνεις???
wtf! Ήμουν σίγουρος ότι τρολλάρεις και διάβασα 3 φορές το ποστ σου για να βεβαιωθώ ότι μιλάς σοβαρά.
Σε πρώτη ακρόαση κατώτερο του παρεξηγημένου Gods Of War.
Εγώ αυτό που βρίσκω συγκινητκό είναι το πως αφουγκράστηκε κοινό και κριτικούς ο ντεμάιο, ανέβαλλε επ’ αόριστον προαποφασισμένα κονσεπτς τετραλογίες κτλ, μίκρυνε διάρκειες, εξάλειψε ιντερλούδια κ.ο.κ.
Touch The Sky γαμεί πάντως, με την πρώτη υπερέχει με διαφορά από τα υπόλοιπα. Και το Righteous Glory με El Gringo ξεχώρισα.
Γενικά θα χρειαστεί 3-4 ακροάσεις ακόμα για σίγουρα συμπεράσματα, αλλά έχω την εντύπωση ότι έχουμε ρηχά νέρα εδώ.
Εγώ πάντως έχω καραγουστάρει με τις πρώτες ακροάσεις:D
Έχει δυνατά κομμάτια αν εξαιρέσουμε τα δύο τελευταία που δεν μου κάνουν ιδιαίτερη αίσθηση.Ξεχωρίζω το Manowarriors που αγγίζει υψηλά στάνταρ γραφικότητας όπως μου αρέσει:p χέβι μεταλ ναούμε.Κάνει και πολύ γερό μπάσιμο το άλμπουμ με Lord of steel και Manowarriors.Το καλό είναι ότι ενώ περίμενα πάτο τελικά είναι τίμιο δισκίο…
Πφφφφφ εγω εχω προαποφασισει οτι ΔΕΝ θα μου αρεσει ο δισκος επειδη δεν εχει τη λεξη “metal” σε καποιον τιτλο κομματιου.
Περα απο την πλακα τωρα, μην λεμε μαλακιες για πολλες ακροασεις λες και προκειται για ambient-prog-tis poutsas ta enniamera δισκο, ΟΚ δεν βγαζεις συμπερασματα με τη μια, αλλα ενα απο τα καλα του [B]ΚΛΑΣΙΚΟΥ ΑΡΧΙΔΑΤΟΥ ΣΤΑΜΟΥΤΡΑΣΟΥ HEAVY METSOL[/B] ειναι οτι σε συνεπαιρνει σχετικα γρηγορα. Λοιπον το “Lord Of Steel” αναμενεται πολυ αξιοπρεπες (τουλαχιστον) αλμπουμ, χωρις να φτανει με τιποτα τα μεγαλεια του παρελθοντος (ουτως η αλλως ακατορθωτο), και οσο περναει ο καιρος θα βρισκουμε και νεες κομματαρες η νεα ενδιαφεροντα σημεια στα κομματια. [B]Το “Touch The Sky” γαμαει σπιτια, μανες, παρθενες, συμπαντα, συνειδησεις και κοσμοθεωριες.[/B]
Το touch the sky είναι ένα κομμάτι ωραίο το οποίο όμως επαναλαμβάνεται συνεχώς τα τελευταία 2 λεπτά… Τον ύμνο που τον είδατε? Σόρι κιόλας!!!
περίμενα κ εγώ μετά από αυτά που διαβάζω να ακούσω κάνα τρελό έπος!!!
δεν τον έχω ακούσει τον δίσκο οπότε δεν έχω άποψη συνολικά παρά μόνο για το συγκεκριμένο κομμάτι που με εψησαν τα γραφόμενα και το άκουσα!!!
Συγκίνηση…
Αρχικό ριφ που αμυδρά θυμίζει "Blood of my Enemies"
Λογοπαίγνιο με τίτλους των Album στο πρώτο μέρος.
Με τίτλους τραγουδιών στο τρίτο μέρος.
Ρεφραίν με κοφτή κιθάρα, δε μας χαλάει…
Δεν τον εχω ακουσει ακομα ολοκληρο αλλα απο την πρωτη γευση που πηρα ειναι αρκετα καλος