Οι Μαnowar δεν ειναι ενα μεταλ γκρουπ.
Ειναι η μεταλ μουσικη αυτοπροσωπως!!!
Βlack Sabbath, Iron Maiden, Saxon και Μanowar οι ΔΕΣΠΟΤΕΣ του σκληρού ήχου…
αγαπαμε manowar αλλα τα τελευταια πολλα χρονια εχουν ξεφυγει ασχημα…δεν την παλευουν…ολο καραγκιοζιλικια…οχι οτι παλια δεν εκαναν αλλα τοτε εβγαζαν και φοβερους δισκους…μεχρι και triumph…
Την περασμένη βδομάδα άκουσα κάμποσες φορές το Gods of War, σε μια προσπάθεια να το κρίνω όσο γινόταν πιο νηφάλια και αμερόληπτα, ανεπηρρέαστος από το γενικό θάψιμο.
Λοιπόν ο δίσκος δεν είναι και τόσο κακός όσο λένε οι περισσότεροι. Έχει κάμποσες πολύ ωραίες μελωδίες, κάποια γαμάτα ρεφρέν, γενικά αν το συνηθίσεις ακούγεται μια χαρά.
Το πρόβλημα για μένα είναι ότι τελικά πιστεύω ότι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ MANOWAR. Δεν είναι δηλαδή αυτό που λέμε επικό μέταλ. Με μια δόση υπερβολής θα έλεγα ότι ίσως δεν είναι καν μέταλ. Είναι κατά βάση ένα άκουσμα εντελώς soundtrack-ικό και ατμοσφαιρικό, με όλες αυτές τις εισαγωγές και τα spoken words, με πολλά πλήκτρα και πόσα, 5; 6 πραγματικά ριφφς σε όλο το δίσκο; Και είπαμε, άσχημο δεν είναι, απλά δεν έχει αυτή την καθηλωτική βαρβαρότητα, αυτό το “ατσάλινο” vibe που έχουν οι πραγματικά MANOWAR δίσκοι.
Και προς μεγάλη μου λύπη συνειδητοποίησα ότι τελικά αυτό που ήταν κάποτε οι Manowar από μουσικής άποψης έχει πια πεθάνει. Δεν είναι δηλαδή ότι μπορούν ακόμα αλλά έχουν χάσει το μπούσουλα εξ΄αιτίας των κολλημάτων τους, όπως είναι μια αρκετά διαδεδομένη θεωρία στις τάξεις των οπαδών τους (οι οποίοι, κάποιοι από αυτούς, ελπίζουν και προσδοκούν ακόμα και σήμερα ένα νέο Hail to England ή τέλος πάντων κάτι σ’ αυτό το μουσικό ύφος). Μακάρι να με διαψεύσουν, αλλά θαρρώ πως το μόνο που έχουμε να περιμένουμε πια απ’ αυτό το αγαπημένο συγκρότημα είναι λιγότερο ή περισσότερο “καλά” Gods of War. Μερικά καλά ριφφς, μερικά καλά ρεφραίν και από κει και πέρα μπόλικη σάλτσα από πάνω με πλήκτρα, χορωδίες, “ατμόσφαιρες”, πομπώδεις αφηγήσεις και άλλα τέτοια, μπας και κρύψουμε τον πάτο του πηγαδιού της έμπνευσης που πλέον είναι ορατός και πάρουν χαμπάρι όσο γίνεται λιγότεροι ότι λίγο-πολύ έχει στερέψει.
So long, and thanx for all the fish.
Αισχος εμφανιση.
Και ακουσα και ενα τραγουδι που το χαν κανει διασκευη σε πολλες γλωσσες
Τα ιαπωνικα και τα ελληνικα ηταν τα πιο αθλια :lol: :’( τα αυτια μου.
συμφωνω σε ολα με τον gracchus- λιγο παραπανω…
το θεμα πια πιστευω ειναι πως πρεπει να αποδεχτουμε τα soundtrackika albums και να μην τα συγκρινουμε με ασματα απο το παρελθον…ειναι κατι ¨σαν νεο ξεκινημα"
τα ακουμε και τα κρινουμε σαν κατι καινουριο απο manowar-οι συγκρισεις με τα παλιοτερα φερνουν μονο μουρμουρα…δηλαδη υπαρχουν ατομα που πιστευουν οτι ακομα και αν ηθελαν οι manowar του σημερα γραφουν songs σαν το mountains bridge of death και δεν το συνεχιζω…αν θελει καποιος να συγκρινει το gods of war με αλλο album ας το κανει με τον nostradamo…
οι συγκρίσεις ήταν ανέκαθεν περιττές γιατί ποτέ κανένα Manowar άλμπουμ δεν έμοιαζε με κάποιο άλλο. ακόμα και δίσκοι που κυκλοφόρησαν την ίδια χρόνιά όπως τα Sign of the Hammer και Hail to England διαφέρουν μεταξύ τους άσχετα εάν γαμάνε εξίσου. οπότε είναι καθαρά θέμα γούστου. έχω κριτικές της εποχής που χαρακτήριζαν το Sign of the Hammer ανέκδοτο. οτι νάναι δηλαδή. το Gods of War είναι ένας πολύ καλός δίσκος κατά τη γνώμη μου με πολλά δυναμικά κομμάτια. ας μην κολλάει η συζήτηση στα πρελούδια και τα ιντερλούδια, υπάρχουν 9 τραγούδια με 45 λεπτά συνολική διάρκεια και στο κάτω κάτω υπάρχει και το skip button γιά όσους δεν γουστάρουν να αντιμετωπίσουν το δίσκο σαν μιά ενότητα.
Sign of the hammer για μένα.
(Απίστευτο, το Gods of war έχει πάρει 5 ψήφους!8O)
ΌΧι και ΥΠΕΡ-ΠΑΤΑΤΑ το album που έχει μέσα το Defender… Ένα απο τα καλύτερα κομμάτια που έχουν γράψει ποτέ…
ε γεώμηλο είναι, 3 κομμάτια έχει μέσα.
Defender, Violence and Bloodshed, Black Wind Fire and Steel
SHELL SHOOOOOCK… οσο ειχανε το ροκ μεσα τους, γραφανε κομματαρες!!! διαλεξτε εσεις σε πιο δισκο το χασανε (το ροκ ντε)
Μεγάλη μπάντα… Δεν ξέρω ποιο να ξεχωρίσω ανάμεσα στα Into Glory Ride και Hail To England… Τα είχα πάρει σε μία έκδοση που ήταν και τα δύο μαζί με μια κασέτα VHS…
Fighting the World: κλασσικό μάνογουο, αλλά πολύ μέτριο.
Blow Your Speakers: …
Carry On : είναι πολύ γκέυ γαμώτο και λινκίζομαι στα κρυφά όταν το ακούω
Violence and Bloodshed: εξαιρουμένου του adams στην τρίτη επανάληψη του ρεφραίν, βαρεμάρα.
Defender: γαμεί, αλλά δεν είναι του δίσκου.
Drums of Doom: δε μετράει.
Holy War: τίμιο.
Master of Revenge: ε ούτε αυτό μετράει.
Black Wind, Fire and Steel: αν ήταν δίλεπτο δε νομίζω ότι θα χάναμε τπτ ε?
ας το βγάζανε e.p. γαμώτο
edit. secrets of steel λεγόταν η έκδοση? εγώ τα χω σε digi πλέον, αλλά δε μ αρέσουνε αυτές…
Βattle Hymns, αυτό το Fast taker δε θα το ξεπεράσω ΠΟΤΕ!!!
into glory ride το αγαπημενο μου!!!
αυτό το Sign of the Hammer πότε θα βγει σε καμμια έκδοση της προκοπής με ΜΗ δίφυλλο βιβλιαράκι και στίχους?
[SIZE=“1”]και μια μπλούζα με το σφυρί δώρο.[/SIZE]
α, και το battle hymns… (αν και δεν έχω τσεκάρει όλες τις εκδόσεις του)
το Battle Hymns έχει βγεί στη Silver Edition που είναι μιά χαρά και από άποψη ήχου αλλά και εικαστικά. το Sign of the Hammer δεν ξέρουμε καλά καλά σε ποιό κατάλογο ανήκει. από 10 σε Virgin και μετά capitol… γαμησέτα. προφανώς η εταιρία που το έχει τώρα στον κατάλογό της δεν ενδιαφέρεται να το κυκλοφορήσει σε αξιοπρεπή cd έκδοση αν και πρόσφατα έγινε reissue σε βινύλιο…
α, είναι κομπλέ η silver? στίχους έχει? : P το εξώφυλλο δε με πειράζει που του αλλάξανε τα φώτα, το χω βγάλει φωτοτυπία το κανονικό :lol:
τη μανία κι αυτή η metal blade με τις silver editions :S
Silver Edition ??
σαν των savatage??
δισέλιδο και 90 λέξεις?