Νομίζω ότι το έχουμε ξαναπεί, αλλά κανονικά η κουβέντα θα έπρεπε να είχε αρχίσει και να είχε τελειώσει ΕΔΩ.-
ΝΑΙ ρε μαγκα, ΝΑΙ !! :thumbup:
Αυτο ημουν ετοιμος να πω σε οσους πιστευουν οτι οι υμνοι τελειωσαν το '90.
Κατα τ’αλλα, ποστ Red Viper. 
_____
Δεν ξέρω πόσοι πραγματικά εδώ μέσα έχουν θάψει τραγούδια όπως το heart of steel, mountains και πολλά ακόμα που έχουν αναφερθεί. Δεν έχω διαβάσει φυσικά και όλα τα ποστ εδώ μέσα αλλά έχω την εντύπωση πως οι λόγοι του όποιου θαψίματος έχουν να κάνουν με την πορεία του τα τελευταία χρόνια (τα τελευταία 3-4 άλμπουμ τους ήταν από μέτρια ως κάκιστα) τις πολλές κακές συναυλίες που δίνουν κατά καιρούς (και σε μια από αυτές είχε την ατυχία να παραβρεθώ).
Από την άλλη κάθε προσπάθεια υπεράσπισης τους καταλήγει σε κουβέντα για το τι έκαναν πριν καμία 20 πριν και όχι στο τι κάνουν τώρα. Ακόμα και στο θρεντ των maiden οι φανμπόυς στην κουβέντα τους περιλαμβάνουν πολλά από τα καινούργια τους κομμάτια τα οποία μάλιστα πρωταγωνιστούν στα setlist στις συναυλίες που δίνουν.
διαφωνώ καθέτως και οριζοντίως. δεν γίνεται στην “υπερασπιστική γραμμή” του συγκροτήματος να μην υπάρχουν συναυλίες όπως αυτή του 2007 στον Αθήνα ή τραγούδια όπως το Swords in the Wind που ποσταρίστηκαν λίγο πριν. συμφωνώ πως σε αρκετές περιπτώσεις το συγκρότημα αδικεί τον εαυτό του αλλά πιστέψτε με, υπάρχει μεγάλη μανατζερίστικη ευθύνη στην όλη φάση, κάτι που με θλίβει ιδιαίτερα. οι περισσότερες κακές αποφάσεις που έχουν παρθεί ευθύνουν το τρίο των γερμανών μάνατζερ και αυτό δεν το έβγαλα από το μυαλό μου αλλά το λένε άνθρωποι που είναι ΠΟΛΥ κοντά στο συγκρότημα.
2 ποστς πίσω μαν!
Ωπα μάγκες το Warriors Of The World ήταν μια χαρά δίσκος, πέρα από το φοβερό Swords in the wind υπάρχει και το γαμάτο Call To Arms 
εννοείται
Μιλάω (η μάλλον γράφω) σαν παλιός φαν της μπάντας που έδωσε χρήματα για να αγοράσει μέχρι και εκείνο το secrets of steel με τα Into Glory ride και hail to england μαζί με εκείνη την βιντεοκασέτα με τις χαζομάρες της μπάντας και το φιλάω ακόμα σαν κορη οφθαλμού (ακόμα και την βιντεοκασέτα που είναι για κλάματα). Αλλά ειλικρινά από το 1996 που έβγαλαν το μέτριο louder than hell μέχρι σήμερα δεν βρίσκω λόγω ύπαρξης της μπάντας.
TRAMPAKOULAS
διαφωνώ καθέτως και οριζοντίως. δεν γίνεται στην “υπερασπιστική γραμμή” του συγκροτήματος να μην υπάρχουν συναυλίες όπως αυτή του 2007 στον Αθήνα ή τραγούδια όπως το Swords in the Wind που ποσταρίστηκαν λίγο πριν. συμφωνώ πως σε αρκετές περιπτώσεις το συγκρότημα αδικεί τον εαυτό του αλλά πιστέψτε με, υπάρχει μεγάλη μανατζερίστικη ευθύνη στην όλη φάση, κάτι που με θλίβει ιδιαίτερα. οι περισσότερες κακές αποφάσεις που έχουν παρθεί ευθύνουν το τρίο των γερμανών μάνατζερ και αυτό δεν το έβγαλα από το μυαλό μου αλλά το λένε άνθρωποι που είναι ΠΟΛΥ κοντά στο συγκρότημα.
Αν δεν είχαν και καμία καλή εμφάνιση στο ενεργητικό τους εδώ και τόσα χρόνια θα έπρεπε όλοι οι φανς που τους στηρίζεται τόσο χρόνια να πάτε ομαδικά σε ψυχίατρο. Σαφώς και κάτι βλέπεται κάτι υπάρχει για να συνεχίσει κάποιος να τους ακούσει ακόμα και σήμερα, απλά εγώ δεν το θεωρώ αρκετό (προφανώς). Τα παιχνίδια των manager δεν τα ξέρω δεν μπορώ να τα ξέρω και στην τελική δεν με νοιάζουν και τόσο. Το ζητούμενο είναι πάντα η καλή μουσική.
προσωπικά εκείνα τα 130 λεπτά του 2007 μου φτάνουν γιά 10 ζωές. και λυπάμαι που δεν μπόρεσα να τους ακολουθήσω και σε εκείνες τις μυθικές συναυλίες στη Βουλγαρία αλλά και στο διήμερο που έπαιξαν τα 6 πρώτα άλμπουμ (δεν τις λες και λίγες αυτές τις στιγμές…) και στην καθησιά μου θα βάλω και το Sign of the Hammer να παίξει αλλά και το Gods of War ενώ λίγα άλμπουμ έχω λιώσει στη ζωή μου όπως έχω κάνει με το Louder than Hell. ίσως μετράει το γεγονός πως δεν έκανα το λάθος να περιμένω από τους Manowar να μου δώσουν ένα δίσκο που να μοιάζει με κάποιον παλαιότερό τους ούτε μπήκα ποτέ στο άθλιο τριπάκι “τα 4 πρώτα”. όπως το βλέπει κανείς λοιπόν και ότι τον κάνει ευτυχισμένο…
Μισο, εδω θα διαφωνησω. Οπως τους δινεις (σωστοτατα) credit για μεγαλους στιχους τυπου Heart Of Steel ετσι σωστα επισης πρεπει να τους κραξεις (το πρεπει ειναι λαθος λεξη, καταλαβαινεις πως το εννοω) για αθλιους στιχους τυπου Kings Of Metal πχ. Αυτο που λεω ειναι οτι οι γαματοι στιχοι δεν ακυρωνουν τους κακους που εχουν γραψει γιατι με την ιδια λογικη γιατι να μην ακυρωνουν οι κακοι τους καλους? Καθε στιχουργικο τους πονημα (πσσσ τι γραφω) πρεπει να κρινεται ξεχωριστα imo.
Φυσικα καποιος μπορει να γουσταρει τους στιχους του Kings Of Metal btw ε, οταν λεω “αθλιοι” εννοω συμφωνα με το δικο μου γουστο.
Με διαθεση για κουβεντα, οχι για φλεημ 
Καθε στιχουργικο τους πονημα πρεπει να κρινεται ξεχωριστα imo.
μα δε νομίζω ότι διαφωνεί ο viper (και ο κάθε τέτοιος) με αυτό. απλά όταν μπαίνουν ορθές εδώ μέσα και προσπαθούν να μας πείσουν μόνο για τη θλιβερή πλευρά των πραγμάτων (επειδή φαντάζομαι είναι ΚΟΥΛ να τη μπαίνεις στους μανοβαρ), ε πρέπει να σημειώνουμε που και που τα αυτονόητα.
Πραγματικά όπως το λες! Με εκείνη την συναυλία-τελετουργία εξιλεώθηκαν παντοτινά !
Όσο για τους στίχους ο Dude απάντησε για μένα! Εξάλλου δεν έχω δει κόσμος να κράζει άλλα γκρουπ στιχουργικά όσο τους Manowar! Υπάρχουν πολύ χειρότεροι εκει έξω που τους αποδέχονται όλοι και απλά δεν είναι τόσο "cool’ να ασχολούμαστε με τους στίχους που γράφουν, οι οποίοι συχνά ακούγοντε τόσο αφελείς, γραφικοί και οπαδικοί όσο των Manowar και πολύ σπανιότερα αγγίζουν τα βαθυά νοήματα που ενίοτε συναντάς στους Manowar!
το 07 είχα χεστεί απ’ τη χαρά μου, τι να λέμε τώρα. αφού με συρε ένας φίλος μου στο λάηβ, δεν είχα καμια ελπίδα. πίστευα πως θα πεθάνω χωρίς ν’ ακούσω ζωντανά κομμάτι απ’ το into glory ride. απ’ όταν ξεκίνησε η συναυλία μέχρι να φτάσουμε στο σημείο με τα καραγκιοζιλίκια, παραπατούσα.
Ερώτηση:
Όλοι εσείς οι φανατικοί των Μanowar είστε σίγουροι ότι γι άλλα συγκροτήματα δεν κάνετε τα ίδια (ή αντίστοιχα) με αυτά που σας “εκνευρίζουν” όταν γράφονται για τους Manowar?
προσωπικά μιλώντας είμαι απόλυτα σίγουρος. ποτέ δεν έχω τρολλάρει σε τόπικ μπάντας που δεν γουστάρω γιατί δεν βρίσκω το νόημα
κι εγώ σίγουρος είμαι. αν έχω κοροϊδέψει ποτέ μπάντα, το χω κάνει εμφανώς για πλάκα. άλλωστε ποτέ δεν ποστάρω σε θρεντ μπάντας που ΔΕΝ μου κάνει, δε βρίσκω κανένα νόημα επ’ αυτού.
Να βγάλω κι εγώ τα σωψυχα μου:
Άρχισα να ακούω Metal λόγω του Carry On. Μετά έμαθα τα προηγούμενα LPs και κόλλησα.
Προσκυνάω τα 7 πρώτα. Στην αρχή τα 6 πρώτα γιατί έτσι μας είχαν πείσει οι τότε ξερόλες.
Μετανιώνω που λόγω της αγάπης μου για τους Manowar δεν καταδεχόμουν να ακούσω τίποτε άλλο για 2-3 χρόνια. Μάλωνα τότε με τους άλλους που άκουγαν Maiden, Motorhead, Metallica κλπ, χαχα. Μετά έβαλα μυαλό. Υπάρχουν πολλές μπάντες εκεί έξω τελικά.
Ένας σημαντικός λόγος που μας χαλάνε οι poseriες κλπ είναι επειδή πριν τη συναυλία στο ΣΕΦ δεν ξέραμε την πραγματικότητα. Πάντα σήκωναν γκόμενες πάνω, πάντα γιόρταζαν γενέθλια του κάθε μέλους (ακόμα και του road crew…). Πάντα ο DeMaio έλεγε διάφορα που βαριόμαστε (περεπιπτόντως, οι Γερμανοί κλπ δεν τα βαριούνται, τους αρέσει και τα ψιλο-πιστεύουν). Εμείς είχαμε ήδη φτιάξει ένα μυθικό/πλασματικό group στο μυαλό μας και δεν είδαμε στο ΣΕΦ αυτό που περιμέναμε.
Τώρα με τα Bootlegs/youtube κλπ βλέπουμε τι γινόταν κι εκτός Ελλάδας προ 1992.
Ένα άλλο σημαντικό γεγονός που θέλω να αναφέρω, είναι μια προσωπική εμπειρία από συναυλίες Αγκάθι. Τότε τους έφερε το MTV. Είμασταν καμιά 20αρα άτομα έξω από το ξενοδοχείο και περιμέναμε για υπογραφές (πιτσιρικάδες με βινύλια στο χέρι κλπ). Όταν έσκασαν μύτη, πριν το soundcheck, μπήκαν κατευθείαν στο μινι-bus. Εμείς ψιλο-διαμαρτυρηθήκαμε και τελικά δέχτηκαν να μπαίνει ένας-ένας και να παίρνει μόνο μία υπογραφή. Παρατήρησα όμως ότι Όλοι, και οι 4 ήταν “παναγίτσες”, έκαναν ό,τι τους έλεγαν (από MTV, από Management, από διοργανωτές… δεν ξέρω).
Άρα, δεν αποφάσιζαν μόνοι τους.
Αντιπαραθέτω, το signing session (2 days) στο MCFII που υπογράφανε επί 2 ώρες σε όσους προλάβαν (οι σεκιουριτάδες έφραζαν την πόρτα όποτε χρειαζόταν). Ίσως γιατί όλα τα διοργάνωναν μόνοι τους (με ό,τι καλό και κακό συνεπάγεται αυτό).
Ένα ακόμα που μου έκανε εντύπωση, είναι ότι η φωνή του Eric Adams δεν “έβγαινε” από εποχη '93 - '94 ως τα Mid '00s. Τώρα πάλι έχει φωνάρα.
Πιστεύω λοιπόν ότι οι Manowar ήταν σχεδόν σαν διαλυμένοι μετά τη φυγή Rhino και Shankle, με συνθετική απραξία, με μέτριους δίσκους κλπ.
Κάποια στιγμή λοιπόν μετρίασαν τα πράγματα με καλά Live όταν θέλουν και χειρότερα όταν θυμούνται τον κακό εαυτό τους.
Πού να δεις τώρα που τα setlist είναι μόνο από τα καινούρια και δεν ξεκινάνε με Manowar και δεν τελειώνουν με Battle Hymn. Εμείς πάλι (και εγώ) θα τους κράζουμε και οι υπόλοιποι ξένοι (Γερμανοι. Σκανδιναβοί, Βαλκάνιοι) θα χαίρονται.
Για μένα λοιπόν οι Manowar ξεκίνησαν το 1991 που πρωτοάκουσα και έκλεισαν το 2008 στην υπερ-φοβερή και τρομερή MCFII διήμερη συναυλία με τα 6 album live. Την τελευταία δεκαετία ήμουν μακριά τους και έδινα λίγη σημασία στο τι έκαναν. Το ίδιο κάνω και τώρα. Αν κάνουν κάτι καλό θα ακολουθήσω, αν βγάλουν κάτι θα το αγοράσω (για συλλεκτικούς λόγους), αν έρθουν για live θα πάω και θα ξέρω ότι όταν βγάζει λόγο ο ψώνιος θα πάω για μπύρα ή κατούρημα…
Sorry για την έκταση.
είναι μεγάλη αλήθεια πως τα άλμπουμ που εμείς εδώ θεωρούμε κλασσικά είχαν πάρει άθλιες κριτικές από τον τύπο της εποχής κάτι που έκανε το συγκρότημα να μην τα προτιμάει στις ζωντανές εμφανίσεις του. γιά παράδειχμα στο heavy forces είχαν γράψει καλά λόγια γιά το hail to england και είχαν θάψει τα into glory ride & sign of the hammer! τα πιό πρόσφατα τραγούδια τους όμως είναι πολύ πιό δημοφιλή, ειδικά στη γερμανία. όποιος συγκρίνει τις αντιδράσεις του κοινού ανάμεσα σε Defender (π.χ.) και Call to Arms (π.χ.) θα καταλάβει.
Μα είναι απίστευτο…
Στο MCFII κοπανιόμασταν (οι Έλληνες) στα Bridge of Death κλπ στο σιδερο πρώτη σειρά και οι δίπλα (Β.Ευρωπαίοι) ακίνητοι. Θα μου πεις “Οι ξένοι πάντα έτσι είναι”.
Έλα όμως που στο Warriors of The World κοπανήθηκαν λες και έπαιξαν το χαμένο από δεκαετίες έπος…