Οχι απλα δεν το εχω ψηλα, το θεωρω απολυτο πατο… τι να τα κανω τα ριφφς και τα σολιδια οταν δε μου δημιουργουν παρα μονο 2-3 κομματια τη θεληση να τα ξανακουσω?
Δυστυχώς θα συμφωνήσω.Οι Megadeth για μένα,έχουν πεθάνει μετά το youthnasia.Το system όπως και το Cryptic ήταν άπλα καλοί ή πολύ καλοί δίσκοι(γούστα είναι αυτά).Σε κανέναν από τους υπόλοιπους δίσκους δεν άκουσα τραγουδάρες, να με γραπώσουν ρε γαμώτο,όπως τα παλιά τους.Πολυ μέτριοι οι δίσκοι τους και ακόμα και το endgame στο οποίο δεν σου μένει τπτ.Και ακόμα χειρότερα βλέπω τον καινούργιο.Το public που άκουσα ηταν πολύ χάλια και δεν έχω πλέον καμια προσδοκία από τους Megadeth.Και να φανταστείς οτί ήταν ΤΟ αγαπημένο μου γκρουπ κάποτε (περίοδο countdown),έκοβα φλέβες ρε παιδί μου.Πλέον είναι η μεγαλύτερη απογοήτευση απο τα αγαπημένα μου συγκροτήματα
Δεν εχει δηλαδη καλα κομματια? Το This Day We Fight, το 44 Minutes, το Endgame, το How the Story Ends, το The Right to Go Insane, το Head Crusher δεν ειναι καλα κομματια? Αν περιμενεις ενα καινουριο Holy Wars… The Punishment Due, ναι δεν ειναι, αλλα ειναι αξιολογα κομματια, δουλεμενα, με ωραια μουσικη, τι αλλο δηλαδη?
δεν έχω πολυασχοληθεί με τα τελευταία τους άλμπουμ αλλά καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις…το ίδιο συναίσθημα μου βγάζουν κ τα τελευταία των Machine Head.Για να δημιουργήσεις καλή μουσική δεν χρειάζεται να χωρέσεις μέσα σε ένα κομμάτι ότι ριφφς κ σόλο σου έρχονται εκείνη τη στιγμή.Το Cryptic Writings είναι πολύ πιο ουσιώδες κ κολλητικό χωρίς να είναι βιρτουόζικο.Μερικές φορές η απλότητα δίνει περισσότερα σε ένα δίσκο.
Ε, αφού τα 'χουμε ξαναπεί για τους πρώην μεγάλους, τεράστιους κτλ Megadeth.
Μετά το Cryptic Writings βρίσκονται σε συνεχή πτώση ποιότητας και όσο και να προσπαθεί ο Mustaine μέσα από ανακατατάξεις, μεγαλεπίβολες δηλώσεις, συγγραφικές προσπάθειες, καφέδες (!) και ο,τιδήποτε άλλο, να πείσει ότι οι Megadeth είναι η ίδια εκπληκτική μπάντα και τέτοιες αστειότητες δεν τα καταφέρνει. Τα τελευταία 3 Megadeth, αν θα μπορούσε να τα συμπυκνώσει σε 1 άλμπουμ με τις κορυφαίες στιγμές των παραπάνω, ίσως κάτι έκανε.Σαν δίσκοι, δεν αξίζουν καν να βρίσκονται στο ίδιο ράφι (ή έστω στο ίδιο folder) με το Coundtown To Extinction ή το Youthanasia !
Κατα τ’άλλα οκ, live μπορεί να ξαναφόρεσε το άσπρο πουκάμισο και να παίζει όλο το Rust In Peace, αλλά οι Megadeth της χρυσής εποχής δεν πλησιάζονται. Α, και το καινούριο κομμάτι απλά αδιάφορο, έως κακό. Τέλος πάντων, για φάση Big 4 και τέτοια ωραία ρετρό πράγματα, μια χαρά είναι. Αλλά δισκογραφικά, ΔΕΝ.
Ακριβώς αυτό.Τρανό παράδειγμα και οι Theater της μετά Train Of Thought εποχής.
Δυστυχως πολυ σπανια θα μου δημιουργηθει η αναγκη να ακουσω καποιο απο τα τελευταια του (ναι, ενικος) 3 αλμπουμ.
Ενταξει, ασχολιαστο το spelling του τιτλου του αλμπουμ, οπως γραφει ενα 13χρονο emo στο μσν.
Τωρα τι θα βγαλουν παλι…θα το καταπιουμε παλι οταν βγει…
Εχω την εντυπωση οτι ο θειος Dave βαρεθηκε πια και δεν εχει τη φλογα.
Απλα θελει να εχει ενα γρηγορο ριφ απο πισω για να παιζει 800 φορες το καθενα απο τα 3 solo licks που ξερει.
Κριμα,γιατι εχει τρομερους παικτες μαζι του και εαν ηθελε θα μπορουσε να χτυπησει κορυφη.
Το οτι περιλαμβανει σε ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ album παλια κομματια και περσινα singles,αποδεικνυει οτι οι Megadeth που αγαπησαμε τελειωσαν.
Το οτι χρησιμοποιει στον καινουριο δισκο παλια κομματια ειναι λιγο περιεργο, αλλα κατα τα αλλα διαφωνω σε οσα λετε. Γουστα ειναι αυτα, δεν βρισκω ομως τον λογο συγκρισης της χρυσης εποχης απο το '86 μεχρι το '94 ή '97 οπως ο βλεπει ο καθενας, με το σημερα. Αλλα μελη, διαφορετικη μουσικη προσεγγιση, διαφορετικοι δισκοι. Το Risk ναι, ειναι πατατα, το The World Needs A Hero μετριοτατο προς κακο, το United Abominations μετριο και ανισο. Αλλα το The System Has Failed και το Endgame ειναι πολυ καλοι δισκοι και εχουν να πουν κατι σε εναν φαν των Megadeth ειτε παλιο ειτε νεο. Δεν νομιζω οτι ακουμε καθε μερα καινουριους δισκους σαν το Endgame.
διέρρευσε άλλο ένα κομμάτι από τον καινούριο δίσκο, είναι αρκετά πιο γκαζιάρικο από το προηγούμενο (public enemy#1)
[I]neverdead[/I]
[SPOILER]όσον αφορά την συζήτηση για τα τελευταία τους άλμπουμ, κατα πόσον έχουν πράγματα ακόμα να προσφέρουν κτλ., η άποψή μου είναι ότι όντως δεν φτάνουν σε επίπεδο τις εποχές προ-κράιπτικ ράιτινγκς (αναμενόμενο άλλωστε), συνεχίζουν να γράφουν τραγούδια που είναι φίλλερς και αναμασήματα, αλλά οκ, από την στιγμή που αποφάσισαν να γυρίσουν στον ήχο του παρελθόντος αυτό ήταν κάτι το αναμενόμενο.
αν περιμένετε να αισθανθείτε όπως όταν ακούσατε πρώτη φορά το peace sells ή το countdown to extinction με τα πιο πρόσφατα προφανώς θα απογοητευτείτε, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν είναι αξιοπρεπείς δίσκοι. Ειδικά the system has failed (πιο πολύ) και endgame ακούγονται πολύ ευχάριστα [/SPOILER]
Η εισαγωγή και το βασικό ριφ με πήγαν σε αρκετά παλιούς megadeth, το chorus όμως αν και καλό σε επαναφέρει στο σήμερα. Ωραία είναι τα chorus στα περισσότερα κομμάτια των τελευταίων 3 άλμπουμ αλλά πολύ ίδια ρε γαμώτο, λίγο συνταγή το έχει κάνει το πράγμα.
Κοιταξε, ο βασικος κανονας στη μουσικη ειναι, ειτε μας αρεσει ειτε οχι, πως περι ορεξεως κολοκυθοπιτα. Υπηρξε μια περιοδος που ακουγα τη μουσικη αρκετα πιο “εγκεφαλικα” μεχρι που συνειδητοποιησα οτι βαριεμαι αρκετα πραγματα τα οποια βρισκω “ενδιαφεροντα”, γιατι απλα δε μου προκαλουν καποιο εντονο συναισθημα. Ολα τα κομματια απο το Endgame τα οποια ανεφερες εκτος απο το Headcrusher, δεν τα θυμαμαι καν πως πανε, γιατι πολυ απλα οσες φορες κι αν ακουσα το δισκο, δε μου εμειναν. Αντιθετα, μου εμεινε (και το γουσταρω αρκετα) το The Hardest Part of Letting Go… Sealed With a Kiss.
Οσον αφορα τους δισκους, εγω το Risk το βρισκω αρκετα αξιοπρεπες (και σε ΚΑΜΙΑ περιπτωση πατατα), το The World Needs A Hero το βρισκω ελαχιστα κατωτερο απο το Risk (και τα δυο βεβαια ενα επιπεδο πιο κατω απο τα “κλασικα τους”) και το The System Has Failed το βρισκω οτι καλυτερο εχουν κυκλοφορησει υστερα απο το Cryptic Writings. Τα δυο τελευταια, δυστυχως τα βρισκω παντελως αδιαφορα, με το ζορι δε γινεται να τα ακουσω και να τα αγαπησω, πως να το κανω? Τα απειρα ενδιαφεροντα ριφφς και σολος δε μου λενε κατι.
Ας πουμε εγω το Blackening το θεωρω τον καλυτερο δισκο των Machine Head, γιατι τα εχει ΟΛΑ. Τεχνικη, δυναμη, συναισθημα, ριφφαρες, μελωδιαρες. Και το Unto The Locust το θεωρω παρα πολυ καλο οσο το ακουσα. Ειπαμε, περι ορεξεως…
Originally Posted by nikosPL
δεν έχω πολυασχοληθεί με τα τελευταία τους άλμπουμ αλλά καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις…το ίδιο συναίσθημα μου βγάζουν κ τα τελευταία των Machine Head.Για να δημιουργήσεις καλή μουσική δεν χρειάζεται να χωρέσεις μέσα σε ένα κομμάτι ότι ριφφς κ σόλο σου έρχονται εκείνη τη στιγμή.Το Cryptic Writings είναι πολύ πιο ουσιώδες κ κολλητικό χωρίς να είναι βιρτουόζικο.Μερικές φορές η απλότητα δίνει περισσότερα σε ένα δίσκο.
[B]Ας πουμε εγω το Blackening το θεωρω τον καλυτερο δισκο των Machine Head, γιατι τα εχει ΟΛΑ. Τεχνικη, δυναμη, συναισθημα, ριφφαρες, μελωδιαρες. Και το Unto The Locust το θεωρω παρα πολυ καλο οσο το ακουσα. Ειπαμε, περι ορεξεως…[/B]
μου εξηγείς το περί ορέξεως…?Για τον Quintom.
Ε τι να εξηγησω, αυτο που εσυ θεωρεις μετριο ή βαρετο, εγω το θεωρω το καλυτερο αλμπουμ των Machine Head γεματο συναισθημα και καυλα:p
Ναι σόρρυ,το πήρα λίγο στραβά.Τα νεύρα μου δεν είναι καλά τώρα τελευταία.Κ μ’αυτά που βγάζουν οι Megadeth δεν βλέπω να καλμάρουν:p
Καλα, δεν παρεξηγησα τιποτα, μια ερωτηση εκανες. 8)
Μου αρέσει πολύ.
Πρώτη κριτική που βρίσκω για το άλμπουμ (από το rock hard). Επειδή όπως βλέπω έχω πάνω κάτω την ίδια γνώμη για τα τελευταία άλμπουμ τους με τον συντάκτη που υπογράφει την κριτική του Th1rt3en ψιλοαπογοητεύτηκα για αυτά που γράφει περί μετριότητας.
Το United Abominations το θεωρώ μετριότητα, αν και το καινούριο είναι στα ίδια επίπεδα τότε μάλλον δεν θα με απασχολήσει και πολύ αυτός ο δίσκος. Όπως και το Endgame βασικά δεν με απασχόλησε και πολύ. Γενικά ο ήχος τους στα τελευταία τους ειναι πολύ προβλέψιμος, και ότι έχω ακούσει μέχρι τώρα δεν μου κάνει και από το καινούριο. Ίσως αν το ακούσω ολόκληρο να μου αρέσει σαν σύνολο, πιστεύω όμως ότι μετά το εξαιρετικό The System Has Failed συνεχίζουν την κατηφόρα που είχαν πάρει πριν από αυτό.
εγω γενικα δεν εχω πολλες προσδοκιες απ αυτο το αλμπουμ καθως οτι εχει κυκλοφορησει μετα απο ραστ ην πις δεν μ αρεσε… τεσπα ελπιζω να διαψευστω 