Καλυτερο Megadeth μετα τα "κλασικα"

Βαριεμαι αφορητα, οπως βλεπετε και ειπα να ανοιξω ενα καινουριο thread.
Eπελεξα να μην βαλω και το cryptic writings καθως πολλοι απο εδω μεσα το θεωρουν κλασικο,αρα θα σαρωνε στην ψηφοφορια. Λοιπον εχουμε και λεμε

Risk: Exoντας κυκλοφορησει εναν πολυ καλο δισκο(τον τελευταιο με την κλασικη συνθεση) , το cryptic writings, αν και αρκετα διαφορετικο απο τα προηγουμενα, βγαζουν τη μεγαλυτερη πατατα τους… Δεν εχω λογια να το περιγραψω αυτο το δισκο, πραγματικα δεν καταλαβα ο Dave τι σκεφτοταν. Μετα δηλωσε οτι ολοι ηθελαν να γραψουν κι ενα κομματι… Ειναι σιγουρο παντως πως εψαχνε απεγνωσμενα την αποτυχια… ΤΟ σιγουρο ειναι οτι οι “νεοι” Megadeth κυκλοφορησαν ενα παρα πολυ καλο - αν και αμφιλεγομενο- δισκο και ενα τεραστια μουφα.

Τhe world needs a hero :Φευγει κι ο Friedman κι ο θειος Dave αποφασιζει να γυρισει σε μερες RIP/Countdown… ματαια ομως… Μετριος δισκος κατ εμε με ελαχιστα κομματια να διασωζονται. Το προβλημα βρισκεται στο οτι επιτηδευμενα επελεξε να γυρισει στα παλια, χωρις να το εχει εκεινο τον καιρο… Αστειοτητες του στυλ moto psycho και return to hangar δεν νομιζω να αντικατοπτριχουν το ταλεντο του mustaine… Παρολα αυτα εμεινε και μια κομματαρα το dread and fugitive mind.

The system has failed: Ολοι παρατησαν τον mustaine, αυτος ειχε διαλυσει τη μπαντα κι οταν αποφασιζει να επιστρεψει ζητα τη συμβολη του παλιου poland στα solos… Δισκο-καθαρση θα τον χαρακτηριζα. Δεν ξερω αν επρεπε να κυκλοφορησει σαν προσωπικος του δισκος καθως ειναι για μενα το καλυτερο (μαζι με το τελευταιο) megadeth μετα το 97 (και μπορω να πω οτι πλησιαζει και το cryptic). Tα 4 πρωτα κομματια ειναι γαματα, πραγματικα σηλωνουν οτι οι Megadeth ειναι εδω!!! Yπαρχει και το back in the day που δν νομιζω να μην το γουσταρει κανενα ενω και καποια πολυ καλα κομματια του στυλ του crypric writings (tears in a vial, of mice and men). Γενικοτερα, ο dave μη γνωριζοντας οτι θα βγει σα δισκος megadeth και χωρις τοοοση πιεση, στρεφεται σε φορμες της περιοδου 92-97 με αλλα κομματια να θυμιζουν (οχι αντιγραφη, απλα στην τεχνοτροπια) το countdown, αλλα θα μπορουσαν να ταν bonus στο youthanasia! Πραγματικα, ακομα τον ακουω ευχαριστα.

United Αbominations: Χμμμ, γενικα ειμαι μπερδεμενος γι αυτο το δισκο. Δειχνει απο τη μια οτι οι καλοι megadeth ειναι πια εδω, αλλα απο την αλλη τα μισα κομματια δεν ειναι τοσο καλα… Ειδικα μετα το πρωτο μισο ο δισκος ειναι αρκετα χαμηλα σε σχεση με το πρωτο μερος και καπου χανει εκει. Επισης, μεγιστη ξεφτιλα η νεα εκδοση του A tout le monde… Φαουλ, μεγαλο! Απο κει και περα πολυ καλη δουλεια στα solos, και ενω ακομα και στα πιο μετρια κομματια υπαρχουν καλες ιδεες, παρολα αυτα δν εχουν συνοχη καποια κομματια, και μου μοιαζει πολυ αποσματικο το ολο απτελεσμα, ενω για μια ακομα φορα προσπαθει να βαλει στοιχεια rust in peace… Παρολα αυτα ειναι ενας απλα καλος δισκος…

Εndagame: Εδω ειμαστε!!! Επιτελους o Dave καταφερνει και κυκλοφορει ενα δισκο ΜΕGADEATH, με τα ολα του! Ισως το τελευταιο χαρτι του καθως επαιρνε τη νκατω βολτα με αποτυχημενες περιοδειες και τα λοιπα, και απο το dialectic chaos καταλαβαινεις πως κατι παιζει με το αλμπουμ αυτο. Αρκετα thrash στοιχει επιτυχημενα μετα απο πολυυυ καιρο, ενω οι μελωδιες και γενικοτερα τα κομματια που φερνουν σε countdown/youthanasia ειναι εξαιρετικα!!!

Ιn b4 panagiotis - που αν θυμάμαι καλά του αρέσει - θα πω Τhe world needs a hero. Πολύ παρεξηγημένος δίσκος, έχει όμως καλά τραγούδια και το σημαντικότερο είναι πως έχει ροή. Δεν έχω ακούσει το καινούριο όμως, οπότε η άποψή μου δεν είναι ολοκληρωμένη.

Σιγουρα το καινούργιο endgame. Δεν το περιμενα με τίποτα μάλιστα μετα το πολυ χλιαρο united abomination. Βασικα συμφωνώ στα περισσότερα που έχεις γραψει στο θέμα σου για τα άλμπουμ εκτος απο αυτα που ειπες σχετικά με το the world needs a hero που είναι καλό άλμπουμ, δεν λειπουν βεβαια μερικα fillers αλλα γενικα λεει σαν δισκος πιστευω, προσωπικα ακομα και το promises μου άρεσε που ξενέρωσε πολλούς.

θα δουμε σε κανα 2 χρονια τι θα λεμε για το endgame…ειναι νωρις πιστευω ακομα… εγω το θεωρω κατωτερο απο τα 4 τελευταια (το risk απλα δεν υπαρχει)…το united μπορω να πω οτι μαρεσε αρκετα…το ιδιο ισχυει και για το system…αλλα πως να μην βαλεις αγαπημενο-καλυτερο megadeth το the world needs a hero οταν ειναι ο πρωτος σου δισκος γενικα και τον αγορασες χωρις να εχεις ιδεα τι ειναι metal και μετα εμεινες εκει??? και προφανως εχει λιωσει…οποτε ισως να μην ειμαι αντικειμενικος αλλα …hero-for the win…

οντως το world need a hero ειναι υποτιμημενος δισκος
το the system ειναι και γαμω
και το καινουριο καλο ειναι αλλα δεν το εχω ακουσει πολλες φορες

Είμαι μεταξύ του Endgame και του The System Has Failed και μάλλον προτιμώ το τελευταίο τους άλμπουμ, γιατί το συγκρότημα είναι πιο δεμένο, και έχει καλύτερα ριφς και σόλος:):!:

1 Like

Με οφτόπικ και κόμπλεξ θα πω ότι δεν τους θεωρώ Megadeth μετά την αποχώρηση του Ελεφσον, αλλά σαν Dave Mustaine Band.
Δεν έχω ακούσει αυτούς τους δίσκους, και δεν πρόκειται.

redrum με πρόλαβες!

αρχικά να πω ότι ο cynic άνοιξε πολύ ωραία το θρεντ, και μετά να πώ πόσο άμπαλος είναι που δεν γουστάρει το World!

Βασικά, δεν έχει μόνο το dread and the fugitive mind, έχει και λοιπές κομματάρες όπως το Burning Bridges (που όταν το πρωτακουσα μου την έσπαγε αφανταστα το ρεφραίν του, αλλά ΜΟΝΟ ο μαστεην μπορεί και τραγουδά τόσο ωραία φάλτσα χαχα). Τεσπα το κουπλέ του κομματιού απλά γκρεμίζει τα πάντα.

Υπάρχει και ένα 1000 times goodbye… ένα disconect, ρεσπεκτ και τα δύο

το χιτακι motopsycho που εντάξει, δεν με τρελαίνει και ιδιαιτερα αλλά είναι και αυτό κουλ.

το return to hangar είναι προφανώς ένα ωραίο κομμάτι, κάτι σαν βέρσιον 2 του χανγκαρ…οκ και αργότερα πχ έβγαζε επανεκτελέσεις στο a tout le monde, εδώ τουλάχιστον έγραψε και δυο ριφφς παραπάνω. Η και παλιότερα στο Cryptic πχ υπήρχει το FFF που είναι σαν το Motorbreath εναλλαγμένο αλλά το γουστάρουμε, γιατί να μην γουστάρουμε και το return to hangar? Αν και το κομμάτι που κοιτάει το Rust In Piece κατάματα (με λίγο πιο διακριτικό τρόπο) από τον συγκεκριμένο δίσκο είναι βέβαια το recipe for hate… φάση Dawn Patrol ή Five Μagics ξέρω γω.

και είναι και η ροη του δίσκου, κυλάει ωραία ρε παιδι μ, όπως είπε και ο ρεδραμ.

δλδ ακόμα γουστέρνω να τον ακούω αρκετά συχνά, ενώ το system αν και μου άρεσε αρκετά στην αρχή πλέον πολύ σπάνια μπαίνει να παίξει.

united abominations πολύ μέτριο και “τυπικό”.

endgame πολύ καλό, χωρίς να εντυπωσιάζει όμως.

Risk γαμεί. αφού παίζει και ο Ζαν κλον βαν νταμ στο κλιπ. αντε.

σαν σύνολο, που σημαίνει εξώφυλλο, concept, εξέλιξη κλπ πιστεύω πως το the system has failed τα έχει και με το παραπάνω…αρκετά πιασάρικο album με πάραπολυ καλές ιδέες και γενικά πολύ ωραίο feeling…τώρα στα επόμενα παρουσιάζεται μια επιτιδευμένη προσπάθεια πισωγυρίσματος…σε καποιους άρεσε σε κάποιους οχι. αυτα :roll:

Θα του δωσω αλλη μια του world needs a hero… Ειναι το αλμπουμ (πλην του risk) που εχω ακουσει λιγοτερο η αληθεια ειναι!

ναι ναι…αυτο να κανεις:D…επιβαλλεται…συμφωνω απολυτα με προηγουμενο ποστ του panagiotis (περα του risk)…τα πρωτα 6 songs του world needs… ειναι πολυ καλα+ dread and the fugitive mind…

Στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος λέει ο σοφός λαός και κάτι τέτοιο συμβαίνει και εδώ, θεωρώ όλους τους δίσκους των Megadeth μετά το Cryptic Writings μέτριους. Το Endgame λοιπόν είναι ο μονόφθαλμος της υπόθεσης.

Εγώ από το Τhe World… ακούω 5-6 κομμάτια,τα άλλα δεν τα ακουμπάω καν.Το System… πολύ καλό,πολλές τραγουδάρες,το United Abominations δυνατό μπάσιμο αλλά σταδιακά χάνει και το Endgame δισκάρα!!!Ήθελα να αφήσω αφέλειες και να βάλω τζιν σωλήνες μιλάμε!:lol:

βσκ μου αρεσουν όλοι δίσκοι του Dave περισσότερο ή λιγότερο.
Σιγουρα λιγότερο από όλους το Risk.
Περισσότερο από όλα έχω ακούσει το World γιατί βγήκε σε μια εποχή που έλιωνα όλη μέρα κάθε τι που αγόραζα.
Το System σε επιμέρους στιγμές έχει τα καλύτερα τραγούδια.
To United είναι δυνατό σε σύνολο, με μερικές μέτριες στιγμές.
Το Endgame είναι συνολικά το καλύτερο από όλα για τον απλούστατο λόγο ότι με τον Broderick ο Mustaine έχει φτιάξει πάλι ένα φονικό κιθαριστικό δίδυμο.

το λοιπον!

το πρωτο ερωτημα που μου σκαει στο μυαλο για το θρεντ, ειναι το εξης:

Θεωρει ο κοσμος το Κρυπτικ κλασσικο?

Γιατι αν ισχυει κατι τετοιο…
χολντ δε φοουν ,γουι γκοτ αουρσελβζ ι ρεβελεϊσον λεϊντιζ εντ τζεντλεμαν!:stuck_out_tongue:
Προσωπικα το θεωρω ΓΑΜΑΤΟ αλλα οχι κλασσικο.
Τα κλασσικα για εμενα, σταματουν με τη κυκλοφορια του Ραστ.Και αυτο γιατι ο ηχος και το μουσικο προσωπο της μπαντας, παιρνουν αλλο δρομο μετα απο αυτο.ΝΑΙ ΜΕΝ ειναι η ιδια συνθεση με το Ραστ αλλα απο αυτο το αλμπουμ μεχρι και το Ρισκ… εχουν παει πλεον “αλλου”.

Απο τα της λιστας, προτιμω το Γουορλντ νιντς ε χοιρο αν και βρισκω και στα υπολοιπα αλμπουμ κομματια τα οποια τα σπανε.Απλα σαν συνολο δεν μου κανουν μεγαλη εντυπωση.
Το τελευταιο δε…ειναι μια καλη προσπαθεια αλλα με λαθος τροπο.Δεν θεωρω επιστροφη το να αναμασα καποιες ιδεες και να τις ξανασερβιρει.
Αλλα τουλαχιστον βρισκονται σε πολυ καλη κατευθυνση!

Κοιτα, κατα γενικη ομολογια κλασικα των Megadeth ειναι μεχρι το YOuthanasia, πως να το κανουμε τωρα…
Ουτε εγω θεωρω κλασικο το Cryptic writings αλλα εξηγησα οτι δεν το βαζω γιατι πολλοι εδω εχουν κατα καιρους εκφραστει με τα καλυτερα λογια για δαυτο, οποτε θα σαρωνε για πλακα…

μωρε δεν μου κακοφαινεται…
Χαιρομαι να ακουω οτι γουσταρει ο κοσμος αυτο το δισκο!Γιατι ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ εχω φαει πολυ γιουχα για παρτη του!:stuck_out_tongue:

εννοείται ότι το Κρυπτικ είναι το τελευταίο κλασσικό άλμπουμ των Μεγκαντεθ, όση γιούχα και να είχε φάει τότε που είχε κυκλοφορήσει (από αρκετούς).

πλακα στην πλακα (αλλα εντελως σοβαρα!)
κομματια που υπαρχουν μεσα στο Κρυπτικ δεν τα εχουν ξαναγραψει οι Μεγκαντεθ!
Και αυτη την ομοιογενεια και τον γαματο ηχο,ακομη τον ψαχνουν!:stuck_out_tongue:

Πως την εννοείς την ομοιογένεια?