Συγχωρεμένος. Είσαι απλά ένας αποπροσανατολισμένος 28χρονος που ψάχνει τη θέση του σε αυτόν τον κόσμο.
Βέβαια, εδώ που τα λέμε, με γούνινα βρακάκια και λάδι δε γίνεται εξ ορισμού να είσαι [I]cool[/I] με τέτοια ζέστα.
Κατά τα άλλα, ε ναι, είχα κι εγώ αυτό το πειρατικό. Όπως επίσης κι εμένα με μεγάλωσαν στα γόνατά τους τα παλιά βίλατζ. Ωραίες εποχές, ωραίιιιες εποχές…
Σοκ και δεος 8O
Αν ισχυει το “τιποτα δεν ειναι τυχαιο”,και βρηκες αυτο εν ετει 2011 κατω στο δρομο ΨΑΞΟΥ!
Τεραστια αγαπη το πειρατικο,δεν υπηρχε ομως και ενα καστρο?(Το οποιο και δεν μου πηραν ποτε οι γονεις μου :evil: )
Μαλάκα, θύμησες πολλές με το πειρατικό και το κάστρο… και ναι! τα είχα και τα δύο και τα έβαζα να πολεμάνε μεταξύ τους! Και θυμάμαι νομίζω και το κάστρο ότι είχε μαύρους και κόκκινους ιππότες, από έναν με σπαθί, τσεκούρι και mace. Αν τα θυμάται κανείς, για το ίδιο θα λέμε.
Επίσης, τα αυτοκινητάκια…μεγάλη τρέλα. Είχα ένα πλαστικό κουτί καραγεμάτο με δαύτα κι ένα ψευτογκαράζ τριόροφο που καθόμουν και τα πάρκαρα, και μετά τους έδινα φόρα (με το χέρι, όχι κουρδίσματα και άλλα γκέη) και τα πέταγα από τον τρίτο ένα ένα. :lol:
Α, και πέρναγα ΤΙΣ ώρες να κοιτάω το καθένα από κάτω τη μάρκα και το μοντέλο του.
Ρε πειρατικο λενε οι αλλοι πισω…Μεχρι και εγω (που ειμαι νεουδι σχετικα) το ειχα. Και καστρο Ρομπεν Των Δασων. Και αυτοκινητοδρομους, πολλους! Και τηλεκατευθυνομενα! Και φυσικα πιστες Hot Wheels.
Αυτο σε χαλαει δλδ?!
Ασε το καραβι το ειχε ο αποπανω μου και εγω ειχα το νησι και γαμω το ξεσταυρι μου ουτε το καραβι το πηρα ποτε απο playmobil
Το σεντουκι και οι χελωνες μεγαλες αγαπες.
Δεν ξέρω τί λέτε εσείς αλλά το πειρατικό που’χα εγώ ήταν η “Γαλέρα Φάντασμα” (το επιτραπέζιο). Και ΝΑΙ σας ρίχνω στ’αυτιά! Μεγάλη πόρωση! (εικόνα στο internet δεν υπάρχει γμτ… :? )
μια και λέμε για αναμνήσεις θαμμένες στο χρόνο, ποιος ΘΥΜΑΤΑΙ το παιχνίδι αυτό??
να το έχει σαν εικόνα όμως, όχι απλά σαν ιστορικό αρχείο!
το έβλεπα με τον παππού μου και θυμάμαι μία στιγμή σαν να ήταν χθες:
ήταν γύρω στο 85.παίρνει ο τσιαντάκης τη μπάλα απτο κέντρο.περνάει έναν, περνάει δύο, περνάει τρεις, φτάνει στη μεγάλη περιοχή στη γραμμή του κόρνερ περίπου, και τότε δίνει μία μυταρόλα στη μπάλα και τη στέλνει εκτός γηπέδου για καθυστερήσεις.
και πετάγεται ο παππούς από δίπλα και φωνάζει γεμάτος πάθος: ΕΤΣΙ ΠΑΛΙΚΑΡΙ ΜΟΥ, ΠΙΟ ΜΑΚΡΙΑ!!!ΠΙΟ ΜΑΚΡΙΑ!!!
πω ρε φιλε… τι ειναι οι πουτανες οι αναμνησεις… πιστευω οτι οριακα τη γλιτωσα και βιωσα ενα αρκετα μεγαλο ποσοστο παιδικης ευτυχιας σε αντιθεση με την πλειοψηφια των σημερινων παιδιων που τη βγαζει μπροστα σε οθονες ΜΟΝΟ. και ποτε σε αλανες…
ειδικα αυτη η φωτο στην πρωτη σελιδα με υπερατου, gi joe, αυτες οι μπιλες με τα χρωματα και να πω και μερικα αλλα που ισως δεν εχουν ειπωθει: ΓΙΟ ΓΙΟ (χθες ειχα κιολας την κουβεντα του μετα απο κατι χρονια), τα απιστευτα και δεκαδες κομικς της μαρβελ, ΧΛΑΠΑΤΣΕΣ, [B]ΣΚΟΡΔΑΚΙΑ[/B] και πολλα αλλα!.. μεγαλη πικρα… και τι δεν θα εδινα για να γυρνουσα τον χρονο πισω!