Έψαξα και δεν βρήκα. Απαράδεκτο.
Τα είπαμε για King. Τα είπαμε και για το μεταξύ τους. Δεν είπαμε για τους Mercyful Fate με την εκτενή δισκογραφία και το τεράστιο εκτόπισμα.
Λέμε με επιχειρήματα φουλ του νιωσίματος.
Μελισσα! Όμορφα και ωραία, Deep Purple meets Judas Priest meets τον Σατανά τον ίδιο. Καταπληκτικός δίσκος χωρίς ούτε μισή μέτρια νότα!
Δεν ρίχνω ακόμα ψήφο. Πιστεύω θα το ρίξω αργότερα στο 9 γιατί θα το φάει η μαρμάγκα, όχι γιατί είναι το αγαπημένο μου. Αυτό μάλλον είναι το Don’t Break the Oath. Τα όποια αδύναμα σημεία των πρώτων προσπαθειών (αν υπάρχουν τέτοια) εδώ εξαλείφονται, η μπάντα έχει τρελή απόδοση και νομίζω γράφει τα πιο μεστά τραγούδια της.
Στην επανασύνδεση θα διάλεγα το Time μάλλον, ή το In The Shadows (Is that You Melissa? αγάπη απλά, ε? ). Tα δύο επόμενα δεν μου λένε πάρα πολλά, αδυνατώ μέχρι και να θυμηθώ στιγμές τώρα, έχω αιώνες να τα βάλω να παίξουν. Το επόμενο όμως , “9” αν και ξεφεύγει νομίζω από τον ήχο τους, είναι μεγάλη δισκάρα. Σχεδόν χωρίς αδύναμες στιγμές. Ριφάρες, μελωδιάρες, τα πάντα όλα.
Από reunion και από μένα 9 δαγκωτό, το Time έχω την αίσθηση ότι ξεφέυγει πιο πολύ από τον κλασικό τους ήχο.
Να σημειώσουμε εδώ για την ιστορία ότι το Melissa είναι στα χαρτιά εξ ολοκλήρου γραμμένο από τον Hank Shermann. Λέω στα χαρτιά γιατί οι φωνητικές γραμμές δεν μπορεί να μην έχουν King Diamond αλλά δεν το έχω διασταυρώσει.
Το Don’t Break the Oath έχει πολύ King Diamond στην σύνθεση, κάποια δε είναι δικά του αλλά και σε συνεργασία με τον Denner (που τον ακολουθεί ως το Abigail).
Έβαλα και τα Beginning για τον πρωτοδισκάκια της φάσης αλλά έχει και καταπληκτικά λάιβ, απαραίτητη κυκλοφορία βρίσκω. Το Return of the Vampire που είναι demo τα έβαλα για να έχω 9 επιλογές, μου φαινόταν πιο σωστό.
Από τα reunion (που δεν θα ψηφίσω στο τέλος), το αγαπημένο μου είναι το In the Shadows (εννοείται μεγάλη αγάπη το Is That You Melissa? αλλά και το Egypt, Return of the Vampire με Lars και όλος ο δίσκος είναι σένιος). Μετά το Time (δίσκαρος) και μετά το 9, σε μια πλήρη ταύτιση με τον hopeto, με την διαφορά ότι βρήκα άνισο το 9.
Όσο για την ψήφο μου, είναι πάρα πολύ δύσκολη. Άκουσα μικρός το Melissa, δεύτερη επαφή με τον King Diamond σαν καλλιτέχνη γενικώς, με βινύλιο κλπ. Τεραστιότητα σαν δίσκος. Παιδική αγάπη.
Το Don’t Break the Oath το άκουσα μετά από Abigail/Them/Conspiracy και κλάταρα εντελώς (ότι παίζει άλλος ένας δίσκος τεράστιος, τι ακατάσχετο σερί αριστουργημάτων ήταν το άτομο). Μου άρεσαν πιο πολύ τα King Diamond (πλην Conspiracy και ισόπαλο με Fatal Portrait/The Eye ξέρω γω) γιατί ντάξ τώρα, Abigail και “Them” αλλά είχαμε θέμα.
Ψηφίζω Don’t Break the Oath γιατί οι κορυφές του είναι πιο πάνω από τις κορυφές του Melissa αλλά μιλάμε για οροσειρές τώρα. Τεράστιος Kim Ruzz, μέγεθος Clive Burr τουλάχιστον.
Kαλά προφανώς και το Time είναι δίσκαρος! Angel Of Light, Witches Dance, My Demon, Lady In Black, Castillo Del Mortes, Afterlife και φυσικά το καταπληκτικό ομώνυμο που είναι καθαρά σύνθεση του Βασιλιά!
Έχω την εντύπωση πως κάπου υπήρχε τόπικ Mercyful Fate… Τέλοσπαντων…
Όπως πάντα θα διατυπώσω αιρετική άποψη 
Το 9 το’χα και το πούλησα δε μ’άρεσε καθόλου. Ούτε το Don’t Break The Oath μ’άρεσε ποτέ ιδιαίτερα. Λατρεύω Melissa όπως επίσης και In The Shadows και Time. Συμπαθές θα χαρακτήριζα και το Into The Unknown - λίγο πιο κάτω απ’τα υπόλοιπα. Αλλά η αλήθεια βρίσκεται στο ντεμπούτο ep 8)
Χμμμ!!Τα 2 πρωτα ειναι εκτος συναγωνισμου.Αν καποιος δεν εχει ακουσει νοτα,ας ξεκινησει απο εκει.Τελος!
Τωρα,ψηφος για καποιο απο τα υπολοιπα της επανασυνδεσης.Μαλλον το Time ειναι το καλυτερο αλλα την ριχνω στο Into the Unknown μιας και ειχα την τιμη να τους δω ζωντανα (Θεσσαλονικη τοτε) και να απολαυσω πολλα απο τα τραγουδια του ζωντανα.Και ο δισκος εχει αστερια φωτεινα μεσασαν τα The Uninvited Guest ,Under the Spell και Holy Water.
Δυσκολο Πολλ…
Λοιπον ας προσπαθησω τουλαχιστον…
Στην Πρωτη Εποχη μεταξυ Melisa & Dont Break the Oath το ριχνω στο δευτερο γιατι ηταν η πρωτη μου επαφη Ever με Mercyful Fate.
Ενοειτε Δισκαρα και το Melisa.
Απο την Δευτερη Εποχη In the Shadows αν και ακολουθουν σχετικα κοντα και τα υπολοιπα.
Στο vote το εριξα Dont Break The Oath.
Don’t Break the Oath.
Αυτό.
…τα δύο πρώτα είναι αρηστουργήματα, αλλά το αγαπημένο μου είναι το In The Shadows:):!:
Δεν μπορεί μόνο 16 άτομα να έχουν άποψη για τους Mercyful Fate εδώ πέρα. :-k
και εμείς έχουμε κύριος, αλλά δεν ξέρουμε πιο από τα δυο να ψηφήσουμε
αν και μάλλον πάει για μελίσα
Τώρα, ανάμεσα στα 2 πρώτα τι να διαλέξεις, καλά λέει ο Ντεκ.
Το Don’t Break the Oath έχει περισσότερη ατμόσφαιρα και ελαφρώς καλύτερο παίξιμο από το Melissa.
Από την άλλη στο Melissa μου αρέσουν ΟΛΑ τα κομμάτια, ενώ στο 2ο δε μου αρέσει και τόσο το Night of the Unborn και “χαλάει” λίγο το σερί.
Δύσκολα τα πράματα λοιπόν…
Είναι δύσκολο το ερώτημα, η αλήθεια είναι αυτή.
Ας ρίξουμε μερικά επιχειρήματα. Ω νο νο νο, ω μάι μπρέιν, ουά ουά ου. Ρε. Μουνιά.
Άσχετο-σχετικό:
Πόσο γατάκια είναι οι Ghost. Πόσο.
(η στάνταρ απάντηση κάθε φορά που αναφέρονται οι MF ως επιρροή τους).
To ριξα Don’t Break The Oath
Το πρωτο που άκουσα κ δε σταματησα ποτε να το ακουω, ούτε κ προκειται
Μετα In the Shadows…
Επιχειρημάτων συνέχεια…
I think Melissa’s still with us… ρε. μουνιά.
Όσο καλό και αν είναι το Don’t Break The Oath αυτή όντως είναι απάντηση για το ποιος δίσκος από τους 2 είναι καλύτερος! Και το Satan’s Fall και το απίστευτο ριφφ του Black Funeral και και και ! Τι να λέμε τώρα…
Προσωπικα να πω το εξης:ακομα και τα πιο αδυναμα albums τους(Dead Again) ειναι αξιοπρεπεστατα.
Καλυτερος τους δισκος θεωρω πως ειναι το ‘‘Don’t Break The Oath’’,ενω τρεφω μια ιδιαιτερη συμπαθεια για το ‘‘In The Shadows’’ και για το ‘‘Τime’’.
Γενικα μεγαλο γκρουπ και ισως το μεγαλυτερο συναυλιακο μοα απωθημενο.
Ψηφίζω 9 γιατί είναι το δευτερο αγαπημένο μου μετά το Μελισσα αλλα και εις ανάμνηση της συναυλίας τους στον Αγ Κοσμά εκείνο το καλοκαίρι μετά τις Πανελλήνιες.