Καλό είναι, ναι, έχει συνεντεύξεις με παλιότερους συντάκτες όπως είχαν κάνει και στα 20 χρόνια (κι εκείνο μου είχε αρέσει), και διάφορες παλιές στήλες, όχι πολλά πράγματα αλλά έχει πλάκα.
…μετά από κάμποσους μήνες διαβάζω Metal Hammer με πολύ όρεξη…ωραίο τεύχος:):!:
Κάποιες σκέψεις μετά την πρώτη, γρήγορη ανάγνωση του τελευταίου επετειακού τεύχους:
Το αφιέρωμα είναι πολύ καλό. Επειδή, κακά τα ψέματα, με το ΜΗ μεγαλώσαμε, όταν είδα την ανατύπωση από τις παλιές στήλες, ομολογώ ότι ένοιωσα κάπως περίεργα… και δεν εννοώ ότι ένοιωσα γέρος, μιας και τα original τεύχη με τα συγκεκριμένα κομμάτια τα είχα πάρει τω καιρώ εκείνω όταν κυκλοφορούσαν (καλά, ένοιωσα και λίγο γέρος!).
Με μεγάλη μου χαρά επίσης, είδα ξανά το όνομα του Α. Τσουρινάκη στο περιοδικό. Για όσους δεν τον πρόλαβαν ήταν ο αρχισυντάκτης την περίοδο 1987-?93, και έγραφε κάτι καταπληκτικά editorials. Ο άνθρωπος μας ξεστράβωνε, τα κείμενα του διαβάζονται με μεγάλο ενδιαφέρον ακόμη και σήμερα, επρόκειτο για κάποιον που ωθούσε τους αναγνώστες να ανέβουν επίπεδο για να τον καταλάβουν και [U]όχι το αντίθετο[/U], αν με εννοείτε…
Τελικά τα δεκεμβριανά αφιερώματα τείνουν να έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον από τα αυγουστιάτικα, ίσως επειδή γίνονται μόνον όταν υπάρχει πραγματική αφορμή κι όχι επειδή “έτσι πρέπει”.
Πάντως, πλέον στο Hammer έχουν γίνει ειδικοί σε παρελθοντολαγνικά αφιερώματα (με την καλή έννοια το λέω αυτό). Η αλήθεια είναι ότι μετά τον περιορισμό της ύλης γενικά (αριθμό σελίδων) αλλά και ειδικά (συνεντεύξεις με ξένα σχήματα), το περιοδικό αποκτά όλο και πιο ρετρό χαρακτήρα.
Φαίνεται ότι προσπαθούν να ικανοποιήσουν την μεγαλύτερη ηλικιακά ομάδα αναγνωστών τους, που τώρα πια μετράει περισσότερο ποσοστιαία με την βαθμιαία συρρίκνωση της κυκλοφορίας (ούτε 4000 τεύχη)
Περισσότερες εντυπώσεις τις επόμενες ημέρες!
Σκέφτομαι να το πάρω μετά από πολλά χρόνια έτσι και το νοσταλγικό του γεγονότος…αλήθεια πόσο κάνει τώρα;
…με cd 5.50:):!:
τι ήταν το cd παίδες?
…διάφορα Ελληνικά συγκροτήματα που διασκεύασαν κλασικά τραγούδια του 84
Convixion, Arrayan Path, Ravencult, Ruthless Steel κ.α.
:):!:
στεφανε ξερεις ποιοι ειναι στο bonus track?
Αν λέμε οτι πουλάει 4000 τεύχη πως θα αντέξει έστω και λίγο ακόμη ; Βγαίνουν με τόση μικρή διανομή ;
Εγώ απ’ ό,τι κατάλαβα πρέπει να 'ναι διάφορα μέλη των προηγούμενων συγκροτημάτων.
Κοίτα, οι περισσότεροι συντάκτες δεν πληρώνονται, το κάνουν περισσότερο σαν “χόμπι”. Το αν μπορούν να πληρωθούν αυτοί οι 3-4 που παίρνουν μισθό από το περιοδικό δεν ξέρω, βάλε 4000 επί 4,5 ευρώ, βάλε και διαφημίσεις, βγάλε τα λειτουργικά έξοδα κλπ κλπ. Πάντως, έστω και 4000 κομμάτια δεδομένης της κατάστασης στην Ελλάδα κάτι είναι. Πόσα μουσικά περιοδικά έχουν απομείνει; Αν σκεφτείς ότι ο περισσότερος κόσμος που ακούει αυτή τη μουσική ενημερώνεται online, τότε πάλι καλά που υπάρχουν και 4000 που θέλουν να πιάνουν χαρτί στα χέρια τους. Φαντάζομαι στις καλές εποχές - τέλη 90’s ας πουμε - το περιοδικό θα πουλούσε άνετα 15-20 χιλιάδες αντίτυπα το μήνα.
Εγώ πάντως δε σε εννοώ.
Ποιό είναι το αντίθετο; Κάποιος που ωθεί τους αναγνώστες να τον καταλάβουν ώστε να ανέβουν επίπεδο; Και πώς ακριβώς το κάνει αυτό; Με το να γίνει όσο πιο μπανάλ και μπακαλίστικος γίνεται; Τότε όμως πώς έχει τη φιλοδοξία ότι θα ανέβουν επίπεδο;
Αυτό που περιγράφεις δεν είναι ούτε καν το αντίστροφο!
Αυτό που εννοούσα ως αντίθετο του να ωθείς με τα γραφόμενα σου τους αναγνώστες να ανέβουν για να σε καταλάβουν, είναι να κατεβαίνεις εσύ προκειμένου να γίνεις αντιληπτός.
Να γράφεις δηλαδή με ύφος που απευθύνεται σε έναν μέσο 16χρονο, λέγοντας αυτά που θέλει να ακούσει, με εύληπτα λογάκια, σύντομες προτασούλες, να προβάλεις την “επαναστατικότητα του metal μέσα στη σύγχρονη σαπίλα της κοινωνίας”, ενώ ταυτόχρονα περνάς και τα πολιτικώς ορθά μηνύματα (πολιτικώς ορθά για τον συγκεκριμένο αμερικανοτραφή “χώρο”) ότι εμείς δεν είμαστε “νοικοκυραίοι”, είμαστε άθεοι, είμαστε “εναντίον τους” κλπ με κάθε ευκαιρία ή και χωρίς ευκαιρία!
Μπράβο ρε Ian, πολύ εύστοχο το σχόλιό σου.
Ελπίζω να κατάλαβαν επιτέλους ότι δεν απευθύνονται σε 16χρονους, γιατί αυτή η γενιά έτσι κι αλλιώς δεν ασχολείται πολύ με το “έντυπο”. Αν ήθελαν να κρατήσουν κάποιους σταθερούς αναγνώστες (εγώ π.χ. το αγόραζα ανελλιπώς επί 20 χρόνια και το σταμάτησα γιατί δεν την πάλευα άλλο με αυτά τα editorials και με τον Τσούνταρο), θα έπρεπε να είχαν καταλάβει ποιο είναι το “target group” του περιοδικού.
Πάντως το τεύχος αυτού του μήνα θα το τιμήσω (όχι ότι θα αλλάξει πολλά βέβαια, τι 4000, τι 4001). 
Δεν έδωσαν μεγάλη βάση στους παλαιοτερους αναγνώστες και έχασαν πωλήσεις ; Παίζει να ισχύει με τις παπαριες ορισμένων εκει μεσα . Τωρα αν το κατάλαβαν θα δείξει . Το περιοδικο το παίρνω κάθε μήνα απο το 94 και άλλαξαν πολλα απο τότε .
Σωστός και ο Ian πιο πάνω . Όλοσωστος
…αυτό κατάλαβα κιεγώ:):!:
Ακριβως οπως τα λετε ειναι αλλα δυστυχως η ηλικια των συντακτων οταν σταματησα να το παιρνω ηταν πολυ μικρη. Αν ειναι ετσι ακομα ειναι αδυνατο να απευθυνθουν σε μεγαλυτερες ηλικιες. Ακομα και οι παλιοι συντακτες ειναι αδυνατο να απευθυνθουν σε μεγαλυτερους ετσι οπως καταντησαν
OK, κατανοητός τώρα.
Βέβαια επειδή δεν είμαι τόσο παλιός δεν ξέρω πώς ακριβώς μεταφραζόταν αυτό σε γραφή.
Μπορείς να δώσεις κάνα παράδειγμα;
Από τις πρόβες για το λάιβ στις 27, θα ήθελα πολύ να το δω αυτό, κυρίως λόγω Magus
Πήρα σήμερα το περιοδικό και έκανα ένα ξεφύλλισμα, οπότε το κρίνω σαν ιδέα και όχι σαν αποτέλεσμα.
Νομίζω πως είναι ότι καλύτερο μπορούσαν να κάνουν.
Δεν έμειναν στα τετριμμένα (οι 30 καλύτεροι δίσκοι από το 84), αναδημοσίευσαν παλιές στήλες (ο,τι πιο ενδιαφέρον για μένα), βρήκαν συντάκτες (έχω μεγάλο ενδιαφέρον για τη συνέντευξη του Φλωράκη που έριξε μαύρη πέτρα μετά το Hammer) και γενικά φέρνει αναμνήσεις σε όσους πρόλαβαν το περιοδικό χρόνια πίσω.
ΙΑΝ, παρεμπιπτόντως, τα κείμενα για τους 30 καλύτερους δίσκους είναι ανατύπωση των τότε δισκοκριτικών. Οι περισσότερες εκ των οποίων είναι -σε επίπεδο γραφής- κάτω του μετρίου. Ο Αντρέας ήταν η εξαίρεση τότε. Με τον καιρό το επίπεδο των γραπτών ανέβηκε.