Ο Ζαχαρόπουλος όντως είναι καλή πένα, αλλά πολλές φορές χάνει την ουσία. Ξεχνάς ότι διαβάζεις κριτική δίσκου και τα κείμενα του μοιάζουν με αυτοσχεδιασμό που είχε αφετηρία μία κριτική.
Ουσιαστικά καλή πένα έχει ο Plunderer που αντικατέστησε τον Γιοβανίτη.
Καλή πένα έχει και ο Χρονόπουλος.
Ουσιαστική μουσική κριτική (προσωπική άποψη πάντα), με καλή διατύπωση κάνουν οι Αγόρος και Καραολίδης. Ο οποίος Καραολίδης έχει και χιούμορ που του βγαίνει αβίαστα* (όπως και ο Καραγιάννης), σε αντίθεση με τον Τσουντάρο που το τραβάει από τα μαλλιά.
*επικές οι ανταποκρίσεις του από Dynamo Open Air για όσους θυμούνται!
…το εντιτόριαλ του Χρονόπουλου τις έρρισότερες φορές έχει πολύ ενδιαφέρον…η στήλη του Ζαχαρόπουλου μαθαίνει άγνωστες μπάντες, και άγνωστες λέξεις:p :!:
Ζαχαρόπουλος δεν είναι αυτός που επί χρόνια έθαβε συνεχώς τους Μετάλλικα; Εκτός κι αν τον μπερδεύω με άλλον… πρέπει να ξεθάψω τα παλιά (δεν έχω και άλλα :p) τεύχη να δω :-k
Διάβαζα στην χέστρα (που αλλού) ένα τέυχος του 12’ που μίλαγε για τα χοτ ονόματα της εποχής και αναρωτιόμουν γιατί γαμώτητύχη μου δεν σπρώχνουν αυτά τα ονόματα πιο πολύ και μας έχουν ταράξει στους ΛΕΜΙ-ΣΑΚΗ-ΦΑΛΛΟΝ (τυχαία ονόματα). Εντάξει καταλαβαίνω ότι αλλιώς δεν βγαίνει χαρτζιλίκι απλά θεωρώ οτί πλέον που το παιχνίδι είναι χαμένο στα έντυπα το να προσφέρεις ποιοτική ύλη και όχι αναμασήματα μόνο καλό θα κάνει στους πιστούς αναγνώστες (οι 16άρηδες μεταλάδες αμφιβάλλω ότι έχουν/επιλέγουν να δώσουν 4,5 ευρώ) που πλέον έχουν βαρεθεί αν διαβάζουν τα ίδια και τα ίδια. Ειδικά αυτό το αφιέρωμα στους Rotting Christ με τις βαρεμένες απαντήσεις του Σάκη ήταν σκέτη αγγαρεία.
Θα μπορούσαν ας πούμε να περιλαμβάνουν συνεντεύξεις και απο πιο νέα γκρουπς να μαθαίνουμε και τίποτα (ενταξει ναι τα μαθαινουμε στο ιντερνετς αλλα εκει ειναι αλλιως) και οχι να γεμίζουν το περιοδικό με αναδρομές και γκρειβντιγκερ.
Επίσης, έχουμε καταλάβει ότι πλέον η ελληνική σκηνή έχει ζουμί. Επίσης έχουμε καταλάβει ότι εκεί βρίσκονται κάποια λεφτά. Και επίσης support your local scene. Αλλά όταν ξαναδιαβάσω κριτική δίσκου η συναυλιας απο τα μεγαλα ονοματα (ονοματα δεν λεμε) και έχουμε 8 και 9 αλλα ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ δεν γινεται ουσιαστικη κριτικη παρα τσουνταρισμοι θα στειλω γραμμα να ξανα βαλουν γραμμα του μηνα.
αυτα, ελπιζω στο στρατο να μην με κοροιδευουν αν το διαβαζω
Ωραίο το επετειακό τέυχος, συγκινητική και ενδιαφέρουσα η ιστορική αναδρομή με πολύ ενδιαφέρον υλικό όντως, χρήσιμο ειδικά για τους νεότερους. Το cd άχρηστο, όσων αφορά την ατάκα που αναφέρει στο εξώφυλλο, έχει μάλλον και λίγο χιουμοριστική διάθεση αν και δεν παίρνω όρκο!
Καλή στήλη ήταν. Βασικά αν ήσουν πιτσιρικάς γύρω στο 1990, ήταν η αγαπημένη σου στήλη. Ο τύπος που έγραφε λεγόταν Αντρέας Isnogood και είχε ένα δισέλιδο όπου συνήθως έγραφε κάτι αστείες ιστορίες, που όμως είχαν να κάνουν με την όλη φάση “είμαι έφηβος μεταλλάς” και ότι αυτό συνεπάγεται στην ελληνική μετά-80’s κοινωνία. Τώρα ας πούμε δε θα έπαιζε τέτοια στήλη.
Αν θυμάμαι καλά, ο Isnogood είχε και κάτι κουίζ που μπορούσες να απαντήσεις (με γράμμα στο περιοδικό) και να κληρωθείς για να πάρεις το νέο άλμπουμ των τάδε, έπαιρνε και γράμματα και απαντούσε. Γενικά ωραία και συμπαθητική γραφή, δεν υπήρχε περίπτωση να μην τον γουστάρεις, όπως π.χ. κάποιοι δεν γούσταραν τον Lord (RIP) ή τον Πρασούλα ακόμα παλιότερα γιατί μπορεί να έκραζαν την αγαπημένη τους μπάντα. Ο Isnogood τους αγαπούσε όλους :D.
Νομίζω η στήλη κράτησε 3-4 χρόνια, κάπου στο 1993-1994 πρέπει να σταμάτησε. Μακάρι να είχα μαζί κανένα παλιό τεύχος να σκάναρα κάποια σελίδα.
Επειδή σταμάτησα να παίρνω το περιοδικό πριν 2 χρόνια, αξίζει το αφιέρωμα; Λέω να πάρω αυτό το τεύχος καθαρά για νοσταλγικούς λόγους.
:!:
