Κάτσε ρε, εδώ και 2-3 τεύχη λες? Μόνο στο τελευταίο εντόπισα κάτι. Πριν λίγο πήρα τα τεύχη με τη σειρά και δεν διαπίστωσα κάτι. Για άσχετα θέματα μιλάνε.
edit: Όντως έχεις δίκιο. Τα πήρα με τη σωστή σειρά και βγήκε νόημα.
…τα σπάει το ‘‘One By One’’ αυτού του μήνα:):!:
η κριτικη του opeth ειναι αποσπασμα απο λογοτεχνικο βιβλιο!!!
"ο γριφος της πορειας της,ως μοντερνος χρησμος πυθιας,ειτε θα καταναυμαχησει τον επιλεγμενο εχθρο η θα παρασυρει στο βυθο αυτανδρο το πληρωμα της αντιγαλερας!!!
Βασίλης Ζαχαρόπουλος εννοείται, και πάλι συγκρατημένος ήταν.
Πρόσφατα έπεσα στο παρακάτω απόσπασμα από ανταπόκριση λάιβ του Χρονόπουλου και λέω να το μοιραστώ μαζί σας:
… η αβυσσαλεα χοανη του χρονου ανοιγει και η στερημενη λογικη του σημερα, καταποντιζεται… τα ποδια μου λυγιζουν και ομως δεν ακουμπανε γη. Η Απολλωνεια λαμψη ραινει τη Διονυσιακη εξαρση. τα ξωτικα των Κελτων γλωσσοφιλανε την oriental ζαλη. η ακεραια φωνη καλει τη θυληκη θεα! εκεινη ανταποκρινεται. το ασημι που λαμπρυνει το προσωπο της, χαραζει πανω απο το σκοτεινο βουνο. η κυρα Σεληνη δεν χαλαει χατιρι σε τουτο το σαμανο που χαριζει προζες και τραγουσια στα θελγητρα της. η πυξιδα αυτοκτονει. Βορας Νοτος Δυση Ανατολη γευονται την ηδονη της αποκοσμης, παγανιστικης ενωσης…
Στοίχημα ότι είναι από Devil’s Blood η ανταπόκριση 
Ο Ζαχαρόπουλος γενικά έχει γράψει και πολύ καλύτερα αλλά σαν συγκρατημένο τον έκοβα εδώ και 3-4 τεύχη. Με αυτή την κριτική έδειξε στοιχεία επανάκαμψης. Και ο πούστης ακούει ωραίες μουσικές κι έχω βρει ωραία δισκάκια απ’ αυτά που προτείνει αλλά θέλεις λεξικό για να διαβάσεις τη στήλη του.
ΥΓ για τους ντουμάδες, αυτοί οι Sorrow’s Path τόσο καλοί είναι? Στο σαπόρτ που έκαναν στους Atlantean Kodex δεν με τρέλαναν…
Εγώ πάλι λέω να ποντάρω ότι η συναυλία ήταν Dead Can Dance ή Lisa Gerrard μόνη της.
Για πες, bastard; Μάντεψα σωστά;
[SPOILER]Robert Plant, 2007
[/SPOILER]
:lol:
Fuck, αυτό δεν το χα σκεφτεί.
Το απόσπασμα του Χρονόπουλου (δεν το θυμόμουν καθόλου) είναι πολύ ωραίο.
(και) κάτι τέτοιες παπαριές με έκαναν να σταματήσω να τους διαβάζω…
Τι σκατα ειναι η αντιγαλερα??? Το εψαξα στον γλουγλη, δεν υπαρχει τετοια λεξη!
Ο Ζαχαροπουλος, παρολο που εκτιμω τις μουσικες του γνωσεις, γραφει τοσο ποζεραδικα (σε φαση ‘‘κοιταξε τι μπορω να κανω’’) που ενταξει το γαμαει και εχει ψοφησει. Ουτε με λεξικο σωζεται η κατασταση.
είναι πολύ άσχημο να γράφεις για να γράφεις. υπάρχουν περιπτώσεις που το κείμενο δε σηκώνει παπάτζες. όπως και φορές που επιβάλλεται η λυτή επιβλητική γραφή. τώρα να κάτσουμε να γράψουμε για ξωτικά, Απόλλωνες, χοάνες εντάξει δεν είναι και τόσο δύσκολο.
από την άλλη συχαίνομαι να διαβάζω τυποποιημένες χιλιοειπωμένες φράσεις. οπότε κάπου στη μέση βρίσκεται η αλήθεια…
Αυτό ακριβώς σκέφτηκα κι εγώ όταν το διάβασα πρώτη φορά, αλλά πέσαμε κι οι δυο έξω 
Πρέπει να είσαι πολύ λέρα για να βρεις τι σημαίνει αντιγαλέρα.
…χάλια ήταν η εμφάνιση εκείνη την βραδιά…δισκογραφικά είναι πολύ καλύτεροι…ότι έχω ακούσει απ΄τον νέο δίσκο είναι καλό, και αναμένω καλό δίσκο…αρχές Οκτώβρη θα κάνουν release party-live στο Bad City, 4/10…εκεί περιμένω καλύτερο live
on topic…μαρέσουν αυτές οι κριτικές…ξεφεύγουν απ’τα συνηθησμένα
:):!:
Δε διαφωνώ για την επιτηδευμένα εξεζητημένη γραφή -εύκολα διακρίνεται- αλλά προτιμώ χίλιες φορές τα κείμενα του Χρονόπουλου τώρα, από τα κείμενα/κριτικές του Hammer πριν 20 χρόνια. Και το αφιέρωμα στα 90’s είχε κάποια τέτοια αποσπάσματα από την εποχή εκείνη, που ήταν επιπέδου έκθεσης Γυμνασίου.
Qft. Ειδικά εκείνη για το “Painkiller” ήταν για γέλια. Και είμαι σίγουρος ότι είχαν υπάρξει και χειρότερα κείμενα αν ψάξει κανείς τέυχη εκείνης της εποχής.
Εγώ πάντως θέλω εδώ να πω ότι εξακολουθώ να είμαι φαν του Τσούνταρου και θεωρώ ότι τον υποτιμάτε λέγοντας ότι ψάχνει χαριτωμενιές και πρωτίστως κάνει χιούμορ. Θεωρώ ότι είναι από αυτούς που ξεχωρίζουν για την αποψάρα τους πρωτίστως, την οποία πολύ συχνά (σε αυτά που κατέχω τέλος πάντων) βρίσω πάρα πολύ εύστοχη. Και αυτή την αποψάρα την δίνει και με ατάκες.
Αντιθέτως, οι κριτικές που δεν σου δίνουν να καταλάβεις ΤΙΠΟΤΑ από την μουσική αλλά είναι είτε έκθεση επιθετικών προσδιορισμών (συνήθως αφηρημένων και ανοιχτών σε κάθε ερμηνεία), είτε κομπλεξισμοί που απευθύνονται και νουθετούν τον αναγνώστη (όποιος δεν το πιάνει γαμιέται συνοπτικά ή είναι απλώς ηλίθιος) θεωρώ ότι είναι self-indulgence του κερατά.
Ο Lord πράγματι έγραφε σαν ερασιτέχνης στα όρια του απόφοιτου λυκείου αλλά καταλάβαινες πάντοτε τι θέλει να πει και τι παίζει με τον δίσκο που περιγράφει. Ακόμα και όταν υπερέβαλλε (δηλαδή πάντοτε) θάβοντας, εξυμνώντας ή και σπρώχνοντας. Τουλάχιστον αυτό θυμάμαι εγώ από τα κείμενά του και η κριτική στο Painkiller το ίδιο βγάζει. Έναν τύπο που έπαθε πλάκα με νέο Judas Priest δίσκο που ξεχώρισε τα τάδε κομμάτια και που αποτυπώνει με ακρίβεια το κλίμα της εποχής για την πάρτη τους.
Πάνος Αγόρος μάγκες… Είτε για harcore είτε για αγνό death metal. Απλές σταράτες κουβέντες,χωρίς παπατζιλίκια και ξεχειλωμένες προτάσεις. Πιο άμεση δισκοκριτική δεν υπήρχε.
Και κάτι άσχετο επειδή δεν έχω πάρει το τελευταίο τεύχος, το αφιέρωμα στα 25 χρόνια R.C. τι παραπάνω έχει (εκτός απο το cd) απο εκείνο το αναλυτικό-με συνεντεύξεις πρωήν κ νύν μελών- των 20 χρόνων to 2009; Αξίζει να το πάρει κανείς;
Του 9 ηταν πολυ πιο πλούσιο . Αν θυμάμαι Καλα το έγραφε ο καραγιαννης τότε . Σε αυτο το τεύχος κανει αναδρομή ο Σάκης σε κάθε δίσκο και σε εκείνα τα χρονια που κυκλοφόρησε το κάθε άλμπουμ .Καλο το τεύχος . Πάρτο για το cd
Ο Β. Ζαχαρόπουλος είναι από τις καλύτερες πένες που έχουν περάσει στο ΜΗ διαχρονικά (καλά, δεν υπήρξε ποτέ και μεγάλος συναγωνισμός). Η αλήθεια είναι ότι στην κριτική του καινούριου Opeth το παρατράβηξε, όμως έχει κάτι χρόνια που έχει σταματήσει την υπερβολή χάριν της ίδιας της υπερβολής στη γραφή του.
Παραμένει βέβαια πληθωρικός στο ύφος του, όμως σαν απόρροια του ενθουσιασμού που μπορεί να του δημιούργησε ένας δίσκος. Κι όταν αυτόν τον ενθουσιασμό στον μεταδίδει ? πόσο μάλλον όταν επαληθεύεται, και αυτό συμβαίνει αρκετά συχνά ? τότε δεν βλέπω κάτι το επιλήψιμο στο να εκφράζεται τοιουτοτρόπως.
Αντίθετα, ο Τσούνταρος ψυχαναγκάζεται να κάνει χιούμορ, ακόμη κι όταν δεν έχει έμπνευση. Αυτές οι παρομοιώσεις του ειδικά, που λες και είναι υποχρεωτικό να παραθέτει στις κριτικές του, του στυλ: “όποιος συντονιστεί με τον δίσκο, όπως συντονίζονται τα αρχ*** του τράγου με την κουδούνα στο λαιμό του καθώς αυτός περπατάει, θα τον απολαύσει ? τον δίσκο εννοώ!”, έχουν γίνει [B]πολύ[/B] κουραστικές.
Όπως κουραστικά έχουν γίνει και τα αγγλικά που πετάει συνεχώς, τα κείμενα του είναι ημιαγγλόφωνα πια. Δεν ξέρω αν νομίζει ότι εντυπωσιάζει τους “ιθαγενείς” με τα “point”, “do the math” κλπ που αραδιάζει συνεχώς, αλλά κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει.
Η αλαζονεία που βγάζει ότι “αυτός ξέρει” ? αποψάρα επί παντός επιστητού ? και καλά θα κάνουν οι άλλοι να τον ακούσουν, δεν είναι γνώρισμα μόνο του συγκεκριμένου, οπότε δεν θα επεκταθώ.