Το μέταλ πέρασε την απόλυτη ακμή του στα 80ς και τα 90ς (όπου ανοίχτηκε και επεκτάθηκε σε πολλά παρακλάδια αλλά και εμφανίστηκαν τα υβρίδια). Πλέον 30 χρόνια μετά την χρυσή εποχή του δεν μπορεί να είναι κυρίαρχο είδος, όλες οι σκηνές/είδη είχαν μια δεκαετία ακμής (άλλες 5 χρόνια μόνο…). ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΙΔΗ συνέβη αυτό. Το μέταλ είναι σαν την τζαζ, σαν το μπλουζ, είναι ολόκληρο σύμπαν με πολλά υποείδη και σκηνές και εποχές και εξελίξεις κλπ. Αλλά τα κλασσικά είδη του (χέβυ, πάουερ, θρας, ντεθ, ντουμ), χωρίς να αναφερόμαστε στις υποσκηνές αυτών, τα περισσότερα που είχαν να δώσουν τα έδωσαν.
Για αυτό το πράγμα δεν φταίει ούτε ο κόσμος, ούτε τα περιοδικά, ούτε η 11η Σεπτεμβρίου, ούτε ο Cobain, τίποτα, είναι η φυσική ροή των πραγμάτων. Από εκεί και πέρα, το ΜΕΤΑΛ είναι τόσο ΤΕΡΑΣΤΙΟ και έχει εξαπλωθεί παντού (ηχητικά έχει φτάσει μέχρι την ποπ η κιθάρα του) και δεν πεθαίνει. Εν έτει 2016 βγαίνουν καρότσια δίσκων παραδοσιακού μέταλ από πιτσιρίκια και κάποια γίνονται και επιτυχημένα κιόλας. Εφόσον άνθρωποι ακούνε και νέοι άνθρωποι παίζουν, τέλος, το μέταλ είναι ζωντανότατο. Ακμαιότατο δεν είναι και εξήγησα γιατί, λογικό είναι.
Από εκεί και πέρα ο κάθε τουρίστας (και δεν το λέω υποτιμητικά) δεν μπορεί να ξέρει τι γίνεται στο underground, όπου εμείς οι ΜΕΤΑΛΛΑΔΕΣ κάνουμε κέφι μεγάλο και ακούμε και τα διαμάντια της εποχής, στο μέηνστρημ κάνουν καριέρες οι ποπ μέταλζ κάθε υποείδους (Σάμπατον και Battle Beast και Nightwish αλλά και Arch Enemy και Amon Amarth και A7X και ό,τι άλλο τυποποιημένο πράγμα μπορείτε να φανταστείτε) και ας τα καταναλώσει όποιος γουστάρει (εγώ τρώω και γαριδάκια στην ζωή μου, ψοφάω για Volbeat, χαχα) και πού και πού (πολύ σπανιότερα από ότι στα 80ς ΦΥΣΙΚΑ) θα βγαίνουν και κάποιες ΔΙΣΚΑΡΕΣ από ΜΠΑΝΤΑΡΕΣ και τουμπεκί όλοι. Και οι Vektor και οι Gojira βγάλανε υπερδίσκους φέτος π.χ. 5-6 δισκάρες τουλάχιστον βγαίνουν. Ε, παραπάνω, δεν γίνεται.
Αν το θρας είναι η μπριζόλα στα κάρβουνα, με πόσες διαφορετικές συνταγές να την μαγειρέψεις; Πολλές θα μου πεις, πολλά τα θρας διαμάντια θα συμφωνήσω και εγώ, ε, από ένα σημείο και μετά η μπριζόλα σου θα μοιάζει πολύ με κάποια άλλη συνταγή. Από εκεί και πέρα όσοι βαριούνται τις μπριζόλες να πάνε να φάνε παστίτσιο και να αφήσουν εμάς τους μπριζολάτρες να τρώμε και τις μπριζόλες που μας φτιάχνουν τα πιτσιρίκια, γιατί κάποιοι από αυτούς κάνουν τις μπριζόλες των ορίτζιναλ σεφ πολύ καλύτερες από τους ίδιους.
Το μυστικό είναι να κλέβεις υλικά και ιδέες από άλλες κουζίνες (που έλεγε και ο Πικάσο), οι Vektor μπήκανε στους τεχνοντεθάδες και μπλακάδες και τους βουτήξανε τα μισά μπαχαρικά. Πετάνε και Φλόιντ, νάτηνα την μπριζολάρα την καινούργια.
Τι έλεγα; Κάπου πείνασα και ξεχάσα τι ήθελα να πω.