Με κάθε σεβασμό, αγαπητέ @morgoth , η προσωπική μου γνώμη είναι ότι στα 90ς υπήρξαν τεράστιοι δίσκοι, απίστευτα demos, και ηχοτόπια εντελώς καινοτόμα σε ευρύτερη κλίμακα, πχ Necromantia, Septic Flesh, ο υπέροχα αλλόκοτος πρώτος δίσκος On Thorns I Lay.
Δεν μπορώ να σκεφτώ ποιος δίσκος των '10s ξεπερνάει το “Orphidian Wheel” , το “Non Serviam” , το “Ancient Pride” και ακόμα και το “Sense of metal” των Marauder για να φέρω και παραδείγματα εκτός του black/death/experimental.
Κατά την γνώμη μου, πολλά demos της εποχής πχ Medieval Demon, Ethereal, Deviser στέκονται άνετα πιο πάνω από μεταγενέστερα albums.
Ασφαλώς, είναι πάντα θέμα γούστου - just my 2 cents. Απλώς νομίζω ότι στα 90ς υπήρξαν εξαιρετικές δουλειές, πολλές φορές κόντρα στα τεχνικά προβλήματα (παραγωγή κλπ).
Εκτός metal, στα 80ς η ελληνική σκηνή του μετα-πανκ ήταν μάλλον νο2 σε Ευρωπαϊκή κλίμακα μόνο πίσω από τους Άγγλους. Άπειρη δισκογραφία. Στα 90ς είχαμε πάμπολλα rock releases επίσης. Έπαιξε πολλή φλωροσαβούρα αλλά και σοβαροί δίσκοι. By the way, στα 90ς είχαμε κ τους αρχέτυπους Nightstalker (SideFX, Use).
Δεν έχω διαβάσει (ακόμα) το αφιέρωμα και δεν έχω εικόνα αν αφορά μεταλ ή ευρύτερα ελληνική σκηνή.
Διαχρονικά αναγνώστης Hammer πάντως αν και λόγω τρεχαμάτων δεν προκάμω πια (my bad).
Σαφώς, και άλλωστε είναι απλώς μία υποκειμενική προσωπική γνώμη.
Οπωσδήποτε ποτισμένη και από το φίλτρο της νοσταλγίας και της απόστασης.
Θα προσέθετα και το πρωτόλειο της σκηνής τότε - things were in the making.
On a more personal note (to make matters “worse” in terms of subjectivity), πολλές από εκείνες τις δουλείες είχαν (στα δικά μου αυτιά) και ένα εγγενές στοιχείο νοσταλγίας, μέσα στις συνθέσεις.
.
Μακάρι, άλλωστε “The Future belongs to the brave”.
Δε χρειάζεται να ξεπερνάει κάποια από τα προαναφερθέντα για να συμπεριληφθεί βέβαια.
Ποσοτικά έχουμε πολύ περισσότερους δίσκους στα 10s από τα 90s, άρα είναι και λογικό να υπάρχουν και περισσότεροι δίσκοι από αυτή την περίοδο στο αφιέρωμα.
Δεν έχω διαβάσει ακόμα το αφιέρωμα αλλά ένα ενδιαφέρον στοιχείο θα ήταν η σχέση των 80s & 90s δίσκων με τις παραγωγές. Ποια άλμπουμ έχουν πιθανόν αδικηθεί λόγω κακού ήχου.
Το λέω αυτό έχοντας στο μυαλό μου τους Flames. Μια καλή τίμια μπάντα που όσες φορές και αν άκουσα τα κλασικά τους άλμπουμ δεν μπόρεσα ποτέ να τα ευχαριστηθώ λόγω ήχου.
Δεν μιλησα για ποιοτητα ομως, μιλησα καθαρα αριθμητικα.
Προσωπικα τα 90ς ειναι η αγαπημενη δεκαετια μου στο μεταλ γενικα, οχι μονο το ελληνικο και οι Septic Flesh στην περιοδο Esoptron-DNA η αγαπημενη μου ελληνικη μπαντα, μιλαω καθαρα και μονο για το πληθος των κυκλοφοριων και ποσο ευκολο ειναι πλεον να βγει και να αναδειχτει κατι σε σχεση με παλια που οι μπαντες προσπαθουσαν να βρουνε συμβολαιο με δισκογραφικες.
Bέβαια από την άλλη, σκέψου πως, όπως είπες και ο ίδιος, οι σκηνές τότε ήταν στα σπαργανα (όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά παγκοσμίως), πράγμα που σημαίνει ότι τότε έγιναν κινήσεις σε ένα πιο παρθένο πεδίο - πολύ πιο πιθανό να έχεις κάτι ξεχωριστό.
Πχ πάρε και φύτεψε στα 90ς το The Great Mass και κάνε σύγκριση. Το 2011 είναι μια μείξη που έχει ακουστεί αρκετά, όχι τόσο πρωτότυπο, αλλά καλοπαιγμένο και με ωραίες ιδέες. Βάλτο για κυκλοφορία του 1992 και ο κόσμος θα έβγαζε αφρούς από την κωλοτρυπίδα για το πόσο προχωρημένες ιδέες έχει.
Ή πάρε το Ophidian Wheel και βάλτου σύγχρονη παραγωγή, να δείς διαφορά και πόσα παραπάνω κεφάλια θα είχαν γυρίσει αν δεν είχε drum machine και έναν πιο ογκώδη ήχο στις ρυθμικές.
Αναμφισβήτητα έγιναν τεράστια βήματα εκείνες τις εποχές, όμως όσων αφορά ποσότητα και ήχο, μιλάμε για τρομακτική διαφορά. Τώρα βέβαια μου φαίνεται πως δεν μας ενδιαφέρει το κλάσμα (ιστορικά αλμπουμ)/(συνολικός αριθμός κυκλοφοριών), καθώς στην τελική δεν έχει νόημα. Αλλος ήχος, άλλοι πειραματισμοί, άλλες προσλαμβάνουσες.
Εγώ πάλι θα πω ευτυχώς δεν υπήρχε τότε όλη αυτή η πλαστικούρα. Αλήθεια τώρα ποιοι septicflesh μπροστά στα αριστουργήματα των 90’ς?
'Η μήπως τα φίρδιν μίγδιν των rc πιάνουν μία μπροστά στο non serviam?
Πως να το κάνουμε δεν έχει να κάνει μόνο με την ελληνική σκηνή αλλά παντού
Δεν εστιάζω στην πλαστικούρα ή στην loudness war παραγωγή. Moυ φαίνεται φάνηκε και από το τι σχολίασα συγκεκριμένα.
Ούτε σύγκρινα ύστερους RC με τις αρχές - αν και το Theogonia το ακούω πολύ περισσότερο από το Non Serviam.
Eπίσης, μια χαρά αριστουργήματα υπάρχουν και post 90s, μην είσαι primordial.
Η ελληνικη bm σκηνη των 90s ειναι παγκοσμια αναγνωρισμενη. Καμια μετεπειτα ελληνικη σκηνη δεν χαιρει αντίστοιχης αναγνωρισης. Ποιοτικα δεν συγκρινεται με τιποτα μεταγενεστερο. Η ποσοτητα δεν σημαινει τιποτα
Ε καλα και οι Septic Flesh κανανε σοβαρη καριερα διεθνη τα τελευταια δεκα χρονια, σε βαθμο να εχουν αρκετα μεγαλη αναγνωριση στο εξωτερικο, εγω δεν αλλαζω την περιοδο των 90ς με τιποτα.
Κατάλαβα λάθος, apologies! Η περίοδος εκείνη των Septic είναι ασύλληπτη. BTW, προσωπικό αγαπημένο το “Woman of the rings” από το μνημειώδες Hammer Holocaust II.
Συμφωνώ απόλυτα. Επειδή δεν υπήρχε “προηγούμενο”, εκείνες οι κυκλοφορίες δημιούργησαν “σημείο αναφοράς” και μουσικά και ως προς την συσχέτιση-πόρωση των ακροατών με το συγκρότημα/δίσκο και κατά προέκταση το εν τη γενέσει “ιδίωμα”.
προσπαθώ να είμαι γκλομπαλ αηκο, learning from the best:
γρήγορη απαντηση σε Q :
θα μπορούσες να κάνεις καριέρα γράφοντας σχόλια στο πρώτο θέμα. χαχα.
ε όχι. απλά αμα κοροϊδεύεις τον άλλο για το επίπεδο μόρφωσής του, το δικό σου να είναι ανώτερο.
Είναι ζήτημα αν έχει lower. Σκίζει ανώμαλα ρήματα, πετάει κατι προθεσεις ξεμπαρκες και μιλάει με λεξιλόγιο 15 χρόνου. Ε δεν το λες και proficient command in the use of a language. Εδω θα μου πεις πολυ βασικός ήταν και ο Ντοναλντ, κι ούτε φόρους πλέρωνε, αλλά cult of personality, τρελό. followers βλαμμένους με το τσουβάλι. τεσπά. ο τσιπρας είναι ένας οπορτουνιστής, που θέλει να στρογγυλοκάτσει, ο δε μητσοτάκης, ενας ελαφρά χαβαλές, γόνος, που απλά έχει τόσο απίθανο ενσάμπλ παλιάτσων μαζεμένων - οικογένεια, φίλοι, ανίψια κουμπάροι κτλ, που δεν πολυ-πείθει για το αγαθές των προθέσεων του.
On Topic
Αλλά ας γυρίσουμε στο θέμα του σκοτώματος στην Ελληνική σκηνή. Μπατιρισμένο περιοδικό που θα προωθήσει κάθε καυτή κουράδα, είτε καλή είτε κακή, VS κλειστό περιοδικό νυν site με διαφορά φυντάνια που προσπαθούν να επιβιώσουν απο μιζοθέσεις. Πάρε τον έναν και χτύπα τον άλλον.
Κι ένα κράξιμο all inclusive.
Δημοσιοσχεσίτικα, μέτρια ως χάλια γκρούπ με κάποιες εξαιρέσεις. Παλαιά κλασσικά, που τα μισά είναι αστεία μουσικά, όσο και σαν παραγωγές και γενική θεώρηση, αλλά έχουν φτάσει στο σημείο να έχουν και νοσταλγούς. Τύποι που κολλάνε ένσημα παίζοντας διασκευές, παίζοντας σε σκυλάδικα (κι αυτοί είναι και ακομπλεξάριστοι και μουσικάρες), κάνοντας τους προφεσόρους κτλ. Κι ένα κοινό γενικά χάλια, που είναι χρόνια πίσω απο το τώρα, ακόμα και σήμερα και αν δεν του φέρεις την Χ αγαπούλα, 100 φορά αλλά κάτι διαφορετικό, απλά δεν πατάει. Αλλά θα τα δώσει στον κάθε τιμητή που κάνει μπίζνα - την τρουίλα. Τα σοβαρά διλήμματα - μειντεν η μετάλλικα κτλ κτλ. Αν δεν ήταν η μουσική που γλυκαίνει το ντίλ, μιλάμε για μεγάλο χάσιμο χρόνου και ενέργειας σε άτομα που δεν αξίζουν μια. Μικροεγωισμοί, μικροτσοτσουνισμοί και βλακεία μαζεμένη, μπαγλαρωμένη σε ενα ντρες κοουντ και ατιτιουντ που είναι απλά αστείο αν το καλοσκεφτείς. Η επανάσταση έρχεται. NOT.
Δε θα μπορουσα γιατι ειμαι κατα 75% αριστερος στις πεποιθησεις μου και τις αποψεις μου, αλλα οκ ειπες να πεις κι εσυ τωρα μια εξυπναδα, δε βαριεσαι. Οσον αφορα το αλλο, μαλλον δε με καταλαβες. Προφανως και ειναι εντελως γιδι ο νεοναζι λογω του οτι κοροιδευει τον Τσιπρα, ενω αυτος ειναι ισαξια (αν οχι περισσοτερο) αχρηστος με την αγγλικη γλωσσα. Απλα προσωπικα δεν πιστευω οτι ειναι το βασικο του προβλημα αυτο. Εχει πολυ χειροτερα χαρακτηριστικα στον χαρακτηρα του.
