lol δεν ειπε κανεις κατι τετοιο, εννοειται οτι αμα σ’αρεσει το αγοραζεις
Μπράδερ, να υποθέσω από τη στήλη του Μάνου Κουφάκη; :D:D:D
Oυτε που θυμαμαι ρε συ…
Τα εχω πεταξει κιολας…
Θυμαμαι οτι απο εκει εμαθα τους Running Wild, Hammerfall, InnerWish κλπ κλπ.
Για να σε βοηθήσω, μιλάω για την περίφημη στήλη “Power Age”, η οποία ήταν δισέλιδη και στη μια σελίδα παρουσίαζε καινούριες heavy/power/epic κυκλοφορίες (που βέβαια να λέμε του στραβού το δίκιο σπάνια λέγανε) ενώ στη δεύτερη, όλα τα λεφτά, ξεχασμένα/underground διαμάντια του χώρου. Προσωπικά απο κει έμαθα τους Dark Quarterer, τους Adramelch, τους Longings Past κι άλλες τέτοιες ομορφιές.
Τί λες τώρα; 
Μπααα…Δεν θυμαμαι κατι τετοιο…:-s
Υπηρχε σε ολα τα τευχη αυτη η στηλη που λες ??
Το μονο που θυμαμαι απο στηλες ηταν εκει που εκαναν αναφορα σε ενα συγκροτημα και παρουσιαζαν συνοπτικα τους δισκους του…
Σχεδόν σε όλα, ναι.
Μέχρι να γίνει “Rock Hard” οπότε έπρεπε να φύγουν κάτι τέτοιες “γραφικότητες”.
Και η στήλη που λες ωραία ήταν.
Δίκιο έχετε αλλά νομίζω ότι στο Rocking.gr Forums > Μουσική > Κυκλοφορίες > Heavy/power/epic κυκλοφορίες θα βρείτε πιο σωστή ενημέρωση πιστεύω
λοιπον μιας και γινεται λογος για συντακτες και κριτικες
δεν αντισταθηκα
οριστε κριτικη του Strapping Young Lad - City
[SPOILER]Είναι το συγκρότημα του κιθαρίστα/τραγουδιστή Devin Townsend, που είναι ευρύτερα γνωστός από τη συμμετοχή του σε διάφορα projects (Steve Vai’s Band/Jason Newsted’s IR8, Wildhearts, Geezer Butler’s G/Z/R, album φόρος τιμής στους Rush και Priest) αλλά λαο από το ντεμπούτο των S.Y.L “Heavy As A Really Heavy Thing”. Πρόκειται για ακραίο industrial hardcore και σε ορισμένες περιπτώσεις grindcore, που δεν είναι εύκολο να ακουστεί ολόκληρο, αφού σε κάποιες στιγμές η βαβούρα που προκαλείται δεν αντέχεται ούτε με σφαίρες. Δε ξέρω, αλλά αυτό το άλμπουμ δεν έγινε για ν’αγοραστεί κατά κόρον απ’ τους απανταχού metal οπαδούς και να βγάλει χιτάκια στα charts, αλλά μάλλον για να προκαλέσει με τις ακραίες συνθέσεις του και να συζητηθεί όσο πιο πολύ γίνεται. Όπως και να 'χει πάντως, για μένα αυτός ο δίσκος θεωρείται ως μη γενόμενος, αφού από τη μια προσπαθεί να τραβήξει το μέταλ σε πιο σαλταρισμένους δρόμους, αλλά από την άλλη δεν πετυχαίνει απολύτως τίποτα εκτός ίσως από δύο ή τρεις τάσεις προς εμετό. Με την ευκαιρία θα 'θελα να αφιερώσω αυτή την κριτική στον “τρελό κι αγαπησιάρικο” λαϊκό βουκολοτροβαδούρο cowboy, με την ελαφριά τριχόπτωση στο μέτωπο και τις έκτακτες φρεσκοβαμμένες ξανθιές μπουκλίτσες στο υπόλοιπο μέρος της κεφαλής του. Μεγάλε, μάλλον δεν μας σώζει τίποτα απ’την παρουσία σου, όμως αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω, είναι γιατί τώρα τελευταία τραβάς σαν το μοσχάρι μια μαύρη Gibson Les Paul Custom προσπαθώντας να εντυπωσιάσεις με τις ανύπαρκτες κιθαριστικές σου ικανότητες (λες και το κοινό της Ελληνικής ελαφρολαϊκής μουσικής ξέρει από αυτά τα πράγματα, αλλά τέλος πάντων.) Μήπως θες να σταματήσουν να τη χρησιμοποιούν από αηδία όλα τα μεγάλα ονόματα που την έπιασαν ποτέ στα χέρια τους; Νισάφι πια, τόσο πολύ έχουμε ξεφτιλιστεί πλέον; Προσωπικά ντρέπομαι που γεννήθηκα σ’αυτή τη χώρα, που ανήκω στην κατάπτυστη ομάδα αυτών που ακούων μόνο “ξένα” κι δεν ακούω καθόλου “Ελληνικά”. Επίσης ντρέπομαι να μ’εκπροσωπούν στη παγκόσμια μουσική τα Γαρμπήλια, τα Καρβέλια, οι Πασχάληδες και η τάξη των βαρύτονων επί το μικρόφωνο ερωτύλων. Αλλά τι να κάνουμε; Εντώ είναι Μπαλκάνια…
* 3
Θανάσης "The Sentinel" Παπαδημητρίου [/SPOILER]Όταν διάβασα αυτήν την πρόταση (Δε ξέρω, αλλά αυτό το άλμπουμ δεν έγινε για ν’αγοραστεί κατά κόρον απ’ τους απανταχού metal οπαδούς και να βγάλει χιτάκια στα charts) δε συνέχισα παρακάτω. Είναι προφανές ότι όλη η κριτική έγινε σε λάθος βάση.
Είναι σαν να πάρω εγώ έναν μπλακ δίσκο και να πω, δεν ξέρω, αλλά κάτι μου λέει ότι από αυτόν το δίσκο λείπει η μελωδία, δεν μπορώ με τίποτα να τον ακούσω ολόκληρο. Κάτι που θα είναι αλήθεια μεν, ανούσια διαπίστωση δε.
Και σε καμία περίπτωση δε θέλω να κατηγορήσω τον εν λόγω συντάκτη ως προς την ποιότητα της δουλειάς του. Δεν ξέρω και τι ακούει ο συγκεκριμένος. Μπορεί να μη γουστάρει αυτά τα πράγματα ρε παιδί μου και να του φόρτωσαν την κριτική.
Nαι ναι! Τη θυμάμαι! :lol:
Για τους μη γνωρίζοντες, το δεύτερο μέρος της “κριτικής” αναφέρεται στον… Χρήστο Δάντη!!!:?
ΕΠΟΣ!
Το City είναι μέσα στα 4 καλύτερα άλμπουμς των 90ς ε! Για πλάκα!
καλη η νοοτροπια του ειναι για κλαμματα
και δυστυχως συνεχιστηκε για αρκετα χρονια
και μαρεσει που στο αφιερωμα που χαν κανει στις διασκευες
λεγανε στο αρθρο για το mexican radio , οτι ο δισκος των celtic frost ειχε θαφτει οταν βγηκε σε γνωστο ξενο περιοδικο
και ειχανε σχολιο συντακτη μεσα σε παρενθεση οτι και καλα αν δεν μπορεις να αναγνωρισεις ενα δισκο την εποχη που βγαινει κανεις λαθος επάγγελμα.
με το προαναφερθεν παραδειγμα και ολες τις αλλες μπαρουφες που χουνε κανει στο χαμερ
επρεπε να ειχανε αλλαξει επαγγελμα οι περισσοτεροι!!!:lol::lol:
καλα αυτο για τον Δαντη ασχολιαστο!!!
αντι να κατσει να ασχοληθει με τη μουσικη , καθωταν και κουτσομπολευε ο αχρειος!!!
μιας κι έμεινα μέσα και βαριέμαι ελλεινά και τρισάθλια, ξεθάβω και γω παλιά τεύχη και επανέρχομαι με υπερ-ποστ!!!
ωραιος bleeding
και γω κανω ενα μικρο ψαξιμο
βρηκα κριτικη anacrusis - manic depression απο…JANE ΣΑΜΠΑΝΙΚΟΥ!!!
Παλιός καλός Γιοβανίτης από 2001. ΕΠΙΚΗ κριτική!
Bal Sagoth - “Atlantis Ascendant”
Ωραία, τώρα που η “Ατλαντίδα αναδύθηκε”, πηγαίνετε εκεί να υσηχάσουμε…
Το μεταλλικό αντίστοιχο του θεϊκού επιτραπέζιου “Κάστρα και Πολιορκητές” (το θυμάστε?) είναι και πάλι κοντά μας, πιστό στο ραντεβού του για γέλιο και αγανάκτηση. Μετά, λοιπόν, από οχτώ τρισεκατομμύρια ολόιδια μεταξύ τους άλμπουμς, τριανταπέντε δισεκατομμύρια λέξεις δωσμένες σε τιλους που μοιάζανε με παραστολισμένη σαραντάρα, ο Byron και οι δικοί του επιστρέφουν εξίσου λατερνατζήδες. Το “λατερνατζήδες” πάει μόνο στη μουσική όμως. Στη λατέρνα, λοιπόν, του “Atlantis Ascendant” κρεμούν τα φλουριά του καλπάζοντος “ντεκ-α-ντεκ το αλογάκι” metal που θα ακουγόταν νερόβραστο ακόμα και σε powermetaller που σέβεται τους Narnia, τις χάντρες και τα μπιχλιμπίδια από ένα κοφτό synth που θυμίζει computer game σε Amstrad 6128 ή παλιούς Spectrum, όπως και το γνωστό δίπολο blackmetal τσιρίδας / μπισκοτοφάγου μπλε τέρατος από το “Σουσάμι Άνοιξε”.
Αν οι Βρετανοί κάνουν ό,τι κάνουν παραδεχόμενοι πως ο εκνευριστικά παιδικός τρόπος που δομούν τη μουσική τους, και ο απροκάλυπτα Playstation-ίστικος τρόπος που εξωτερικεύουν το γεγονός ότι διαβάζουν το αγγλικό αντίστοιχο του “δικού μας” περιοδικού Strange, είναι όλα όσα έχουν να πουν, πάω πάσο. Σίγουρα όμως, θα νιώθουν πως είναι άξιοι διεκδικητές κάποιου metal θρόνου, κάποιας σημαντικής κορώνας με μαγικές πέτρες Palantiri. Για την ώρα, όμως, αξίζουν μόνο έναν… πετροβολισμό!
[RIGHT]*2 [/RIGHT]
Μη με κάνετε να αρχίσω να ψάχνω κι εγώ τώρα…
Παιδιά, για όσους ασχοληθήκατε με το αφιέρωμα για AC/DC, δεν θέλω να σας τη χαλάσω αλλά το έγραψε ο Συμελιάδης. Γι αυτό και οι βαθμοί είναι εντελώς αλλοπρόσαλλοι (βασικά δεν κατάλαβα καν γιατί υπήρχαν) και το αφιέρωμα είναι μέτριο γενικότερα.
Για πραγματικά καλό αφιέρωμα ψάξτε αυτό του Καραολιδη σε παλιότερο τεύχος. 
Μιλάμε πάντα για ΜΕΤΑΛ άλμπουμς, έτσι?
- Iced Earth “Night Of The Stormrider”
- Morbosidad “Profana La Cruz Del Nazareno”
- Helloween “The Dark Ride”
- Skyclad “Prince Of The Poverty Line”
- Napalm Death “Scum”
- Cradle Of Filth “Midian”
- Mastodon “Crack The Skye”
- Revenge “Triumph. Genocide. Antichrist”
- Psychotic Waltz “A Social Grace”
- Savatage “Gutter Ballet”
- Warning “Watching From A Distance”
- Slipknot “Vol 3: The Subliminal Verses”
- My Dying Bride “The Dreadful Hours”
- Arcturus “The Sham Mirrors”
- The Gathering “Mandylion”
- Head Control System “Murder Nature”
- Spiritual Beggars “Ad Astra”
- Darkthrone “A Blaze In The Northern Sky”
- Hellhammer “Triumph Of Death (demo)”
- Genghis Tron “Board Up The House”
- Ministry “Rio Grande Blood”
- Isis “Oceanic”
- Dodheimsgard “666 International”
- Thorns “Thorns”
- Tiamat “A Deeper Kind Of Slumber”
- Anathema “Pentecost III”
- Primordial “Storm Before Calm”
- Big Business “Here Come The Waterworks”
- Bathory “Hammerheart”
- Toxicity “System Of A Down”
Να και μια δικιά μου λίστα για ΜΕΤΑΛ, έτσι όπως μου ήρθε αυτήν τη στιγμή, χωρίς παραπάνω σκέψη και χωρίς σειρά.
Manowar-Kings of metal
Metallica-Master of puppets
Judas Priest-Painkiller
Savatage-Gutter ballet
Black Sabbath-Heaven & Hell
Iron Maiden-Powerslave
Riot-Thundersteel
Blind Guardian-Nightfall in middle earth
Angra-Holy land
Dream Theater-Metropolis ptII
Fates Warning-A pleasant shade of grey
Queensryche-Operation mindcrime
Pain Of Salvation-Be
Psychotic Waltz-Into the everflow
Nevermore-Dead heart in a dead world
Cathedral-Carnival Bizarre
Candlemass-Nightfall
Helloween-Keeper of the seven keys ptI
Tool-Lateralus
Hammers of misfortune-The locust years
Therion-Theli
Conception-Parallel minds
Primordial-The gathering wilderness
Warning-Watching from a distance
Jag Panzer-Ample destruction
Manilla Road-Crystal logic
Angelwitch-Angelwitch
Ayreon-The human equation
Shadow Gallery-Tyranny
Wastefall-Soulrain21
Οι οποιοι Bal Sagoth κυκλοφορησαν 2 αλμπουμς, τα A Black Moon Broods Over Lemuria & Starfire Burning upon the Ice-Veiled Throne of Ultima Thule πριν το γυρισουν στο λατερνατζιδικο μεταλ, τα οποια ηταν ιδιαιτερα αξιολογα. Η ετσι θυμαμαι γιατι παει ια δεκαετια που τα ακουσα τελευταια φορα.
Ωχωχωχωχωχ! Δεν έβαλα Τοοl!!!
Aλλά ευτυχώς διότι:
- Δεν είναι ΜΕΤΑΛ.
- Θα έβαζα το Lateralus και θα πεταγόταν ο awake να πει ότι δεν έχουμετη δυνατότητα να καταλάβουμε το μεγαλείο του Aenima.