Για την ακρίβεια 1,5 αν θυμάμαι καλά. Φοβερές περιγραφές τύπου ‘‘η κλανιά του Steve Harris είναι ποιοτικότερη από κάθε riff αυτού του album’’ ή κάτι παρόμοιο, χα, χα. :lol:
Για τον Steve Harris είχε γράψει ο καραολίδης νομίζω (που το είχε βάλει και 10). Κάτι του τύπου: "το ριφ του Science είναι καλύτερο από ότι έχει γράψει ο Steve Harris τα τελευταία 15 χρόνια"
Ας βοηθήσει κάποιος που θυμάται
και τώρα η κλανιά του harris δεν έχει ούτε ήχο ούτε μυρίζει…
στην απέναντι όχθη έχουμε γίνει όλοι θρήσκοι να προσευχόμαστε για ένα reunion…
Όντως, αλλά είμαι σίγουρος ότι ο Σακελλαρίσου κάτι είχε γράψει για κλανιές. :-k
Aυτό με το ριφ του Science ισχύει ότι το έγραψε ο Καραολίδης(ψέματα λέει ο άνθρωπος??). Έχω όμως την εντύπωση ότι την κακή κριτική δεν την είχε κάνει ο Σακελλαρίου, χωρίς να είμαι και απόλυτα σίγουρος. Πάντως αυτός που την είχε κάνει είχε γράψει ότι ο Tankian ραπάρει χείροτερα και από τον τραγικό Eminem.
Κι όμως, ήταν ο Σακελλαρίου. Και του είχε βάλει 1, ενώ ο Καραολίδης 9,5. Έτσι έγινε.
Για να το λέτε όλοι μάλλον θα θυμάστε καλύτερα από μένα. Ευτυχώς που δεν την πήρα στα σοβαρά την κριτική του πάντως και πήγα και αγόρασα το Toxicity 
Ο Σακελαρίου είχε κάνει την κακή κριτική και είχε γράψει ότι η κλανιά του Kerry King είναι καλύτερη από οποιοδήποτε riff τους δίσκου αυτού και το άλλο με τον Έμινεμ. Η δε πλάκα είναι ότι στο αφιέρωμα εκείνης της χρονιάς που το είχε επιμεληθεί επίσης ο Σακελαρίου δεν υπήρχε πουθενά αναφορά στο Toxicity και τους SOAD. Και η ακόμα μεγαλύτερη πλάκα είναι ότι στο Hammer συνεχίζουν να κοροιδεύουν τον Χ ξένο δημοσιογράφο που είχε θάψει τους Uriah Heep στο ξεκίνημά τους.
Λοιπόν το διάβασα το αφιέρωμα.
Σαν παρουσίαση της δεκαετίας από δισκογραφικής πλευράς δεν ήταν κακό. Σίγουρα όλοι μπορούμε να βρούμε “100 δίσκους που έπρεπε να μπουν αντι για την μαλακία των <βάλτε_ότι_θέλετε>”, σίγουρα υπάρχουν κολλήματα με μπάντες (Opeth, Lamb Of God πχ) αλλά σε πιο ψύχραιμη σκέψη μάλλον καλή είναι η κάλυψη.
Το πρόβλημα σε σχέση με το αντίστοιχο αφιέρωμα των 90s είναι ότι έχει μόνο δισκογραφία συν 10 εντελώς συνοπτικές παραγράφους για κάθε χρονιά και το opinionate των συντακτών. Και δεν είναι πρόβλημα τους αφιερώματος αυτό, πρόβλημα της δεκαετίας είναι. Δηλαδή τα 00s είχαν ελάχιστα πράγματα να ασχοληθούμε πέραν από δίσκους, δίσκους και για ποικιλία μερικούς δίσκους ακόμα. Νομίζω ότι στην προσπάθειά μας (δεν αναφέρομαι ατομικά στον καθέναν) να ακούσουμε περισσότερους δίσκους τελικά ακούσαμε λιγότερη μουσική…
Μεγάλη αλήθεια που ισχύει σε πολύ μεγάλο βαθό και για μένα. Και δυστυχώς μεγαλώνοντας περιορίζεται και ο χρόνος μου και η μουσική γενικά περνάει σε δεύτερη μοίρα.
Αν και συμφωνώ πάνω κάτω με την παραπάνω παρατήρηση, το Bold ομολογώ πως δεν το πολυέπιασα. Τι ακριβώς έλειπε από τα 00s που υπήρχε στις άλλες δεκαετίες και τελικά καταλήγουν σε δεκαετία δίσκων και μόνο?
μα βάλανε επίτηδες 2 εντελώς διαφορετικές κριτικές. για μένα το να βλέπεις 2+ γνώμες είναι πάντα καλύτερο αν και δύσκολο να γίνει σε πολλούς δίσκους φυσικά. Είναι παγίδα το να ταυτιζουμε την κριτικη ενός συντάκτη με όλο το περιοδικό ή να μιλάμε για <κολοτούμπες> όταν ένας άλλος συντάκτης σε άλλο χρονο έχει άλλη γνωμη
By the way, το Rock Hard είχε βαθμολογίες από πολλούς συντάκτες κάποτε ή όχι?
ισχύει 100%, τα 00s έχουν συνδεθει με τις ADSL, τα torrents , το youtube φυσικά και ότι αλλο οδηγησε τον κόσμο μακρια απο τη λογικη του να αγοραζει ενα δισκο
Από την αλλη η πτωση των πωλήσεων έβγαλε στο δρόμο για ive ολους και ετσι ακομη και στην ελλάδα έχουμε 4-5 τη βδομάδα
Δεν ξέρω αν το εκφράζω σωστά, στα 00ς για παράδειγμα δεν είχε grunge, δεν είχε Cobain, δεν είχε blackmetal extravaganza, δεν είχε εν Ελλάδι μυθικά λάηβ σαν αυτό των Metallica το 1993 ξερωγώ.
Δες τις μεγάλες (κατ’ αναλογία έστω) μπάντες των 00ς (SOAD, Muse, Rammstein πχ), υπάρχει κάτι να πούμε γι αυτές πέρα απ’ όσα συμβαίνουν στους δίσκους τους?
Όλα αυτά δεν τα αναφέρω κατ’ ανάγκη αρνητικά, ούτε θα ήθελα πχ να έχουμε ένα λάηβ το μήνα ώστε να μυθοποιείται αυτόματα, ούτε να υπάρχει περιορισμένη πρόσβαση στη μουσική. Γενικά, είναι ένα δίκοπο μαχαίρι η κατάσταση. Απλώς ήθελα να κάνω μια διαπίστωση.
Ψιλοάσχετο (ή και όχι) με τα παραπάνω:
Ο Γιοβανίτης κλείνει το κειμενάκι του για τη δεκαετία με το πιο εύστοχο ίσως σχόλιο που έχω διαβάσει εδώ και καιρό: “Αν τα 90ς ήταν η δεκαετία των ειδών, τα 00ς υπήρξαν η δεκαετία των σχημάτων”.
Σε μουσικοκοινωνικό επίπεδο μπορεί να μην έχουμε φαινόμενα τύπου Cobain αλλά θα μπορούσαμε να εστιάσουμε όμως περισσότερο στην επίδραση στη μουσικη και τα ρεύματα που δημιουργηθήκαν ή εξελίχτηκαν με καταλύτη συγκεκριμμένα συγκροτήματα και δίσκους. Ναι υπήρχαν αναφορές σε πάρα πολλούς δίσκους αλλά στην τελική περισσότερο σαν οδηγός για “τι σου λείπει από τα 00s” έμοιαζε παρά σαν μια γραμμή σχετικά με το ποιο ήταν το στίγμα τους. Αν ακολουθήσεις κατα γράμμα αυτή τη λίστα η δεκαετία μοιάζει πολύ οτινάναι σε θέμα προσανατολισμού. Γνώμη μου είναι ότι όσο απλώνει ο χώρος, παρακλάδια καταργούνται, δημιουργούνται, επαναπροσδιορίζονται, ενώνονται μεταξύ τους θα πρέπει να γίνεται και μια αναφορά σε όλα αυτά που οδηγούν σε αυτές τις διαμορφώσεις.
Μμμ, εγώ όταν το διάβασα αυτό μου ήρθε στο μυαλό μία έκφραση που είχε γράψει κάποιος εδώ μέσα (ο Angmar νομίζω; Δεν είμαι σίγουρος) και νομίζω μου είχε φανεί πιο ταιριαστή. Ότι αν στα '90s είχαμε μεγάλες μπάντες, στα '00s είχαμε κυρίως μεγάλους δίσκους.
Είναι διαφορετική τοποθέτηση νομίζω.
Η μία δεν αποκλείει την άλλη.
Αυτό που εξέλαβα εγώ (και το σκεφτόμουν ήδη) είναι ότι τα 90ς υπήρξαν κατα κανόνα οριοθετημένα. Είχες ένα metal να διασπάται σε 8-10 παρακλάδια όλα είτε απόρροιες πρωτοποριακών σχημάτων στα τέλη των 80’ς είτε συνέχειες των ήδη υπαρχόντων. Είχες το gothic/atmospheric metal είχες το black, το death, το power, το doom και ήξερες πάνω κάτω σε τι αναφερόταν το καθένα.
Στα 00ς όλα αυτά τα παρακλάδια ξαναμπλέχτηκαν μεταξύ τους, δημιούργησαν ένα σωρό υπο-υπο-είδη κατά τρόπο τέτοιον ώστε σε συνδυασμό με το downloading και την επαφή με άπειρα διαφορετικά ακολυσματα, να μην μπορείς να πεις με σιγουριά προς τα πού κινήθηκε η δεκαετία.
Μεγάλους δίσκους τα 00ς είχαν και μάλιστα πάρα πολλούς, για τους περισσότερους όμως δεν μπορείς να πεις εύκολα ό,τι παίζουν συγκεκριμένα <διαλέξτε_είδος>. Γι αυτό και ήταν δεκαετία των σχημάτων.
Πάντως καταλαβαίνω τι λες με αυτά με τα είδη. Δηλαδή ότι στα '90s ήταν πιο οριοθετημένα κλπ. Στα '00s όντως κάτι τέτοιο ψιλο- χάθηκε, ίσως λόγώ πειραματισμών, είτε λόγω κορεσμού των ειδών, δεν ξέρω. Αλλά όντως στο αφιέρωμα μπορείς να βρεις δεκάδες δίσκους που ανήκουν σε αυτήν την κατηγορία, την ‘‘ακατηγοριοποίητη’’.
Συμφωνω με αυτο που ειπωθηκε για τα zeros. Αρκετα τα ειχα στανταρ να μπουν στο αφιερωμα και οκ εδινε μια καλη εικονα για τα '00 θεωρω, αν και θα μπορουσε να πιασει και αλλες πτυχες του θεματος. Επισης πρωτη φορα βλεπω μοναδα σε δισκοκριτικη!
Χωρις να θελω να μπω στο τριπακι ‘‘γιατι μπηκαν αυτοι και οχι οι αλλοι’’ γιατι μια τετοια συζητηση θα ειναι ατερμονη, νταξει, εκει στο Χαμμερ σε καποια πραγματα (θελουν να) κοιμουνται ορθιοι.
Δεν ειναι δυνατον να μην υπαρχει αναλυτικη περιγραφη για κανεναν δισκο κανενος απο 3 δημοφιλεστατα συγκροτηματα της Ευρωπης για τα '00s. Φυσικα αναφερομαι σε [B]Hammerfall[/B], [B]Sabaton[/B], [B]Edguy[/B]. Εκτος Ελλαδος δεν παιρνουν χαμπαρι τι επικρατει μου φαινεται. Αλλα βεβαια, το περιοδικο στην Ελλαδα πουλιεται, χμμ.
Oυτε καν οι [B]Battleroar[/B] δεν σας συγκινησαν ρε γιδια ???
Η κατασταση καπως σωζεται βεβαια απο πιο underground κυκλοφοριες που εχουν συμπεριληφθει και αξιζουν πολλα, δηλαδη [B]InnerWish[/B], [B]Jacobs Dream[/B], [B]Tad Morose[/B], [B]Shadowkeep[/B], [B]3 Ιnches Of Blood[/B].
Αλλα και παλι, το να βλεπω οτι απο μερικες μπαντες εχουν βαλει 3 και 4 δισκους, ενω αλλες με το ζορι τις αναφερουν επιγραμματικα κατω-κατω ή τις εχουν ξεχασει εντελως, ειναι κατι που πρεπει να το σχολιασω.
Και εδώ που τα λέμε τουλάχιστον το Hellfire Club είναι δισκάρα. Α, να λέμε τα σύκα σύκα. Αν δεν το έχουν είναι απαράδεκτοι.
Ποιοι Hammerfall ρε Νάητ Σκάη, σε ποιο παράλληλο σύμπαν ζεις? :lol: