Υπάρχουν και το ποδήλατο και ο Κάββουρας. Ποδήλατο ψιλοφυτοζωεί νομίζω. Κάββουρας είχε κλείσει και ξανάνοιξε.
4 Likes
Θα μπορουσε να υπαρχει ειδικο τοπικ με τεραστιο ενδιαφερον “Τετοιες μαλακιες εκανα οταν ημουνα μικρος”, αλλα επειδη εχει σχεση και με συναυλια το γραφω εδω
Μια συντομη ιστορια οχι και τοσο περιεργη οσο οι παραπανω, αλλα που δεν ξεχνιεται με τιποτα. 2002 live iced earth στο sporting περιοδεια Horror Show (καταπληκτικη συναυλια) εχω παει με τον αδερφο μου, 19 εγω τοτε 17 ο μικρος αδερφος.
Μετα το live παμε σε ενα σουβλατζιδικο της γειτονιας του Sporting, πλακωνομαστε στα κρασια και μπαινουμε γκολ και οι δυο. Παιρνουμε το αμαξι να γυρισουμε, πιτα μεθυσμενοι και οι δυο (τετοιες μαλακιες εκανα στα 19 part 1) φτανουμε σπιτι και βλεπω μπροστα στο σπιτι μια θεση στην οποια με το ζορι χωραγε το suzuki swift που οδηγουσα τοτε (το οποιο το ειχα ξεπατωσει στα χειροφρενα- οριακα δεν επαιρνα στροφη χωρις χειροφρενο- τετοιες μαλακιες εκανα στα 19 part 2).
Μετα απο 1-2 αποτυχημενες αποπειρες για παρκαρισμα (και μερικες φιλικες επακουμβησεις στα μπρος και πισω οχηματα- τετοιες μαλακιες εκανα στα 19 part 3) μου λεει ο αδερφος μου θα βγω εξω να σου λεω. Περιμενω λιγο, ακουω κανα δυο γκαπ γκουπ, δεν δινω σημασια- ημουνα και κομματια- κοιταω για το μικρο αδερφο δεν τον βλεπω πουθενα. Βγαινω απο το αμαξι και τον βλεπω να εχει κατσει σε σταση spiderman στην οροφη του αυτοκινητου. Και επομενη κινηση να σηκωθει ορθιος στην οροφη του αυτοκινητου και να “χορευει” τραγουδωντας το the Hunter (ειναι και 1.95 και αγαρμπος).
Ετσι εισαι ρε αιδοιο του λεω, μπαινω μεσα βαζω μπρος και τον κανω μια βολτα καμια 50αρια μετρα κατα τη διαρκεια της οποιας ηταν ορθιος στην οροφη και ειχε τρομοκρατηθει (τετοιες μαλακιες εκανα στα 19 part 4). Μεναμε σε ενα μακρινο προαστειο της Αθηνας τοτε, περναγε σπανια αυτοκινητο τετοια ωρα απο το δρομο μας- αν περναγε καποιος θα ειχε κλασει στα γελια. Τεσπα, καποια στιγμη σταματαω κατεβαινει ο τρομοκρατημενος μικρος αδερφος και κλανουμε στα γελια και οι δυο μαζι. Δεν ηταν κατι φοβερο σαν ιστορια, αλλα την θυμαμαι ακομα ολη τη βραδια σαν να ηταν χτες.
21 Likes
κλαμα!!! 
3 Likes
γάμησε το σκηνικό
Έχω μια λοιπόν αμιγώς μεταλλική ιστορία, η οποία εμπλέκει και έναν γνωστό φορουμίτη-φορουμοπατέρα σχεδόν, που έχει να γράψει χρόνια αλλά δεν θα τον summon προς το παρόν γιατί θα έχουμε ευτράπελα 
Πόσοι ήσασταν live Sabbath Μαλακάσα το 2005? Πολλοί
Λοιπόν θυμάστε τί γαμήσι φάγαμε μετά με τα λεωφορεία ε -όσοι τεσπα ήρθατε με λεωφορείο, εμείς πήραμε γτ ήμασταν χωρίς αμάξια η παρέα, όλοι φοιτητές 2-3ο έτος από Κρήτη και σπουδάζαμε εδώ- ?
Λοιπόν μας έχει κόψει καμιά δεκαριά άτομα το κρύο 3 το πρωί, η πείνα και η νύστα, ταλαίπωροι και διαλυμένοι εκεί που περιμέναμε όλοι τα γαμημένα λεωφορεία δεν θυμάμαι και γώ πόσος κόσμος… αράζαμε όλοι άκρες του δρόμου, ενώ στη μέση με ρυθμούς χελώνας περνούσαν τα αμάξια όσων είχαν έρθει με αμάξι…
Πάω λοιπόν στον φίλο Λάκη -ας τον πούμε Λάκη -, μετά από conspiracy plot με την παρέα και του δείχνω ένα αμάξι που είχε μέσα μια παρέα -κάτι τύπους, κάτι κοπέλες, όλοι άγνωστοι τεσπα-, λέγοντάς του ότι τάχα μου έχω συννενοηθεί με 2-3 αμάξια να μας πάρουν Αθήνα -γτ γύριζα και τριγύρω να μιλάω με γνωστούς όλη την ώρα- και το συγκεκριμένο ήταν ένα από αυτά που θα έπαιρνε και καλά εκείνος…
Προφανώς ο δικός μου χάρηκε και φεύγει τώρα γκαζωμένος, ιδρωμένος, βρωμερός και μέσα στο κακό χάλι, να μπεί σε ξένο αμάξι… πάει εμφατικά στο πίσω κάθισμα και πιάνει να ανοίξει πόρτα. Προφανώς οι άλλοι μέσα μένουν μαλάκες και κλειδώνουν, ενώ αυτός συνεχίζει να χτυπάει τζάμι και να προσπαθεί να ανοίξει την πόρτα, δείχνοντας παράλληλα εμένα και την παρέα που ήμασταν κάμποσα μέτρα πίσω, κουλουριασμένοι στο δρόμο από τα γέλια… ε δεν ήταν και πολύ του τακτ ο Λάκης οπότε συνέχισε τον χαβά του φωνάζοντας στα ξένα παιδιά να του ανοίξουν, μέχρι που αυτοί κατάφεραν να φύγουν καθώς άνοιξε λίγο ο δρόμος… το πιο αστείο ήταν η επιμονή του Λάκη -που προφανώς από την κούρασή του δεν σκεφτόταν καν- και τα παγωμένα βλέμματα εντός του αμαξιού που έβλεπαν έναν αούγκανο να προσπαθεί να μπεί στο αμάξι τους με το έτσι θέλω
Μετά ο Λάκης γυρνάει σε εμάς, όλοι λιώμα από τα γέλια και μόλις τον πλησιάζω γελώντας, υποθέτω σε μια στιγμή κούρασης, αγανάκτησης, βρωμιάς, κρύου και νύστας, μου τραβάει μια μπούφλα που πραγματικά παίζει να έκανα και δύο σβούρες γύρω από τον εαυτό μου!
Ντάξ προφανώς no big deal, μετά από λίγο γελούσαμε όλοι -μέχρι το σημείο που με τον κολλητό μου τότε αποκοπήκαμε κατά τις 4 το πρωί για να δούμε τί παίζει, βρήκαμε τα λεωφορεία παραπίσω που ξεκινούσαν να πάρουν ένα μέρος του κόσμου, χωθήκαμε στα μουλωχτά πρώτοι πρώτοι και περάσαμε με κωλοδάχτυλα μπροστά από τους άλλους στη συνέχεια, οι οποίοι τλκ έφυγαν με τρένο 5-6 το πρωί… εκεί ναι μόνο εμείς οι 2 γελούσαμε -
15 Likes
14 Δεκεμβρίου του 2017, Helloween, Arena Armeec, Σόφια, Βουλγαρία
Στην προηγούμενη αποτυχημένη «απόπειρά» μου για παρακολούθηση συναυλίας εκτός Ελλάδος, έλαβα αργά την απόφαση να το επιχειρήσω, καθώς έπρεπε να πείσω εαυτόν σχετικά με το κατά πόσον άξιζε να βιώσω αυτήν την εμπειρία μόνος. Όταν πείστηκα, αποπειράθηκα να «κλείσω» εισιτήριο, αλλά αντί εισιτηρίου, έλαβα το τρίτο το μακρύτερο, καθώς το sold-out ήταν ήδη γεγονός. Σημειωτέον ότι την χρονική περίοδο της αμφιταλάντευσης, είχα μπει στην πλατφόρμα πώλησης και υπήρχαν διαθέσιμα εισιτήρια. Οποία απογοήτευσις, λοιπόν, και συνεπακόλουθο «αυτομαστίγωμα», καθώς έχασα την επετειακή συναυλία των 25 ετών των The Gathering, στο Nijmegen, το Νοέμβριο του 2014. Lesson learned. Κλείνει παρένθεση.
Εργάσιμη η ημέρα της συναυλίας των Helloween, οι άδειες για εκείνη την ημέρα και την επομένη είχαν ήδη ληφθεί, επομένως όλα(; ) καλά. Η πτήση από Αθήνα προς Σόφια ήταν αξημέρωτα, η συναυλία περίπου κάνα 12ωρο μετά την άφιξη στη Βουλγαρία και η πτήση της επιστροφής το επόμενο της συναυλίας πρωί, δηλαδή περίπου 24 ώρες μετά την προηγούμενη πτήση. Συνυπολογίζοντας μετακίνηση από σπίτι προς αεροδρόμιο και τούμπαλιν, η όλη χρονική διάρκεια ανήλθε σε πλέον των 30 ωρών (ήτοι από ξύπνημα στις 04:00 της 14/12 έως και τη -σχεδόν- λιποθυμία στο κρεβάτι, κατά τις 11:00, στις 15/12). Παρέα υπήρχε, ο συντονιστής αυτής είχε κάνει εξαιρετική δουλειά στην οργάνωση και στο πρόγραμμά μας, ωστόσο είχε προτείνει να μην κάνουμε κράτηση σε δωμάτιο ξενοδοχείου (είτε για να ξεκουραστούμε το μεσημέρι πριν τη συναυλία, είτε για να ξεκουραστούμε κάποιες ώρες μετά τη συναυλία και πριν να πάμε στο αεροδρόμιο για την πτήση της επιστροφής). Μοιραίο λάθος, για μία παρέα 4 ατόμων με μ.ό. ηλικίας τα 38 έτη… Εγώ με 4 σκάρτες ώρες ύπνου, πριν την αρχή της εκδρομής.
Για την κατάσταση στο Ελ. Βενιζέλος, τα έχω γράψει εδώ.
Από το πρωί, λοιπόν, εγώ ήμουν σε μία ημι-λιπόθυμη κατάσταση, αναμένοντας να αρχίσουν να χτυπάνε οι υπερεντάσεις, λόγω αϋπνίας. Φτάνουμε Σόφια, σπεύδουμε να προμηθευτούμε τα εισιτήρια από ένα εμπορικό κέντρο και μετά έχουμε άπειρες ώρες ελεύθερες για να βολτάρουμε στην πόλη (με τα πόδια εννοείται). Περιφέρω το σαρκίο μου, απολαμβάνοντας την πόλη και την ωραία ημέρα, έως ότου να έρθει το μεσημέρι, οπότε και αρχίζει να «κόβει»… Μετά από μία πλημμελή αναζήτηση καταλήγουμε κάπου για να φάμε. Επικά λανθασμένη επιλογή.
Με τα πολλά, περνάνε οι ώρες και φτάνουμε προς την ώρα της συναυλίας. Στα αξιοσημείωτα/αξιομνημόνευτα της ημέρας η πολυπληθής ελληνική παρουσία μεταλλάδων στην πόλη, ένας drummer/κλοσάρ ο οποίος «διασκεύαζε» Helloween, εντός του Δημοτικού Πάρκου, σε παιδικό σετ drums με σπασμένα πιατίνια (υφίσταται σχετικό video) και η παράλληλη πορεία μας (ημών προς το χώρο της συναυλίας) με ορδές Βούλγαρων οπαδών/hooligan, οι οποίοι κατευθύνονταν στο Εθνικό Στάδιο Βασίλ Λέφσκι για κάποιον ποδοσφαιρικό αγώνα και πετούσαν κροτίδες, σπάζοντας ταυτόχρονα μπουκάλια μπύρας και φωνάζοντας ακατάληπτα συνθήματα. Μαντέψτε… Η πορεία των περίπου 6 χλμ., από το κέντρο της πόλης προς το χώρο της συναυλίας, ήταν ποδαράτη. Τα ανωτέρω συναπαντήματά μας, συνδυασμένα το φόντο των ταλαιπωρημένων κτιρίων/σπιρτόκουτων, έδωσαν στην εμπειρία μία απόκοσμη metal διάσταση, η οποία εντεινόταν και από τη σωματική και νοητική κούραση που «κάλπαζε».
Ευτυχώς, η κατανάλωση αλκοόλ προετοιμασίας για τη συναυλία «ίσιωσε» κάπως την σωματική κατάσταση. Ομολογώ ότι είχαμε κλείσει θέσεις στις κερκίδες και παρακολουθήσαμε το σύνολο της συναυλίας καθήμενοι (ευτυχώς, καθώς ουδείς θα ήταν σε θέση να παραμείνει τόσες ώρες όρθιος), περιστοιχιζόμενοι κατά ένα μέρος και από εκπροσώπους της μπουρζουαζίας (ή μαφίας) της πόλης, ήτοι κυρίες με ταγέρ που βγάζαν selfies και κάτι «χτιστά νταμάρια» με πουκαμισάκια (Δεκέμβρη μήνα, ε;) και υφασμάτινα παντελόνια. Μάλλον, θα επρόκειτο για το κοσμικό γεγονός του μήνα…
Για τη συναυλία, την απόδοση και την εμπειρία, δεν χρειάζεται να πω πολλά (στο πρώτο link του παρόντος κειμένου για την κατάσταση στο Ελ. Βενιζέλος υπάρχει μία καταγραφή των συναισθημάτων μου). Πανδημίας επιτρεπούσης, θα τα βιώσετε και στην Αθήνα, όσοι δεν ήσασταν στη Σόφια (ή αλλού).
Η συναυλία τελειώνει και -ελλείψει δωματίου- κατευθυνόμαστε στο παγωμένο (κυριολεκτικώς) αεροδρόμιο, γεμάτοι από ικανοποίηση, αλλά «άδειοι» από ενέργεια. Έχουμε μπροστά μας ένα εφιαλτικό 6ωρο περίπου, σ’ έναν χώρο που δεν λειτουργεί τίποτα (επίσης κυριολεκτικά). Μοναδική λύση οι καρέκλες σε μία αίθουσα αναμονής, έξω από τις τουαλέτες (σοφή επιλογή). Ενώ επιχειρούμε να κοιμηθούμε όρθιοι στις καρέκλες, καταφθάνει μαινόμενος ο τύπος με το μηχανάκι-σκούπα-τριβείο πατώματος (δεν ξέρω κι εγώ τι στο διάολο είναι αυτό το μηχάνημα), ο οποίος αρχίζει να το γυροφέρνει ενώπιον μας, σχεδόν ξύνοντας μέρος των παπουτσιών μας. Χωρίς κανένα ίχνος υπερβολής, ο τύπος πρέπει να τα είχε πάρει τόσο πολύ με την παρουσία μας εκεί, που το επόμενο δίωρο πήγαινε κι ερχόταν συνέχεια στο χώρο (σε μία ακτίνα 20-30 μέτρων από το σημείο που ήμασταν), προσπαθώντας ανεπιτυχώς να μας διώξει, ρίχνοντας μας βλέμματα «κεραυνού» και κατάρες(; ) στα Βουλγαρικά, όταν μας προσέγγιζε με το όχημα Taz-mania. Δεν εξηγείται αλλιώς, καθώς το πάτωμα είχε ήδη γυαλίσει και καθαριστεί προ πολλού. Προφανώς και δεν μπορούσαμε να κλείσουμε μάτι, λόγω αφενός του θορύβου κι αφετέρου του φόβου μήπως μας πετσοκόψει στον ύπνο μας. Εντέλει, αποχώρησε, καταφανώς απογοητευμένος από την αποτυχία της αποστολής του. Κάπου εκεί, εμφανίστηκε και το συνεργείο καθαρισμού των τουαλετών. Μετά την αποχώρησή του και βιώνοντας πλέον τις συνέπειες (υπό μορφή σταγόνων ιδρώτα στο μέτωπο και κοιλιακών «πριονισμάτων») της λανθασμένης επιλογής εστιατορίου που περιέγραψα ανωτέρω, έλαβα τη γενναία απόφαση να αφήσω το αποτύπωμά μου στο αεροδρόμιο της Σόφιας, εγώ ένας άνθρωπος που φτάνει στα όρια του θανάτου για να «τιμήσει» οποιονδήποτε άλλο «ναό» πέραν του οικιακού. Φίλοι μου, περιττό να πω ότι υπήρξε μία από τις απολαυστικότερες «εναποθέσεις» της ζωής μου, καθώς συνοδεύτηκε από απόλυτη ησυχία, απόλυτη καθαριότητα και κλείσιμο ματιών το οποίο οδήγησε σε μία ληθαργική, ζεν κατάσταση. Ο χρόνος έλαβε άλλη διάσταση, σε σημείο που μέλος της παρέας αναγκάστηκε να έρθει στο χώρο για να διαπιστώσει (με ερώτηση εκτός του «άβατου», όχι κατόπιν ντου σε αυτό) ότι ήμουν καλά. Βγαίνοντας, ξάπλωσα στις καρέκλες και «βυθίστηκα» σ’ έναν γλυκό ύπνο. Πριν κλείσω τα μάτια μου δίπλα μου ήταν ο big brother. Όταν τα άνοιξα, δίπλα μου καθόταν ένα μαύρο «ντερέκι». Ομολογώ ότι χρειάστηκα κάποια δευτερόλεπτα μέχρι να συνειδητοποιήσω πού βρισκόμουν και πού ήταν οι υπόλοιποι. Πάλι καλά που το σκατό δεν μπορούσε να φτάσει πλέον στην κάλτσα, λόγω της σοφής προ ωρών απόφασής μου…
Κοιμήθηκα και στην πτήση της επιστροφής, φτάνοντας στο σπίτι μετά από σχεδόν 30 ώρες, με τα πόδια να είναι πρησμένα σαν μελιτζάνες, με 3 ώρες ύπνου, αλλά την καρδιά και το «σακούλι» με τις εμπειρίες να είναι γεμάτα. Ωραίο ταξίδι…
@jonkyr: Έχω ξεχάσει να σου αναφέρω ότι –αν δεν κάνω τεράστιος λάθος και βλέποντας ποιος είσαι (ο μουσάτος, ε;) στη φωτογραφία, σε συζήτησή μας στο παρελθόν (Helloween)- είχαμε αστειευτεί, αξημέρωτα, πριν την επιβίβαση στο Ελ. Βενιζέλος σχετικά με το ποιος την έχει πιο μεγάλη 
, την αγάπη για τους Rush και την παρουσία σε συναυλίες τους στο εξωτερικό, εσύ ή φίλος μας από την παρέα, «βαμμένος» Rush-άκιας. Σου είχε μιλήσει αυτός, καθώς (και πάλι αν δεν κάνω λάθος) φορoύσες μπλούζα Rush. Υποθέτω ότι είσαι εσύ και δεν ξεφτιλίζομαι αυτήν τη στιγμή. Αν έχω «πέσει» μέσα, βέβαια, αμφιβάλλω αν το θυμάσαι.
10 Likes
Αχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα. Ryanair, πρωινιατικα, καπου πιο διπλα καθοταν κι ο Λιβας (που δεν ηξερα τοτε, αλλα μου εκανε εντυπωση το ποζεριλικι του, που να ηξερα). Χεσε μεσα, τρελη μερα, τρελη κουραση, υπεροχη εμπειρια.
Και ναι, φορουσα Rush μπλουζα. Επιβεβαιωνει η φωτο που εχεις δει ηδη, αλλα “επαναληψη μητηρ πασης μαθησεως”: Helloween
Απλως τοτε ειχα λιγοτερο μουσι, λιγοτερα γκριζα μαλλια και ημουν λιγοτερο ομορφος απο ο,τι σημερα Την κουβεντα με τον φιλο σου την θυμαμαι αμυδρα, κυρίως επειδή έχω επιλεκτική μνημη. Ενδεχομενως να τα θυμαται καλυτερα ο @toxikos, I summon thee για βοηθεια.
2 Likes
Τωρα διαβασα ολο το κειμενο, σε καποια σημεια ειναι σαν να ειχαμε παει εμεις σε αλλη πολη και σε καποια αλλα ηταν σαν να βρισκομασταν διπλα-διπλα. Πω ρε μλκς, περασαν τρια χρονια 
Αλλα θα σταθω σε ενα σημειο: Τι νεολαιοι εισαστε εσεις ρε; Ο Τοξικος την επομενη μερα πηγε απευθειας γραφειο και εγω δουλευα απο το σπιτι. Επισης ημασταν στην αρενα, ορθοστασια. Για υπνο δεν συζηταμε, πρεπει να κλεισαμε τα ματια μας για κανενα διωρο συνολικα απο την Πεμπτη το πρωι που πεταγαμε εως το επομενο βραδυ. Σιγουρα θυμαμαι οτι κοιμηθηκα στη 01.00 τα ξημερωματα του Σαββατου, τετοια υπερενταση ειχα.
Για να σοβαρευτουμε λιγουλακι, μαζι με το λοκντναουν θα γινουμε λαπαδες… Αϊντε!
4 Likes
@Lupin χαχαχαχαχ την έχω ξανακούσει αυτή την ιστορία κι έχω κλάψει, έχει όμως άλλη αξία και γραμμένη ;p
@Pargalatsos :""""""""""""’’)
(μέχρι εκεί έχω φτάσει και εξακολουθώ να είμαι out of love, λολ)
4 Likes
Ενδιαφέρον. Η οπτική του καθενός, φαίνεται!
Ω, ναι! Σαν χθες, όμως.
Δεν ξέρω τι τοξικά ( ) πράγματα είχατε καταναλώσει εσείς και είχατε υπερδυνάμεις, αλλά το ότι είχα άδεια την επόμενη ημέρα ήταν από τις σωστότερες αποφάσεις που έχω λάβει ποτέ. Άσε που δεν θα έμπαιναν και τα παπούτσια της δουλειάς, με τόσο πρησμένα πόδια που είχα!
2 Likes
Είπες μέσο όρο ηλικίας 38 ή 68;
4 Likes
Κακίες…
1 Like
Γέλασα τόσο πολύ με αυτό φορ σαμ ρηζον… ;p
Ναι ρε γμτ, πότε, πώς. Το Σάββατο πάντως, που θα ήταν το λάιβ υπό κσ, λέω να τιμήσω το τριωράκι και να κλαίω μόνη μου. ;p
…στο καλό σας, ξαναδιαβάζω τα μετά το λάιβ ποσταρίσματα (χωρίς καν να έχω πιει καφέ), συγκινήθηκα…
3 Likes
H μνήμη του τοξικού δεν βοηθάει σε αυτό αγαπητέ @jonkyr.
Ο μόνος ύπνος του ταξιδιού ήταν στο αεροπλάνο της επιστροφής, (γενικώς δεν κοιμάμαι στα αεροπλάνα) όπου με ξύπνησε η χόστες πριν την προσγείωση. Πώς διάολο πήγα για δουλειά, δεν ξέρω…
1 Like
Έκλαψα εννοείται, γονάτισα!!! Έχει ανέβει επίπεδο ο Μιχαλάκης όντως. Τέλος πάντων άλλη συζήτηση.
1 Like
αν ποτέ αξιωθούμε να τους δούμε εδώ Αθήνα και γίνει το λαηβ , θέλω να γνωρίσω @jonkyr κλπ δυνάμεις του φορουμ γιατί στο Ελ. Βενιζέλος παίζει να ήμουν και δίπλα σας . Πχ τον Λίβα τον είχα μπροστά μου σχεδόν οπότε ήμασταν όλοι εκεί και δεν γνωριστήκαμε
Από τα πιο ευχάριστα ταξίδια μου , το είχα συνδυάσει 3ημερακι με την κοπέλα μου οπότε την γύρισα καλά την πόλη και δεν υπήρχε κούραση κλπ
2 Likes
Πρόσεξε θα αρχίσει να σε κυνηγάει ο @jonkyr, όπως την γσεε ή κάποιους επιτήδειους που μιλάγαν για νεολαίες. ;p
Ωραίος πανικός στο θρεντ τον καιρό πριν την συναυλία στην Σόφια, κατά την διάρκεια και μετά, μπράβο σας. Η μαλακία είναι ότι δεν έχω μπλοκ τον κλερβογιαντ και κουράστηκα λίγο, αλλά νταξ…
1 Like
Παρεξηγησες. Μια χαρα ο ανθρωπος, δεν κουραστηκε. Τον αλητη τον @The_Black_League κυνηγαμε, που δεν μπορει να μεινει ξυπνιος ουτε ενα σερι 48ωρο.
Χθες τον συζητησουμε με τον Τοξικο, ποιος ξερει με ποιον απο ολους τους λογαριασμους του μπαινει και μας τρολαρει. Σορι, διαβαζει εννοω…
6 Likes
Καλά, το ότι είχα κοιμηθεί 4 ώρες μόνο το βράδυ προ της αναχώρησης κανείς δεν το είδε;
Λοιπόν, έχουμε και λέμε για να μην μου ρίχνεις το ηθικό.
13/12/2017: Ξύπνημα στις 06:30 για τη δουλειά / Καθόλου ύπνος
14/12/2017: Ύπνος στις 00:00 / Ξύπνημα στις 04:00 για την αναχώρηση / Έτερον ουδέν
15/12/2017: Ύπνος δίωρος στο αεροδρόμιο και μίας ώρας στην πτήση (οι ακριβείς ώρες αγνοούνται) / Εκ νέου ύπνος στις 11:00
Άρα, σε 52 και κάτι ώρες στο σύνολο, αναφερόμαστε σε 7 ώρες ύπνου.
Τα φιστίκια του Σούπερ Γκούφυ φάγατε εσείς στη Σόφια 
;
4 Likes
Χαχαχαχα. Λιγο-πολυ τις ιδιες ωρες κοιμηθηκαμε, μην φανταζεσαι κατι διαφορετικο 
Κομματια ημασταν κι εμεις, σιγα 
Αλλα καποιον πρεπει να πειραξω σημερα.
2 Likes
Και;
5 Likes