Παιζει ο καριολης με κιθάρα Petrucci; Θα τρελαθω
3 Likes
Tι θα είναι, σαν εμας τους πλεμπαίους με φθηνοκιθάρες??
1 Like
Επιληψία.
Κανένα νοήμα δεν βρηκα σε αυτό το κακό (!) βίντεο.
είναι αυτό Modern art?
@QuintomScenario πήγαινε μέχρι το ΜΟΜΑ να μας πεις.
1 Like
Λοιπόν τα έιχα γράψει και όταν βγήκε το σουντόκου θα τα γράψω και εδώ.Είναι τρομερά σημαντικό στις εποχές που ζει η γενιά μας, να συνεχίζουν να δισκογραφούν και να είναι στην επικαιρότητα τέτοιες μπάντες θρύλοι.Ουσιαστικά έχουν μείνει ελάχιστες ενεργές…μην πω δύο μόνο.Όπως και να το κάνουμε οι Metallica δεν είναι ένα απλό συγκρότημα.Είναι ΣΥΝΟΔΟΙΠΟΡΟΙ στην ζωή χιλιάδων ανθρώπων, έχουμε κυριολεκτικά μεγαλώσει μαζί τους, έχουμε συνδέσει στιγμές μας με τραγούδια και δίσκους τους.Το να τους βλέπεις ζωντανούς και σταθερούς σε μια φάση με πολέμους,ιούς,κρίσεις κάθε είδους κλπ, είναι χαρά από μόνο του.Διαβάζω διάφορους ανόητους από εδώ και από εκεί, επειδή μπορεί να μην τους άρεσε ο τάδε δίσκος, να ζητάνε αποσύρσεις και φινάλε και λοιπά γραφικά.Τι λες ρε βλάχο? Που τελευταία φορά που είδες οδοντόκρεμα την πέρασες για τυροκαυτερή και την έφαγες (κλεμμένη ατάκα από μαρμίτα).Σιγά μην σε ρωτήσει ο Hetfield πότε θα σταματήσει.Ότι θέλει θα κάνει.Κριτική ναι, ισοπέδωση όχι.Wannabe ελιτιστές της @@τσας και επιτροπές με ψυχολογικά, καλό είναι να κρατάνε την τοξικότητα για την πάρτι τους και τα μαγαζάκια τους.Έβγαλαν δίσκο οι ‘tallica και κινήθηκε λίγο η αγορά, έσκαγε κόσμος στα δισκάδικα ή περίμενε παραγγελίες με το χαμόγελο μέχρι τα αυτιά.Ανεκτίμητα πράγματα το 2023.
Τώρα στα του άλμπουμ.Αρχικά το κίτρινο με ενοχλούσε στο artwork,τελικά το έχω συνηθίσει και με την καλή έννοια κιόλας.Το εξώφυλλο θυμίζει αρκετά εκείνο του s&m 2 οπότε προτιμούσα τίποτα διαφορετικό.Βέβαια παραμένει πολύ μπροστά από την ασπρίλα των Hardwired και Magnetic.Παραγωγή-μίξη κλπ συνεχίζουν σε φοβερά υψηλό επίπεδο, θα τους έβαζα ένα 9ρι δυνατό, απλά και μόνο γιατί σε σχέση με το προηγούμενο θα προτιμούσα ένα μικρό τσακ πιο χαμηλά τα τύμπανα.Δύσκολα πράγματα για Λαρς.Γενικότερα είναι ένα αξιοπρεπέστατο άλμπουμ, που αξίζει να φέρει το όνομα στο εξώφυλλο.Πιο συμπαγές και ενιαίο από το HTSD, χωρίς όμως να φτάνει τις πολλές κορυφές που είχε εκείνο, και χωρίς να έχει κομμάτια που πάνε καρφί για classic (πλην ενός).Η διάρκεια είναι ένα θέμα, υπάρχει λίγο φλυαρία σε σημεία, και διέκρινα μια κάποια αμηχανία σε ορισμένα intros και κλεισίματα.Από κει και πέρα επειδή μιλάμε για τους Metallica, που είναι larger than life εδώ και χρόνια, ο καθένας έχει την άποψη του για το τι πρέπει να παίζουν.Εγώ τους προτιμώ πιο doomy, άλλος θέλει thrash, άλλος NWOBHM.Δε νομίζω να δίνουν πολύ σημασία και κάνουν αυτό που γουστάρουν, το οποίο είχε μεν μια ποικιλία στην συγκεκριμένη κυκλοφορία, αλλά οι περισσότερες συνθέσεις έγερναν προς την Τρίτη επιλογή.Δεν τρελένομαι.Αν θέλω να ακούσω Diamond Head ή Angelwitch, θα βάλω.Είναι κατανοητή επιλογή πάντως γιατί οι μπάντες όσο μεγαλώνουν έχουν δύο τάσεις.Να μεγαλώνουν διάρκειες και να παίζουν σαν τους παιδικούς τους ήρωες (Harris για σένα το λέω).Σίγουρα λείπουν πιο μπαλαντοειδοστιγμές.
Είναι αρκετά προφανές ότι ο James είναι ο MVP, γράφει ποιοτικά riffs με το τσουβάλι, ο τύπος είναι μηχανή.Επίσης δίνει μερικούς από τους πιο προσωπικούς στίχους στην ιστορία του γκρουπ, και καταφέρνει να μην τους κάνει cheesy, πράγμα αρκετά δύσκολο αν υπολογίσουμε το δύσκολο των θεμάτων που αντιμετώπιζε.Για τον Hetfield ο δίσκος αυτός φαίνεται πως ήταν καταφύγιο.Ο Hammet είναι οκέι γενικά, δε ξέρω γιατί παίρνει τόσο hate, φαντάζομαι είναι μόδα πλέον, όπως παλιά ήταν να κράζετε ο Λαρς? Μια χαρά είναι τα σόλος του, στην πλειοψηφία τους, αρκετά κοφτερά και ταιριαστά με τις ταχύτητες του υλικού.Rob τιτάνας όπως πάντα, όπου του δίνουν χώρο λάμπει.Πολύ υποτιμημένος μουσικός και μακράν ο ανώτερος ΤΕΧΝΙΚΑ μπασίστας που είχαν.Μακάρι να τον χρησιμοποιούσαν περισσότερο.Ο Ulrich μου ακούγεται λίγο διεκπεραιωτικός εδώ, κρατάει μεν, αλλά δεν παίζει και τίποτα τρελό.Μπράβο του πάντως που ανταποκρίνεται σε σχετικά αυξημένες ταχύτητες χωρίς προβλήματα, στην ηλικία του.Για τους ντράμερ είναι πάντα πιο δύσκολο.
72 Seasons
Πρώτη φορά δε με είχε τρελάνει.Πλέον το θεωρώ grower τραγούδι.Ωραία riffs ο μεγάλος, κολληματικό το wrath of men.Θαρραλέα επιλογή να το βάλεις πρώτο.Θα μπορούσε να ήταν μικρότερο.
Shadows Follow
Από τα καλά ρεφρέν του άλμπουμ (γενικά είναι μια αδυναμία του δίσκου τα ρεφρέν), και αυτό το ξεχωρίζει και το πάει στον αφρό.Ενδιαφέρουσα αλά black album εισαγωγή, σολάρα από Kirk, ηθελε παραπάνω Rob.
Screaming Suicide
Όχι.Βγάζει μια χαζοχαρούμενη αίσθηση που δεν ταιριάζει καθόλου στην μπάντα.Ούτε στη φωνή του James.Νομίζω το έκαναν επίτηδες για να κάνει αντίθεση με το βαρύ θέμα.Ενδιαφέρον σαν ιδέα…δεν πέτυχε.
Sleepwalk my Life Away
Όπου ακούγεται ο φίλος μου ο Rob και κάνει πράγματα, εγώ είμαι μαζί του.Και μπορεί να ανεβάσει μόνος του ένα κομμάτι όπως αυτό εδώ,που κατά τα άλλα θα ήταν αδιάφορο.
You must burn
Είπαμε όταν παίζουν πιο doomy αργόσυρτα πράγματα τους αγαπάμε λίγο παραπάνω.Τουλάχιστον τώρα.Heavy highlight του άλμπουμ, με θεματολογία που δε μας έχουν συνηθίσει τελευταία.Σε ένα σημείο ο Hetfield σχεδόν ψέλνει.Οι πιο ενδιαφέροντες Metallica βρίσκονται όταν δεν προσπαθούν να παίξουν σα Metallica.Τι είπα ρε.Νόμπελ.
Lux aeterna
Δε ξέρω να το γράψω σωστά σόρρυ.Καλό είναι έχει μια χρησιμότητα στην ροή.Θα έχει και μεγαλύτερη ζωντανά σίγουρα.Καταλαβαίνω γιατί υπάρχει.Μέχρι εκεί.
Crown of barbed wire
Τούτο είναι από τα αγαπημένα μου.Και ολόκληρο χωρίς κοπτοραπτική.Η Southern rock αισθητική μυρίζει texas από χιλιόμετρα.Δίνει ξεχωριστή φρεσκάδα.Το έρπων riff που μόνο ο James ξέρει να γράφει…Και φυσικά ο άρρωστος τρόπος που προφέρει το wire, στο μάλλον ανώτερο ρεφρενάκι του άλμπουμ.
Chasing Light
Είναι ένα περίεργο κομμάτι, αρκετά επιθετικό θα έλεγα σε riffing και φωνητικά.Δε ξέρω ενώ δε με χαλάει, νιώθω ότι κάτι του λείπει.Πιθανόν να γούσταρα παραπάνω αν ήταν κάπως πιο σύντομο.
If Darkness had a son
Λοιπόν μου άρεσε περισσότερο από όλα τα σινγκλ και δεν έχει αλλάξει η άποψη μου ούτε στο ελάχιστο.Το έβαλαν και σε ωραία θέση.Πλάκα πλάκα είναι επιστήμη το track listing.Μέγας μάστορας ο Λαρς σε αυτά.Η επαναληψιμότητα στις κιθάρες το κάνει κολλητικό σε εμένα, διακρίνεται και μια μελαγχολία από πίσω.
Too far Gone
Δεν έχω καταλάβει τη χρησιμότητα του καθόλου.Μου ακούγεται σαν τέρμα generic τραγούδι που θα έγραφαν κάποιοι πιο heavy offspring για b side.Ελπίζω να μην πιάσει θέση σε setlists, λόγω της προσιτής του διάρκειας.
Room of Mirrors
Εάν είχε ένα πορωτικό ρεφρενάκι θα μπορούσε να είναι το super hit που τόσο απεγνωσμένα λείπει από εδώ.Δεν το έχει και παραμένει ένα ωραίο μοντέρνο κομμάτι, με τίμιες μελωδικές γέφυρες στις κιθάρες, οι οποίες προσφέρονται για κλασσικά maidenικα οο-οο στα live.Ίσως η πιο προσιτή στιγμή των 72 εποχών, σε σημείο που απορείς πως δεν ήταν στα single.Επιλογές…
Inamorata
Φυσικά και εννούσα αυτό όταν μίλησα παραπάνω για μελλοντικό classic.Δεν έχει πράγματα να ζηλέψει από άλλες παλαιότερες συνθέσεις ίδιας θεματολογίας της μπάντας (bleeding me – outlaw torn) και oι Sabbathiκες επιρροές και ταχύτητες είναι strong with this one.Βέβαια οι Βρετανοί δεν έπαιζαν με τέτοιες διάρκειες οπότε περισσότερο μου θυμίζει μπάντες τύπου cathedral ή και Sleep.Όχι ότι είναι αυτοί επιρροές των Metallica.O James μπορεί να γράψει μουσική σε 10 διαφορετικά υποείδη και να το κάνει καλύτερα ακόμα και από ηγέτες αυτών.Ε αυτό κάνει και εδώ με ταξιδιάρικες και μελαγχολικές διαθέσεις και όλους τους υπολοίπους (με πιο μπροστάρη τον Ρομπ) να ακολουθούν από κοντά.Δεν καταλαβαίνεις ότι διαρκεί 11 λεπτά.
Για να κλείσει το σεντόνι, θα πω ότι το άλμπουμ στέκεται τιμιότατα, και ως τώρα το προτιμώ από το Magnetic (ποτέ δε μάρεσε ο ήχος-το έχει φάει η σκόνη) και φυσικά από το Anger.Τα υπόλοιπα όχι, δε τα φτάνει αλλά δεν έχει και σημασία.James στο επόμενο παίξε DOOM, STONER και SOUTHERN ROCK με καπέλο cowboy, και ηχογράφησε το στην Μοντάνα.
18 Likes
2 Likes
Η χρησιμότητά του ειναι οτι παιζουν σχεδον πανκ με μία πολυ ωραια thin lizzy δισολια, γουστα ειναι αυτα φυσικα αλλα το βρισκω πολυ ωραίο κομμάτι
6 Likes
Φάση εξώφυλλο επανέκδοσης “Ο γέρος και η θάλασσα” του Hemingway ο Hetfield εδώ.
6 Likes
Κουβέντα να γίνεται, αλλά θεωρώ ότι το Chasing Light:
α) είναι από τα πιο ύπουλα grower τραγούδια που έχουν γράψει οι Metallica εδώ και καιρό και
β) έχει το καλύτερο και πιο συνεπές solo - παιχτικά και ρυθμικά - του Hammett στον δίσκο
5 Likes
Από τότε που ακούγοντας το και περισσότερο διάβασα στίχους και μου έγινε προφανές πως είναι ακριβώς η φάση σε αυτά τα 18 χρόνια που ο ψηλός ανακάλυψε τους diamond head και άρχισε να παίζει μουσική γενικότερα άλλαξε και η άποψη μου για το τραγούδι. Εξυπηρετεί και μουσικα και στιχουργικά απόλυτα το ρόλο του και είναι πολύ καλύτερο στη ροή του δίσκου απ’ ότι σαν σινγκλ. Επίσης έχει και 2 εντελώς ξεδιάντροπες αναφορές στο κιλεμολ που εκτιμώ πως δεν έχουν τοποθετηθεί τυχαία.
Exhilaration, frenzied sensation
Kindred alliance connected inside
Commiseration, sonic salvation
Cast out the demons that strangle your life
Full speed or nothin’, full speed or nothin’
Είναι και αυτό κομμάτι των 72 seasons ξεκάθαρα. Διαβάστε τους στίχους αν δεν το έχετε κάνει και σας αγγίζει το concept, αξίζουν πολύ σε όλα τα κομμάτια, και στα λιγότερο “εύθυμα” από το lux.
7 Likes
O Rob 
3 Likes
Παρατηρώ οτι μερικά κομμάτια μου έχουν κάτσει πολύ διαφορετικά από τους περισσότερους.
Για αρχή, ο ήχος σκοτώνει. Συμφωνώ για τον Λαρς, είναι πολύ ψηλά αλλά δεν με ενοχλεί το ταμπούρο που ήταν πάντα ψηλά… είναι στιγμές που το high hat με σπρώχνει προς τον εγκεφαλικό. Απείρως καλύτερα όταν παίζει με τα toms.
72s: παίρνει κεφάλια, ριφ μετά το ριφ, θρας/χέβι μετά άλλο ριφ 
με το αγαπημένο μου ρεφρέν που ζητάει απεγνωσμένα δίκαση αλλά ο κόουτς προτίμησε να παίξει ότι μπορεί live.
Shadows Follow: παίρνει κεφάλια… τέτοιου είδους ριφς με κάνανε οπαδό της μπάντας όταν ξεκίνησα να τους ακούω
Screaming Suicide: το καλύτερο μου single, μου φαίνεται όσο χαρούμενο ήταν το Atlas Rise, άρα καθόλου. Στιχάρες, πολύ ωραία γέφυρα με εναλλαγές φωνητικών και σολιδιών.
Sleepwalk my Life Away: πφφφ δεν ξέρω, δεν μου δούλεψε τπτ. Έχω ακούσει 5 φορές το δίσκο και ακόμα δεν θυμάμαι κανένα του σημείο… θα τρώει σκιπ μέχρι να του δώσω άλλη φορά νέα ευκαιρία
You Must Burn: tallica γκιβς γιου χέβι
Lux: τα ξαναλέμε σε κανά live…λες και κάνει διάλειμμα από τη σοβαρότητά του ο δίσκος (έχει και τα καλά του αυτό). Γενικά δεν μου αρέσει όταν το θρας έχει χαρούμενα ριφ (κάτι αντίστοιχο με το my apocalypse)
Crown of barbed wire: βλαχοαμερικάνικο μέταλ 
Chasing Light: δεν ξέρω αν μου αρέσει ή όχι , νιώθω αμήχανα με το ρεφρέν
If Darkness had a Son: tallica γκιβς γιου χέβι νο2
Too far Gone: βλέπε Shadows Follow
Room of Mirrors: Θα ήταν η 2η κομματάρα του δίσκου αν είχαν επιλέξει να το τελειώσουν με fade out στις δισολιές και τη δίκαση ή κατι τελωσπάντων που να δένει μαζί τους. “Τι κάνατε ρε μαλάκες;” το καλύτερο σεξ τελείωσε με κρεβατομουρμούρα!
Inamorata: 
9 Likes
Και κάτι άλλο, μιας και όλοι το αναφέρουμε: Η ένταση των τυμπάνων στη μίξη.
Βαριόμουν τις προάλλες και έβαλα να δω το A year and a half in the life of Metallica και κάπου προς το τέλος υπάρχει τσακωμός του Bob Rock με τον Ulrich σχετικά με τη μίξη - δε θυμάμαι για ποιο τραγούδι αλλά δεν παίζει ρόλο, όπου ο δεύτερος θέλει τα τύμπανα πιο δυνατά με τον Bob Rock να του εξηγεί με επιχειρήματα πως και γιατί τα τύμπανα ΠΡΕΠΕΙ να μείνουν εκεί που είναι και να ανέβουν οι κιθάρες στο mix. Πράγμα που τελικά έγινε όπως είπε ο Bob Rock. Ώρες ώρες μου λείπει ο Bob Rock παραγωγικά, γιατί είχε λόγο και σωστή άποψη και ήξερε πως να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Βέβαια αυτός μίξαρε και το St Anger μετά από χρόνια και τα αποτελέσματα δεν ήταν και τα καλύτερα, αλλά γενικά οι Metallica χρειάζονται κάποιους ανθρώπους που όταν επιμένουν σε μαλακίες να μπορούν να τους λένε να το ξανασκεφτούν διαφορετικά, όπως πχ η ένταση του ταμπούρου στη μίξη… και άλλα.
7 Likes
Ξεκάθαρα χρειάζεται ενας παραγωγος που να ειναι μεγαλύτερο όνομα απο τους ιδιους, αλλα οταν τον βρουμε το συζητάμε.
Και μην ξεχναμε οτι πλεον ειναι στην δικη τους εταιρεία, οπότε ποιος να τους πει τι.
2 Likes
Ο ήχος του St. Anger ποιοτικά είναι εξαιρετικός. Από επιλογή ακούγεται έτσι, όχι από λάθος στην μίξη ή την παραγωγή.
3 Likes
Στο 72 seasons εχει γίνει καλή δουλεία όμως. Ακούω και ξανακούω το You must burn και δεν χορταίνω!!
Δεν έχουμε να κάνουμε με DM εδώ
Και επειδή αναφέρθηκε ο τρόπος που παίζει ο Lars , συμφωνώ απόλυτα με τα high hat . Εξαιρετικός Lars σε όλο το δίσκο… Βασικά και σε αυτό το δίσκο
1 Like
Off topic, αλλά ο Bob Rock τότε ήταν 35 χρονών και στο βίντεο μοιάζει για 50
1 Like
Ομολογώ ότι ο δίσκος έχει κερδίσει έδαφος σε ότι με αφορά,
Λείπουν τα μεγάλα ρεφραιν σίγουρα.
Όμως μήπως αυτά τα τραγούδια (με τα μεγάλα ρεφαιν) είναι και αυτά που βαριέσαι πρώτα ;
5 Likes
Επιτέλους ενα ωραίο video για ενα πολύ ωραίο κομμάτι.
Το σόλο αρκετά καλό και Λατρεύω όταν η lead κιθάρα (ναι με το wah - wah, ποτέ δεν θα καταλάβω γιατί υπάρχει παράπονο για αυτό, signature ηχος για Kirk) παίζει τα ρυθμικά μερη προς το τέλος (όπως και στο My friend of misery).
13 Likes
Από τα καλύτερα τραγούδια στον δίσκο, με δόση πειραματισμού, με φοβερό ήχο, με φοβερό groove, με γαμάτο σόλο , και με επικό τελείωμα. Ένα από τα λίγα τραγούδια στον δίσκο που θα ήθελα να ακούσω λαηβ ΠΑΡΑ πολύ, μαζί με 2-3 ακόμα.
3 Likes