Εγώ όταν θα έπαιζαν
Temptation
Temptation
Temptation
Temptation 
θα πορωνόμουνα πάντως. Φοβερό τραγούδι και το καλύτερο στο άλμπουμ. Θα μπορούσε να πετάξει και 3-4 από το Black Album που είναι το magnum opus τους για να μπει αυτό.
Εντάξει συνολικά ο δίσκος είναι κατώτερος από το HTSD αλλά τι να κάνουμε τώρα. Και οι GN’R όταν κυκλοφορήσουν νέο δίσκο σε 1-2 χρόνια από τώρα δεν θα είναι ούτε κατά διάνοια επιπέδου Illusions. Δεν λέει κάτι αυτό όμως.
Εξαρτάται από τον κόσμο, στο Παρίσι όταν παίχτηκε το ομώνυμο το moshpit μπροστά είχε την τιμητική του. Και στο Darkness όλο το γήπεδο φώναζε “temptation”. Όποτε, όπως το βλέπει ο καθένας…
Προσωπικά εμμένω στην άποψη μου ότι ο δίσκος είναι αξιοπρεπέστατος και τον ακούω συχνά-πυκνά με την ίδια ευχαρίστηση.
Είδα ότι έπαιξαν και Shadows Follow χτες.
Στο moshpit μπροστα νομιζω αυτο θα συνεβη σε κυριολεκτικα ολα τα τραγουδια 
Στις κερκιδες, το If Darkness ειχε ΜΑΚΡΑΝ την μεγαλυτερη αποδοχη σημερα απο τα 3 καινουρια που επαιξαν. Στο ομωνυμο 72 Seasons και το Shadows Follow απιστευτα χλιαρα πραγματα, και μου εκανε εντυπωση, γιατι καθομουν διπλα σε κατι 20χρονα που ηξεραν απεξω ολα τα αλλα τραγουδια. Στο King Nothing που προερχεται απο πιο “αμφιλεγομενο” αλμπουμ, οι μισοι στις κερκιδες πωρωθηκαν αρκετα, για παραδειγμα.
Πρεμιερα Shadows Follow, ναι, και χαρηκα αρκετα που το ακουσα γιατι ειναι απο τα αγαπημενα μου απο το καινουριο. Αλλα ξενερωσα που μαλλον εχασα το Sleepwalk My Life Away, το οποιο επισης αγαπω. Και θα προτιμουσα 1000 φορες να ακουσω Until It Sleeps που δεν εχω δει ποτε απο King Nothing, οσο και να γαμησε το King.
Το βίντεο που έπαιξε στον κινηματογράφο, τρομερα μερακλίδικη δουλειά που φαινόταν στη μεγάλη οθόνη, ο τύπος πρόσεξε κάθε παραμικρό πιξελ και σε κάθε πλάνο είχε λεπτομέρειες που τραβούσαν την προσοχή. Κάτι γινοταν σε καθε σημείο. Προφανώς δεν είναι το ίδιο στο κινητό, μόλις το είδα😝
Άρα… Το λες και ισάξιο.
Quintom φίλε μου, ενα ξέρω. Και εσύ και εγώ και άλλοι τους κράζαμε για τις τιμές των εισιτηρίων και ότι δε θα τους ξαναδούμε με τέτοιες τιμές κτλ κτλ και τώρα ψάχνουμε τις πόλεις για να πάμε να τους δούμε. Εγώ δηλαδή, εσύ τους βλέπεις εκεί που μένεις.
Αγορασα εισιτηρια κυριολεκτικα Πεμπτη βραδυ, γιατι εμειναν απουλητα και τα βρηκα πολυ πιο φτηνα απο οτι ηταν πριν 7 μηνες Επισης, εχω γενεθλια την Κυριακη κι ετσι η συζυγος μου τα εκανε δωρο.
Το οτι οι τιμες ειναι τιμες αισχροκερδειας δεν αλλαζει, και βασικα καθε χρονο και χειροτερα. Καλα περασα, αλλα την Κυριακη θα ειναι 100% η τελευταια φορα που τους βλεπω, εκτος αν κανουν ποτε επετειακη για τα LOAD και RELOAD, που δεν το κοβω. Δεν μου προσφερει πλεον κατι το να δω το Master και το Sad για 8η φορα.
Αναρωτιεσαι και γι’ αυτο γιατι (!)
Θα σου έλεγα να την παντρευτείς, αλλά το έκανες ήδη. Σωστή κίνηση.
Χρόνια πολλά για την Κυριακή που θα ακούσεις τα Master of Puppets και Sad but True!
Enter Sandman την Κυριακη 
Όχι, εκεί ξέρω τον λόγο. Είναι οι πεταμένοι μεταλλαδες και τα κολλήματα τους. Εντάξει, ηρέμησες τώρα?
Τα άκουσα σήμερα αυτά!
Εγω νομιζα οτι οι Ταλικα κανουν ο,τι θελουν, δεν ακουνε κανεναν, κανουν μπιζνες οπως τους αρεσει, γραφουν οπως τους αρεσει, παιζουν ο,τι τους αρεσει και δεν δινουν λογαριασμο σε κανεναν. Αλλα νταξ, ισως τελικα δεν ειναι τοσο υπεργαματοι αφου ασχολουνται με τους πεταμενους μεταλλαδες 
Η συναυλια ηταν καλη; Το στησιμο σου αρεσε; Παλμο ειχε ή τρωγανε χοτ ντογκ οπως στο μπειζμπολ; Τα σαπορτ πώς ηταν; Εισαι ο μονος που τους εχει δει εδω και μηνες, πώς να μην ειναι ψοφιο το τοπικ; Λες να τους κραταμε μουτρακια;
Χρονια καλα για αυριο, τις καλυτερες ευχες.
Το τοπικ είναι του δίσκου, όχι της μπάντας 
Για τα άλλα που λες, δεν τα έχω πει εγώ, άρα δεν ξέρω τι να απαντήσω. Προφανώς και οι Λεφταλλικα διαμορφώνουν σετλιστ και με βάση το τι θέλουν να ακούσουν οι καζουαλς. Δεν είναι και λίγα τα 90 χιλιάδες κόσμος που είναι πρόθυμοι να δώσουν από $100 εως πάνω από χιλιάρικο για να δουν τον Λαρς να κάνει λάθη .
Χοτ Ντογκ δεν πήρα, πήρα όμως chicken fingers και τηγανητές πατάτες και μια πεψι. Και τους είδα στο γήπεδο των Jets, μέτρησε η φάση. Δεν έβρεξε όμως τελικά παρά τα σύννεφα, άρα μάπα το λαηβ
Αχαχαχα σωστος. Βεβαια, θεωρησα οτι ειναι “του δισκου και της περιοδειας”. Αλλα εχεις ποντο.
Ύπνος τώρα, πήγε 4:46 εδώ.
Πλήρες review αύριο, θα παίξει και κράξιμο στο πόσο για το πέος είναι οι Αμερικάνοι και ο καπιταλισμός τους. Η συναυλία τελείωσε 23:05 και γύρισα σπίτι μου στις 2:25, που θεωρητικά είμαι μια ώρα απόσταση. Δεν θα μαντέψει κανείς τους λόγους που συντέλεσαν ώστε να αργήσω τόσο.
Ηρεμος ημουν και πριν 
.
Και Jets και Giants και Knicks και Rangers και Yankees λοιπον, σου λειπουν οι Mets και οι Nets τωρα
Πώς κι εριξες τα μούτρα σου και πήγες στο βρωμοτζερσει?
Χρησιμοποιω αυτο το post απο πριν 2 μηνες, για να μοιραστω καποιες σκεψεις μου για τον δισκο, σχεδον 4 μηνες μετα την κυκλοφορια του. Ο μονος λογος που σε κανω quote @Leper_Jesus , ειναι γιατι συμφωνω σε ανησυχητικα (με την καλη εννοια) μεγαλο βαθμο με τα επιμερους σχολια σου οσον αφορα καθε τραγουδι ξεχωριστα (ουσιαστικες διαφωνιες μονο για Shadows Follow και Crown Of Barbed Wire). Βεβαια δεν συμμεριζομαι τον συνολικο σου απολογισμο για τις προηγουμενες 2-3 κυκλοφοριες τους, αλλα αυτο ειναι μια αλλη ιστορια. Και για να ξεκαθαρισω το τελευταιο που γραφω, για μενα το HTSD ειναι δισκαρα χωρις εκπτωσεις, ενω και το Death Magnetic το θεωρω εναν παρα πολυ καλο δισκο, στον οποιον δε θα αλλαζα και πολλα πραγματα εν τελει.
Παμε στο ζουμι, χωρις να πλατιασω (ελπιζω). Δε θα αναλωθω παρα πολυ στα τραγουδια που δε μου αρεσουν, γιατι και κουραστικο ειναι, και μαλλον λιγο περιττο. Το μονο που θα πω ειναι πως μου φαινεται αξιοσημειωτο το οτι περασαν “το πασο” τραγουδια οπως το 72 Seasons, το Screaming Suicide, το Lux Æterna και το Too Far Gone? . Δεν βρισκω κατι τρομερα κακο ή ενοχλητικο σε καποιο απο αυτα τα τραγουδια, απλως για πρωτη φορα στην δισκογραφια τους βρισκω τραγουδια που ακουγονται ως χειροτερες εκδοσεις προηγουμενων τραγουδιων τους. Το ομωνυμο συγκεκριμενα, μου ακουγεται ως το Atlas, Rise ή το Lords Of Summer των φτωχων, για να μην παω πιο πισω και το συγκρινω με τραγουδια που κοπηκαν απο το Death Magnetic οπως τα Hate Train και Rebel Of Babylon (τα οποια μου αρεσουν και τα δυο περισσοτερο), ενω το ιδιο μπορω να πω για το Lux Æterna σε σχεση με το Hardwired. Οσον αφορα το Too Far Gone?, ισως ειμαι στην μειοψηφια που δεν βρισκει τιποτα το ενδιαφερον σε αυτο, αλλα οπως εχει ειπωθει και εδω μεσα πριν κατι μηνες, μου ακουγεται απο την πρωτη στιγμη ως ενα τραγουδι που θα εγραφαν οι Offspring αν ηθελαν να ακουστουν σαν Metallica. Ή οι Metallica αν ηθελαν να ακουστουν ως Offspring ισως. Το πηγα πολυ μακρια? Oh well. Το ρεζουμε ειναι πως δεν βρισκω κανεναν λογο να ακουσω καποιο απο αυτα τα 4 τραγουδια, και ειναι κατι εντελως οργανικο.
Αρκετα ομως με την γκρινια, ας παμε στα θετικα του δισκου. Υπαρχει μια τετραδα τραγουδιων, για τα οποια εχω το υψιστο κοπλιμεντο, και αυτο ειναι πως το καθε ενα απο αυτα τα 4 θα μπορουσε να αντικαταστησει μερικα τραγουδια σε ενα απο τα 7 πρωτα τους αλμπουμ, ή στο HTSD. Αυτα ειναι τα Shadows Follow, Sleepwalk My Life Away, You Must Burn! και Crown Of Barbed Wire. Δε θα μακρυγορησω, αλλα η ουσια ειναι πως κατ’εμε στην παρουσα φαση της καριερας τους οι Metallica μπορουν να μεγαλουργησουν σε αυτο το μουσικο υφος περισσοτερο απο οτι σε οποιοδηποτε αλλο. Οι λογοι ειναι Α) ο ηχος που εχουν επιλεξει, Β) η φωνη του James στα 60 του, και Γ) το οτι οταν παιζουν ετσι, δεν ακουγονται σαν καμια αλλη μπαντα στον κοσμο. Να προσθεσω καπου εδω οτι για μενα αυτα τα 4 τραγουδια ειναι εξαιρετικα, αν δεν ηταν ηδη προφανες. Τα λατρευω απο την αρχη ως το τελος, και βρισκω παρα πολλους λογους για αυτο. Δεν θα αναφερω επιμερους σημεια, αλλα υπαρχουν πολλα σημεια σε καθε τραγουδι που με κανουν να θελω να τα ξανακουσω.
Αφηνω την “δυσκολη” τετραδα για το τελος. Την λεω δυσκολη, γιατι αποτελειται απο 4 τραγουδια, τα οποια (για διαφορετικο λογο το καθενα) μαλλον χρειαζονται λιγο περισσοτερη αναλυση στο μυαλο μου. Το πιο ευκολο απο τα τεσσερα ειναι το If Darkness Had A Son, για το οποιο εχω εκφραστει στο παρελθον με πολυ θετικα λογια. Πακετακι με αυτο θα βαλω και το Room Of Mirrors , καθως μπορω να κανω το ιδιο σχολιο για αυτα τα δυο τραγουδια, το οποιο ειναι πως ενω προκειται για “μια χαρα τραγουδια”, ουτε αλλαξαν τον κοσμο μου, ουτε νιωθω καμια φοβερη επιθυμια να τα ψαξω και να τα ακουσω επι τουτου. Αυτο φυσικα δεν ειναι πολυ κακο, απλα δεν ειναι και πολυ καλο. Το Chasing Light απο την αλλη, ειναι σιγουρα το grower του δισκου. Αρχικα μπορει να ακουστει λιγο ασυνδετο, αλλα εχει μεσα τοσες ομορφες και ιδιαιτερες ιδεες, που δεν μπορω να μην του βαλω θετικο προσημο.
Οπως και οι Metallica στον δισκο, ετσι κι εγω αφησα για το τελος το Inamorata. Λοιπον αυτο το τραγουδι εχει στα χαρτια ολα τα ατου για να μπει στο αρκετα exclusive club με καποια αλλα επικα και τεραστια σε διαρκεια τραγουδια τους, αλλα στο συνολο του δυστυχως τρωει πορτα ακριβως απεξω απο την εισοδο. Ναι, εχει ωραιο μελωδικο ρεφρεν, εχει βαρυ κι ασηκωτο ριφφ (που φωναζει Black Sabbath), εχει ωραιο κοψιμο στην μεση, γενικα δεν εχει τιποτα “στραβο”. Εν τελει ομως, οχι απλα δεν μου προκαλει επιθυμια να το ψαξω να το ακουσω, αλλα οσες φορες ακουσα τον δισκο σερι αναγκαστηκα να το κοψω στην μεση ή και στην αρχη, γιατι με μια λεξη απλα το βαριεμαι.
Συνολικα προκειται για μια τιμια προσπαθεια, με καποια πολυ καλα τραγουδια, η οποια δεν θα μεγαλωσει για κανεναν λογο τον μυθο των Metallica. Μαλλον δεν ηταν αυτο το ζητουμενο ουτως ή αλλως. Ισως να ειμαι αδικος ή αυστηριος επειδη ειχα υψηλοτερες απαιτησεις, αλλα ολες αυτες δημιουργηθηκαν λογω του ποσο καλο ηταν το HTSD. Οταν βγηκε λοιπον εκεινος ο δισκος το 2016, για καποιον λογο ειχα την σκεψη πως το πιο πιθανο ειναι να κλεισουν την καριερα τους με μια ντουζινα δισκους πριν σταματησουν να βγαζουν μουσικη και μετατραπουν πληρως σε legacy band. Προς το παρον εχουν σιγουρα μετατραπει σε legacy band οσον αφορα τις συναυλιες…πιστευω ομως (και ελπιζω?) πως εχουν ακομα εναν δισκο πριν κλεισουν το μαγαζι.
Τιμιο εφταρακι απο μενα, που θα μπορουσε να ειναι υπερτιμιο εφτα-ιντσο
Στο 1:10 και για λίγο μετά του Inamorata μόνο σε μένα έρχεται στο μυαλό ο Λενι ο Κραβιτς με το τεράστιο κασκόλ του;
Το θυμίζει λιγο το ριφφ του are you gonna go my way αλλα μέχρι εκεί. Έχω φιλους που θεωρούν το inamorata το κορυφαίο metallica τραγούδι εδω και 30 χρόνια. Αν και καταλαβαίνω γιατι το λενε δεν συμφωνώ, τα 11 λεπτά του περνάνε πολύ γρήγορα αλλα δεν με ανατριχιαζει κιόλας.
Ανατριχιάζω στη μελωδία του room of mirrors ομως και αυτό μου φτάνει. Επισης θεωρω το ομώνυμο τρελη κομματάρα και όποτε πετυχαίνω το Lux Aeterna κάπου δε γίνεται να μην τραγουδήσω, φάλτσα, το ρεφρέν του.
Ο δισκος δεν εχει τα φιλλερς του προηγούμενου ουτε ομως και τις κορυφές του. Θα ελεγα οτι ειναι πιο κοντα στο επίπεδο του Death Magnetic σε συνοχή μονο που εκει με χαλάει το cyanide καπως ενω εδω δεν εχω βρει κομμάτι να με χαλάει τόσο.
