Σωστός, ήταν το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα. Αλλά το feeling του Outlaw φέυγει λίγο με τις επόμενες ακροάσεις και το My Friend Of Misery μάλλον οφείλεται στην εκτεταμένη χρήση της λέξης misery από τον Hetfield.
Πολύ δύσκολο να πω. Νομίζω ότι αν τα άκουγα πρώτη φορά και πάλι θα ξεχώριζα σχετικά ψηλά Darkness και Lux, αλλά όπως φαντάζεσαι εστιάζω στα άλλα τραγούδια γιατί αυτά τα έχω λιώσει ήδη. Επειδή ξέρω ότι αγαπάς “Load” νομίζω ότι “Sleepwalk”, “You Must Burn” και “Inamorata” είναι περισσότερο για σένα ψηλά.
Ααα ο τύπος που εχει γραψει ολόκληρη την δισκογραφία μεταλλικά, οπότε μπορεί να διαλέξει και τι παραμένει σε ενα δίσκο του συγκροτήματος και τι όχι.
Και για να μην έχετε σημαία έναν άσχετο τύπο που σας καλα-αρεσε μια ατακα του ( την όποια ατάκα η ίδια η μπάντα σας πούλησε) καλύτερα να βάζετε τη δικη σας φατσουλα .
Μεγαλύτερη αξία έχει.
Οι αρμονίες είναι απίστευτες. Τέτοιο συναίσθημα μου έβγαζε το Halo On Fire (προσοχή, δεν έχουν καμία ομοιότητα σαν τραγούδια, αλλά οι αρμονίες είναι αντίστοιχα εμπνευσμένες. Από αυτές που σε κάνουν να σκας ένα χαμόγελο ικανοποίησης την πρώτη φορά που τις ακούς). Δεν ήθελα να τελειώσουν. Και ο Hetfield απίστευτος.
Όπως είπε και ο Mustaine “don’t release your best songs as singles”
ΥΓ: Τα 2 τραγούδια που διέρρευσαν είναι στο Reddit με ψιλό χαλια ποιότητα
Παρότι η σχέση μου με τη συγκεκριμένη μπάντα κινείται κατ’ αποκλειστικότητα γύρω από το “AJfA”, οπότε δεν (αυτο)θεωρούμαι γνήσιος οπαδός τους, θέλω να πω, πως το “Lux Aeterna” είναι ένας απίστευτος δυναμίτης για εμένα, ο οποίος δεν έχει παύσει να μειώνει το ενδιαφέρον στο να το ακούω ξανά και ξανά. Συμφωνώ πέρα για πέρα με τη συγκεκριμένη φράση του Χρήστου και θα συνεχίζω να υποστηρίζω το συγκεκριμένο άσμα. Και θα τολμήσω, μάλιστα, να πω, πως είναι καλύτερο ακόμη και από τον προηγούμενο δίσκο των Enforcer, όπως και από το πρόσφατο single (που το έχω ξεχάσει κιόλας από όταν τελείωσε την πρώτη και μοναδική φορά που το άκουσα) για τον επερχόμενο δίσκο τους.
Εδώ και πολλές μέρες έβλεπα τα σχόλια του @QuintomScenario για το συγκεκριμένο άσμα κι ένιωθα ότι μ’ έπνιγε το δίκιο. Οπότε, να το έγραψα επιτέλους!
Και Quintom να ξέρεις, αν ήμασταν φίλοι και ήμουν στον γάμο σου, στο γλέντι, θα φρόντιζα να ακουστεί συναινέσει της γυναικός σου.
Η πλάκα είναι ότι ακριβώς αυτό το όνομα σκέφτηκα μόλις άκουσα το Lux Aeterna, και βασικά βλέποντας το χθεσινό βιντεο που το έπαιξαν live ανέβηκε μερικούς πόντους ακόμα.
Καταρχάς είμαστε σίγουρα φίλοι! Απλά όχι στο επίπεδο που θα μπορούσα να δικαιολογήσω την θέση σου στο γαμήλιο τραπέζι. Κατά δεύτερον… Καλή τύχη με την αρραβωνιαστικιά. Μάλλον θα εφευγες από τον γάμο με την ουρά ανάμεσα στα σκέλια αν επιχειρούσες οτιδήποτε μουσικά. Ή και γενικά.
Σόρρυ που δε μου αρέσει το NWOBHM δεύτερης κατηγορίας
Εγώ είμαι καπου ανάμεσα, όπου θεωρώ το κομμάτι πολύ καλό γενικά αλλά το βασικό ριφφ κάπως τζουφιο, πολύ τετράγωνο σε αντίθεση με την αρχή του, που μόλις σκάει λες “ωπα”. Όμως μόλις μπαίνει ο Χετφιλντ, τότε αλλάζουν όλα. Το Hardwired είναι ανώτερο (στα αυτιά μου) από αυτή την άποψη.
