Μετα απο 2 ακροασεις δεν μπορω να πω οτι απογοητευτηα.
Ο ηχος του αρχειο ομως δεν ειναι καλος
και το μετσαλ πρεπει να παιζεται δυνατα και να ακουγεται καθαρα!
Οποτε πρεπει να περιμενουμε τα 320 mp3’s. 
Χμ οκ. Παω ν ακουσω το Load.
εννοεις και αλλα περιεργα ε??:lol:
Ωραίο είναι το κομμάτι.
Όχι σαν τη μαλακία το Cyanide.
Επιτέλους λίγο Kill Em All attitude.8)
κερδίζει αυτό το σχόλιο μέχρι στιγμής.
Συμφωνω
και από που προκύπτει αυτό?
Δεν καταλαβαίνω γιατί βγάλαν το κομμάτι σε streaming και το ακούμε με τόσο χάλια ήχο. Ας βγάλουνε το video clip να το βλέπουμε στο youtube με την άνεσή μας.
:DΤο ακουσα πολλες φορες το κομματι και μαρεσε πολυ.Ειναι απλο και σου μενει ευκολα,αλλα παραλληλα ειναι οτι πιο heavy εχουν γραψει σε αυτο το στυλ τραγουδιου,απο το 1988!Το unforgiven ειναι κατα πολυ πιο soft!Στα του κομματιου προκειται για μια μιξη fade to black στα 4-5 πρωτα λεπτα του τραγουδιου,με one στη συνεχεια!O ηχος στα τυμπανα ακουγεται ετσι οπως ειπατε λογω χαμηλου bitrate,και αυτο επηρεαζει οχι μονο τα ντραμς αλλα και το μπασο.Παικτικα ολα ειναι τελεια,κιθαριστικα ειπαμε ειναι τελειοι,ο Λαρς συνεχιζει να παιζει εξαιρετικα στα τυμπανα οπως και στο St.Anger.Η φωνη του Χετφιλντ δεν εχει σχεση με τις ενδοξες εποχες,αλλα ουτε και με τη hard rock περιοδο του Load.Ωστοσο ειναι ανανεωμενος.Στην εκδοση:bow: του cd single που θα κυκλοφορησει τις επομενες μερες πιστευω θα γινει καταιγισμος θετικων σχολιων.Μαγκες…οι καβαλαρηδες επεστρεψαν και θα κοψουν κωλους.Το αλμπουμ θα δερνει αγρια!Υπομονη λιγες μερες…
Το άκουσα 2 φορές μέχρι τώρα και έμεινα πολύ ευχαριστημένος. Κατά τη γνώμη μου καλύτερο από οποιοδήποτε κομμάιτ του ‘‘St. Anger’’, από όποια άποψη κι αν το κοιτάξεις.
Couplet μου άρεσε πάρα πολύ, το refrain καλό και αυτό, γενικώς μου θύμησε ‘‘Reload’’ στυλ, και τραγούδια σαν το ‘‘The unforgiven 3’’. Γνώριμο στυλ για Metallica, καμία σχέση με τους νεωτερισμούς του ‘‘St. Anger’’. Τα drums του Ulrich θα μπορούσαν να είναι πιο απλοϊκά, χαλάνε λίγο έτσι όπως παίζει.
Από τη μέση και μετά μου θυμίζει λίγο ‘’… And justice for all’’, δυστυχώς ο Hetfield πάει να τσιρίξει πάλι, μία πατέντα του ‘‘St. Anger’’ που ειλικρινά δεν καταλαβαίνω γιατί τη συνεχίζει. Ευτυχώς δεν το παρατραβάει.
Στα συν το ότι το κομμάτι είναι μεγαλούτσικο αλλά δεν κουράζει καθόλου. Αν όλος ο δίσκος πάει έτσι η κυκλοφορία θα είναι καλή.
ας πούμε από το ότι βασικότερο στοιχείο του κιλλ εμ ολλ είναι η αδρεναλίνη που ξεπηδάει από όπου βρει και το τσίτα παίξιμο, ενώ το νέο κομμάτι είναι ελαφρώς τζούφιο. από πλευράς παιξίματος τουλαχιστον.
E,oxι και μαλακια σε παρακαλω.Μια χαρα ειναι και τα 2, αντε να δουμε τι μας ετοιμασαν.Παντως ο ηχος σιγουρα θα ειναι καλυτερος στο δισκο, δε μπορει rubin ειν αυτος.Μαγκες λιγη υπομονη ακομα. 21 και σημερα.
σε 256 τα drums ακούγονται σαφώς καλύτερα…
Ωπ, ξέχασα να γράψω ότι μου φάνηκε λίγο ξεκάρφωτη η αλλαγή από μπαλάντα σε σκληρό μέρος! Πήγαν να το κάνουν σαν το ‘‘One’’, αλλά δε νομίζω να τουε βγήκε. Ίσως θα ήταν καλύτερο στη συνέχεια άλλο ένα couplet ή κάτι τέτοιο. Anyway. Μου φάνηκε, δηλαδή, σαν να κόλλησαν δύο ξεκάρφωτα κομμάτια.
The Day That Never Comes λοιπον.
Μέχρι και το 4 λεπτό μου αρέσει. Εντάξει μετά είναι heavy αλλά και τι έγινε. Λείπει η έμπνευση. Λείπει αυτό που είχε το one για παράδειγμα στα heavy σημεία του. Ως αποτέλεσμα έχουμε ένα κομμάτι που ξεκινάει καλά μέχρι και το 4 λεπτό αλλά μετά κουράζει. Ειδικά το instrumental σημείο είναι αστείο μπροστά στο αντίστοιχο του One.
Αν θεωρήσουμε ότι και τα υπόλοιπα κομμάτια είναι του ίδιου επιπέδου τότε νομίζω το Death Magnetic θα είναι αυτό που περίπου περίμενα. Δηλαδή πολύ καλύτερο από το St.Anger όμως και αρκετά χειρότερο από το αξιοπρεπές Reload.
Μολις το ακουσα κι εγω…
Πολυ ωραιο κομματι σαφως καλυτερο απο το μετριο Cyanide…
Επιπεδα ReLoad και παλι και σιγουρα καλυτερο απο τις πατατες του St.Anger…
Το μονο κακο τα μακροσυρτα σολο στο τελος που με κουρασαν…
Αν ειναι ιδιου επιπεδου και τα υπολοιπα μιλαμε για εναν απολυτα αξιοπρεπη δισκο…Τουλαχιστον προσπαθουν…
τροφή για σκέψη.
έχοντας ακούσει 2 τραγούδια από τα νέα album Metallica και Trivium μπορούν να γίνουν συγκρσίσεις?
ΠΕΣ ΤΑ!!!
Όσον αφορά το The Day That Never Comes… μετά από 3 ακροάσεις να πω κι εγώ την ταπεινή μου άποψη (ως γνήσιος μετάλλι-φαν και πορωμένος μέχρι το κόκκαλο :p). Η εισαγωγή απλά τέλεια… μου θύμισε κάτι από τις παλιές καλές εποχές (Load/Reload και πριν). Στο 4ο λεπτό η εναλλάγη που γίνεται πολύ καβλωτική. Αυτό που με χάλασε κάπως είναι τα τελευταία 1-1.5 λεπτά, αν και στο τέλος κάπως φτιάχνει. Θέμα συνήθειας ίσως. Να πω την αλήθεια πάντως, την 1η φορά που το άκουσα, ενώ μου άρεσε η εισαγωγή και το 4ο λεπτό, γενικά με ψιλοαπογοήτευσε. Αλλά όσο περισσότερο το ακούω, τόσο περισσότερο μου αρέσει (συνεχίζει να με χαλάει λίγο το τέλος που σπάει τα νεύρα κάπως). Αυτά προς το παρόν! :roll: