Το Mets είναι συντομογραφία των mettalica σωστά? Το είδα γραμμένο πιο πάνω και νόμισα ότι μιλούσατε για την ομάδα μπειζμπολ και ότι έκαναν μύνηση στους οπαδούς τους.:lol:
Το συγκρότημα είναι πνιγμένο στα λεφτά, ήταν ανάγκη να κάνουν μύνηση στους οπαδούς τους τώρα, ντροπή είναι…[-X
Οι Pitchshifter οι οποίοι ούτε το 1/10 των λεφτών που έχουν οι Μετς δεν έβγαλαν στην πιο μικρή τους καριέρα, στο cd τους P.S.I γράφουν -όταν το βάλεις σε υπολογιστή- ότι είναι εντάξει να χρησιμοποιήσεις ακόμα και τα riffs και τα samples τους σε δική σου ηχογράφηση. Respect!!!8)
Σύμφωνοι. Αυτό λέγεται creative commons licensing, δηλαδή νομίμως ο δημιουργός αποφασίζει να «υποχωρήσει» σχετικά με μερικές εξουσίες του που πηγάζουν από τα πνευματικά του δικαιώματα, παραχωρώντας άδειες στους άλλους να κάνουν αυτά που τους επιτρέπει με το έργο του, προφανώς γιατί πιστεύει πως αυτό είναι το συμφέρον του. Όταν κάποιος πουλάει λιγότερο, το να «ελευθερώσει» το έργο του από την προστασία, γιατί έτσι θα διαδοθεί περισσότερο. Δεν βλέπω πού είναι ο «ηρωισμός».
Από την άλλη αυτή την φράση «ήταν ανάγκη να κάνουν μήνυση στους οπαδούς τους;» δεν την καταλαβαίνω! Όλοι το λένε, αλλά εγώ δεν το καταλαβαίνω. Αν κάποιος είναι «οπαδός», τότε προφανώς δεν χρειάζεται να «κατεβάσει» παράνομα. Δεν έχουν δα και τη δισκογραφία του Dylan ή του Zappa! Αν ορίζουμε τη λέξη «οπαδός» με πιο ευρεία έννοια, αυτήν του «καταναλωτή» μουσικής, τότε ας πούμε και στο φούρναρη που του κλέψανε δυο φρατζόλες ότι ο κλέφτης ήταν οπαδός του ψωμιού.
Τέλος το γεγονός ότι έχουν μεγαλύτερη επιτυχία (άρα και λεφτά, τα οποία δεν κλέψανε ε!) σημαίνει πως το να κατεβάζουν παράνομα χιλιάδες, για να μην πω εκατομμύρια, κόσμος τη μουσική σου, προφανώς «πονάει» περισσότερο.
Είναι γνωστό ότι είμαι φανμπόης των Metallica, αλλά δεν μπορεί να ξεχνάνε από που ξεκίνησαν (tape-trading) και πώς έγιναν γνωστοί. Η κίνηση κατά του Napster με τις μηνύσεις είναι από τα μεγαλύτερα ατοπήματά τους (κυρίως του Ulrich με το σπρώξιμο των δισκογραφικων) και φάνηκε πως το κατάλαβαν κι ίδιοι αφού από ένα σημείο και μετά την παράτησαν την υπόθεση. Και σήμερα πάλι εκατομμύρια κόσμος συνεχίζει να κατεβάζει τα κομμάτια τους.
Aν κλεψω το ψωμι από τον φουρναρη θα μου κανει μυνηση, αν αγορασω το ψωμι και είναι μουχλιασμενο θα του κανω εγω. Η παρομοιωση με τα πατατακια είναι ατυχης γιατι τα πατατακια (και κάθε φαγωσιμο) και σιντι εχουν διαφορετικη χρηστικη αξια και τα πρωτα είναι κάθε φορα το ιδιο προϊόν σε αντιθεση με τα δευτερα. Γιατι να μην παρομοιασω και γω ένα σιντι με ένα αμαξι? Δεν πρεπει να κανω τεστ ντραιβ πριν το αγορασω.?
Αυτά δεν τα λεω γιατι πιστευω πως ο καταναλωτης πρεπει να προστατευεται σε τετοιες περιπτωσεις αλλα για να δειξω πως κάθε παρομοιωση είναι ατυχης και δεν μπορουμε να θεωρουμε την μουσικη προϊον. Το ότι καποιος που θα κατεβασει ένα σιντι είναι σαν να κλεβει ντοματες δεν ισχυει. Αν ισχυε θα ισχυαν και όλα τα παραπανω.
Επισης μιλαμε για υποτιθεμενη κλοπη γιατι κανεις δεν μπορει να αποδειξει ότι εγω δεν αγοραζω αυτά που κατεβαζω. Δεν μπηκα στο δισκοπωλείο και εκλεψα το σιντι. Οοσι μουσικοι θελουν να λειτουργουν με μυνησεις ας καταλαβουν ότι ο τροπος που λειτουργουσε η μουσικη καποτε θα αλλαζε και ας συμβιβαστουν (όπως συμβιβαζοταν και ο ακροατης με ολλα τα στραβα όλα αυτά τα χρονια πριν το νετ) η ας ασχοληθουν με κατι άλλο.
Αν καποιος πιστευει πως ο ακροατης δεν εχει λογο να αγορασει ένα σιντι από την στιγμη που θα το κατεβασει τοτε η εχει ξεχασει τι σημαινει η μουσικη για έναν ακροατη η ξερει πως η μουσικη που γραφει είναι σκατα. Μπαντες συνεχιζουν να πουλανε και σημερα απλα μπορει να μην ξαναυπαρξουν μπαντες που να εχουν αναλογα κερδη. Πραγμα όχι απαραιτητα κακο. Αν καποιοι εχουν καλομαθει στα πολλα λεφτα ας κανουν κατι άλλο σαν σωστοι μπιζνεσμαν για να αυξησουν τα κερδη τους (καφεδες μπυρες καποτες κτλ). Τι να κανουμε ετσι είναι, οι εποχες αλλαζουν. Σημερα μπορει να εχει ο χωρος της μουσικης πολλα λεφτα αυριο να εχει καποιος άλλος.
Και μην μου πειτε τωρα ότι αυτά τα λεφτα τα αξιζει ο μουσικος γιατι τα κεδισε με τον ιδρωτα του γιατι τα μονα λεφτα που αξιζει είναι από τις πωλησεις των σιντι και όχι από τις μη πωλησεις. Και ο τροπος που λειτουργει σημερα η μουσικη είναι πιο δικαιος γιατι απο τι στιγμη που ο ακροατης ξερει τι αγοραζει, ένα σιντι πουλαει πραγματικα οσο αξιζει (και παιζουν μικροτερο ρολο παραγοτνες όπως προωθηση από τον τυπο).
Παραδειγμα τωρα που το θυμηθηκα:
Αγορασα προχθες ένα dvd από τα μετροπολις. Από εξω εδειχνε τον μουσικο και εγραφε CD + DVD και από πισω τους τιτλους χωρις καμια παραπανω πληροφορια. Αυτό που φανταστικα ηταν πως θα εχει καμια Live εμφανιση, καμια συνεντευξη η εστω κατι σαν ντοκιμαντερ. Αυτό που ειχε ηταν ατομα να χορευουν με την μουσικη του καλλιτεχνη (που ενας θεος ξερει αν ηταν παιγμενη από τον ιδιο). Οσο για το σιντι δεν ειχε ουτε μια πληροφορια για το αν τα κομματια ηταν επανεκτελεσεις, αν ηταν παιγμενα από τον ιδιο και από ποιους δισκους η σε ποια χρονολογια. 12 ευρω τσαμπα.Και μην μου πει κανενας ας εψαχνες πληροφοριες στο νετ (που για το συγκεκριμενο DVD δεν βρηκα) γιατι επρεπε να είναι υποχρεωμενοι να τις αναγραφουν πανω στο προϊον.
Παω τωρα να κανω μια μυνηση στο χαμερ (ακομα τα κλαιω τα λεφτα για το χορορ σοου)
Α εδώ που τα λεμε όμως στην Ελλαδα με τους τοσο υψηλους μισθους και το τοσο χαμηλο κοστος ζωης είναι πραγματικα παραλογο να μην αγοραζει καποιος σιντι και να τα κατεβαζει . Ας κανουν και καμια μυνηση κατά δω να στρωσουν τα μ?.πανα οι κλεφτες!!
@ChrisP Δεν διαφωνώ καθόλου. Απλά, το γεγονός ότι έκαναν ένα μεγάλο λάθος πολιτικής και το γεγονός ότι οι μουσικοί είναι όμηροι μιας κατάστασης, δεν σημαίνει πως έχουν άδικο.
@Vangelis Το post 44 είναι πολύ ενδιαφέρον, γιατί εμπεριέχει το αίσθημα μιας μερίδας των φιλόμουσων. Δεν μπορώ να απαντήσω στα αμέτρητα θέματα που θίγεις, γιατί θα κουράσω. αν και θα είχα πολλά να πω.
Οι παρομοιώσεις που χρησιμοποιώ πιστεύω πως είναι κατάλληλες ως προς το χαρακτηριστικό του προϊόντος, που με ενδιαφέρει, στην ανάλυσή μου. Προφανώς τα τσιπς και η μουσική δεν είναι «όμοια» προϊόντα. Όμως, αυτό που προσπαθώ να εξηγήσω, και που επιμένετε να αγνοείτε, είναι ότι η πνευματική ιδιοκτησία είναι άυλη. Αν κλέψεις ένα cd, έχεις κλέψει 2 πράγματα: τον υλικό φορέα, που είναι ιδιοκτησία του καταστήματος, και το άυλο έργο που περιέχει ο φορέας, που ανήκει στον δημιουργό, στην εταιρία που διαχειρίζεται τα δικαιώματά του κλπ.
“Τεστ ντάιβ” στα cd δεν είθισται να κάνεις, παρά μόνο στα όρια που το εμπορικό έθιμο το επιτρέπει (να το ακούσεις σε ακουστικά, να δεις video clip, να ακούσεις κομμάτια στο myspace, κλπ.). Πάντα υπό τους όρους που δέχονται οι ιδιοκτήτες των δικαιωμάτων και του υλικού φορέα. Αυτό που λες στην ουσία είναι ότι θέλεις να μπεις τη νύχτα στην αντιπροσωπία, αφού σπάσεις το τζάμι, να πάρεις μια Πόρσε και να την οδηγήσεις για ένα-δυο μήνες, και όταν έχεις λεφτά να αποφασίσεις αν θα την αγοράσεις. Και, αν σε πιάσουν να τους πεις, ένα τεστ ντράιβ έκανα.
Ναι αυτο θελω. Γιατι μπορει για ενα αμαξι να μην φαινεται λογικο κατι τετοιο ομως για την μουσικη ειναι. Οταν θα εχω λεφτα θα κατσω να αποφασισω ποια απο αυτα που κατεβασα απο το νετ μου αρεσαν περισσοτερο, ποια μπορω να αγορασω, θα τα αγορασω και τα υπολοιπα αλλη φορα οταν θα εχω λεφτα. Μεχρι τοτε θα ομως θα μπορω 1.Να απολαμβανω αυτα που δεν μπορω να αγορασω 2. Να αποφευγω τις πατατες. Ετσι πιστευω πως θα επρεπε να λειτουργει η μουσικη (και αυτο διαφερει αρκετα απο το “δεν αγοραζω τιποτα αφου τα βρισκω ολα τσαμπα”). Αν ο μουσικος θελει να εχουν το δικαιωμα να ακουν την μουσικη του μονο οσοι μπορουν να την αγορασουν (αλλιως μυνηση) ας αξανασκεφτει γιατι εγινε μουσικος και αν δεν βρει τον λογο ας σταματησει και ας αρχισει να πουαλει απορρυπαντικα.
@ Vangelis: Κάποιος ο οποίος έχει λεφτά, του αρέσουν αυτά που ακούει, αλλά δεν έχει αγοράσει ποτέ cd (παρά μόνο αν πηγαίνουν μαζί με εφημερίδα) και μονίμως κατεβάζει σε σημείο ο δίσκος του να έχει φτάσει τα 250 Gb μουσικής, αναρωτιέμαι, χαίρει της εκτίμησής σου;
Ουσιαστικά ρωτάω αν θεωρείς το downloading απλώς ως ένα μέσο διαφήμισης και πρωώθησης ή σε ορισμένες περιπτώσεις και κλοπή…
Απαντώ εγώ διότι έχουμε σχεδόν κοινές απόψεις με τον Βαγγέλη στο θέμα αυτό.
Ο τύπος που περιγράφεις ούτε χαίρει ούτε δεν χαίρει της εκτίμησής μου. Από τη μια θεωρώ ότι η μουσική ως τέχνη, από τη στιγμή που βγαίνει από το μυαλό του δημιουργού της, οφείλει να ανήκει σε όλο το κοινωνικό σύνολο χωρις εισοδηματικούς περιορισμούς. Από την άλλη, επειδή έχω υπόψη μου ότι ζούμε σε καπιταλισμό, αναγνωρίζω ότι για να φτιαχτεί ένας δίσκος δουλεύουν και οι μουσικοί, αλλά και πολλοί άλλοι, παραγωγοί, ηχολήπτες, τεχνικοί κτλ.
Επομένως, παρότι δεν μπορώ να κατηγορήσω τον τύπο που μονο κατεβάζει ως κλέφτη, θεωρώ ότι το ορθότερο είναι να αγοράζει κανείς έως εκεί που μπορεί και τα υπόλοιπα που θέλει ας τα κατεβάζει. Και τέλος πρέπει να πέσουν οι τιμές στα CD. Δεν μπορεί να βλέπω το νέο Portishead στα 16-17 ευρώ και να το βρίσκω με 9 στο internet, ούτε να βλεπω ένα ΕΡ 4-5 κομματιών στα 14 ευρώ. Ε, το δεύτερο θα το κατεβάσω.
Ωραιος o ChrisP.Στο site της HydraHead τα cd εχουν 6.5!Ε δεν μπορει εδω να
κανουν 17 και 18 ευρω το ενα !
Ενα παραδειγμα για να συμφωνησω και εγω με τον ChrisP.
Κι εγώ συμφωνώ πως πρέπει να κατεβάζουμε και ό,τι μας αρέσει να το αγοράζουμε (στο ποσοστό που δύναται ο καθένας μας). Ο τύπος που περιγράφω πάντως (υπαρκτός είναι και όχι προϊόν της φαντασίας μου), για μένα είναι απαράδεκτος.
Και αν μπορούσατε, θα ήθελα επίσης να μου εξηγήσετε γιατί ισχύει αυτό:
Παρεμπιπτόντως, τονίζω πως ο τύπος που περιέγραψα έχει λεφτά. Τέλος πάντων…
Δεν εχει καμια σημασια αν χαιρει η οχι της εκτιμησης μου. Το θεμα εδω δεν ειναι οι συμπεριφορες διαφορων ακροατων. Ετσι κι αλλιως το τι κερδιζει η χανει απο την μουσικη με τον τροπο που την ακουει ειναι δικο του προβλημα. Δεν υπαρχει πρεπει η δεν πρεπει σ’αυτα τα πραγματα. Αν εχει λεφτα και δεν αγοραζει προφανως δεν εχει κανενα κινητρο για να αγορασει.
Εγω χαιρομαι που ατομα που δεν εχουν λεφτα η που πριν το νετ δεν ειχαν τα μεσα, μπορουν να απολαυσουν την μουσικη και να ψαχτουν σε πραγματα που ειδαλλως δεν θα γνωριζαν ποτε. Βεβαια αυτο δεν εχει να κανει μονο με το παρανομο downloading αλλα και με τη νομιμη χρηση του νετ αλλα δυστυχως τα περισσοτερα πραγματα μεσω του downloading τα μαθαινουμε.
Το αν το θεωρω κλοπη η οχι το γραψα σε προηγουμενο ποστ. Ελπιζω οτι οι περισσοτεροι μουσικοι θα εκμεταλλευτουν το νετ προς οφελος τους και οτι στο μελλον θα εχουμε μεν λιγοτερα ατομα να ασχολουνται με την μουσικη (σε ολους τους τομεις) αλλα μια πιο αμεση σχεση καλλιτεχνη-ακροατη και περισσοτερη ελευθερια για τον καλλιτεχνη.
Vangelis, δεν διαφωνώ πουθενά, αλλά σε βρίσκω πολύ αισιόδοξο και πιστεύω πως δεν αναλογίζεσαι τους κινδύνους (που έχουμε υπαραναλύσει εδώ μέσα, αλλά και τόσους άλλους).
δεν υπαρχει αλλαγη χωρις κινδυνους. Το θεμα είναι να γινει η αλλαγη, σιγουρα δεν θα φερει μονο θετικα, απλα ελπιζουμε να είναι πιο πολλα από τα αρνητικα.
συμφωνω οτι η μουσικη ειναι τεχνη αλλα πρεπει να εχει εισοδηματικους περιορισμους για τον απλουστατο λογο οτι αν καποιος εχει τη μουσικη σαν επαγγελμα θα χρειαστει να βγαζει και καποια χρηματα μεσω αυτης…
Γι αυτό φροντίζεις μέχρι να πιάσεις τη καλή, να κάνεις και κάτι άλλο παράλληλα. Αν ξεκινάς τη μουσική με σκοπό να βγάζεις φράγκα από εκεί, λυπάμαι, αλλά απλά δε κάνεις για το άθλημα.
