Cliff Burton
JASON!!!
Με διαφορα πολυ πιο “γαματος” απο τους αλλους 2.
Ειδικα οταν τραγουδουσε κ κανενα Whiplash, Seek and Destroy ή Creeping Death…
Πότε μα πότε επιτέλους θα καταλάβετε ότι χωρίς τον Cliff οι Μetallica θα γίνονταν στην καλύτερη Testament?
Δεν τον αγιοποιούμε επειδή πέθανε, το κάνουμε επειδή είναι ο βασικός υπαίτιος των Ride The Lightining και Master Of Puppets (για να μην πω και του Justice For All). Και, το βασικότερο, είναι ο κύριος λόγος που οι υπόλοιποι Metallica εξελίχθηκαν σε μουσικούς που κοιτάζουν πώς να εξερευνήσουν νέους δρόμους. Αλλιώς θα έμεναν απλοί headbangers…
Δεν εχω και απολυτη αποψη για ολους.:-s Βασικα τον Ρομπ δεν τον εχουμε δει και σε βαθος χρονου. Θα πω Jason γιατι το ζουσε, το ενιωθε και τα γαματα headbangings εχουν μεινει…8)
Με μεγαλη διαφορα Κλιφ…γιατι ηταν ο μονος σπουδαγμενος μουσικα,γιατι ηταν η ψυχη των μεταλλικα,γιατι ηταν ο κυριος συνθετης τους(μαζι με τον τζειμς),γιατι ηταν ο πιο προσγειομενος απο τους υπολοιπους,γιατι το εκανε επειδη το γουσταρε και οχι για τα γαμημενα τα λεφτα,γιατι ηταν μορφη,γιατι δεν προσπαθουσε να εχει καποιο συγκεκριμενο στυλ και ποτε δεν σκαλοσε στο τι θα φορεσει και πως θα στηθει στην σκηνη,γιατι απλος μιλαμε για μια απο τις κορυφεες μορφες του σκληρου ηχου…να σαι καλα ΜΕΓΑΛΕ οπου και να βρισκεσε.
τον κλιφ ομως δεν τον ειδαμε πως θα γινοταν αργοτερα.τεραστιος συμφωνω αλλα μπορει ν γινοταν σαν τον χετφιλντ και τον λαρς βμε τα λεφτα και τα τζετ
Σιγουρα δεν μπορουμε να ξερουμε κατα ποσο θα αλλαζε συμπεριφορα και σταση μετα την επιτυχια των Μεταλλικα,ομως σιγουρα ειναι ο καλυτερος μπασιστας που εχει περασει απο το συγκροτημα και ολα αυτα που ειχε κανει δεν μπορουν να ξεγραφτουν με χρηματα,οπως και στην περιπτωση των αλλων δυο
ναι συμφωνω οτι ειναι ο καλυτερος μπασιστας τους αλλα θελω να δω και την εξελιξη του ρομπ
Ναι ενοειτε πως πρεπει να δουμε και την εξελιξη του Ρομπ…και κατ’ εμε ειναι πολυ καλος μπασιστας
Ψηφίζω Robert γιατί τον θεωρώ φοβερό μπασίστα. Life goes on
ειναι πολυ περιεργο το θεμα αυτου του δημοψηφισματος…και το λεω γιατι υπαρχουν 2-3 λογοι για τους οποιους θα μπορουσα να υποστηριξω το οτι οποιασδηποτε μορφης συγκριση δεν ειναι εφικτη .
-
Ο Κλιφ ηταν ο ουσιαστικος υποκινητης και κυριος αυτουργος της εξελιξης των Ρεμαλλικα μεχρι και τον “αρχοντα”.Πηγε η μπαντα σε αυτον προκειμενου να μπει σε αυτη,πραγμα που δειχνει ποσο σημαντικη μοναδα ηταν ,ακομη και πριν να ηχογραφησουν.
Οι δισκοι που βγηκαν με αυτη τη συνθεση, θεωρουνται πλεον μνημεια στη μεταλλικη σκηνη και αυτο δυστυχως ενδυναμωνεται με καθε νεα τους κυκλοφορια.Ειχε το χρονο,τροπο και ελευθερια να συνθετει ανενοχλητος απο καπριτσια και μαλακιες των υπολοιπων στη μπαντα.
Δημιουργησε σχολη,πεθανε νεος (τραγικα και αδικα) και εγινε η προσωποποιηση του λαμπρου μεταλλικου παρελθον της μπαντας αλλα ταυτοχρονα το φαντασμα που τους κυνηγα ακομη. -
Ο Ιασωνας δεν ηταν κακος μπασιστας.Ηταν πολυ καλος για την μπαντα που επαιζε πριν (απαραδεκτοι) ειχε τρελλα με το μεταλ,ηθελε την ευκαιρια και του την εδωσαν.Τον σκισανε στην καζουρα και στον ψυχολογικο πολεμο, ενω εκεινος εδινε τα παντα τουλαχιστον εκει που του επιτρεποταν (συναυλιες).
Eπαιξε μπασο σε ενα τζαμμαρισμα της μπαντας…στο πρωτο του αλμπουμ με αυτους απλα δεν υπαρχει ηχος μπασου…και μετα μαλλον συμμορφωθηκε με τις “υποδειξεις” των “αφεντικων” του στη μπαντα και ακολουθησε σαν παραστατης.
Ηταν αδικη η περιοδος αυτη, γιατι και σε καλη ηλικια ηταν για να δωσει το κατι παραπανω αλλα και ηθελε να φτασει και αυτος πιο ψηλα.Εφτασε μεν αλλα καθαρα οικονομικα…οχι παικτικα! θα επρεπε μαλλον να αποχωρησει νωριτερα γιατι απο τα side projects και οσα εχει συμμετοχη ως τωρα,δειχνει ενα προσωπο που θα μπορουσαν να το εκμεταλλευτουν για καλο οι Λεφταλλικα και να πανε σε αλλους πιθανους μουσικους δρομους.
3.Ο Ροβερτος ειναι (προσωπικη αποψη) μακραν καλυτερος απο τον προκατοχο της θεσης αυτης.Δειχνει πως εχει καλυτερη τεχνικη, φρεσκια παικτικη νοοοτροπια και εχει φανει ΗΔΗ απο τις μεχρι τωρα δουλειες του.
Επισης μετα τις ψυχαναλυσεις της μπαντας και με την αναγνωριση των λαθων τους προς τον Ιασωνα,ο Ροβερτος θα μπορεσει να κανει αλλη εντυπωση σε μπαντα,οπαδους αλλα και στη πραξη.
Και με την ισχνη αλλα διολου απροσμενη στροφη που εκαναν με το τελευταιο τους αλμπουμ μπορει να δουμε και τιποτε καλο επιτελους απο αυτη τη μπαντα!
Ολα αυτα βεβαια, αν δεν πλακωσει κανενα απο αυτους στις μαπες και κανει την εξοδο του Δαυιδ!
Εν ολιγοις,μιλαμε μεν για την ιδια μπαντα και την ιδια θεση,οπως βεβαια και για το ιδιο (πιθανα) παθος απο τα μελη να προσφερουν…αλλα ολα τα δεδομενα αλλαζουν σε καθε μια απο τις περιπτωσεις!
ΥΓ. μη μου δινετε σημασια…περιμενω να βρασει το νερο και ειλικρινα δεν εχω τπτ καλυτερο να κανω!
ΥΓ2. Κλιφακος μακραν ο πρωτος
Όλοι είναι καλοί αλλά ένας είναι ο Cliff Burton!!!
Η συγκεκριμενη θεση του μπασιστα στους Metallica απο την στιγμη του θανατου του ΘΕΟΥ Cliff Burton,μοιαζει με ηλεκτικη καρεκλα… Αυτο δειχνει την τεραστια αξια του αποθανοντος. Ο Jason Newsted ηταν πολυ καλος μπασιστας και ειχε ΤΡΟΜΕΡΗ σκηνικη παρουσια, τα εδινε ολα σε καθε live, χτυπιοταν, εχυνε κυλα ιδρωτα, αλλα δεν αντιμετωπιστηκε ως ισος απο τους υπολοιπους, κατι παρα πολυ αδικο… Δεν του αφησαν κανεναν καλλιτεχνικο τροπο εκφρασης και δημιουργιας. Το μπασο στο …And Justice λαμπει δια της απουσιας του και τελικα τον κρατησαν πισω οσο αφορα την προοδο του και ποτε δεν μας εδειξε το θα μπορουσε να προσφερει. Ο Rob Trujillo ειναι εξαιρετικος τεχνικα και προσεφερε στο συγκροτημα φρεσκες ιδεες. Το θεμα ειναι οτι τον Jason δεν τον ειχαν αφησει να εξελιξει, να δουλεψει τις ιδεες του και να τις προβαλει, τον Trujillo λογω ισως και ενος συνθετικου η καλλιτεχνικου ‘‘τελματος’’ στο οποιο ειχαν φτασει, τον αφησαν. Βεβαια αλλες και οι συνθηκες τοτε με τους ψυχολογους, τα οποια ‘‘ενδοοικογενειακα’’ τους προβληματα και αλλες το 1986. Προσωπικα αν και οπως ειπα θεωρω καταπληκτικο μπασιστα των Trujillo, κατι δεν μου κανει, θες το image του, θες οτι δεν μου’‘κολλαει’’ τοσο με τους αλλους?
Ομως οταν τιθεται θεμα για το ποιος ειναι ο καλυτερος μπασιστας των Metallica η απαντηση ειναι μια.[SIZE=“4”][SIZE=“3”] CLIFF BURTON[/SIZE][/SIZE]:respect: ο ανθρωπος επαιζε τρομερο μπασο, τεχνικος, γρηγορος… Αλλα δεν ηταν μονο αυτο. Ηταν εξαιρετικος ‘‘μουσικος’’ γενικοτερα, ειχε ως γνωστον τις περισσσοτερες μουσικες γνωσεις απο ολους και τους καθοδηγησε μουσικα στα 3 πρωτα αλμπουμ τα οποια θεωρω και τα καλυτερα μαζι με το Black Album. Η μουσικη κατευθυνση αποφασιζοταν απο ολους, αλλα αυτος ‘‘εδειχνε’’ τον δρομο και οι υπολοιποι ακολουθουσαν γιατι αναγνωριζαν την αξια του και το γεγονος οτι οι ιδεες του ηταν πραγματικα εμνευσμενες. Θεωρω οτι μαζι με τον James, ηταν οι κυριοτεροι λογοι της ανοδου και καθιερωσης των Metallica.
Κριμα που η μοιρα τα εφερε ετσι και εχασε την ζωη του σε πολυ μικρη ηλικια και τοσο αδικα… Κριμα. Κανεις δεν ξερει τι πορεια θα ειχαν οι Metallica, αν ζουσε ακομα, ειχε πολλα να προσφερει στην μουσικη. Μαζι με τον Steve Harris, τους θεωρω τους καλυτερους μπασιστες ever…
Cliff, μας εχεις λειψει…
Ρε, μην τα πολυλογάτε. Μόνο Cliff. Η συμπάθειά μου πάντως πάει στον Rob.
Ιξάκτλι !!
+1 στο Cliff!
ολοι αλλα ο Cliff ηταν πολυ ανωτερος
θα θελα να φυγει η ψηφος μου απτον cliff και να περασει στον κυριο ιασωνα παρακαλω…ευχαριστω.
Όλοι είναι φοβεροί!
Ο Cliff παιχτικά ήταν ο καλύτερος όπως και σαν συνθέτης
Ο Νewsted αν και δεν σκάμπαζε πόλλα στο μπάσο είχε απίστεφτη σκηνηκή παρουσία (και θα ήθελα σαν Π0υστης να δω λαιβ με Newsted)
Ο Rob πάλι είναι στην μέση… Πολύ καλό παίξιμο αλλά μέτρια σκηνηκή παρουσία!
Εγώ πλέον πιστεύω ότι αυτή η μπάντα είχε την κατάλληλη στιγμή τον μπασίστα που έπρεπε να έχει. Στην αρχή έναν Cliff που τους έδειξε που πάνε τα 4 χαλιναγωγώντας τους. Μετά έναν Νιούστεντ σε μια περίοδο οργισμένης καύλας, ορμόνης και γενικά ουσιών για να μπορέσει η μπάντα να απολαύσει τους καρπούς των 3ων προηγούμενων άλμπουμ μέσα από τα live της. Και στον τέλος έναν μπασίστα με νέο αέρα που θα έδινε κάτι καινούργιο στην μπάντα.
Δεν νομίζω ότι ο Newsted δεν μπορούσε να προσφέρει συνθετικά, απλά πιστεύω ότι η γνώμη του δεν ήταν…σεβαστή στους άλλους 3 μόνο και μόνο επειδή είχαν οι ίδιοι θεοποιήσει σε μεγάλο βαθμό τον Burton [κάτι που οι ίδιοι πέρασαν σε εμάς] με αποτέλεσμα να μην δώσουν χώρο στον καινούργιο τότε. Και έτσι τον έφαγε η μαρμάγκα.
Τα load και reload είναι άλμπουμ μιας προσπάθειας των ίδιων να φέρουν κάτι καινούργιο στον ήχο τους. Πολλά ψυχολογικά τότε; Βαρέθηκαν αυτό που έπαιζαν; Το θέμα ήταν ότι ήθελαν να αλλάξουν και θα άλλαζαν όσο και να κράζανε κάποιοι. Κράξιμο στο κράξιμο από τους φανς, σίγουρα θα έφεραν μεγαλύτερες προστριβές μέσα στη μπάντα και το πράγμα να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, μέχρι που μια ωραία πρωία ο Newsted τους χαιρετάει. Πέφτουν στα σκατά. Οι δισκογραφικές να πιέζουν. Προσπαθούν να δείξουν ότι ακόμα υπάρχουν με ένα St.Anger γεμάτο πειραματισμούς, αποτυγχάνουν. Η φάση με τον Ρόμπερτ είναι κάτι που οι μετάλλικα ήθελαν από καιρό. Την αλλαγή και τον νέο αέρα. Την είδαν σε αυτό. Γιατί θέλανε έναν μπασίστα που θα μπορούν να τον ακολουθούν στις live εμφανίσεις για να έχει η μπάντα μια νέα μεν, αλλά συλλογική σκηνική παρουσία δε, αλλά και ένα μπασίστα που να μπορούν να τον εμπιστευτούν στη σύνθεση.
Αυτή η μπάντα είχε πάντα καλό timing. Δεν τους ανέβασε μόνο το ταλέντο και τα λεφτά του Ulrich εκεί που είναι σήμερα.