H πρωτη πληρης ακροαση με επεισε.Το εκαναν παλι το θαυμα τους !
σίγουρα πάντως όχι ο άνγκμαρ, γιατί το πήρε το τισέρτ στο ρόντμπερν. 
Εγώ πήρα ένα άλλο σχέδιο.
Το τισερτάκι μετράει δούδε. Χτύπα το!
Με την πρώτη με έπεισε ότι ήταν ένας ακόμα καλός δίσκος αλλά όχι ισάξιος του ritual fires. Με την δεύτερη πορώθηκα Σίγουρα δεν είναι ritual fires αλλά δεν είναι προσπάθεια για απομίμηση που απέτυχε. Είναι κάτι καινούριο. Και μ’ αρέσει 8)
ρε παιδιά, μόνο σε μένα το πρώτο μέρος του Crescent Mirror φέρνει αμυδρά στο νου το φήλινγκ του How the Gods Kill? (τι πάει να πει “ποιών”?)
Ναι ρε τώρα που το πες και το ξανάβαλα, μοιάζει πάρα πολύ. Αλλο βέβαια που μόνο εσύ θα μπορούσες να το πιάσεις εύκολα.
Τι κομμάτι αυτό το Requiem…
φηλινγκ με τιποτα!
τωρα αν λες πως εχουν κατι γυρισμτα στην κιθαρα (δεν ξερω πως στο διαολο να τα πω αλλιως) ιδια ,ναι εχουν!
νταμπλ ποστ αλλα CONSUMED BY HORIZONS OF FIRE ρε απιστοι!!!
Λοιπόν θα το ακούσω το βράδυ…λέτε να κρατάω μαντήλια μη μου τρέξει το σαλάκι…ή και κάτι άλλο?
Απορώ που το πιάσατε όλοι με τη μια. Πολύ ζόρικο, ακόμα το χωνεύω μπορεί να έχει να κάνει με το γεγονός ότι ο Post/Sludge Rock/Metal ή όπως στο διάολο τον λένε είναι ένας χώρος που τον τελευταίο 1,5 χρόνο εξερευνώ οπότε δεν είναι και τόσο κτήμα μου για να τον πιάνω έτσι με τη μια. Πάντως Three Μοοns, Crescent Mirrors και Pisgah(Bleeding αν σου προκαλεί απορία που το Crescent σου θύμισε Danzig εμένα αυτό εδώ μου έφερε στο μυαλό Porcupine Tree και πιο συγκεκριμμένα το Sever) έχουν το ρόλο του ψαρώματος ενώ τα άλλα αργούν λίγο να σου ξεδιπλωθούν(το Shore Of transcedence πχ μου πήρε αρκετές ακροάσεις για να καταλάβω πόσο γαμάει). Πάντως για να διατηρήσω και την ταμπέλα του γκρινιάρη που μου κόλλησε ο Dude το Almitra’s premonition δε μου λέει μια, με κούρασε και το θεωρώ φιλλεριά προς το παρόν(θα κρατήσω βέβαια όπως είπα μια πισινή για το μέλλον μιας και είναι ζόρικος δίσκος) και ενώ ξεκίνησε πολύ υποσχόμενα στη συνέχεια με έχασε.
same here
τι με τη μια ρε φίλε, εγώ μόνο στο πισί τον έχω ακούσει ήδη 10 φορές… αυτά που ξεχώρισαν για μένα είναι τα Requiem: From Substance to Silence, The Shore of Transcendence, Three Moons και Consumed by Horizons of Fire. φεύγει για παραγγελία σήμερα ή το αργότερο αύριο (δλδ πλέον αύριο ή αύριο :lol:)
τελικά εμένα γι απόψε με κέρδισαν οι Gazpacho και δεν τους άκουσα…
Ψαξε κι αλλου ωρε. 12 ευρω το δινανε, δε παιζει να μη το βρεις φτηνοτερα. Και γενικα το site της Relapse ειναι λιγο φαρμακειο σε μερικες περιπτωσεις.
Edit: α ειναι με CD μαζι. =p Καλος παπατζας για του λογου μου. Καλα, θ’ ακουσω το δισκο το βραδυ να μη λεω βλακειες μοναχά. =p
ahahaha, ναι ρε :lol: cd+tshirt είναι… και με την ισοτιμία να χει φτάσει σήμερα σε τιμή-ρεκορ για φέτος, δε θα το πολυσκεφτώ.
Λεπόν, αφού το άκουσα ΤΟΣΟ πολύ το δισκάκι, και δε μπαίζει να ξεκολλήσω με τίποτα, ναι, αυτό είναι όντως το μόνο αρνητικό του. Ναι το Almitra’s είναι όντως σταφύλερ, αλλά η υπερτεραστιότητα ΟΛΩΝ των υπόλοιπων κομματιών το υπερκαλύπτει για πλάκα. Στην τελική, μπορώ άνετα να βρω 5-10 “κλασικούς/μυθικούς” δίσκους που έχουν κάτι ανάλογο. Δε με χαλάει.
Δισκάρα!
Φαντάζομαι ότι κατάλαβες πως όταν έλεγα ότι με έχασε εννοούσα το τραγούδι και όχι το δίσκο εεε καπετάν Bleeding? O δίσκος είναι Super και όσον αφορά ότι το Filler δεν το μειώνει, μιλάει ένας Manowarας που θεωρεί το Battle Hymns δεκάρι κυρίως για 2 τραγούδια. φαντάζομαι You Get My Point. Προς το παρών πάντως είναι μάλλον η Post(γαμώ την κωλοταμπέλα του γαμώ) της χρονιάς.
Δεν μπορω να πω οτι τα ελιωσα,αλλα απο οσο τα ακουσα μου αρεσαν και τα δυο.Νομιζω το echoes περισσοτερο.
Τι κομματαρα το Τhe Shore of Transcendence γαμω.
Διαβάζω τα σχόλια εδώ, μ’έχει ψήσει και ένας φίλος, μου καλάρεσε θυμάμαι το Ritual Fires… με βλέπω να το τσεκάρω σύντομα… θα επανέλθω
bump γιατί έτσι ρε!
Το 'βαλα απόψε μετά από κάνα μήνα και όχι δεν έχει θολώσει ο αρχικός ενθουσιασμός, αλλά κάβλωσα ακόμα περισσότερο. Δίσκος της χρονιάς μακράν μέχρι στιγμής. Και λάιβ τα σπάνε όλα ε! Φέρτε τους ΤΩΡΑ όμως!
Δισκάρα, μπαντάρα. Τέλος.