Σίγουρα αν τους εβλεπε καποιος θα ελεγε οτι αυτα τα παιδιά παίζουν αυτο που όλοι εμεις ονομάζουμε συγχρονο metal. Το θέμα ειναι ότι στην μουσική τους συμπεριλαμβάνονται στοιχεία απο ροκ, post, progressive ακομά και απο την παραδοσιακή ελληνική μουσική.
Υλικό υπάρχει στο www.myspace/motherofmillionsband ομως έχει αλλάξει αρκετά μιας και την θέση του τραγουδιστή έχει αναλλάβει πλέον ο Γιώργος Προκοπίου που εκτός από τους Poem θα συνεργάζεται και με τους Mother Of Millions.
Αυτή την κυριακή οι Mother Of Millions θα εμφανιστούν στο Αn Club. Πληροφορίες μεσω Myspace και Facebook.
Κοντά στον ήχο που έχτισαν στο “Sigma” αλλά και με διακριτές διαφοροποιήσεις στην προσέγγιση. Μην περιμένεις (ακόμα) να σου πω αν είναι καλύτερο ή όχι. Αλλά, ναι, γαμάτο.
Πολύ ευχάριστο το πρώτο μέρος της συνέντευξης, απλοϊκοί, ανοιχτοί, ειλικρινείς και γενικότερα μια ροή κουβέντας που θες να τη διαβάσεις όλη, δίνοντας προσοχή στις ερωτήσεις και τις απαντήσεις μαζί.
Και το λέω αυτό, επειδή υπήρξαν συνεντεύξεις που ξεκίνησα να τις διαβάζω, αλλά βαρέθηκα σε κάποιο σημείο… φυσικά, δε ρίχνω ευθύνη σε αυτόν που την έκανε. Ίσως έχει να κάνει με τους εκάστοτε μουσικούς, τη γενικότερη όρεξή τους και τη μουσική τους.
Όπως και να 'χει, η μέρα της φανέρωσης του έργου καταφθάνει σιγά σιγά.
Υπάρχει άλλο τόσο υλικό για το δεύτερο μισό, ενώ σίγουρα υπάρχουν και αρκετά ενδιαφέροντα που δεν καταγράφηκαν όσο έγραφε το μαγνητοφωνάκι. Εκτιμώ ακόμα περισσότερο τις ωραίες μουσικές που τις γράφουν ωραίοι τύποι.
Ως προς τις συνεντεύξεις, το αποτέλεσμα συνήθως εξαρτάται κι από τις δυο πλευρές, αλλά περισσότερο από αυτούς που απαντάνε στις ερωτήσεις.
Εδώ για αυτούς που τα θέλουν όλα με μόνο ένα κλικ.
Όπως τα λέει και ο Χρήστος. Είναι πολύ ενδιαφέρον να μιλάς με ανθρώπους που παίρνουν πολύ στα σοβαρά τη δουλειά τους, αλλά όχι τον εαυτό τους. Και το αποτέλεσμα με το “Artifacts” τους δικαιώνει.
Έχοντας διαβάσει και το δεύτερο μέρος της συνέντευξης, λέω το εξής: ως σχετικά νέος ακροατής της μπάντας το “Human” για μένα έχει τον ιδανικό ήχο για την περίοδο που το δημιούργησαν, το ηχογράφησαν και το παρέδωσαν στο φως του κόσμου. Ας πούμε ότι το έχω φιλοσοφήσει κάπως το θέμα με τις παραγωγές και με ιδιαίτερες μπάντες μπορώ να βρω κάθε δικαιολογία για να καλο - χαρακτηρίσω έναν “περίεργο” ήχο σε κάποιο δίσκο.
Ο ήχος του “Human”, όπως και όλος ο δίσκος - συνθετικά και μουσικά - είναι η ωριμότητα που είχαν τότε, αλλά και η απαραίτητη ανωριμότητα που μεταμορφώθηκε προοδευτικώ τω τρόπω στο “Sigma”. Ο τότε ήχος είναι η γεύση τους και προσωπικά, κάτι τέτοιες παραγωγές, όταν βασίζονται σε τόσο δυνατά υλικά, τις βρίσκω κάπως πιο ελκυστικές από μια καλοφτιαγμένη και καλογυαλισμένη παραγωγή.
Δηλαδή, ποια παραγωγή καλύτερη θα μου μετέδιδε τη σκέψη των Pantera και των Lethal (επί "Your Favorite God) στη riff - ολογία τους; Ίσως καμία, γιατί έχει να κάνει με το καλλιτεχνικό δυναμισμό. Η διάθεση του υλικού δίνει άλλη πνοή στον ήχο, είτε είναι “πρόχειρος” είτε προσεγμένος.
Επιστροφή από το live τους. Λοιπόν, εσείς που είστε Αθήνα και Σάββατο βράδυ δε θα έχετε τι να κάνετε, δε θα ξέρετε που να πάτε κι έχετε όρεξη για μουσική, να πάτε να δείτε τους Mother of Millions. Ξεκάθαρα. Τα παιδιά το ζούνε, όχι με το να βρίσκονται απλά πάνω στη σκηνή, αλλά με το να στήνουν μια μουσική σκηνή. Καταιγιστικοί, απλοϊκοί, ατμοσφαιρικοί, εσωτερικοί, progressive από κάθε άποψη. Ήταν σίγουρα ένα από τα πολύ ωραία βράδια live εξόρμησης που έχω κάνει.
Δε θα κάνω τον κόπο ν’ αναφερθώ για ακόμα μια φορά στον Προκοπίου. Μέχρι κι ένας φίλος μου, που τους είδαμε μαζί, κατευχαριστήθηκε τον τρόπο ερμηνείας του και τα πάντα σχετικά με τη φωνή του.
Διασκευάσανε το “Uninvited” από Alanis Morisette και το ανεβάσανε στα ύψη. Και όταν λέμε για διασκευή, το εννοούμε με κάθε δύναμη που διέπει τη λέξη ως γεγονός.
Υ.Γ. Θα ήθελα πολύ να παίξουν το “Evolving” και ν’ ακουστούν αυτά τα “ντριμπλέ” πιατίνια, αλλά όταν μπήκε εκείνο το συμπαντικό σημείο του “Spiral”, καμιά επιθυμία δεν ήταν αρκετή για να συνεχίσει να υφίσταται και να ζητά δικαίωση.
