Από τα καλύτερα άλμπουμ τους το The Resistance, το λέω από την εποχή που βγήκε. Παίζει να είναι το δεύτερο αγαπημένο μου μετά το Black Holes. Σε κανένα σύμπαν μέτριο.
MK Ultra κομματαρα.
1 Like
Σίγουρα στο top8
Μιας και προκαλείς… Ειλικρινής άποψη:
- Black Holes 10
- Resistance 10
- Symmetry 9
- Drones 9
- Absolution 8
- 2nd Law 8
- Simulation Theory 7
- Showbiz 6
Και με τον κανόνα του @pantelis79 (που δεν χρειάστηκε καν να σκεφτώ) και χωρίς μισά και μαλακιες
2 Likes
ΓΟΥΑΤ
Τα μισα του τραγουδια τα βαριεμαι 
λοιπόν ήγγικεν η ώρα της δίκης
Uprising μου φαίνεται υπερτιμημένο σαν το Starlight ένα πράγμα αλλά άντε να δεχτώ ότι εγώ είμαι ο περίεργος της υπόθεσης - δεν είναι κακό κομμάτι, απλά τον κόβω ότι ένας απ’ τους λόγους που είχε τέτοια επιτυχία είναι ότι έκανε και κάνει τον κοζμάκη να νιώθει ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ. Φάση αυτοί θέλουν να μας ελέγχουν αλλά εμείς ούτε και μετά κοιτάξτε χέι χέι, we will be victorious, ΔΕ ΛΥΓΑΜΕ ΑΔΕΡΦΙΑ, αισθάνομαι τυχερός έντερ
Resistance ντάξει καλό είναι, προσωπικά δεν τρελαίνομαι αλλά ok. Ο Χρηστάρας έχει κάνει τρομερή δουλειά εδώ πάντως, να τα λέμε αυτά
Undisclosed Desires και τότε και τώρα εύκολα το καλύτερο του δίσκου, βγάζουμε ό,τι ροκ είχε απομείνει στο (επίσης εξαιρετικό) Supermassive Black Hole και μένει ατόφια ποπ
United μπλα μπλα κάτι πάει να γίνει, μέχρι να αρχίσουν τα ΖΑ ΖΑ ΖΑ. Ε εκεί μπήκαν τα γίδια στο μαντρί
Collateral Damage είναι διασκευή άρα και υπεράνω κριτικής όταν μιλάμε για ορίτζιναλ δίσκο
Guiding Light δεν πιάνει καν τη βάση
Unnatural Selection καλό, ίσως τραβάει λίγο παραπάνω απ’ όσο θα ‘πρεπε αλλά ντάξει, πταίσμα. Στα συν του δίσκου σίγουρα
MK Ultra τα ‘παμε, δεν είναι καν κακό κομμάτι, αλλά σε αυτό το πιο κιθαριστικό ύφος ας πούμε έχουν πολύ καλύτερα. Καταλαβαίνω γιατί σας αρέσει αλλά μέχρι εκεί
I Belong To You (+Voulez-Vous Coucher Avec Moi) εντελώς αδιάφορο και για τα γαλλικά βλ. Collateral Damage
Στο Εξωτζένεσις ειδική μνεία γιατί θυμάμαι ότι απ’ τη μία είχε πέσει τρελό hype πριν βγει ο δίσκος και απ’ την άλλη όχι μόνο δεν ανταποκρίθηκε για μένα, αλλά αποτυγχάνει και σ’ αυτό που φαίνεται ότι επιδιώκει να είναι, “συμφωνία”, “έπος” ή ό,τι διάολο τέλος πάντων, όταν το βλέπεις σαν ενιαίο έργο. Το Overture ακούγεται σαν ο Μπελαμής να έγραψε τα δυο πρώτα κλισέ αρπέτζα που του ήρθαν στο πόδι με το Kontakt για να τα δώσει σε κανονικό κουαρτέτο και μετά να είπανε “ε ας παίξουμε και σαν μπάντα λίγο από πάνω, τι διάολο, RAWK ρε νιαμού!”. Cross-Pollination κάτι πάει να γίνει αλλά πουθενά κορύφωση και ενώ ακόμα ψάχνεις να δεις πού είναι το ζουμί, έχει φύγει το Redemption το οποίο είναι καλό ως πολύ καλό σαν αυτόνομο μέρος αλλά λίγο σαν κλείσιμο. Γενικά ασύνδετο σύνολο, χαρακτηριστικό παράδειγμα του να πας να κάνεις κάτι - τίμια ή όχι δεν έχει σημασία - και να μην σου βγαίνει (ακριβώς με τον ίδιο τρόπο το Unsustainable στο 2nd Law ήταν σαν να έβαλες AI να μάθει να φτιάχνει dubstep)
Οπότε η σούμα είναι πως έχει σίγουρα καλές στιγμές αλλά το σύνολο είναι μέτριο. Την τριάδα Origin - Absolution - Black Holes την βλέπει με τα κιάλια
Κρίμα για την υπεργαλαξιακή εξωφυλλάρα δηλαδή, όχι τίποτ’ άλλο
2 Likes
Εντελώς τυχαία, σήμερα έβλεπα αυτό
Το Starlight είναι υπερκομματαρα, και είναι ΤΟ single που έπρεπε να βγάλουν οι Muse, και ραδιοφωνικό και με τόσα layers στο τραγούδι όπως αναλύει στο βιδεο από πάνω. Δικαίως είχε και έχει τόσο hype, με ενοχλεί μόνο το οτι σταδιακά η live performance έχει πέσει (δηλαδή ο Bellamy βαριέται να κρατάει την κιθάρα).
Uprising απλά στο live στο Manchester δεν παίζεται, αν και σαν τραγούδι δε μου κάνει τόσο κλικ. Νομίζω γενικά ότι ήταν τα τελειώματα των 00s των Muse, που έδιναν την υπόσταση που “ξέραμε” live σε αυτά τα τραγούδια (όλη η περιοδεία τότε και με U2 μέχρι και το Reading and Leeds το 11), κι ας ήταν ο δίσκος διαφορετικός (αρκετά) σε ύφος από τους προηγούμενους.
Unnatural Selection το αγαπημένο μου κομμάτι, MK Ultra τα είπα και στην αρχή του beef, ε αυτά. Το Resistance δε μου έκανε ποτέ κλικ, το Undisclosed Desires είναι μέτριο ποπ ακόμα και για τα standard των Muse (βγάλανε Madness και Panic Station στον επόμενο δίσκο για σύγκριση) , τα άλλα κομμάτια του δίσκου οριακά τα θυμάμαι πως πάνε, νομίζω είσαι επιεικής με το Guiding Light
Guilty pleasure που θαρρώ πως άξιζε να είναι στο δίσκο, το Newtron Star Collision, αξιοπρεπεστατο κομμάτι που το έφαγε το Twilight
2 Likes
Ναι σίγουρα αυτά τα δύο έχουν τρομερό γράψιμο, παραγωγή κλπ. Δεν είναι ότι δεν αναγνωρίζω την ποιότητα ως προς αυτά τα χαρακτηριστικά, απλά για τα δικά μου γούστα το μεν Starlight είναι γλυκανάλατο, το δε Uprising μού βγάζει αυτή τη γραφικότητα που περιέγραψα με τον ίδιο τρόπο που μου τη βγάζουν οι Manowar π.χ.
Το Madness για μένα είναι στα ίδια επίπεδα, το Panic Station τίμιο αλλά όχι
Μην λες για Twilight, στο 1ο μάς τράβηξε κοριτσοπαρέα εντελώς ανυποψίαστους για να δούμε “ταινία με βαμπίρ” Νομίζαμε ότι θα δούμε ταινία τρόμου, στο δεκάλεπτο παίζαμε στο κινητό
1 Like
Uprising και Resistance δυο απο τα τοπ 10 τραγουδια των Muse, προχωραμε
Neutron *
1 Like
Η τρίγκα που βάρεσα θα μπορούσε να παίξει και ντιμμουμπόργκιρ.
2 Likes
Είπε ο άνθρωπος που λέει το Knights υπερεκτιμημένο
2 Likes
Εξαιρετικο τραγουδι, ΙΣΩΣ μπαινει 20αδα δισκογραφιας τους με το ζορι, συνεχισε
1 Like
Πρέπει το έχασα αυτό… πιπέρι, πιπέρι στο στόμα
1 Like
Προς γνώσιν και συμμόρφωσιν, το top10 τραγουδιών των Muse είναι αδιαμφισβητητα το εξής:
New Born
Bliss
Plug in Baby
Citizen Erased
Hysteria
Stockholm Syndrome
Time is Running Out
Butterflies & Hurricanes
Starlight
Knights of Cydonia
Map of The Problematique
3 Likes
Space Dementia μάλλον αντί για Starlight και μπορώ να συμφωνήσω μ’ αυτή τη λίστα
Σίγουρα βγάζω Citizen Erased και κάνα 2 ακόμα και βάζω Resistance και κάτι από Drones που είναι δισκαρα με κομματαρες. Συμφωνώ για τα πρώτα 3 βέβαια και για το Map, που είναι 4 από τα αγαπημένα μου τραγούδια Muse, αν όχι τα 4 αγαπημένα
Εντωμεταξύ οκ είσαι φαν 3 δίσκων μόνο τελικά, λίγη θλίψη
Musakias δεν ειμαι(γενικα τουριστας ειμαι στη μουσικη,πολλα τα ειδη που μου αρεσουν,σε κανενα προσκολλημενος),παρακολουθω την πορεια τους,μιας και τους αναγνωριζω οτι ειναι ιδιαιτερη μπαντα,μου αρεσουν και αρκετα τραγουδια τους.πολυ 
Το παρακατω ομως απλα,το λατρευω,inside out
3 Likes
Ποτέ δε μου έκανε ιδιαίτερο κλικ αν και το ακούω ευχάριστα, σίγουρα για μένα πίσω από αυτά που ανέφερα απ’το Origin + Hyper Music, Megalomania, Micro Cuts. Το Starlight πάντα θα είναι στη λίστα με τα καλύτερα, γιατί είναι το τέλειο crossover ράδιο/τραγούδι 00s Muse και δεν το ξαναπέτυχαν τόσο καλά (αν και το Mercy μ’αρέσει πάρα πολύ).
Άντε ρε
Εντωμεταξύ κανείς δεν πρόσεξε ότι έβαλα 11, δε μου πήγαινε η καρδιά να βγάλω κάποιο
2 Likes
12 χρονια κλεινουν σημερα απο την κυκλοφορια του The Resistance.
Ενας δισκος που εμενα μου αρεσει παρα πολυ, και μαλλον περισσοτερο απο οτι στον μεσο φαν των Muse, αλλα επισης ενας δισκος που εν τελει θεωρω οτι χανει σε ενα μικρο απροσδιοριστο “κατι” σε σχεση με τα 3 προηγουμενα τους, και ενω τον προτιμω απο το 2nd Law, σιγουρα θεωρω το Drones (αρκετα) καλυτερο κι απο τα δυο. Οποτε 5ος καλυτερος δισκος των Muse αλλα και παλι εξαιρετικος? Κατι τετοιο.
Οταν βγηκε το The Resistance, προσωπικα εκλεινα 30 μερες στην πρωτευουσα του κοσμου, και επειδη το πρωτο μου τριμηνο ειχε παρα πολλες και εντονες εμπειριες (και μερικες πολυ περιεργες), αυτος ο δισκος μαζι με το Faith Divides Us - Death Unites Us των Paradise Lost και το Black Way Gives To Blue των Alice In Chains, αποτελεσαν το soundtrack για το τελευταιο 1/4 του 2009 στις απειρες βολτες μου, ειτε αυτες ηταν με τα ποδια, ειτε με το μετρό ή με το Long Island Rail Road (αντιστοιχος προαστιακος), και αρα εχουν ξεχωριστη θεση στην καρδια μου. Ειναι εκπληκτικο το πως μεχρι και σημερα οποιοσδηποτε απο τους 3 αυτους δισκους με ταξιδευει 12 χρονια πισω και στο νεο ξεκινημα που εκανα τοτε στην ζωη μου.
Το Uprising αποτελει πλεον anthem για την μπαντα, και πολυ σωστα κατα την γνωμη μου, αφου περιεχει ολα τα στοιχεια που εκαναν τους Muse αυτους που ειναι, και παντρευει πανεμορφα τον κλασικο ηχο τους και τα χαρακτηριστικα εφφε τους, με εναν πιο προσιτο στο ευρυ κοινο ηχο, και εμφαση στο ποσο πιασαρικο ειναι, με πολλα υπεροχα lead-ακια.
Το ομωνυμο The Resistance αξιζει επισης ξεχωριστη αναφορα. Αποτελει ενα απο τα αγαπημενα μου τραγουδια απο Muse και θα το εβαζα σε οποιαδηποτε must hear λιστα για εισαγωγη στην μπαντα. Δεν χρειαζονται πολλα λογια, τραγουδι 11 στα 10 ακατεβατο, και δεν δεχομαι και καμια ενσταση απο κανεναν και για κανεναν λογο, σε καμια χρονικη στιγμη. Υπεροχο ιντρο, φοβερο χτισιμο, ρεφρεναρα, και καταπληκτικο τελειωμα.
Το Undisclosed Desires ειναι κατι σαν προπομπος των Panic Station και Dead Inside στα επομενα αλμπουμ, και μαλλον μεταξυ αυτων το 2ο αγαπημενο μου, με το Dead Inside να ειναι στην 1η θεση. Τωρα που το ακουω βεβαια, μπορει να παιρνει και την 1η θεση… Παντως το μονο σιγουρο ειναι οτι μου αρεσει αρκετα περισσοτερο απο το Panic Station. Ολα αυτα θυμιζουν αρκετα Queen, μια συνδεση που μπορει να γινει και για αρκετα κομματια των Muse ακομα, οπως για παραδειγμα το United States Of Eurasia, που ειναι ισως ΟΤΙ πιο Queen-like εχουν συνθεσει οι Muse.
Δε θα πω ψεματα, το Resistance ειναι ενας δισκος στον οποιο το πρωτο μισο ειναι αισθητα καλυτερο απο το δευτερο μισο και αυτο ειναι το μονο “αρνητικο” που εχω να του προσαψω. Τραγουδια οπως το Guiding Light, Unnatural Selection και I Belong To You ειναι μαλλον μισο επιπεδο πιο κατω απο αλλα του δισκου, παρολα αυτα εχουν πολυ δυνατα redeeming qualities, οπως για παραδειγμα το καταπληκτικο σολο και η μπασογραμμη στο πρωτο, και η νοσταλγια τυπου Origin of Symmetry στο τελευταιο. Sorry not sorry για το Unnatural Selection, αλλα τρωει skip καθε φορα…
Απο την αλλη, το MK Ultra ειναι Muse στα καλυτερα τους, το υπερλατρευω, και θα ηθελα να το ακουσω και live. Με καποιον περιεργο τροπο μου βγαζει Dream Theater vibes (στα καλα τους), ειδικα στο κοψιμο στην μεση, κατι σε Scenes From A Memory βασικα.
Ο δισκος τελειωνει με μοναδικο τροπο, αφου για πρωτη (και τελευταια?) φορα οι Muse πειραματιζονται με ηχους και δομες κλασικης μουσικης σε τοσο εντονο βαθμο, βαζοντας φυσικα στο μιγμα και τα δικα τους στοιχεια, με την Exogenesis Symphony, χωρισμενη σε τρια μερη. Το μονο μου παραπονο ειναι οτι θα ηθελα αυτα τα τρια μερη να ειναι εν τελει ενωμενα σε ενα track στον δισκο, γιατι θα ενιωθα οτι πρεπει να το ακουσω ολοκληρο αν το ξεκινουσα, και θα μου εδινε ενα πιο αφομοιωμενο και ομογενες συνολο στο ακουσμα. Χωρις να αποτελουν φαντασμαγορικα και κοσμογονικα τραγουδια, τα τρια μερη της συμφωνιας αυτης ανεβαζουν για μενα τον δισκο.
Συνολικα ενας δισκος με πολυ υψηλες κορυφες αλλα ανισος στο συνολο του για μενα, που θα μπορουσε να ειναι πιο συμπαγης με 1-2 τραγουδια δυναμιτες ακομα. Η μουσικη και το ποσο μας αρεσει, ειναι αρρηκτα συνδεδεμενη (και) με προσωπικες εμπειριες, κι ετσι αν και ψιλο-καταλαβαινω γιατι καποιοι ριχνουν λασπη στο Resistance, για μενα εχει και θα εχει παντα ξεχωριστη θεση στην καρδια μου και θα με πηγαινει παντοτε πισω στο φθινοπωρο του 2009, το πρωτο μου σε αυτην την χωρα ως ενηλικος, με το πρωτο μου Halloween, το πρωτο μου Thanksgiving, τα πρωτα μου BBQs σε ταρατσες και μπακγιαρδες με αμερικανακια και απειρο φαγητο και μπυρες, τις πρωτες μου βολτες στο Manhattan με τα φυλλα να πεφτουν στο Central Park, και μια περιοδο της ζωης μου που εχει συνδεθει με παρα πολλη ευτυχια και πολλες εντυπωσεις. Ασχετα απο τον υποκειμενικο παραγοντα βεβαια, ο δισκος αυτος ειναι αντικειμενικα γεματος με μπολικο συναισθημα και ψυχη απο τους Muse, και ειμαι σιγουρος οτι ο Bellamy τον λατρευει οπως και καθε αλλον δισκο αλλωστε.
Ενα χρονο μετα τους ειδα και με 2 φιλους που ειχαν ερθει επισκεψη απο Ελλαδα, στο βρωμερο New Jersey, και ειναι μια απο τις καλυτερες συναυλιες που εχω δει στην ζωη μου, αν οχι η καλυτερη, απο πλευρας θεαματος, αφου γενικα το στησιμο ηταν κατι τετοιο:
Ηταν η πρωτη φορα που τους εβλεπα (2η στο Ejekt Festival 2016 και 3η στο Central Park καλοκαιρι 2017) και ειχα ενθουσιαστει γιατι επαιξαν ΟΛΕΣ τις αδυναμιες μου, δηλαδη Map Of The Problematique, New Born, Starlight, Supermassive Black Hole, Plug In Baby και Resistance
Χρονια πολλα λοιπον στην δισκαρα, κι ας μην ειναι οσο εξωφρενικα υπεροχο οσο αλλοι τους δισκοι.
12 Likes
Το bullying έπιασε, πρώτη φορά ο Quintom δείχνει σημάδια απολογητικά
Αν έβρεχε να δούμε τι θα έλεγες
1 Like