Muse

H κριτική θα βγει σύντομα. Ένα μόνο θα πω

Summary

YOU MAKE ME FEEL LIKE IT’S HALLOWEEN

1 Like

Ώπα.

Κανά δίωρο πριν μόνο:

Γενικά έχετε μπλέξει τα timelines σε αυτό το νήμα ε;

2 Likes

Απο την κριτικη:

Τα τελευταία είκοσι χρόνια οι Muse δεν έχουν δείξει καμία διάθεση να γράψουν κάτι πιο σύνθετο πολιτικά από απλές διαπιστώσεις καταπίεσης και δυστοπίας

Παλι καλα θα πω εγω. Και ας τα κανουμε 24 χρονια.

Ώρες ώρες τα αντανακλαστικά μου με εντυπωσιάζουν

1 Like

Τελικά δεν άντεξα και το άκουσα. Άκουσα μόνο αυτά που δεν είχα ακούσει και μπορώ να πω ότι απογοητεύθηκα λίγο ή καλύτερα δεν μου άρεσαν τόσο πολύ όσο τα Won’t Stand Down, Kill or Be Killed και Will of The People.

Θα το ακούσω αύριο ξανά στη σειρά και με καλά ακουστικά, πιθανώς να δουλεύει καλύτερα στο σύνολο, αλλά με την καμία δεν υπήρχε κάποιο τραγούδι που να μου άρεσε πάρα πολύ και να το βάλω καπάκι στο ριπίτ. Το αγαπημένο μου σημείο ίσως ήταν το τέλος του Liberation, με τη μελωδία των φωνών.

Εγω οτι και να λετε, τα Verona και Euphoria τα λατρευω.
Quintessential κλασικοι Muse ειναι, πανεμορφα τραγουδια.

6 Likes

Πέρασμα OG μάσκας Corey στο βίντεο του Χάλλογουιν :black_heart:

2 Likes

Συνειδητοποίησα πως δεν είχα ακούσει το We Are Fucking Fucked :stuck_out_tongue: Αν εξαιρέσεις το ρεφραίν που είναι λίγο cringe που βρίζει, το υπόλοιπο είναι :100: :100: :100:

Μες στο ΣΚ θα γράψω αναλυτικά την άποψη μου, αφού ξέρω ότι όλοι κρέμεστε από τα χείλη μου :stuck_out_tongue:

4 Likes

Το Verona κι εμενα μου αρέσει πάρα πολύ

2 Likes
1 Like

Πάντως δεν είναι η πρώτη φορά που εκφράζουν τις καλλιτεχνικές τους ανησυχίες με αυτόν τον τρόπο

φυσικα και οχι

2 Likes

Ωραίος ο δίσκος των Μuse, κυλάει νεράκι. Χωρίς εκπλήξεις είναι η αλήθεια, ίσως και καλύτερα έτσι για εμάς τους παλιούς.

2 Likes

Καποιες φορες τα γαμωσταυριδια σε ενα τραγουδι ειναι γαματα.
Αυτη ειναι μια απο αυτες τις φορες. Μου βγαζει και Metallica - Hardwired vibes :stuck_out_tongue:

δεν εχουμε μιλησει αρκετα για τη μπασογραμμη του we are fucking fucked

Μετά από πολλές ακροάσεις ας γράψω μερικά πράγματα για το Will Of The People. Ως συνήθως θα τα πάω τραγούδι τραγούδι, γιατί έτσι μ’αρέσει :stuck_out_tongue:

Στα τυπικά, παραγωγή κρύσταλλο, Dom αδιανόητος παιχταράς, Chris αδιανόητος παιχταράς, Matt αδιανόητος παιχταράς. Best of album θέλανε να βγάλουνε, best of album βγάλανε. Θα ήθελα ήταν 1-2 τραγούδια ακόμη αφού κρατάει με το ζόρι 40’, αλλά τι να κάνεις. Το μόνο αρνητικό που θα μπορούσα να πω είναι πως ακούμε πράγματα που έχουμε ξανακούσει από τους ίδιους τους Muse, αλλά δεν είναι αρνητικό για μένα γιατί δεν είναι derivative και ακούγονται φρέσκα. Μην ξεχνάμε πως οι Muse είναι περίεργη μπάντα, σε περίεργο genre (αν μπορείς να την κατατάξεις σε κάποιο genre) και έχουν πατήσει τα 40+. Δεν είναι εύκολο να βγάζεις τέτοιου είδους μουσική σε “μεγάλες” ηλικίες, αρκεί να αναλογιστεί κάποιος πόσες μπάντες έχουν παραμείνει σε υψηλά επίπεδα (ούτε καν στα υψηλότερα που είναι οι Muse). Η φωνή του Matt τέλος, μου μοιάζει σε εξαιρετικά επίπεδα (οκ, studio) και κυρίως λίγο πιο βαθιά που του ταιριάζει. Πολύ σημαντικό αυτό, γιατί αν θέλουμε να τους βλέπουμε για τα επόμενα 20 χρόνια, το να συνεχίζει τα φαλτσέτα είναι αδύνατο.

Will Of The People: Μεγάλος fan, ένα αξιοπρεπέστατο single, catchy, fun και ολώς παραδόξως με 2 riffs σύνολο το λες και riffατο. Έχει και την cringe στιγμή του, εκεί που στο συνεχόμενο “Will Of The People” πριν το τέλος, ο Matt είχε πιει 2 τσιγάρα και θεώρησε σωστό (ορθώς) να μας θυμίσει ότι είναι αληθινός conspiracist και να αλλάξει το people σε sheeple. Όπως διαπιστώθηκε και πριν 2 μήνες (!) είναι μια χαρά opener για συναυλία και επιτελεί άξια το σκοπό του, δηλαδή να σε βάλει σε mood party που είναι πια μια συναυλία των Muse. Highlight η μελωδία στα φωνητικά στο ρεφραίν για μένα. Έχει μπει και στο φάκελο με το rock section για τα πάρτι που κάνουμε κατά καιρούς. 8/10

Compliance: Skip εύκολο για μένα, μου θυμίζει το intro του Αστρόνιου. Ωραία μπασογραμμή και verses, αλλά δεν. 4/10

Liberation: Τα πιάνο των Muse μ’αρέσουν όταν έχουν ένταση με απόγνωση (Apocalypse Please, Megalomania, Survival, Sunburn). Ωραία κάνει το ξεπέταγμα στο Queenικο ρεφραιν, αλλά τα χαλαρά σημεία μου το χαλάνε. Μ’αρέσει πάρα πολύ στο τέλος το παίζει η μελωδία με τις φωνές (raiiiiiiin dowwwwn come on raiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiin doooooooooooooowwwwwwwwwwwwwwwwwwn on meeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee) και τα τελευταία 30’’ είναι οργασμικά. 6/10

Won’t Stand Down: Δυναμίτης, ένα Muse κομμάτι αντάξιο τους. Μπάσο που τρίζει το έδαφος, σχεδόν ραπεσκε verses και κλασσικότατο Muse ρεφραιν. Οκ για το breakdown κλπ, τα είχα πει και πιο πάνω

Εύκολα στα highlights της καριέρας τους για μένα. 9.5/10

Ghosts (How Can I Move On): Ξεκινάει σαν Take A Bow και Sunburn, αλλά στα 3’’ έχασε όποια σύγκριση μπορούσε να υπάρχει. Ωραία η νοσταλγία βέβαια που βάζει και στη φωνή και στο piano και γενικά μια αξιοπρεπής μπαλάντα. Πιθανό skip εκτός από συγκεκριμένα mood 5/10

You Make Me Feel Like It’s Halloween: Περίεργο κομμάτι για μένα αρχικά, έγινε grower και το λατρεύω. Αν θυμάστε πριν κάποια χρόνια είχαν βγάλει το New Kind Of Kick, για τραγούδι Halloween, πιθανώς θέλουν να πιάσουν τη γιορτή. Αυτή τη φορά πιάσανε το vibe καλύτερα και το τραγούδι σπέρνει. Πολύ ευχάριστο, όσο funky χρειάζεται και νομίζω η πρώτη φορά που έχουμε εκκλησιαστικό όργανο μετά το Megalomania? 8/10

Kill Or Be Killed: Δεν υπάρχει κάτι παραπάνω να πούμε, απλά το ακούς. Στέκεται επάξια δίπλα στα κλασσικά κομμάτια τους και είναι το καλύτερο τραγούδι που έχουν βγάλει μετά το Black Holes για μένα (με έναν αστερίσκο για το Animals και για αυτό που έρχεται λίγο μετά). 10/10

Verona: Με χάλασε το πόσο δυνατά ακούγεται ο Matt και ότι ήταν μονότονο κομμάτι. Σε αντίθεση με το Will Of The People εδώ δε μου άρεσε ότι ήταν flat και κρατάει και 5 λεπτά. Αν η κιθάρα είχε delay θα μπορούσε να ήταν και τραγούδι των U2. 5/10

Euphoria: Κομματάρα, συνεχίζει εκεί που το άφησε το ST (που το άκουσα ξανά κα τράβαγα τα αυτιά μου σχεδόν, well τι να κάνουμε). Οκ, οι συγκρίσεις με το Time Is Running Out είναι προφανείς, αλλά ούτε εδώ δεν ακούγεται derivative, αλλά φρέσκο. Θα το έλεγα σαν μια μίξη ST + Panic Station στα vibez που μου βγάζει. Το τρέμολο δεν το άφησε καθόλου (επιβεβαιώθηκα βλέποντας το video), εν΄ν πάντα είναι ωραία τα solo που ακολουθούν τη μελωδία (Weezer we are looking at you). Απίστευτη κορυφή το τέλος του και πως ανεβαίνει στη φωνή για τα τελευταία Euphoria. 8/10

We Are Fucking Fucked: Αν ψάξεις τις playlist μου θα δεις ότι η συντριπτική πλειοψηφία των τραγουδιών είναι του ίδιου ύφους (λογικό, γιατί mid-00s πήρα τις καταβολές μου). Όταν το άκουσα τα πρώτα πράγματα που μου ήρθαν στο μυαλό ήταν οι Raining Pleasure (!!!) και το Shadowplay των Killers. Το pre-chorus είναι απλά από τα αγαπημένα μου πράγματα ever. Αυτός ο ήχος στην κιθάρα, τα distorted φωνητικά, η επιλογή των συγχορδιών χτυπάνε κατευθείαν εκεί που πρέπει. Ξεπέρασα και το κόλλημα με το βρισίδι στο refrain και κατάλαβα το σκοπό του, και αναμένω να το ακούσω live για να φωνάζω οοο οοο οοο. Γενικά είναι σα να ακούς ένα alt-rock συγκρότημα που κάνει τα πρώτα του βήματα. Επειδή όμως οι Muse δεν είναι τέτοιο συγκρότημα, κάνουν ένα φοβερό γύρισμα (οκ κοπιάρουν το Knights, όπου ξανά, δεν ακούγεται derivative) που κάνει τη διαφορά ανάμεσα στα 1000δες τραγούδια που θα χαθούν. Το solo χτυπάει και αυτό όλες τις ευαίσθητες περιοχές που πρέπει και έχουμε άλλο ένα κλασσικό Muse τραγούδι που σου προκαλεί απόγνωση, νοσταλγία και θλίψη, όταν ταυτόχρονα ο Dom από πίσω καλπάζει. Μπράβο. 10/10

Κάνοντας έναν ΜΟ, βλέπω πως του δίνω ένα 7,35/10 το οποίο είναι αρκετά τίμιο για μένα. Διαφωνώ με τον JTN, για το ότι δεν έχει αρκετές κορυφές, αφού για μένα βρήκα αρκετά πράγματα που θα τα ακούω ξανά και ξανά (και θα τα συγκρίνω με την Αγία Τριάδα πολύ χαλαρά). Δεν ξέρω τι περίμενα από τους Muse του 2022, αλλά είμαι πολύ ευχαριστημένος.

5 Likes

Ούτε νομοταγής λογιστής τέτοια ακρίβεια στα νούμερα :stuck_out_tongue:

Ωραίο ριβιου :wink:

2 Likes

Αν το εκανε αλλος χρηστης το ποστ, θα ειχα σταματησει να διαβαζω μετα απο αυτο.

Compliance > Undisclosed Desires
Compliance > Panic Station
Compliance = Dead Inside
Compliance > οποιοδηποτε τραγουδι στο Simulation Theory

Κατα τα αλλα θα εβαζα αρκετα πιο ψηλο βαθμο σε Liberation, δεκαρι εννοειται στο Halloween, και καπου 9-10 στο Verona το οποιο αυτην την στιγμη ειναι το αγαπημενο μου στον δισκο.

Συμφωνω με αυτο ομως. Για μενα Compliance, Won’t Stand Down, Halloween, Kill Or Be Killed και Fucking Fucked ειναι ηδη staples στην δισκογραφια των Muse.

2 Likes

τα σχολια μου ηταν μετα την πρωτη και τεταρτη( ; ) ακροαση. 200 scrobbles αργοτερα εχω να πω οτι ολα τα τραγουδια πλεον μου αρεσουν περισσοτερο εκτος ισως απο το Euphoria που για μενα παραμενει (καλο) filler. Το πρωτο leak ειχε και διαφορετικες εντασεις στα κομματια που με πετουσε λιγο εκτος. Απο τοτε που ακουω το official και τη γενικη ροη του δισκου βρισκω ακομα καλυτερο και το Won’t Stand Down.
Σιγουρα ανεβαζω τον βαθμο μου και κανω ειδικη μνεια σε Verona που αν βγαλουμε εκτος την ενορχηστρωση, η ολη η συνθεση και ο τροπος που τραγουδαει ο Matt μου θυμιζει παλιους αγαπημενους Muse, και Liberation, το οποιο πιανω τον εαυτο μου συνεχεια να το τραγουδαει σε ακυρες στιγμες! Τα χαμηλα σημεια μου αρεσουν περισσοτερο κιολας

Ειχα κανει ενα διαλειμμα τις τελευταιες μερες αλλα τωρα με εβαλες να το ξανακουσω

Εντιτ: Δεν ειπα οτι δεν εχει peaks το αλμπουμ. Ειπα πως (μετα τις πρωτες ακροασεις) ενιωθα οτι τα τελευταια δυο τρια αλμπουμς ειχαν περισσοτερα παροτι ανισα και το WOTP τα αντισταθμιζε ως καλυτερο συνολο.

Dead Inside >>>>> Undisclosed Desires > Madness >> Compliance >>>>>>>>>>>>>>>> Dig Down
(το Panic Station το βαζω σε αλλη κατηγορια)

Break Ιt to Me, Propaganda, Algorithm, The Dark Side (Alternate Reality Version), The Void (acoustic) και Blockades ειναι καλυτερα του Compliance

2 Likes

stream τωρα

Halloween!! :star_struck:

αλλαξε λιγο το riff του SBH και πολυ μου αρεσε. και στο σολο

νωρις μπηκε το KOC. Λογικα WAFF για το τελειωμα

1 Like