Χαχαχαχα σε ευχαριστώ!
Δεν θα γράφω πάντως μόνο για σλατζ. Οκ θα γράφω πολύ για σλαντζ doom αλλά και για άλλα. Απλά sludger με φώναζαν οι φίλοι μου επειδή άκουγα πολύ sludge, ε το έχω και στο facebook οπότε έμεινε και στο blog. 
μπράβο.καλή φάση!!!θα το παρακολουθώ.:thumbup: για antimob
Thanks a lot!
Epic bump!
Μετά από δύο χρόνια σαπίλας, το blοg ξαναζεί στιγμές δόξας (7 λάικς, λύγισε το facebook). Ανέβασα δύο (!!) κείμενα και προβλέπεται να ανέβουν και άλλα σχετικά σύντομα, μιας και έχω αρχίσει και συγκεντρώνω κείμενα από κάθε μεριά που έχω γράψει, μαζί και κάποια αδημοσίευτα του Χάμερ. Οι εξής δύο που σας ενδιέφερε το θέμα, take notice! 
To πρώτο κείμενο είναι η ερωτική εξομολόγηση στους Accept και Saxon που είχα γράψει εδώ σε εκείνο το versus θρεντ. Πιο κονσέρβα πεθαίνεις. Δεν βάζω λινκ, ντροπή.
Το δεύτερο είναι μια[COLOR="#FF0000"]κριτική στο A Girl Called Cerveza των Tankard[/COLOR] που κάπου παράπεσε και δεν δημοσιεύτηκε στο Χάμερ και κρίμα είναι, πολύ καλό δισκάκι.
Επ’ευκαιρίας, μιας και έχω λάβει κάτι μηνύματα λίγο awkward, έχω παραιτηθεί από το Μέταλ Χάμερ εδώ και μήνες, οπότε το να μου λέτε, π.χ. τυχαίο παράδειγμα, πόσο γαμεί η στήλη μου και αν μπορώ να ακούσω τη νέα σας δουλειά “και να βοηθήσω” είναι κάπως.
πάμε γαμώ \m/
Τελευταία άρχισα κι εγώ ένα μουσικό blog-άκι, βασιζόμενο κυρίως στα reviews και στα αφιερώματα, που και που βάζω και κανα μουσικό νέο ή videoclip ή κανένα μουσικής φύσεως άρθρο.
Όσοι πιστοί προσέλθετε. :papas:
Κονσέρβας συνέχεια:
bastard: “Tι ακούμε από Tankard;”
πω ρε γαμώ, 2 χρόνια μετά και δεν αξιώθηκα να ακούσω ούτε τα μισά απ’όσα πρότεινες :(:oops:
Εγω bastard κολλησα ετσι παντως.
είναι που ήθελα κάτι πιο συγκεκριμένο, γι’αυτό και ζήτησα τα φώτα του σωστού ανθρώπου, έλιωσα τα beast of bourbon και kings of beer αλλά για κάποιο λόγο έβαλα στην άκρη τα υπόλοιπα για κάποια άλλη στιγμή που τελικά δεν ήρθε ποτέ.
ελπίζω να επανορθώσω σύντομα.
Νεό κείμενο, σχεδόν.
Η τελευταία στήλη που δούλευα για το Metal Hammer πριν παραιτηθώ είναι. Περί μεταλλοπατερισμού εξ αφορμής του No Place for Disgrace 2014.
Ωραιο κειμενο. Κοιτα, εγω θεωρω πως υπαρχουν καποιοι λογοι για τους οποιους αντικειμενικα οι οριτζιναλ ηχογραφησεις ειναι συνηθως και οι καλυτερες, υπαρχουν εξαιρεσεις, αλλα ειναι μετρημενες στα δακτυλα του ενος χεριου. Εκ των πραγματων, απο τη στιγμη που μιλαμε για εφηβους που ζουσαν το κλιμα της εποχης, ειναι τρομερα δυσκολο μια παρεα απο μεσηλικες να βγαλουν τη καβλα που βγαζαν τοτε. Οπως και να το παρεις.
Έτσι πιστεύω και εγώ. Υπάρχουν οι εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα και υπάρχει ένας τεράστιος αριθμός που κυμαίνεται από την αδιάφορη αξιοπρέπεια στην ιεροσυλία, ανάλογα την περίπτωση και ανάλογα το πώς την προωθείς.
Πρωτίστως βέβαια το κείμενο ασχολιόταν με τον Μεταλλοπατέρα και τις δικές μου ανησυχίες άμα είμαι τέτοιος και το θέμα των επανηχογραφήσεων θα ήταν για το επόμενο εξ αφορμής αυτού του κειμένου.
Και γαμώ τα σχέδια φυσικά, ακριβώς έτσι έγινε!
Του έλεγα δεν μπορώ να ακούω νέα παιδιά να μου λένε ότι προτιμάνε το ?Let there Be Blood? από τo ?Bonded by Blood?. Είναι Λάθος κάτι τέτοιο.
Εχεις συναντησεις real life ανθρωπο να λεει κατι τετοιο?
Από κοντά μόνο ότι το γουστάρουν. Από το ίντερνετ έχω πλακωθεί όχι μια και δυο φορές. Αμερικάνοι.
Nα το γουσταρει καποιος, πες ενταξει!
Να λεει οτι ειναι καλυτερο απο το original, ειναι κραυγαλεο, κατι δεν παει καλα.
(Μιλαω για το BbB, καθως το no place for disgrace 2014 δεν το χω ακουσει)
Μην σου φαίνεται περίεργο. Το Let there Be Blood έχει ήχο τούμπανο Tempo of the Damned με τις κιθάρες να κόβουνε φέτες και να αναδεικνύουν ριφφάρες. Πολλοί θεωρούν ότι ο Dukes είναι μια χαρά. Ε, αν το ακούσουν πρώτο κολλάνε. Μετά το ορίτζιναλ τους ακούγεται πολύ 1985 παλιακό, λιγότερο “επιθετικό” και “βαρύ” και αυτό είναι. Άντε μετά να τους πείσεις ότι λένε μαλακίες. Και ενώ είναι ΛΑΘΟΣ η άποψη, δεν ξέρω κατά πόσον μπορώ να τους λέω μαλάκες - δεν υπάρχει κανένα επιχείρημα που θα αλλάξει την πρώτη τους εντύπωση ακόμα κι αν παραδεχτούν ότι ο Baloff έχει άλλον αέρα ή ότι “ναι, καταλαβαίνω ότι το αυθεντικό είναι πιο σημαντικό” και δεν ξέρω γω τι άλλο.
Για το No Place δεν χάνεις ΤΙΠΟΤΑ.
Δεν ειχα σκοπο να το ακουσω το No Place, εδω δεν προλαβαινουμε αλλα κι αλλα.
Οσον αφορα το Bonded by Blood μια χαρα τα λες, αλλα ο Dukes δεν παλευεται/οταν με τιποτα.
Και προφανως η ποιοτητα των συνθεσεων παραμενει, και οκ να χαρακτηριζουν την επανηχογραφηση πιο “βαρυ” (που δε λεει και κατι), αλλα με τπτ πιο “επιθετικο”. Η ορμη του original δεν εχει ξαναυπαρξει σε δισκο, τι να λεμε τωρα…
Eγώ συμφωνώ, μεταξύ μας συμφωνούμε όλοι οι ΣΩΙΚΟΙ άνθρωποι.
Mε αφορμή την χθεσινή επέτειο του θανάτου του Chuck, αναδημοσιεύω το αφιέρωμα που είχα γράψει για το Χάμερ Αυγούστου 2013.
Holy Terror & Keith Deen