01. Kneel Till Doomsday
02. The Poorest Waltz
03. A Tapestry Scorned
04. Like A Perpetual Funeral
05. A Map Of All Our Failures
06. Hail Odysseus
07. Within The Presence Of Absence
08. Abandoned As Christ
My Dying Bride - Kneel till Doomsday (Edited version)
δεν ειναι κατι το τρομερο αν και οντως προς το τελος υπαρχει μια κορυφωση. αν και ειναι edit η μοφρη του,ισως ειναι διαφορετικο(αν εχει 2-3 λεπτα παραπανω)
οτι και να γινει δεν εχουν απογοητευσει τρελα οποτε καλα θα πραγματα θα ακουσουμε
Που είναι εκείνα τα βιολιά, η αρρωστημένη ατμόσφαιρα…
Για τους 00’ς δίσκους θεωρώ το “Dreadful Hours” από τους καλύτερους της δεκαετίας, το “Songs of Darkness” πολύ καλό, το “Line of Deathless Kings” επίσης πολύ καλό αν όχι καλύτερο και το τελευταίο απογοήτευση.
Δεν γίνεται το χιλιοδοξασμένο βιολί των θρυλικών 90’ς δίσκων να μετατρέπεται σε μαι ψηφιακή μορφή.
Το Line δεν ηταν ασχημο, αλλα δεν ειναι My Dying Bride δισκος. Λειπει το Dying, η ατμοσφαιρα που αναφερεις, πιο πολυ Katatonia μου θυμιζει ακομα και στο εξωφυλλο και παλι γι’ αυτο που ειναι μου φαινεται απλα καλο. Τελευταιο album που με συγκινησε μαλλον ηταν το Songs, ειχε μεσα κομματια που σε καναν να λες πως το εχουν ακομα.
Mάλλον αδικείτε και το προηγούμενο. Μπορεί να μην πιάνει τα δυσθεώρητα ύψη των παλαιότερων δίσκων, αλλά νομίζω πως πολλά τραγούδια είναι εξαιρετικά.
Το Line δεν μπορώ να το κρίνω αντικειμενικά γιατί ήταν ο πρώτος μου My Dying Bride δίσκος, είναι διαφορετικό εν μέρει στο ότι δεν βγάζει τόσο σκοτεινή ατμόσφαιρα, αλλά βγάζει μια γλυκιά μελαγχολία.
Θα μου πεις απο τους Bride δεν περιμένεις γλυκιά μελαγχολία, αλλά μαυρίλα και θάνατο.