Απίστευτο το κομμάτι, περιμένω πολύ μαυρίλα για ακόμα μια φορά.
It fell upon us…
Οσοι δεν το κατάλαβαν ΒΓΗΚΕ! 
…μέσα στην εβδομάδα, πάει για αγορά, ότι πρέπι για να συντροφεύει Φθινοπωρινά-Χειμωνιάτικα βράδια…και όχι μόνο:):!:
Βαρύ κι ασήκωτο, όσο πιο Doom, για My Dying Bride, γίνεται. Δεν θυμάμαι να τους έχω ακούσει τόσο πένθιμους σε όλο το άλμπουμ και σίγουρα δεν χωνεύεται με ένα άκουσμα ακόμα και από τους λάτρεις της μουσικής τους. Εγώ βέβαια ήθελα λίγη περιπέτεια στον ήχο τους αλλά δεν τους βλέπω να έχουν όρεξη για σπάσιμο, πιο πολύ στην ποιητική προσέγγιση κλίνουν όσο περνάν τα χρόνια.
με μια ακροαση το βρηκα πααρα πολυ καλο.για να δουμε:D
…κιεγώ…υπέροχος δίσκος:):!:
ποσο γαμάει εξω να εχει μαυρίσει ο τόπος και να ακούς ξανά νεο my dying bride.
στα του δίσκου ξανα δίσκος καλού επίπεδου(μαζι με Goblin , μπάντες εγγύηση στις κυκλοφορίες τους). χαμηλες ταχύτητες, χώρο στον Aaron, ατμόσφαιρες , τα παντα ολα. το κακο για μερικούς(οχι για εμενα) ειναι η σταδιακή απομάκρυνση απο τα πιο σκληρά φωνητικά.
βρέξε, κανε οτι θες!
fixed
έχουν 3 δίσκους με καθαρά φωνητικά αποκλειστικά, πριν τα επαναφέρουν στο The light at the end…μην ξεχνιόμαστε:p
θρήνος και μόνο θρήνος…
τρομερή δουλειά σε κιθάρες και drums. Πλήκτρα και βιολί με τζούρες και όπου πρέπει.
Stainthorpe απο άλλον πλανήτη
σωστα.
Kneel Till Doomsday 3:55 - 4:40
[SIZE=“3”][B]ΣΚΟΤΩΝΕΙ[/B][/SIZE]
εγώ αν δεν έρθει το φθινόπωρο δεν το βάζω [-X
(και ένα κομμάτι που είχα βάλει να ακούσω πριν διαρρεύσει πολύ ήταν)
…κιεγώ ένα κομμάτι έχω ακούσει…περιμένω να το ακούσω το σκ, που μάλλον θα τό’χω αγοράσει:):!:
Xωρίς να ναι άσχημος ο δίσκος (καλός είναι, ωραίες κιθάρες, ακόμη καλύτερα ντραμς και πάντα υπέροχος ο Ααρον) δεν είναι αυτό που ήθελα να ακούσω.
Δεν ζητώ ούτε την αρρώστια των πρώτων δίσκων, ούτε την αμεσότητα των Like Gods of the Sun, Dreadful Hours πχ., ούτε μπρουταλ φωνητικά, ούτε βιολιά. Γιατί και το προηγούμενο είχε τα τελευταία δυο και δεν έφτασαν.
Απλά δεν μαρέσει αυτή η κατέθυνση που έχουν πάρει. Σαν να μελοποιούν τα ποιήματα του Ααρον ένα πράγμα.
Δεν μου λέει τίποτε αν υπάρχει αυτή η μελαγχολία και η σκατοψυχία.
Πολλά σημεία ακούγονται τυπικά και επαναλαμβάνονται.
[I]Kneel Till Doomsday, Poorest Waltz, Like a Perpetual Funeral [/I] κρατιούνται στην άκρη.
Από κει και πέρα, εγώ τάσσομαι με τους συνοδοιπόρους τους από το Yorkshire.
Και θα τους περιμένω για λαιβ γιατί είναι καταπληκτικοί. Εν αντιθέση με τους συνοδοιπόρους τους από το Yorkshire.
Είπα να του ξαναδώσω μια ευκαιρία αλλά μπα…Δεν ακούγεται ο δίσκος δυστυχώς.
Οπως είπα πάνω, δεν αρκεί το συνηθισμένο ύφος της μπάντας για κάτι καλό. Χρειάζεται και κάτι παραπάνω που δεν υπάρχει σε αυτό τον δίσκο. Το μόνο εντυπωσιακό είναι οι ερμηνείες του Ααρον που ευτυχώς δεν θα χάσει ποτέ το πάθος και το ταλέντο του στους ποιητικούς στίχους του και οι τίτλοι τραγουδιών. Οι συνθέσεις είναι τόσο βαρετές και επαναλαμβανόμενες…
Μια χαρα ακουγεται. Οι συνθεσεις επαναλαμβανομενες ναι. Βαρετες ομως οχι.
Κανονικά δεν μου αρέσουν τα αργόσυρτα κομμάτια αλλά στην περίπτωση των dying bride κάνω μια εξαίρεση.
Δε με τρέλανε ο δίσκος. Θα τον ξανακούσω μία ακόμα σε άλλη φάση… Το άκουσα και καπάκι μετά το “Turn Loose The Swans” βέβαια - πού να σταθεί σύγκριση…
Δηλαδή θες να πεις ότι 20 χρόνια μετά το “Turn…” δεν βγάλανε ισάξιο δίσκο??? 8O