Δεν πρόκειται να κατεβάσω τίποτε.
Σίγουρα θα μαρέσει, οπότε πάμε κατευθείαν δισκάδικο.
Ακουσα απλά τα samples στο myspace.
Το βιολί μου ακούγεται πιο…ψεύτικο - στουντιακό από του Martin Powell.
Δεν πρόκειται να κατεβάσω τίποτε.
Σίγουρα θα μαρέσει, οπότε πάμε κατευθείαν δισκάδικο.
Ακουσα απλά τα samples στο myspace.
Το βιολί μου ακούγεται πιο…ψεύτικο - στουντιακό από του Martin Powell.
Mάλλον πρόκειται για την απογοήτευση της χρονιάς.
Για ανελυσε…:-k
Τι να αναλύσω,ίδια συνταγή με το προηγούμενο.+το βιολί ακουγεται ψεύτικο.
Kαλα οτι εχουν κατασταλαλαξει οι Bride σε αυτο το υφος ειναι δεδομενο…Τωρα για το βιολι αν ειναι αληθεια αυτα που ακουω καλυτερα να μην το εβαζαν καθολου στον δισκο…Αν και για να πω την αληθεια εχω μεινει στο dreadful hours εγω και δεν πολυασχοληθηκα μετά…
Το A Chapter In Loathing (χώνει) είναι αρκέτα ενδιαφέρον θα έλεγα.
Αυτή η μπάντα δε σε απογοητεύει ποτέ. Πάντα ποιοτικόυς δίσκους θα βγάζει μέχρι να πεθάνει. Άκουσα 2 φορές το καινούργιο και τα πρώτο που μου έκανε εντύπωση είναι οτι το βιολί δεν ανατριχιάζει όπως παλιά. Δεν έχει αυτό το κλειστοφοβικό συναίσθημα που σε έπνιγε. Επίσης, μουσικά (στιχουργικα δεν τους έχω πιασει τους στοίχους ακόμα) δεν είναι αυτό που έλεγε ο Ααρον. Οτι και καλά πρόκειται για τον πιο μελαγχολικό και πεσιμιστικο δίσκο τους. Να μη παρεξηγηθώ, μαυρίλα παίζει και εδώ, αλλά δεν πιάνει το κάψιμο του turn loose… ή του angel…ή έστω ενός dreadfoul hours.
Θα ακολουθήσουν και άλλες ακροάσεις και το βλέπω να μην ξεκολλάω γρήγορα. Είπαμε…είναι εγγύηση οι άτιμοι. Α! και ο Ααρον…τι φωνή έχει…καθε δίσκο και καλύτερος. Ο μόνος που διαρκώς βελτιώνεται. Κάνει κατάθεση ψυχής και εδώ.
και γω στις πρωτες ακροασεις ειμαι
η πρωτη φορα δεν ηταν και τοσο ενθαρρυντικη θα ελεγα
με τη δευτερη αρχισαν να παιρνουν τα πανω τους λιγο τα πραγματα
εχουμε αρκετο δρομο μπροστα μας
παρατηρω παντως οτι η μουσικη δεν ακουγεται τοσο μαυρη οσο ακουγωτανε στα προηγουμενα
υπαρχει αρκετη ποικιλια στα τραγουδια σε σημειο ομως που φανταζει οτι θα μπορουσε να ητανε και αλλη μπαντα
επισης ορισμενα σημεια ειναι σαν να ακουω ξαναμασημενη τροφη
στο fall with me (2 κομματι) διακρινει κανεις iron maiden ή ειναι η ιδεα μου?
κανα ριφ επιπεδου l’amour detrouit που ειναι???
τελικα με τις ακροασεις το γουσταρω ολο και περισσοτερο
το bring me victory σκοτωνει!!!
Το μόνο που με φοβίζει είναι μήπως είναι καμιά πλαστικούρα.
Το βιολί ακούγεται πολύ επεξεργασμένο (με ότι άκουσα στο myspace).
Εχω δει μέχρι στιγμής ελάχιστες κριτικές που δεν το γούσταραν.
Το βιολι δεν ειναι πλαστικο ρε σεις, απλα τα κομματια δεν ειναι στημενα γυρω απο το βιολι (οπως στο Turn Loose πχ) αλλα λειτουργει ως συμπληρωματικο οργανο.
Το αλμπουμ ειναι κλασσικο grower παντως, οσο το ακουω τοσο το λατρευω.
Ανυπομονώ μέχρι να το αγοράσω μόνο από το myspace έχω ακούσει κάποια αποσπάσματα…
από ότι διάβασα μέχρι τώρα δεν βγαίνει εύκολα συμπέρασμα για την ποιότητα του album… Για να δούμε.
Βγαίνουν…είναι ποιοτικότατο.
Το ζητούμενο είναι να βρει τη θέση του ανάμεσα στα υπόλοιπα albums των Bride. Πάντα έτσι είναι όταν βγάζουν δίσκο.
Ο εκάστοτε νέος δίσκος τους, συγκρίνεται μόνο με τη δισκογραφία τους. Οποιαδήποτε άλλη σύγκριση με άλλες μπαντες είναι περιττή. Ξέρεις οτι τους πατάνε όλους χάμω
Xμμμ διαβασα ασχημα σχολια εδω αλλα το κατεβασα και νομιζω πως καλα εκανα.Τον ακουω συνεχεια και ειναι η πρωτη μου ουσιαστικη επαφη με την μπαντα(ειχα κανει καποιες προσπαθειες και παλιοτερα με angel and the dark river)…Μου θυμιζει πολυ εντονα solitude aeturnus μουσικα:-s(ειδικα το fall with me) ενω τα κομματια μ αρεσουν ολα απο το power doom hitaki,στο θρηνιτικο my body, a funeral και απο κει στα δυο κατα τη γνωμη μου καλυτερα του δισκου shadowhaunt και santuario di sangue ο δισκος σπερνει…Το μονο που δεν συμπαθω τοσο ειναι το ψιλο μπλακ a chapter in loathing.
Επισης το βιολο μου ακουγεται μια χαρα θρηνητικο αλλα μαλλον θα πρεπει να ακουσω και παλιοτερους δισκους τους.
Ηδη ξεκινησα με Like gods of the sun:D
Τελικά το κατέβασα το album και σε μια βδομάδα θα έχω ολοκληρωμένη άποψη.
Καιρός ήταν να βγάλουν και ένα μετριότατο δίσκο. Από το εξώφυλλο μέχρι και την επιτηδευμένη έως ανούσια επαναχρησιμοποίηση του βιολιού, δεν στέκεται ούτε καν δίπλα στα ΕΠΗ.
Χειρότερο ακόμα και από το σχεδόν ανεκτό Songs Of Darkness.
Δυστυχώς έτσι είναι, πέρα του ομώνυμου δεν βρίσκω ούτε ένα άλλο ενδιαφέρον κομμάτι, πολλά αναμασήματα και αρκετή φλυαρία, το βιολί δεν πείθει, ο δίσκος είναι ανέμπνευστος.
Τα πολλά λόγια τους έκαναν κακό φαίνεται.
Ισως ήταν πολύ δύσκολο να βγάλεις κάτι καλύτερο από το Line…, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα, αλλά να βγάλεις κάτι εμπνευσμένο.
Προς το παρόν αυτή είναι η γνώμη μου και δεν φαίνεται να αλλάζει, δεν το χω ακούσει δεκάδες φορές αλλά κάνει μπαμ έστω και με λίγες ακροάσεις ότι κάτι δεν πάει καλά.
Πάντως το Songs of Darkness τον βρήκα εξαιρετικό δίσκο.
Χειρότερο σίγουρα, αλλά όχι και σχεδόν ανεκτό το SODWOL…Θεοσκότεινος δίσκος με συγκλονιστικές στιγμές μέσα. Τέσπα, γούστα θα μου πεις
Ο καινούργιος είναι άνω του μετρίου, σίγουρα. Το μειονέκτημά του είναι οτι δεν μας κερνάνε ούτε μία κομματάρα. Τέτοια τραγούδια τα γράφουν και στον ύπνο τους και μάλλον εκεί είναι το πρόβλημα.
Το βιολί καλά έκανε και γύρισε…αλλά μόνο του δε μπορεί να σώσει την κατάσταση. Ουσιαστικά, τα υλικά τα έχουν (φωνή,στίχους,βιολί). Η συνταγή (τραγούδια) αυτή τη φορά δε βγηκε τόσο νόστιμη.
Κρίμα ρε γμτ. Ειδικά αυτή τη φορά έχουν κάνει τρομερή δουλειά στο promotion και δεν έχουν τη δισκάρα για να το εκμεταλλευτούν.
Πολύ μέτριο, απογοητεύτηκα.
Στα μείον και η μάλλον άστοχη χρήση του βιολιού.
Υπάρχει όμως το Chapter in Loathing =)
Nιωθω χαζος!Αν μ αρεσει τοσο πολυ αυτο ποσο θα μ αρεσουν τα υπολοιπα?8O